Het in het nauw gebrachte water
is gevaarlijker dan ooit
SCHOUWEN-
DUIVELAND
HET BESLISSENDE TEGENOFFENSIEF
Wachtend op het beslissende „Uur U" zit de caissonhernanning bij de afsluiters, die, eenmaal
opengedraaid, het caisson zullen doen zinken in de geul. Op de achtergrond, rechts van de kra
nen, een gedeelte van de bres bij Schelphoek.
„Open, die afsluiters!" schreeuwde de stem door de scheepsroeper en traag zakte hel be
tonnen gevaarte de geul in.
Plotseling werden alle koptele
foons wakker en de assisten
ten, gebukt onder het gewicht
van bun walkie-talkies, gingen
overeind zitten: „Attentie
alle posten, attentie alle
posten," kraakte het metalig luid;
„hier is de centrale post met een be
richt voor alle posten: over veertig
secunden is het tien uur negentien
minuten. Zet uw horloges gelijk
Nog vijfentwintig secunden.... nog
tiennog vijfHet is tien uur
negentien minuteneinde van het
bericht. Uit."
Boven op het grijze caisson, dat
onbeweeglijk in het
woelige water leek
te staan, aan boord
van een aantal
sleepboten, in mo-
torvletten en op de
„pier" van rauwe
stenen en bonken
klei, ja, zelfs bij
het half verdronken
gemaal „Schelp-
hoek" controleer
den jonge, ijverige
assistenten de tijd,
noteerden dit eerste
bericht gewetens-
Per maand wordt mo
menteel in dit onder
hoogspanning werkende
hoofdkwartier van de
„Dienst Droogmaking
Sc houwen -Duiveland"
in Zierikzee niet minder
dan 1000 m2 afdruk-
papier verwerkt. Sta
pels tekeningen, mappen
vol plattegronden,
waarop de resultaten
van eindeloze peilingen
zijn ingetekend bijna
meter voor meter zijn
nodig, voor er aan het
eigenlijke werk aan het
waterfront zelf begon
nen kan worden.
vol in hun boekje en kropen dieper weg
in de kraag van hun jas, schuilend
voor een nieuwe regenbui, die grijs en
herfstig kwam aangeveegd over de
verdronken polders.
„Het is tien uur negentien," meldde
de centrale post, die zich aan boord
van de sleepboot „Elise" bevond.
Tien uur negentiennog meer
dan drie uur voor de „Operatie
Klompegeul" beginnen zou
„Bovenvermelde personen thans
geborgen..."
Het stroomdicht maken van de
Klompegeul was typisch voor de
eindfase, waarin zich de oorlog tegen
het water op Sehouwen-Duiveland
bevond. Het was geen spectaculaire
afsluiting, het was evenmin de mooiste
voor de leek betekende ze hoogstens
een nieuwe stap in de richting van de
eindoverwinning, die wel nergens in
het rampgebied met zoveel bittere
koppigheid en met zoveel offers be
vochten moest worden als op dit
eiland, waar men zeven maanden na
de eerste Februari nog steeds uitzag
over een troosteloze brakke binnenzee.
TerwijloverigN ederland zijnplicht'
gedaan had (men had gegeven en mee
geleefd en zichzelf overtroffen in edel
moedigheid) en de ramp daar alweer
grotendeels was vergeten, stonden hier
deruïnes van boerderijen en woonhuizen
nog steeds tot aan de dakgoot of hoger
in het water, joeg er bij elk getij door
het gat bij Schelphoek de onvoorstel
bare watermassa van honderdtwintig
millioen kubieke meter (de inhoud van
een bak, die één kilometer lang, zes
honderd meter breed en tweehonderd
meter diep was) en la» men in een
locale krant te midden va.n een aantal
rouwadvertenties (gedeeltelijk het ver
lies bekend makend van nog vermiste
personen) nog altijd officiële mede
delingen over slachtoffers, eindigend
De heer Kiompe, dijkgraaf van het water
schap Schouwen, neemt ondanks stormachtig
regenweer nog even de kans waar om „zijn"
geul te fotograferen voor het caisson er binnen-
zwaait.
De chef van de tekenkamer-meetafdeling
„Dienst Droogmaking Sehouwen-Duiveland",
de heer D. W. Kolenbrander uit Den Haag,
maakt, gebogen over zijn tekentafel, met zijn
medewerkers avond aan avond overuren.
