(i
Th.A.M. Peters
Rozenplantsoen 3
2841 AM Moordrecht
Tel: 0182-372753
e-mail: theopeters@hetnet.nl
Moordrecht 11 mei 2003
L.S,
In de krant las ik dat uw bureau op zoek is naar de hulpverleners van de
watersnoodramp 1953.
Ik was in die periode in militaire dienst. Onder legernummer; 321114290 diende ik bij
het Korps Commandotroepen in Roosendaal.
Op zondag 2 februari 1953 kregen wij via de radio te horen dat wij terug moesten
naar onze kazernes. Daar aangekomen werden wij direct met legervoertuigen naar
het rampgebied gebracht. Bij Steenbergen gingen wij met onze eigen
stormschoolboten het water in op weg naar Oud-Vosmeer waar wij mensen die nog
in hun huizen (of er op!) zaten in veiligheid moesten brengen. Zo heeft de groep
waartoe ik behoorde ook gewerkt in Nieuw-Vosmeer en in Oosterland.
De herinneringen liggen nog steeds in het hoofd opgeslagen. Dat merkte ik pas goed
toen de voorbereidingen voorde 50-jarige herdenking begonnen.
Ik heb er nooit bij stilgestaan wat wij daar gedaan hebben. Wij ervaarden dit als
volkomen logisch en zeer goed passen binnen de opleiding die wij bij het korps
gehad hebben. Ik kan mij niet herinneren dat ik om alles emotioneel was echter;
Toen radio, TV en andere media aandacht begonnen te schenken aan de
watersnoodramp van 50 jaar terug kwam ik steeds meer onder de indruk van het
hele gebeuren in Zeeland. Tijdens reportages herkende ik gebieden en situaties en
een forse emotionele belevenis kwam er bij mij boven.
Mijn vrouw en vooral de kinderen wilde de verhalen horen. Hier is geen beginnen
aan want ze kijken je aan of je het allemaal zit te verzinnen, ik heb er in het verleden
nooit over gepraat. Het heeft volgens mij dan ook geen enkel nut om met andere
over je ervaringen te praten, ze geloven je gewoon niet of denken dat je sterk
overdrijft.
Toen Oosterland in de reportage kwam begon ik spontaan te huilen en niet zomaar
een beetje nee, niet meer tot bedaren te brengen! Ik snapte hier eigenlij niets van.
Daar zat je dan als sergeant bij de commando's te huilen over je belevenissen.
Mijn vrouw kreeg het idee om te contacten met iets of iemand in Oosterland om te
vragen of hier aandacht werd besteed aan de herdenking. Nu dat was er wel, via de
plaatselijke brandweercommandant kon men zich aanmelden en kreeg dan een
uitnodiging om bij de herdenking aanwezig te zijn., aldus geschiedde!
