Watersnoodramp maandag 2 februari 1953
pagina 3 van 3
was nog erger dan we gedacht hadden. We moesten aan de rand van het dorp zijn het laatste huis op
één na van een rij. Er naar toe rijden ging nog: in de hoge wagen stonden wij droog. In gewone
omstandigheden is een huis met een tuin bij-zonder aangenaam maar nu was het fataal. Want zeker
tien meter water scheidde de wagen van het huis water dat zeker een meter diep was. Eendrachtig
geschreeuw uit vier kelen en dan verschijnt eerst het bleke gezicht van mevrouw en vervolgens dat
van haar echtgenoot voor het zolderraam. Mijn vriend heeft geen ogenblik beraad nodig. Hij trekt het
grootste deel van zijn kleren uit en plonst in het ijskoude water Dan waadt hij naar het huis en klimt
op het plat onder het zolderraam. Maar het gelukt niet binnen te komen. Dus weer het water in en nu
naar de achterkant van het huis. Vijf minuten later komt hij met een kind dat ziek blijkt te zijn
naar de auto toe spoedig gevolgd door de predikantdie in de haast vergeten heeftalthans enkele
kledingstukken uit te trekken. Ook hij draagt een kind. Na een half uur zijn drie droge kinderen en
een natte redder een natte predikant met z'n eveneens natte vrouw in de auto. Nu naar het buurhuis.
Waar men naar men ons toeriep ook een ziek kind had. Het blijft niet bij het zieke kind: het hele
gezin vader moeder en nog twee zoons komt aangewaaid en klimt in de auto. In de verte komt
moeizaam een vlot aan: men is bezig de verst wonenden af te halen. Wij gaan terug naar het dorp.
Uit de huizen die wij passeren kijkt men ons zwijgend na. Even met schrik denken wij nu ook
aan de mogelijkheid dat de pont niet meer zou varen. Het moetdenken wij het moet. Als wij bij
het veer komen ligt de pont aan de overkant. Dat is niet zo mooi. Wij willen het ergste niet geloven.
Het verwonderd ons dat zo weinig mensen op de pont staan te wachten en als wij een opmerking in
die richting maken tegen iemand die evenals wij op de pont staat te wachten zegt deze dat de
mensen hier hun zaken niet in de steek willen laten. Na een half uur van spanning maakt de pont zich
dan toch van de overkant los en na nog een half uur hebben we het onveilige s-Gravendeel op het
onveilige eiland Hoekse Waard verlaten het eiland waarop de blijkbaar slechts schijnbaar zo trage
rivieren een zo plotselinge een felle aanval hebben gedaan.
De man op de pontdie ons bij de heenreis omdat wij op eigen risico voeren gratis heeft
overgezetheeft zijn ambtelijke positieven weer in zoverre teruggevonden dat hijal hot hij vast
aan het eigen risico ons sees cent variegate voor de overtocht. Die we overigens blijmoedig
offerden.
http://members.tripod.com/~griffioen/wn530202.htm
8-7-2005
|GA VERDER....
