WATERSNOOD 1953-DEEL 3.
Uiteindelijk, de tijd drong, moest ik genoegen nemen met een keukenstoel en enkele kisten.
Nadat de helicopter geland was heb ik de majoor op de hoogte gesteld en die gaf mij de tijd om
van die rommel een redelijke afstap op te bouwen. Het geheel kon er mee door maar was niet
al te stevig, dus heb ik op die opbouw plaatsgenomen, mijn linker voet op het bouwwerk en
mijn rechtervoet plm 3/4 meter hoger op de vloer van de helicopter. Daarna heb ik H.M.
uitgenodigd haar arm om mijn schouder te leggen, heb mijn rechterarm om haar heen geslagen
en haar zo begeleid. H.M. is vervolgens ten stadhuize getogen. De majoor had mij te kennen
gegeven dat het instappen geen probleem zou opleveren dus ik kon verder gaan met het
berichtenverkeer.
Zoals ik reeds vertelde was water een groot probleem en je kunt je voorstellen dat wij, en zeker
de mannen die buiten werkten, na een aantal dagen niet al te fris meer waren.
Geheel onverwacht kwam een schip binnen waarvan ik de naam niet meer weet, het moet een
hospitaalschip of iets dergelijks geweest zijn. Het bood de mogelijkheid om te douchen,
waarna men schoon ondergoed kreeg uitgereikt. De buitenwerkers waren natuurlijk eerst aan
de beurt en kwamen zeer opgewekt weer naar buiten. Mijn maat en ik waren als laatste aan de
beurt. Blij aan de beurt te zijn behaden we het schip om te horen te krijgen, jammer jongens
het water en de schone kleding is op. Geloof me als je al een uur in de wind stinkt is dat geen
prettige ervaring.. Teleurgesteld zijn we verder gegaan met zenden en ontvangen en hebben
ons overhemd verder binnenstebuiten gekeerd gedragen.
Iedereen was verder druk doende. Ik weet het niet meer van de anderen, maar wij de
telegrafisten hadden taal nog teken van het thuisfront gehoord. Het lijkt volslagen belachelijk
maar later bleek dat mijn echtgenote niet wist waar ik uithing. Daar wij op 11 febmari ter kerke
zouden gaan om ons huwelijk te laten inzegenen ondernam onze aalmoezenier stappen om de
bruidegom thuis te krijgen. Nou jammer dan, maar vanuit Utrecht is hij er zelfs niet achter
gekomen waar ik zat, laat staan wanneer wij naar huis zouden komen, daarom toog hij naar
Den Haag, alwaar hij ook niets wijzer werd. Zo brak de 11e aan als een inmiddels gewone 24-
urige werkdag. Theuerseit en ik deden, daar er nauwelijks berichtenverkeer was 's nachts en
om te voorkomen in slaap te vallen ieder de halve nachtdienst. Toen het mijn slaapbeurt was en
ik net in mijn geimproviseerd nachtleger lag, ging de kamerdeur open en zei Theuerseit
"Prettige huwelijksnacht" en trok de deur achter zich dicht.
Vrijdag 12 februari, over langs-elkaar heenwerken gesproken.)
In Utrecht had men de draad dwz het opleiden van dpi kader weer opgevat en de instructeurs
die in het rampgebied waren moesten per omgaande afgelost worden. Men was al enkele
dagen, bleek later, aan het pogen de diverse mannen via de weg (wat heet weg??? dus weg,
water, modder, tijdelijke voorzieningen door ONZE GENIE aangebracht enz.) te bereiken.
Omstreeks het middaguur, ik zat achter de radio, kwam iemand binnen met de mededeling dat
ik terstond terug moest, de zaken in Oude Tonge zouden verder geregeld worden, Theuerseit
zou assistentie krijgen. Afmelden bij wie dan ook was niet nodig, haast was geboden want de
weg terug was niet lang maar erg moeilijk en voor het vallen van de avond moesten we uit het
rampgebied zijn. Dat bleek dan na veel moeite te lukken en in de loop van de avond ben ik in
Utrecht aangekomen.
Ons huwelijk is op dinsdag 16 februari, daags voor Aswoensdag
(Aswoensdag, begin van de veertigdaagse vasten, waarin geen huwelijksinzegeningen mochten
plaatsvinden) met VEEL wijwater ingezegend.
(Geschreven te 's-Gravenhage op den derden en vierden Maart in het jaar Onzes Heeren
tweeduidendeneen)
Naschrift: In febmari 1978, ik was Commandant Verbindingscentrum KL te Den Haag, kreeg
ik van de afzwaaiende dpi sgt rtgfst Ed van Rooij met de opdracht
"Als klein bedank voor 9 goede maanden op GV-1"
het boekje "Kanaal 3700" waarin de wederwaardigheden van de radioamateurs tijdens deze
ramp worden beschreven en waarin op blz 60 wordt vermeld, dat de in Oude Tonge aanwezige
amateur (PAOFY uit den Haag) wordt afgelost door een groot LSK station.
(Blijk ik dus ook nog even bij de luchtmacht geweest te zijn)
Met de complimenten van
Jeu Hoeberigs