leer eten: neus dicht en slikken maar. De ongelukkigste tijd van mijn leven heb
ik daar doorgebracht!
Later vertelde mijn moeder dat haar ouders, mijn opa en oma uit Ouwerkerk
in de rampnacht zijn verdronken. Het enige dat nog uit het puin van hun
huisje kwam, is een vaas, die nu in onze boekenkast staat.
Tot Slot
55 jaar geleden en nu.
Ik herinner me de stijlvolle herdenking en tentoonstelling in 1993.
Wij hopen, dat deze herdenking er een mag zijn waarin weliswaar niet de prettigste verhalen
boven komen, maar waarin wij allen elkaar kunnen helpen, door te vertellen, te luisteren en
mee te praten de gebeurtenissen van dat rampjaar en de jaren daarna te verwerken en daarmee
respect te tonen aan hen die het niet overleefden en respect en medeleven tonen aan hen die
het wel overleefden maar nu nog met de gevolgen daarvan leven.
Kom daarom allemaal op 1 februari om 16.00 uur bij het monument en de
tentoonstelling, u aangeboden door Huib Bouwman, Jaap Kloet en alle medewerkers,
getuigen en andere betrokkenen, onder de regie van de Dorpsraad Serooskerke
Schouwen.
Ruud de Groot, vz.
I
12
