Kletsnat als we na verloop van tijd waren, liepen we maar achter de sloep te duwen.
Dan konden meer mensen in de boot. Van enige erkentelijkheid werd nooit blijk
gegeven; maar daarvoor kwamen wij er ook niet.
7) Op een gegeven moment waren er geen mensen meer te halen. Inmiddels was de
evacuatie van de inwoners begonnen. Mijn Scheveningse maat was ik toen al uit het
oog verloren.
De mensen moesten over de dijk, via een platte schuit, naar de hieraan afgemeerde
boot worden geholpen. De doordrenkte natte klei van de dijk was spekglad. Deze
kiei kwam ook op het ijzeren dek van de schuit, dat hierdoor bijna onbegaanbaar
werd.
Deze schuit was voorzien van een ijzeren laadboom die omhoog was gezet, met een
lier daarvoor.
Toen ik een oud vrouwtje ondersteunde dat bijna onderuit ging, en ik met haar,
greep ik me vast ergens aan deze lier, waardoor de laadboom plat op het dek
klapte. Gelukkig waren daar op dat moment verder geen mensen. Wel kreeg ik,
dicht bij het draaipunt van de laadboom, deze laadboom in mijn nek en over mijn
rug. Dit heeft me nog heel lang last bezorgd.
8) Er waren inmiddels al veel hulpverleners gearriveerd. Het was al woensdagmiddag.
Al de tussentijd geen slaap, geen rust. Tot de teruggekeerde arts mij opmerkte. Na
een hartgrondige krachtterm was het: Ben jij hier nu nog? Naar huis jij!
Een zuster van het Rode Kruis kreeg de opdracht me thuis te brengen. Van de
terugreis herinner ik me alleen een momentje in de trein; verder niets meer. Hoe ik
in bed kwam weet ik ook niet.
9) 's Morgens terug op mijn werk moest ik bij de directie verschijnen voor een ernstige
reprimande: "wegens afwezigheid zonder verlof of voorafgaande kennisgeving
Na uitleg mijnerzijds over de oorzaak, zou dit verzuim geen verdere consequenties
voor me hebben; het bleef bij een berisping. Het mocht niet weer gebeuren.
Dat hoopte ik ook.
Vriendelijke groeten,
J.J, Bouma.
