Jan H.M.Even
Kerkstr. Piushof 15.
6942 VG Didam.
Tel. 0316.221323.
Didam, 17 Nov. 2004
Watersnood Februari 1953.
Verhaal.
Dienslichtig Genie soldaat.
Geachte heer Zwemer,
Naar aanleiding van uw vraag, een korte beschrijving van mijn ervaring tijdens de
hulp aan de watersnood, het volgende.
Op zaterdag 31 Januari 1953 was ik met weekend verlof thuis in Didam. gelegen aan
de Duitse grens bij Zevenaar,voor mijn nummer was ik toen in Militaire dienst als
Genie soldaat, dus diensplichtig militair bij de genie gelegen in de Lunetten kazerne te
Vught in de W.O.II De karzerne voor de Duitse militairen die het Kamp Vucht
moesten bewaken.
Op zaterdag avond 31 Januari was ik bij mijn vriendin Wilhelmien waarme ik 43 jaar
getrouwd ben geweest.
Om 22.00 uur hoorden wij op het nieuws van de radio dat er in zeeland en Noord
Brabant door exstreem hoog water en de storm dijken waren doorgebroken, en dat de
Militairen gelegen in het garnizoen Vucht alle verloven waren ingetrokken en dat
deze militairen met de eerste gelegeheid terug naar de Karerne moesten komen.Ik ben
toen naar huis gegaan wegens de harde wind kon ik niet fietsen ,ik heb toen maar
gelopen ongeveer één km.
Die avond kon ik met de trein vanuit Didam niet meer in Vucht komen,we hebben
toen maar besloten om de andere dag Zondag 1 Februari met de eerste trein naar de
kazerne zou gaan, dat was rond 8.oo uur Zondags liepen toen de treinen
smorgens nog niet zo vroeg, rond 12.oo uur was ik op de Kazerne, in de hal stond een
bord opgesteld wat wij bij aankomst moesten doen, welk tenu we aan trekken
moesten en wat we mee nemen moesten, daarna moesten wij met spoed ons opstellen
in de hal, iedere keer dat er 20 tot 25 militairen stonden opgesteld werden wij in een
vracht auto geladen en vertrokken wij richting Rozendaal, Bergen op Zoom.
Niemand van ons wist eigenlijk goed wat er gaande was en waar we naar toe gingen
en wat we daar moesten doen, Radio, of kranten hadden wij niet meer gehoord of
gezien wat we wisten hadden wij in de trein gehoord.
hoe verder wij zuid waarts kwamen hoe drukker het werd, in de kerkdorpen waar wij
door kwamen werden de klokken geluid angstaanjagend was het om dat wij wel
wisten dat er een grote ramp was gebeurd of stond te gebeuren.
Uiteindelijk kwamen wij in Zevenbergen aan, waar we gelijk werden doorgezonden
naar een dijk die op door- springen stond toen wij daar aan kwamen was het al te laat
het zand spoelde al weg en het water liep de polder in, materiaal om nog wat te doe