den doen, zijn ze dus maar weer in bed gegaan en haar man sliep zo weer,
We hebben nog zo gelachen, Corrie schreef aan haar moeder, hoe is het toch
mogelijk^ maar Mevr. Helmstrijd zegt, het verwondert me niets. Zo,n zeeman
is gewend aan klotsend water en zolang er maar één meter onder hem staat,
maakt hij zich niet erg dik. Zo moet je ondanks alle narigheid soms ook neg
wel erg lachen, want collega Priem uit Oudenhoorn b.v.die eerst bijna ver
dronken is, maakt nu naam als kippenvangerEr liepen overal nog veel kip
pen op drijfhout en zo, Hij gaat nu met de boot de polder in met een lang
- touw met een haak er aan en werpt dat als een lasso om de poot van de kip.
Als de haak om de ppot zit, trekt hij de kip zo door het water naar zich to
in de boot en hij schijnt daar zo handig in te zijn, dat er een stuk over
inde krant stond. Da familie Hinnen is weg bij de dominee, Ze zijn Woens
dagmorgen om* 10 uur plotseling vertrokken. Het gaat met de dominee heel
niet goed. Hij heeft weer erge hartaanvallen en is dan zo benauwd. Zij heef
s-morgens am half 6 de dokter al gehaald en konden de Hinnen,s er niet
blijven met die drie kleine kinderen en nu zijn ze naar DeVenter. Hij zal
echter wel terug gekomeb zijn, maar we weten niet waar hij is. Hij was Ding
dagavond nog op het ping-pongen en wist toen nog van niets. Kok kwam laan
dag hier voor Jos en wilde beslist ping-pongen. Hij zegt, het is goed voor
jullie allemaal,ook vooral voor de Hinnen,s Ze zijn er eens echt helemaal
uit en dat is ook wel zo. Maar er waren er toch niet veel. Ik zou ook niet
gegaan zijn, maar om 9 uur kwam er iemand vragen namens mevr. Kok of ik ooi
nog een poosje kwam. Kok was er dus en zijn vrouw en haar kraamverpleegster
en Hinnen en Visser en van ^eest en ik. Kok was in z,n nopjes, want hij zou
tracteren voor de geboorte van z,n zoon en kwam er nu goedkoop af. Maar we
zullen hem nog wel eens aan z,n jasje trekken. We hebben eerst gezellig om
een grote tafel in het café gezeten wat warms drinken en allemaal maar wat?
verhalen natuurlijk. De kachel brandde niet in hét zaaltje, want Vastenhout
had er ook niet op gerekend en toen we lekker warm war eb zijn se nog een
poosje gaan slaan. Blok was bij Jos, dus die had gezelschap en toen ik hals
11 naarwhuis ging, stonden de klampen nog voor de deur. Hinnen had toen
nog een halve meter water boven de raamkozijnen. Alle grote meubelstukken
stonden er nog in,- Ze waren met een boot voor, het huis gevaren en ze moes
ten van boven sbp de tra^to zo op een-dwarsgelegde ladder, zo in de boot klim-
men. De kinderen gilden' en z,n schoonmoeder-wilde in de boot niet gaan zit
ten. Die bleef stokstijf staan van ontzetting en hoorde niets mee. Ze kon
den niet Wegvaren zo en uiteindelijk gilde Kinnen heel hard:Ga dan G.v.d.
zitten en toen zakte se langzaam inelkaar op haar plaats, Hij zegt, ze nee:
het me nog niet eens kwalijk ook, maar se moest toch ook gaan zitten,
o De zoon van de Koks heeft geen waternaam. Ik heb er ook wel aangedacht, maa'
zou het werkelijk ook niet geweten hebben. Ze kunnen hem toch ook moeilijk
stormpje of Rampje noemen, nog afgezien van het feit dat de burg,Stand te
genwoordig alleen maai' goede, bestaande namen in wil schrijven. Hij heet
^einder t," Jacobus, George en woog bijna 8 pond. Ik zeg, waar laat je het
toch, maar ze snapt het zelf ook niet. Het was allemaal kind, zegt ze,
niets geen vuil of vruchtwater en ze is zo prima. Het is om jalours op te
worden! Sommigen vrouwen schijnen geschapen om kinderen ter wereld te
brengen-MevrHelmstrijd vertelde gisterenavond ook hog een leuk geval.
In Dirksland reed een boerenjongen met zijn auto en daar stond Dokter Stoe
de chirurg van het ziekenhuis in Dirksland, waar Jos vorig jaarvohk eens
geweest is, weet U nog wel, toen ar. Stoel hier die aanrijding had gehad.
Hij kende hem wel en vroeg of hij mee wilde rijden. Er was een dame bij
met grote waterlaarzen en hij zegt, U ook mevrouw? Ja, dat is goed zeggen
ze en hij neemt ze mee en toen hoorde^ hi j achterin van Majesteit voor en
majesteit na en toen was het de Koningin.Hij heeft ze rond gereden en toer
ze terug kwamen kreeg hij een hand en van de zenuwen kneep hij haar hand
zo, dat hij op haar" gezicht zag, dat het pijn deed. Hij vertelde, het kwan
gewoon van de" zenuwen en ik wist niet goed. wat ik zeggen moest .Moppig,hé?
Ik raak' nu geloof ik zo,n beetje aan het eind van mijn Latijn.Rien schreei
nog over die beenstukken. Jos meent, dat we het daar in Leerbroek ook al
eens over gehad hebben, maar als het niet precies het goede model is,mag
hij ze niet dragen. Misschien kun je er dan beter nu eens iemanu een ple-
"I0^ zier mee doen, die het hard nodig heeft. We waren erg blij met jullie
Êed brief .Vanmorgen kwam jullie pakje. Hans kwam de post tegep, toen hi5i6.it
rco^school kwam en bracht het pakje gelijk mme en gauw openmaken natuu^üjk
Hex is ajemaal r-g _l uk en hij is dol op lezen, cius jullie hadden hem
