Herinnering aan het Metro Theater
pagina 4 van 5
http://www.rotterdam010.nl/Herinnering-Watersnood.htm
8-7-2005
UIU I\l I IU, VJIV IIIUUI I lull (IUIMWI IU> .UUl uuy I 'J f-* J v-/ <-k> yuuv» llk>l. I Wl 4.«_» IIJU UUC4I 14—4 «(UI U I UUUI III IJ II V L4UVUI I I IV/l III IJ II 4-/ I \-/ I kj V-/ 4.V-» V_j I IJ I 114-4 4-4 1 U4V UV/IUII klUI UI I ^UUIU^UI I) kllkl
ons meteen in een groot bed neerlegden met hun dochter. Mijn vader en moeder waren druk bezig met de buurman samen, zoveel mogelijk van de spullen te redden.
Maar ze kregen alleen het noodzakelijke naar boven want het water kwam zo vreselijk snel naar boven. De dekens en de potten en pannen, de borden en zo. De vork
en messen bak viel uit mijn moeders handen en moest dus uit het water opgevist worden. De buren op de eerste verdieping gaf ons hun vliering gedeelte om te
wonen op de derde verdieping. Mijn vader had er een voliere met allerhande vogeltjes en parkietjes en de helft verdronk natuurlijk. Die beesten wisten ook niet wat er
gebeurden. Papa kon er niet heen want het water stond over de tafel in huis zo als hij twee treden naar beneden ging in ons achtertuintje stond hij tot zijn schouders in
het water en dat was te gevaarlijk. Het was zo ontzettend koud water ook natuurlijk. Naderhand, toen al het water weer terug in de rivieren waren, lagen alle boeken
buiten in het zonnetje uit te drogen en het orgel werd ook buiten gezet om uit te drogen. De vuurstenen in de kachel waren allemaal gebroken, want die stond
natuurlijk lekker te snoren in February, dat kun je wel begrijpen, zo die steentjes waren rood en dan ineens dat koude water, dat wil wel.
Maar, we hadden een goeie voorjaar zo alles kon drogen. Papa lijmde alle stoelen en de tafel weer in elkaar en ergens had hij ook nieuwe vuurbrikken kunnen
opscharrelen zo de kachel was weer klaar voor de aankomende najaar. We kregen nieuwe matrassen van de Canadezen en van het leger des Heils en nieuwe kleren
en speelgoed van het leger des Heils. Hele lieve mensen. Elke dag luisterden we naar het nieuws van ANP of het water al naar beneden was. Het was een hele
sensatie.
Ik kan me nog herineren, de eerste dag na de watersnood, toen mijn moeder me weer naar school bracht. Wat was ik bang dat het zou gebeuren als ik op school was
en mijn moeder en vader me niet zouden kunnen redden. Angstig hoor, voor een klein kind. Een paar jaar later gebeurde het weer. We hoorden het water beneden en
de ratten piepen. We zijn voor de nacht bij een andere buurvrouw gaan slapen. Toen we naar buiten liepen was het water bij de stoep zo wij met kaplaarzen het
gangetje in. Kort daarna zijn we naar de Oostendamstraat verhuist, wat heel wat hoger lag. Gelukkig maar.
adrie philips-keur - herinnering:
Ook ik heb herrineringen aan deze foto's. Ik woonde in de Ridderspoorstraat en mijn verloofde (nu al meer dan 50 jaar mijn man) woonde in het sportdorp. Het was
Zondagmorgen en hij kwam met de bus tot aan eindpunt.Hillevliet-Putsebocht.
Toen hij uit de bus stapte stond hij tot zijn enkels in het water. Hij is via de Putselaan naar een tante van mij gegaan in de Abcoudestraat. Hij heeft daar laarzen
gekregen en is via de Zwederstraat en Asterstraat naar mij toe gegaan. Bij ons stond het water al tot de vierde traptrede. Ik herinner mij nog het sigarenwinkeltje op de
hoek Asterstraat Ranonkelstraat. De 2 bejaarde mensen die daar handel dreven zaten bovenop de tafel. Er was een buurtbewoner die het lef had om zijn slag te
slaan en heeft heel wat spul mee genomen.
Groetjes Adrie
Arie Spek - herinnering:
Zaterdagavond 31 januari 1953 een hevige storm teistert het land en dus ook Rotterdam.In die nacht van 31 januari 1953 op 1 februari 1953 voltrok zich een enorme
ramp over Nederland. De foto's van de Hillelaan en Hillelaan Hillestraat laten over
duidelijk zien dat er de afgelopen nacht iets verschrikkelijks was gebeurd. Ik herinner mij die dagen nog zeer goed.Ik was ruim 8 jaar en we woonden op de Beneden
Oostzeedijk dus aan de Noordkant. Het Stormde die avond mijn oudste zuster lag ziek in bed en mijn vader en moeder gingen o.a. met mij kijken bij het Oostplein hoe
het ervoor stond. Op de brug welke
richting Maasstation ging gebeurde ik werd door de wind opgenomen en vloog een heel stuk door de wind gedragen tegen de huizen van de Admiraliteistkade aan, de
schrik zat er goed in en ik durfde geen stap meer te verzetten. Wij zijn naar huis gegaan en naar bed. In die nacht is mijn vader weggeroepen, hij was lid van de
vrijwillige Brandweer en was opgeroepen.
Hij heeft toen onder andere bij de Foka aan de Admiraliteitsstraat geholpen om nog iets van de inventaris te redden.
Later heeft hij van de Foka een prachtige camera gekregen welke wij bij zijn overlijden in 1995 vonden in zijn spullen.
Dit was mijn verhaal niet zozeer aan de plaatsen op de foto's maar wel aan de Watersnood van 1953.
Lia - herinnering:
Hoi Hennie
Deze foto's zijn ver voor mijn tijd....ik ben van 1960. Maar mijn ouders en grootouders maakte het natuurlijk wel mee.
Mijn oma woonde in die tijd in de Borselaarsstraat. Ik heb vaak dit verhaal gehoord van haar. Op een gegeven moment kwam er water onder de deur door de gang in.
Mijn oma schreeuwde naar mijn opa:' geef eens snel een dweil!!!!' Dus mij oma aan het dweilen, maar dat had zoals je wel kan begrijpen zeer weinig zin.
Mijn opa is op een gegeven moment de kat achter in de tuin op de schuur gaan zetten (vraag me niet naar het waarom)
Hii had lieslaarzen aan maar die lieoen toen al helemaal over. Zo hooa stond het water toen al in de tuin. Miin aroot ouders en miin moeder zeiden aan het beain van
