- 52 -
Toen kwam de bemanning van de WR 86, te
weten Simon Kooy, Jan Kooy en Klaas Stadig,
een jongen uit Bruinisse tegen die hetWieringer
schip herkende en hen vroeg of ze met hem naar
Nieuwerkerk wilde varen om naar zijn verloofde
te zoeken. Dirk Marees en Koos Roossien gin
gen ook mee aan boord en op aanwijzing van de
jongen voeren ze met de platbodem door het gat
in de dijk de polder binnen naar Nieuwerkerk.
Je zag niet meer waar je voer, er was water zover
als het oog reikte. Ze zetten de boot vast aan een
perenboom bij een boer op het erf. Met een klein
bootje zijn twee bemanningsleden de mensen,
die bang en moeilijk te overtuigen waren, gaan
ophalen. Hoewel ze bij een kerk stonden, konden
ze tot heel dichtbij varen. Er konden maar vier
of vijf evacués tegelijk mee naar boord. De veer
boot van Schiermonnikoog, met aan boord do
minee Kuin, die getrouwd was met de Wieringse
Trieneke de Haan, lag ook in Nieuwerkerk. De
bemanning van de veerboot hielp de Wieringers
met evacueren, omdat de kotter door het zakken
de water snel terug moest. Er was een tijverschil
van circa drie meter. Op de terugweg naar de wal
hadden ze 68 evacués aan boord, in het ruim za
ten 40 mensen op koffers en in het vooronder
waren er 28. Tevens was er een kinderwagen met
een baby aan boord.
De vissers hadden veel verantwoording voor zo
veel mensen, je moest deze onderneming toch tot
een goed einde brengen. De mensen vertrouwden
Hulpschepen bij Bruinisse
Een indruk van de verwoesting door het water
je en ze hadden al zo veel meegemaakt. Maar het
werd voor schipper Simon Kooy nog heel moei
lijk, want het schip liep door de lage waterstand
vast en zou kunnen kapseizen. Dat zou vreselijk
zijn voor de slachtoffers die net een ramp had
den overleefd. Ze hadden het geluk dat het schip
weer vlot kwam te liggen. Maar ze hadden wel
een zwarte bladzijde van de ramp meegemaakt.
De mensen aan boord zaten stil en praatten niet,
alleen was er het verhaal van een postbode die
vertelde dat hij veel dakpannen van zijn dak had
geschopt in de hoop dat het dak dan misschien
ging drijven. Nadat ze door het gat in de dijk
weer terug waren gevaren, lag daar een kruiser
van de marine. Er werd door een grote megafoon
geroepen: Wieringersbreng die mensen hier maar
aan boord." Maar ze wilden het nu niet meer
uit handen geven, dit
wilden ze zelf afma
ken. In de haven van
Wemeldinge op Zuid-
Beveland stonden de
burgemeester en poli
tie hen al op te wach
ten. Maar om daar te
komen was nog een
hele klus. Zo moesten
de mensen over twee
brede planken van wel
twintig meter lang om
hoog lopen. Een oude
mevrouw werd op een
stoel over de plank ge
dragen en er was een
moeder die haar kind
je niet wilde afgeven.
Uiteindelijk kon Dirk
Marees zittend over de
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 21e jaargang nr. 2 - 2009
