aan de Veerweg: te Tfoljohaartsdijk en zij leefden
leiden-als steun voor elkaar. Vader was al enige
jaren gestorven.
Hij mensen kunnen óns-niet indenken, dat er
momenten - in ons leven voorkomen, die wij niet kun
nen begrijpen, "lij zijn er ons niet van bewust,dat
er dingen kunnen 'gebeuren, die menselijk gesproken
onmogelijk zijn. Hen heeft zo zijn.gewone leven.
Het is in de vroege Zondagmorgen als ze door
het geklots van water wakker worden geschud. Bij
dit angstig gehoor stappen ze uit hun bed en. pro-
leren het licht aan te draaien. Maar wat een te
leurstelling; dit gaat niet! Alles is en blijft
donker, maar wat nog erger is, het water komt
steeds maar binnen.
Hoeder gaat op een. stoel staan. Doordat het
water steeds maar hoger komt besluiten ze naar bo-
jren te gaan. De deur daarheen kan wegens de druk
ran het opkomende water niet meer geopend worden
en daarom moeten ze in de kamer blijven.
Menende daar veilig te wezen was moeder op de
tafel geklommen.
Beiden zitten gevangen en het koude water komt
3teeds hoger. Hoeder smeekt haar kind om haar al-
Leen te laten om dan zelf te trachten haar leven
te redden. Hoeder houdt maar aan. Dit kan het
neisje niet langer meer aanhoren en tracht zodoen-
ie een der bovenste ramen te bereiken. Dit geluk
te haar, drukt dit in en wringt zicli door het ont
stane gat. Fu kan ze zich aan een van de buiten
blinden vas tklampen
'Hogelijk is er van deze plaats kans op redding
sn ze lioopt, dat Moeder, die het koude water niet
neer kon verdragen, deeeuwige rust zal zijn in
gegaan. Zij heeft haar opdracht vervuld, want het
Ls Moeder, die weet en haar smeekte haar jonge le
ren niet te verliezen.
Het leven gaat verder. Zij ziet kans om.over
iet dak de buren te bereiken. Door de glasscherven
Ls ze op vele plaatsen ook erg gewond. Per roei
boot wordt ze aan wal gebracht en door het vele
bloedverlies gaat ze naar liet ziekenhuis.
Door de goede verpleging kan ze dit spoedig,
rérlaten, waarna ze liefderijk bij Oom en Tante
fferd opgenomen. 17
