■HpRBHH
- J if'
De ballon komt!
DOMBURGS MDNIEUWS
De tuin van
llh
Open dag op de Kempenhof
Zaterdag 6 en zondag 7 juli 1985 waren tropisch warme dagen in
Zeeland. Velen vonden de weg naar de schitterende tuin van me
vrouw van Bennekom; zaterdag zo'n 900, zondag nog meer
mensen.
Rozen geurden, een overvloed aan wit- en paste/getinte bloemen
reikte naar de felle zon, loverrijke bomen boden schaduw, vele zit
jes noodden tot verpozen en op de achtergrond was de er de fami
lie van Bennekom, niet alleen verantwoordelijk voorde uitsteken
de organisatie, maar ook steeds bereid tot het beantwoorden van
vragen en het schenken van een koel glas zelfgemaakte
vlierbessenlimonade.
Open dag op de Kempenhof.
Schilderachtig mooi
Een Engelse tuin, was drie weken voor de open dag mijn eerste in
druk. Half juni en nog niet die overdadige bloei, die ik had
verwacht.
Alles is dit jaar natuurlijk laat, maar in Zeeland doe je er altijd
beter aan juli in plaats van juni als top-maand voor de tuin te
beschouwen.
Afgezien van de barre winter '84/'85, die een spoor van vernielin
gen in de natuur heeft achtergelaten, ontkom je hier nooit aan de
zilte werking van de zeewind.
Toch was de tuin al een wonder; bij elke stap die je verzette kreeg je
een ander en altijd weer harmonieus beeld.
Geraffineerde kleurnuanceringen, nog in tere tinten, en de indruk
dat deze tuin binnen zorgvuldig bepaalde perken de kans kreeg
zich te ontplooien zoals zij wilde, deden mij direct aan Engelse
tuinen denken; het was echter de Nederlandse tuinarchitecte Mien
Ruys, die de grootste invloed op mevrouw van Bennekom heeft
uitgeoefend.
Dat mevrouw van Bennekom schildert en dat zij de tuin als haar
dierbaarste (en meest tijdrovende) schilderij beschouwt, verbaast
me niet: het lijkt me dat je wel een schildersoog móet hebben om
deze pracht ten toon te kunnen stellen.
Alles oogt telkens weer anders.
Perfect onderhouden gazons (het werk van haar echtgenoot)
naast kleurrijke borders, hagen die hofjes omsluiten, een 'verwil
derde' bosrand - overal kun je komen en alles straalt, ondanks de
grote verscheidenheid, steeds weer een weldadige rust uit.
Van zand en klei
In 1963 kwam de familie van Bennekom naar Domburg; van
zandgrond naar de zware Zeeuwse klei. Onze eerste schok, vertel
de mevrouw van Bennekom, was de ongelooflijke kracht van de
uitdrogende zoute zeewind. De tweede schok was de onhandel
baarheid van de grond: in de winter als stopverf en in de zomer zo
hard als cement.
Om hun twee hectare-gebied legden zij, zoals voorgeschreven in
het kader van de herbeplanting van Walcheren, een windsingel
aan en zij 'bebosten' vervolgens een derde deel met onder meer
populieren, eiken, meidoorns, iepen en esdoorns.
Het heeft 10 jaar geduurd voor de kale lap grond daarbinnen zö
was dat zij er, uiteraard binnen door de natuur aangegeven gren
zen, mee konden doen wat ze wilden.
Naar het volmaakte streven
Nu - in 1985 - is de tuin van mevrouw van Bennekom een lust
voor het oog. In elk jaargetijde het aanzien meer dan waard, maar
vooral in deze zomerdagen bijna overweldigend, niet in het minst
door de zoete geuren die je tijdens de wandeling tegemoet komen.
Domineerden in juni enkele fraaie pioenen en sieruien de border
langs de oprit van kiezels naar het huis toe, nu in juli wordt de blik
direct getrokken naar een prachtig bloeiende haag van nepeta
(kattekruid) met daarachter vele ouderwetse rozen.
Via een tuindeur kom je op een overdekt terrasje, dat weer Engels
aandoet en direct daarachter zou je je in de tuin van het Frans
Hals museum in Haarlem of de Kloostergang in Utrecht kunnen
wanen: over een pad van onder meer Zeeuwse moppen kun je tus
sen vierkante plantenvakken, met strakke buxushaagjes om
zoomd, door lopen. In de vakken een keur aan witte en grijze
planten, waaronder een witte stamroos en in twee andere vakken
bolvormige Santolina-struikjes met zilvergrijs loof.
Vanuit mijn ooghoek zie ik een moestuintje. Mijn stiefkind we
gens gebrek aan tijd, aldus mevrouw van Bennekom, zeker als je
je bedenkt dat je hier in het land der Zeeuwse boeren bent.
Via het gazon aan de achterkant van het huis komen we bij een vij
vertje, waarlangs een semi-wild stukje tuin ligt. In het voorjaar
bloeien er vele bolgewassen en als bodembedekker vind je er on
der andere lelietjes van dalen, lievevrouwebedstro en varens.
En achteraan in de tuin ruisen zachtjes de bomen, die met het oog
op de herbebossing zijn geplant.
Aan de andere kant van het gazon bevindt zich een dichtbegroeide
vaste plantenborder. Als je er door heen wandelt, ruik je de ouder
wetse geur van klim- en struikrozen. Salie groeit er en in de nazo
mer geven herfstasters kleur, terwijl ze nu voor rust in de volle
border zorgen.
Onverwachte plekjes en doorkijkjes met hier een bank of stoeltje,
daar een beeld, zijn er te over in de tuin, maar alles lijkt altijd weer
te leiden tot De Kempenhof, het witte huis, dat ooit op een kaal
stukje grond stond.
r,
Mevrouw van Bennekom.
Mevrouw van Bennekom: Je streeft naar het volmaakte, hoewel je
weet dat je het nooit zult bereiken.
Heeft niet iemand ooit gezegd dat je door naar het volmaakte te
streven het onmogelijke kunt bereiken Hij heeft gelijk!
Nukt lijn uw duinem ca effen uw vcUcn.
U schiep natuur met eca ukfmocdm kind. -
Toch heb ik innig laf, o mijn laad!
Al wal gij lijt. ia der Vaderen werk;
Uit een mocrai wrocht de vlijt van die helden,
Ikide de tee en den dwingland te iterk.
Vrijheid een' tempel en Godivrucht een kerk.
Dhjf, wit ge waan, toen ge blonkt ah een bloem
Zorg, dat Europa den ictel der orde,
l>it de verdrukte tijn wijkplaats u noem'.
Land mijner Vad'rcn, mijn luat en mijn roesn!
En wat de donkere toekom at bewaart.
Wat int haar twangere wolken ook worde.
Laow'rcn behooren aan 't vleklooie rwaard.
Land, eens het vrijst' en geregendn' der aard'.
e.Lpotqietcr
10OS-I6TS
Se®»
■:a a
- ho-n
Ballonnenwestrijd en hete-iuchtballon
Op 18 juli, de dag van de Wielerronde, is er 's middags een heel
bijzonder evenement in Domburg: de Nederlandse kampioen he
teluchtballonvaren Ad Haarhuis zal een ballonvlucht maken
vanaf het Badstrand in Domburg. Voor de toeschouwers is er een
ballonnenwedstrijd, hoofdprijs: een rondvlucht boven eigen
woonplaats. Winnaars daarvan zijn de oplater en de vinder van
de ballon, die de grootste afstand aflegt.
Troostprijs: een aantal vliegers.
Voor de kleintjes is er een kleurwedstrijd.
18 juli, 14.00 uur op het Badstrand te Domburg.
Doe mee aan de ballonwedstrijd van Nivea en maak
kans op een sensationele rondvlucht boven je eigen
woonplaats. Haal nu vast een deelnameformulier.
Kan een mens denken zonder - onbewust - te associëren?
Als je ergens naar kijkt, dan zie je dat bij een eerste oogopslag na
tuurlijk met je eigen ogen, maar betekent dat ook dat je steeds
vergelijkt? We gaan ervan uit, dat je denkt als je kijkt!
Je zegt bijvoorbeeld 'hé, wat is dat groot!' en je bedoelt, dat het
groter is dan je had verwacht.
Denk je het ene altijd in vergelijking met iets anders?
Neem namen. Stel: je had eens een onvergetelijke ruzie met ie
mand die, om maar iets te noemen, Albert heette en het eerste wat
een nieuwe ontmoeting met de naam Albert de rest van je leven zal
doen, is je aan iets vervelends herinneren. Behalve natuurlijk als
je meer Alberts kent en als minstens één daarvan net zo veel (maar
wel een andere) indruk op je heeft gemaakt als eerstgenoemde
Albert.
Is er al een 'logische' samenhang in onzegedachtenwereld, zonder
dat wij dat beseffen, is er soms ook niet een getalmatige samen
hang in onze samenleving, die zonder dat wij dat door hebben
zijn invloed op ons heeft?
De eerste letter van je achternaam zou dat kunnen symboliseren.
Begint die bijvoorbeeld met een b, dan ben je erin 9 van de 10 ge
vallen aan gewend dat je bij allerlei gelegenheden snel aan de
beurt bent; zit je in het midden van het alfabet, dan heb je vast iets
van dat rustige, evenwichtige gekregen, dat veel mensen uitstra
len, die meestal noch lang hoeven te wachten, noch snel 'op' moe
ten. Begint je naam met zeg een v, dan hoor je bij de groep die öf
knorrig zijn beurt afwacht öf wijs de schouders ophaalt en die
wachttijd nuttig besteedt.
Zo zijn er talloze verbindingen te leggen tussen ons en al wat ons
omringt.
ledereen weet dat het in het gehele beeld verschil maakt of je uit
Zweden of uit Spanje (Domburg of Oostkapelle!) komt.
Zou het ook uitmaken als je van west- naar oost-Domburg ver
huist, zoals wij afgelopen week, van een heel druk punt naar een
erg rustig plekje?
Zou Domburg daardoor voor ons veranderen en wij ook voor
Domburg? De tijd zal het leren!
F.L.
Het gemeentehuis van Domburg moest het wel ontgelden in DB
nr. 6; niet alleen kreeg het een ander telefoonnummer toebedeeld
(zie colofon), maar ook tijdelijk een andere plaats.
Zoals u ongetwijfeld heeft begrepen, deed Villa Duinenburg tot
1948 dienst als gemeentehuis.
In drukkerskringen noemt men dit het zetduiveltje.
9
