BADPAVILJOEN DOMBURG
6
KERKDIENSTEN
Ned. Herv. Kerk
zondag 3 augustus:
9.00 uur: Duitse dienst
10.00 uur: ds. Altena
19.00 uur: ds. Van de Wind
Gereformeerde Kerk
zondag 3 augustus:
10.00 uur: dr. M. J. v. Reenen,
Harderwijk
19.00 uur: dr. M. J. v. Reenen,
Harderwijk
RK Kerk
zaterdag 2 augustus:
19.00 uur: Bijkerk Badhuisweg
zondag 3 augustus:
10.00 uur: Recreatieterrein
Für die deutsche Gaste wird jeden
Sonntag um 9.00 Uhr ein Evangelische
Gottesdienst gehalten in der Gerefor
meerde Kerk (Noordstraat) in Juli und
in die Nederlandse Hervormde Kerk
(Markt) in August. Ausser am 13. Juli
und am 1 7. August. Dann findet ein
zweisprachiger Gottesdienst statt um
19 Uhr.
Urlauberseelsorge:
Juli:
Pfarrer Friedrich Malkemus,
Kanonwei 31
CONCERT in de Hervormde kerk te
Domburg op woensdag 6 augustus
1975.
Uitvoerenden: Het Middelburgs Kamer
koor onder leiding van Bart Leijnse.
Bram Beekman orgel.
Aanvang 20.30 uur. Toegang f 3,50.
Bram Beekman werd in 1949 te
Vlissingen geboren. Hij behaalde in
1972 het solistendiploma - cum lauda
- orgel aan het Brabantse conserva
torium.
Tevens behaalde hij de akte school
muziek. Verder studeerde hij in Wenen
bij Prof. Anton Heiier. Beekman, die
reeds concerten gaf in Duitsland, Bel
gië, Zwitserland en Italië, heeft dit jaar
de Prix d'exellence behaald.
Het Middelburgs Kamerkoor da
teert van 1954, toen een groep ge
selecteerde zangers werd gevormd
onder leiding van Bart Leijnse. Het
koor trad vele malen op voor radio
en televisie. In 1972 werd gedurende
een concertweek in de Finse hoofdstad
Helsinki de 50e radio-opname ge
maakt. Het koor heeft zich voornamelijk
gespecialiseerd in de polyphone
muziek.
Kroniek
Het is verwonderlijk, zoals een mens
kan dromen. In de schimmige gedach-
tenwereld, waarin wij gedurende het
nachtelijk uur plegen te vertoeven, is
onlangs Zijne Excellentie Generaal Idi
Amin Dada Dumee, u mogelijkerwijze
bekend als voormalig kok en thans
goedmoedig heerser over Oeganda,
verschenen; zijn machtig gespierd
torso, slechts ten dele verhuld door
een nietig slipje van onbestemd roze
kleur, was dienstbaar gemaakt aan de
fortenwedstrijd op het Westerstrand.
En moeiteloos de golven trotserende,
die volgens zijn zeggen vanuit het per
fide Albion op hem werden afgezon
den, wierp hij zich figuurlijk, maarzeker
niet minder letterlijk op als een zeld
zame schutspatroon van het achter
hem opgetrokken zandkasteeltje,
waarvan de bouwers zich reeds bij de
wedstrijdleiding hadden vervoegd voor
de in ontvangstname van de traditione
le cadeaubon.
Enigszins verder op het strand en wel
ter hoogte van het Badpaviljoen zagen
wij een rijzige heer, die vermoeid, maar
met de onmiskenbare deskundigheid,
die een opleiding aan een landbouw
hogeschool verraadt, participeerde in
een schatgraafwedstrijd, uitgeschre
ven door een firma, die zich speciali
seert in frisdranken. Vliegtuigjes van
allerlei nationaliteit en makelij zoefden
boven zijn hoofd, doch vermochten
er niet in te slagen de aandacht voor
de bepaald niet defensieve arbeid af
te leiden van hem, in wie wij uiteindelijk
een vooraanstaand lid van de huidige
regeringséquipe ontdekten.
Op het uur van het apéritief troffen
wij in een kring, waaraan het jaar van
de vrouw volledig voorbij schijnt te
gaan, de heer Yasser Arafat in hoogst
eigen persoon aan, gezeten op een
vuurrode bank, die de indruk gaf daar
speciaal voor hem te zijn neergezet.
Goedgemutst liet de heer Arafat zich
een jonge angst serveren op rekening
van een cavalerist-in-retraite, de laatste
overigens met een hoofds „Van de
frisse. Piet" toedrinkende net alsof dit
gebaar ook in de Arabische wereld
gemeengoed is geworden. Ter andere
zijde van de hoge gast ontwaarden wij
een oud-generaal van het voormalige
KNIL, wien noch zijn indrukwekkende
staat van dienst noch de last van zijn
jaren zijn aan te zien. Men zou van
een ongekend vredig tafereeltje kunnen
spreken, ware het niet, dat een deftige
heer, kennelijk afkomstig van de au
tochtone bevolking, Yasserdriftig, doch
tevergeefs gebaarde, dat het mos is
in dit gezelschap zijn hoofddeksel - hoe
dit er ook moge uitzien - af te zetten.
Als deelnemer in de lampionoptocht
mochten wij bij het vallen van de avond
zo waar de President van de Franse
Republiek begroeten. Waardig en
rustig, zoals wij van hem gewend zijn,
schreed hij voort, zich niet ontziende
op milde wijze de hand te reiken aan
verbaasde Zeeuwse schonen, zodra de
befaamde Domburgse gorilla's hem
een ogenblik uit het oog verloren. Het
telkens weer opflikkerende kaarsje van
de presidentiële lampion liet een zon
nebeeld uitschijnen en al wie daar
Monsieur Valéry Giscard d'Estaing als
fakkeldrager temidden van een duide
lijk internationale menigte mocht gade
slaan, kon zich niet aan de indruk ont
trekken, dat de eenheid van Europa
thans niet ver meer verwijderd was.
Tenslotte was het ons vergund in het
nachtelijke duister een steelse blik te
werpen door de wat stoffige ruiten van
het Badpaviljoen en waar te nemen,
dat een kortgekuifde vrouwelijke Minis
ter zich aan Terpsichore had overgege
ven, daarbij begeleid door de forse oud
burgemeester van een Zeeuwse dub-
belgemeente, die helaas niet meer op
de landkaart te vinden is. En toen heb
ben wij dan een ogenblikje gedroomd,
dat Domburg te lange leste het toe
vluchtsoord van de prominenten was
geworden of liever de traditionele oase
van rust voor allen, die zich in de
frontlijn met de grote problemen van
dit aardse tranendal occuperen. Maar
helaas dromen zijn bedrog, al kan
men zich verwonderen over de inspi
ratie, die een klassieke zandstrooier
als Klaas Vaak weet op te wekken.
Neen, wij durven echt niet te beweren,
dat wij juist Domburg hebben uitgeko
zen om prominenten te aanschouwen;
en om nog een stapje verder te gaan:
het hedendaagse Domburg kent geen
prominenten meer. Natuurlijk moeten
wij toegeven, dat de elite van BZ (of
tenminste driekwart deel daarvan) tot
de vlottende bevolking van onze goede
badplaats behoort. Wordt een diplo
maat voor het aanbieden van zijn
geloofsbrieven afgehaald door kuras
siers, die een zestiende-eeuwse karos
omzwermen, dan willen wij nog aan
nemen, dat dit wel de kroniek van een
zekere Stan Huygens haalt. Maar waar
is de verfijnde aandacht voor het be
trekken van een nieuwe post gebleven,
nu de aankondiging daarvan zelfs in
oeroude dagbladen wordt wegge
moffeld tussen de verheffing van een
refendaris op ambtelijk niveau en de
toekenning van de bronzen medaille,
verbonden aan de orde van Oranje-
Nassau?
Vanuit onze waarnemingspost op het
tweede en - zo lang het nog is toe
gestaan - élite- en Oosterstrand zijn
wij regelmatig getuige van het te water
gaan van een uiterlijk onaanzienlijk
heer, die volgens overlevering evenwel
over een aanzienlijk aantal commissa
riaten moet beschikken. Maar wie zou
hem nog bijzondere aandacht schen
ken, nu de vermaarde lijst van 200
eerzame Nederlanders in een vergeten
hoek is weggelegd, omdat de samen
steller daarvan wel andere sociale
zorgen aan zijn hoofd heeft?
Het is niet minder waar, dat wij in ons
goede vakantie-oord een aantal Heren
plegen te ontmoeten, die, omhangen
met een ambtsketen, leiding plegen
te geven aan langdurige en emotionele
raadszittingen. Maar dragen wij hen
nog wel het vereiste respect toe, nu
het democratische rumoer rond de
eerste burger van Rotterdam verstomd
is, voorts zijn collega van de 700-
jarige hoofdstad verklaard heeft nog
slechts voor de duur van de feestelijk
heden in het harnas te blijven en zelfs
Domburg opnieuw een burgemeester
loos tijdperk lijkt tegemoet te gaan?
In vroeger dagen is het nog wel ge
beurd, dat wij een palingmaaltijd in een
toren te Veere benutten om tegen de
afgifte van hoogwaardig zeebanket
inside-information te krijgen van een
geëngageerde effectenhandelaar;
eventuele fusiemogelijkheden werden
door ons vervolgens in volle zee bij de
middagspoeling aan vriend en maagd
doorgegeven en de merkbare invloed,
die daarvan op de beurs uitging, heeft
een financieel croniqueur verleid tot de
uitspraak, dat voorwetenschap niet lan
ger op het Damrak, maar in de bar
van een vermaard, doch beslist Dom-
burgs hotel kon worden verkregen.
Maar wie spreekt nog over fondsvor
ming in een tijd waarin degenen, die
het kunnen weten, zich op kastelen
terugtrekken, het aan anderen over
latende de inkomensverdeling en de
vermogensopdeling als de waarachtige
zegeningen van deze verlichte tijd aan
te bevelen?
Neen, om prominenten te zien, daar
voor moet men zijn tampatje naar
St.-Tropez verleggen; het moet daar
goed toeven zijn, zo heeft een schone
en jeugdige dame, wier vader nog over
een flinke vuist met zilverlingen moet
beschikken, ons gezeid.
Want in Domburg zijn de prominenten
zelfs niet meer met het spreekwoorde
lijke lantaarntje te vinden.
Maar prominenten of niet, wij hebben
er nu eenmaal een principe van ge
maakt om onze koers op Domburg uit
te zetten en daarvan zullen wij ook
in 1975 niet afwijken. Wij bevinden
ons trouwens in het goede gezelschap
van een zekere Heer Michelin, die op
bladzijde 239 van zijn in dit jaar ver
schenen als zijn bevinding aantekent,
dat Domburg staat voor een „agréable
station balnéaire familiale, installée au
bord d'une plage, abritée par les
dunes". En wij zullen het dat Franse
bandenmakertje dan maar vergeven,
dat hij de twee door hem genoemde
restaurants slechts een éénbestekkige
kwaliteitsnorm toekent. Want tenslotte
kunnen wij met gebruikmaking van een
eigentijdse zegswijze verklaren: „Pro
minent, dat hoeft van ons niet".
Nehalennius
OPEN EN OVERDEKTE TERRASSEN AAN ZEE
Tel. 01188-1312
TH. WIDMAN
Unieke ligging direkt aan zee
Plate-service
Vele specialiteiten
Pannekoekenhuis
sterk uitgebreide
rest a uran tcapaciteit
