9
Toen ik weg was en van die vriendelijke juffrouw
.afscheid Had'genomen, moest ik denken aan de "bezorgd
heid voor haar evacué's. Dit is mij altijd "bij ge-
hieven.
Toen ik Donderdagavond thuiskwam vond .ilc op
niijn .kamer een telegram van mijn neef van Dijk uit
Schoondijke, die m _j vroeg hem even té willen op
bellen, vrat ik natuurlijk direct deed. De medede
ling was, dat mijn nicht, ijvan Dullemen in
Vrederust was overleden en of ik naar zijn vader
op Tliolen w ,1de gaan om een en ander te "bespreken.
Zijn vader," die straks 92 jaar zou worden, was
zeer gehecht aan de overledene. Jaren hadden zij
samengewoond, doch door haar ziekte was zij in
Vredrust opgenomen.
Dit nu was de opdracht, die ik te vervullen
had
Ill het bezit van het tele-ram begaf ik mij naar
Halsteren, waar bleek, dat alleen voor urgente ge
vallen vergunning gegeven werd zich naar Tholen te
begeven. Dit bleek echter geen urgent geval te we
zen
Hat had ik gaarne mijn oude oom bezocht om
hem voorzichtig een en ander mee te delen,maar er
was nu eenmaal geen mogelijkheid om vergunning te
krijgen, dus ging ik onverrichterzake maar terug.
Ik dacht echter; 'iliet al te gauw de moed opgege
ven." Ik ga beneden naar de Konijnenberg en zie
daar schippers uit Tliolen, die mij goed kenden en
nu had ik helemaal geen moeilijkheden, want zij
namen mij gaarne mee.
Hen uur of wat roeien was het tegen de wind in.
"e giiigen langs de boerderij van Hartens
langs het ingestorte huis van Gebr. Raats en kwa
men zo via Slikkenburg, waar wij kransen zagen, be
zig zijnde de koeien, die in de stal van Van Bovée
Verdronken waren, op te,ruimen,- Al deze dieren la
gen nog op hun zelfde plaats, want ze konden zich,
toen het water kwam, niet van hun halsbanden ont-
doen. Allen hebben de verdrinkingsdood in de stal
gevönden.
Hij komen dan in de buurt, van vrouw de Zrom
en zien in de verte een Duck aankomen. Het is dan
raadzaam om met ons kleine bootje vanwege de grote
golfslag van deze Ducks een eindje uit de yreg te
