Het bier
is weer
best!
DE SMOKKELAARS VAN SAN DIEGO
Bier is de beste
Vervolg van blz. 7
en douanebeambten omkoopt, praat je
daar liever niet over, en zeker niet met
de politie. En zo kon bet dus gebeuren
dat de slachtoffers van de zwendel hun
schande in stilte verwerkten, terwijl
de verwekkers van die schande nog
steeds geweldige zaken deden.
Laat op de middag echter, toen mr
Glencannon met zijn omvangrijk pak
een hoek omsloeg van de gang op de
vierde verdieping van het San Diego
United Gebouw, botste hij tegen een
heer, die op gelijke wijze beladen was
en zich in de tegenovergestelde richting
voortbewoog.
„Hé daar, mijnheer!" riep hij geprik
keld, „kunt u niet uitkijken waar u
MacCrummon!"
„Glencannon
Een ogenblik lang stonden ze elkaar,
door opgezette neusgaten snuivend,
woedend aan te kijken.
„Wel, het valse geldstuk is weer opge
doken!" gromde mr Glencannon. Hij
keek naar het pak van de ander. „Wat
drommel voer je hier uit?" vroeg hij,
ofschoon hij het antwoord wel kende.
„Wat drommel doe jij zelf hier?"
vroeg mr MacCrummon, de last van
mr Glencannon nauwkeurig opnemend
en een scherpzinnige gissing makend.
„Als je soms gesmokkeld tweed ver
koopt, jij stomme na-aper, weet dan wel
dat je stroopt op mijn terrein en dat je
gewaarschuwt bent!"
„Jouw terrein, het zou wat! Ik ben
al bijna een halve week in deze stad
gevestigd
„En ik ben in de hele Verenigde
Staten van Amerika al langer dan een
jaar gevestigd, en hier aan de kust van
de Pacific al meer dan drie maandeD
En ik ben zojuist uit Los Angeles
gekomen om dit gebied te bewerken."
„Wel, dan kan je wel weer teruggaan
naar Los Angeles!"
„Nee," mr MacCrummon schudde
grimmig met zijn hoofd. „Te veel van
mijn tevreden klanten hebben tegen de
politie gekletst. Maar luister nou eens,
Colin, kerel; laten we het elkaar niet
onmogelijk maken; laten we redelijk
zijn, jong, en er eens over praten en
zien of we niet kunnen samenwerken.
We zouden er allebei wel eens profijt
van kunnen hebben als we samen gingen
in plaats van elkaar tegen te werken."
„M'm wel, misschien," zei mr Glan-
connon twijfelachtig. „In ieder geval,
ik heb nu geen tijd om het met je te
bespreken, omdat ik een afspraak heb
om wat tweed te verkopen. Als we
elkaar eens over een uurtje in de Vijf
En Tien Bar ontmoetten?"
„Afgesproken!" stemde mr Mac
Crummon toe. „Ik wist wel dat je naar
rede zou luisteren!"
Mr Glencannon ging naar de straat
waar Johnny Delehanty op hem
wachtte.
„Johnny," zei hij, „MacCrummon is
hier!"
Mr DelehaDty spuwde, trok zijn
indrukwekkende schouders recht en
stak zijn stormramkaak naar voren.
„Wel, deze stad is niet groot genoeg
voor twee!"
„Dat is nu precies wat MacCrummon
tot zijn schade zal ondervindenLuister
goed, Johnny. Ik heb een afspraak met
hem gemaakt in de Vijf en Tien. Ik zal
hem in de waan laten dat ik een com
pagnonschap met hem aanga. Dan zal
ik net doen alsof ik plotseling dronken
ben geworden en er op aandringen naar
mijn schip terug te gaan om uit te
slapen. Maar voordat ik wegga, zal ik
hem vertellen dat ik om zeven uur een
afspraakje had met verschillende be
langrijke klanten daar in de bar, en dat
hij moet blijven om de koop te sluiten.
Om precies zeven uur moet jij, in gezel
schap van een paar assistenten, binnen
komen en de barbediende naar mij
vragen. De barbediende zal zeggen dat ik
net ben weggegaan, maar dat ik de
boodschap heb achtergelaten dat mr
MacCrummon het zaakje wel zal afhan
delen. En dan
„En dan zullen de jongens mr In
dringer MacCrummon wel behandelen
Ik snap het, Scotty, ik snap het! Nou,
ik garandeer je dat ze hem een goeie,
ouderwetse aframmeling zullen geven
met hun gummiknuppels
„Ja, heerlijk! Verrukkelijk! En ze
moeten hem natuurlijk laten denken
dat ze detectives zijn, zodat hij het niet
meer waagt in de stad terug te komen."
„Oké!" zei mr Delehanty, „ik ga nu
direct naar het schip om alles in orde
te brengen."
In de Vijf en Tien aangekomen be
klom mr Glencannon een krukje aan
de bar en liet zijn oog gaan langs de
flessen op de planken.
„'Navond, admiraal, wat zal het zijn?"
vroeg de barman, een oude klant her
kennend.
„Wel, dat vroeg ik me juist zelf af,"
zei mr Glencannon. „Ik weet dat je
goedkope whisky erg lekker is, maar
ik ben niet langer genoodzaakt om op
koopjes te jagen. Daarbij, ik heb de
hele dag al beroepshalve whisky gedron
ken en zou daarom graag eens iets
anders proberen. Kan je me geen raad
geven?"
„H'm wel, laten we eens kijken. Heb
je al eens ooit een tequila geprobeerd?"
„Een wat?"
„Een tequila, een Mexicaans drankje.
Hier, probeer maar eens een slokje op
kosten van de zaak." Hij schonk een
glas vol met kleurloos vocht.
„Het ziet er een beetje waterig uit,"
zei mr Glencannon aarzelend. Hij
proefde er van. „M'mwel, ik moet
zeggen dat het niet veelg-g-gug
gak! Gak! Oef!" Hij hijgde, greep met
zijn ene hand naar zijn keel en met zijn
andere de kant van de bar. „Ik k-k-k-an
mijn adem niet terugkrijgenAh, lieve
help!" Zijn borst ging op en neer en
zweet stroomde uit iedere porie. „Wer
kelijk, het is prachtig goedje! Het is
subliem! Het is je reinste godendrank!
Waar wordt het in vredesnaam van
gebrouwen?"
„Cactussen," zei de barbediende, „zui
vere woestijncactussen, al worden er
soms wel eens per ongeluk een ratel
slang en een paar hagedissen door het
brouwsel gemengd. Maar je drinkt het
niet goed. KijkJe neemt eerst je linker
handrug en likt hem af, zoDan doe je
er wat zout op en likt het op. Dan neem
je een teugje tequila en daarna vlug een
hap uit dit stuk citroen. Dat neemt het
scherpe een beetje weg, begrijp je?"
„Maar mijn beste man, dat scherpe is
juist het beste bestanddeel van het
drankjeTrouwens, ik twijfel er aan of
je het weg kan nemen door in een
citroen, kokosnoot of zelfs in een hand
granaat te bijten."
„Wel, drink het zoals je wilt, ik vind
alles goed," zei de barman, zijn schou
ders ophalend en met zijn vaatdoek de
bar poetsend.
Na zijn zesde tequila hoorde mr Glen
cannon een overredende stem en was
verbaasd toen hij bemerkte dat het zijn
eigen stem was en dat hij probeerde
zichzelf gesmokkeld Harris tweed te
verkopen. Hij moest zijn hele verkopers
weerstand in het werk stellen om zijn
eigen argumenten te weerstaan. „Nee,"
schreeuwde hij, met zijn vuist op de bar
bonkend, „ik zeg je voor eens en voor
altijd dat ik geen tweed wil, jij dronken
misdadiger!"
„Wie heeft het je aangeboden?" vroeg
de barman. „En let maar een beetje op
je tequila, admiraal, anders wordt hij
je de baas en legt je plat!"
„Tut, tut, jongeman!" zei mr Glen
cannon. „Op mijn reizen door de wereld
heb ik nog wel sterkere borreltjes naar
binnen gekregen dan die welke gedis
tilleerd worden ten zuiden van de grens
van Mexico. Ja, echt! En als niemand
anders een stuiver in dat stomme ding
doet en het een ander deuntje laat
zingen doe ik het zelf!"
Hij slikte een stuiver door, spoelde
hem weg met tequila en begon Loch
Lomond te zingen.
„Schoenmaker
blijf bij je
bier," zegt
de schoen-
modeleur
C.v.d.L. uit
Waalwijk,
,,'t is zo
gezond en
de beste
verfrissing
na mijn
werk."
vacantie
„Ik drink
bier vóór
de zomer
feesten in
Hilversum,
tijdens de
feesten
en beslist
op de goede
afloop,"
vindt feest-
regisseur
C.B.
De Bierkieker ontdekt het op zijn tocht
door Nederland. Het hele jaar door nemen
duizenden fijnproevers na het werk hun bier-
vacantie: een half uur vredig proeven van
het gouden gerstenat. Doet u dat ook? Dan
wil de Bierkieker graag uw bier-opinie publi
ceren - in ruil voor 6 prachtige bierglazen.
(Tussen twee haakjes: drink ook bier in uw
vacantie - dat is dan een dubbele vacantie!)
„Geslaagd
of gezakt,
examens
zijn
slopend,
maar een
glas bier
na afloop
knapt op,"
vertelt
de heer
P.d.B. uit
Enschede.
„Mijn
vacantie
is
niet
volmaakt
zonder
koel,
verfrissend
bier,"
lacht
Mej. S.V.
uit
Amsterdam.
„Mm! Die
eerste
teug!"
geniet de
heer L.J.T.
uit
Groningen.
„Wij
drinken
thuis bij
't eten
liefst
bier."
„Een jong
meisje en
een groot
glas
bier
passen
best bij
elkaar -
vooral in
de zon!"
glimlacht
Mej. M.S.
uit Schoorl.
„Het
beste
bier
verhoogt
de
stemming
in de
„Sneek-week"
aanzienlijk,"
meent
de bioscoop
exploitant
J.M.
No 36 - 10
