DE GROOT,
DE BADMEESTER
Abdij, Middelburg.
Faienees de Delft, poreelaines et meubles antiques,
peintures, dinanderies ete. Specialité: Cabinets de
ReisgelegeDheden.
Omnibusdienst tusscben Domburg en
Middelburg.
Vertrek van Domburg: voorm. 7,45 ure.
nam. 8,30
Vertrek van Middelburg: voorm. 12,
nam. 3,30
Vracht per persoon 0,75; retour/1,
Van Serooskerke in beide richtingen ƒ0,25.
Plaatsen zijn te bespreken a 0,05 in
het Hótel Schuttershof (Domburg); in het
Nederlandsch Koffiehuis, Markt (Middel
burg).
AMUSEMENTEN.
Domburgsche
Revolver Schietvereeniging.
Vreemdelingen worden als buitenleden
aangenomen. Contributie1,per maand
of per gedeelte van een maand. Informa
ties worden verstrekt door den Directeur
der Zeebadinrichting.
Domburg Dolf Club.
Terreinen achter het Hoenderpark (West-
kapelsche weg). Zomerlidmaatschap voor
Heeren7,50. Voor Dames2,50. Intro
ductie per dag 1Inlichtingen worden
verstrekt door HH. hotelhouders en door
den kastelein op het Badpaviljoen.
Aan de gasfabriek gelegenheid tot ber
ging van clubs enz. Ballen, clubs en
verdere benoodigdheden verkrijgbaar bij den
Heer Scheijbeler, tegenover bet Bad
paviljoen.
Uitstapjes te voel:
Gaande door de manteling en terug door
het overbosch van de buitenplaats Duin
vliet (y2 uur).
Gaande door de manteling en het landgoed
Westhove en terug door het overbosch
van Duinvliet uur).
Langs den straatweg tot aan het landgoed
Schoonoord, vervolgens links af, en door
de bosschen van het landgoed Duinbeek
of van Berkenbosch terug (l'/2 uur).
Naar de Oranjezon, door de manteling ach
ter Westhove en terug langs het land
goed Zeeduin. (3 uur.)
Naar Aagtekerke en over Oostkapelle terug
(2 uur).
Naar Westkapelle en over Aagtekerke
terug; de zeedijk en lichttoren te bezien
(3'/2 uur).
Aan de bezoekers der badplaats is het
wandelen over deze landgoederen door de
eigenaren welwillend vergund.
Uitstapjes per rijtuig:
Naar de steden Middelburg, Vlissingen,
Veere en door het eiland Walcheren.
Zoowel te Domburg als te Middelburg
bestaat er gelegenheid tot het huren van
rijtuigen, tegen vaste prijzen.
Wisselkantoor.
Tot wisseling van buitenlandsche munt
speciën bestaat bij den heer H. M. Kesteloo
gelegenheid.
doob
P. GIFFARD.
In de leeskamer liggen de volgende
tijdschriften en couranten ter lezing:
'iIJDüCtf lUFibiN.
Harmsworth Magazine. Hum. Album.
The Sketch. Eigen Haard.
L'lllustration. de Huisvrouw.
Revue des deux mondes. Nederland.
Pêle mêle. Aarde en haar Volken.
Die Woche. De Huisvriend.
Fliegende Blatter. De Natuur.
Moderne Kunst. De Navorscher.
Ned. Spectator. Vragen van den dag.
De Wereldkroniek. De Gids.
Uilenspiegel. Hollandache Revue.
COURANTEN.
Nieuws van den Dag met Middelburgsche Courant.
Zondagsblad. Tndépendance.
Utrechtsche Courant. Le Figaro.
Nieuwe Rotterdammer. Kölnische Zeitung.
Algemeen Handelsblad. Courier de Schéveningue.
Weekblad Amsterdammer.Domburgsch Badnieuws.
Haarlemsche Courant.
Dit het kastje met boeken in de leeszaal,
dat weder met eenige werken vermeerderd
is, kunnen badgasten, houders van toegang-
kaarten, dagelijks tusschen 11 en 12 ure
des voormiddags, boeken ter lezing krijgen,
mits men het nummer van het boek en zijn
naam teekene op eene lijst bij den kaste
lein voorhanden. Voor jeugdige lezers zal
door de ouders moeten worden geteekend.
Een frissche noordwestenwind blies over
het strand van Grenville-sur-Mer, een van
de liefste en meest bezochte badplaatsjes
van Normandië,
Maar ofschoon die wind uitstekend was
om de badmantels en handdoeken van
moeder Blanchabd te doen drogen, die
bij honderden op touwen hingen, zoo was
hij minder gunstig voor de baders, die
zich den geheelen morgen niet ver van de
reddingsboot hadden durven verwijderen.
Ja, die reddingsboot! Eenige jaren
geleden had het gemeentebestuur ze aan
gekocht en met groote plechtigheid te
water gelaten, naar aanleiding van eene
treurige gebeurtenis, waarover men op het
strand van Grenville maar liever nooit
praatte, om het noodlot niet te tarten.
Twee badgasten namelijk, twee heeren,
goede zwemmers, hadden zich bij sterken
wind te ver in zee gewaagd. Zij hadden
willen terugkeeren, maar vergeefs, de zee
ebde en voerde hen hoe langer hoe verder
weg van het strand. In wanhoop hadden
de ontstelde toeschouwers om den bad
meester geroepen, zooals men in Grenville
den pachter van de baden noemt. Maar
Blanchabd sliep ongelukkigerwijs op dat
oogenblik in zijn huisje. Zijn helper snelde
toe, doch ofschoon deze bij uitstek geschikt
was om dames onder te dompelen in bet
zilte nat, zoo ontbrak het hem ten eenen-
male aan bedrevenheid in het zwemmen,
aan zóóveel bedrevenheid tenminste om al
zwemmend zijn evenmensch te redden bij
slecht weer. De beide heeren, twee
broers uit Parijs, die voor een paar dagen
te Grenville logeerden, waren verdronken.
De zaak had veel gerucht gemaakt. Men
had er in. de kranten over geschreven, en
de geschiedenis van den badmeester, die
niet zwemmen kon, had allerwege aan de
watering-places van Frankrijk, België en
Engeland heel wat opschudding teweeg
gebracht.
De burgemeester van Grenville, in het
vervolg zulke treurige voorvallen wenschen-
de te vermijden, had in overleg met den
pachter van het strand besloten eene
reddingsboot aan te schaffen en een paar
jongelui op te leiden tot badmeesters, om
daarmede de boot te bemannen, dat wil
zeggen, met Blanchabd een drietal flinke
zwemmers te vormen, waarvan er zich
altijd één in de boot zou bevinden, gereed
om hulp te biedengeen oogenblik van
den dag zou de boot onbezet mogen blijven.
Het plan was tot uitvoering gekomen,
en tot aan het eind van het badseizoen
waren de nieuwe voorschriften strikt ge
volgd. Maar het volgende jaar reeds was
er niemand, die er aanmerking op maakte,
dat de boot tusschen twaalf en één uur
ledig bleef, om den dienstdoenden bad
meester in de gelegenheid te stellen aan
land te gaan eten met vrouw en kinderen.
Dat uur was trouwens het stille uur van
den dag, door iedereen aangenomen om
te dejeuneeren, en daar het tien dagen
van de dertig op dat uur laag water was
en de zee ver te zoeken, dacht niemand
er aan dan te gaan baden of zwemmen.
Doch ook daarin was in den laatste tijd
gaandeweg verandering gekomen, en de
drie jonge Amerikaansche missen: Lilt,
Betsy en Mary Blackburn uit Boston,
die, aan Parijsche vrienden toevertrouwd,
zich op bet oogenblik te Grenville be
vonden, kwamen juist vaak op dat uur
bij moeder Blanchabd hare badzaakjes
halen, om zich, zonder verveeld te worden
door toeschouwers, naar hartelust te kunnen
overgeven aan hare grillen en waaghalzerijen
bij het zwemmen. Of de zee tusschen-
beide wat ver was, wat gaven zij er om
Zij liepen dan maar wat langer door het
zand in hare badmantels gehuld
Het was een bekoorlijk drietal, negen
tien, achttien en zeventien jaar, en behalve
mooi en bevallig waren de drie jonge
misses aardig en vriendelijk ook. Ieder
een kende haar in Grenville, iedereen
mocht haar lijden. Ofschoon op den
leeftijd om zich met huwelijksplannen
bezig te houden, schenen zij enkel maar
aan lachen en sport te denkentennis,
zwemmen, gymnastiek, fietsen, wandelen,
dat alles nam haar geheele bestaan in.
Lezen deden zij weinig, handwerken in
het geheel niet, wat aan de dames, die
aan het strand kwamen zitten haken, de
opmerking ontlokte, dat de Amerikanen
eene vreemdsoortige opvoeding aan hunne
dochters gaven.
Geheel ongelijk hadden die dames daar
niet in. Maar het schijnt dat de Ameri
kaansche geest het zoo wilhet is de
traditie van bet land.
Onbekwaam om iets, wat dan ook, in
het huishouden te verrichten, geroepen
waarschijnlijk, om later haar leven te
slijten in pensions, hótels en Pullman-cars,
bekommerden de jonge misses Blackbubn
zich in het minst niet om eenigen nuttigen
vrouwelijken arbeid. Maar in fietsen,
tennissen, gymnastiek en zwemmen waren
zij ieder de baas.
Blanchabd, een groote, rechte, knappe
kerel met vriendelijke blauwe oogen en
nauwelijks grijzend haar, die nu al twintig
jaren samen met zijne vrouw de badinrich
ting te Grenville had gehouden, en in-
dien tijd meer dan één menschenleven
had gered, verzekerde nog nooit zulko
onverschrokken deerntjes te hebben bijge
woond. Van tijd tot tijd wel moest hij
tuBschenbeide komen om haar te beletten
met eene al te onstuimige zee te gaan
zwemmen, maar meestal liet hij haar haren
gang gaan, nochtans altijd een oog in het
zeil houdend. „Voor die ben ik niet bang,"
placht hij te zeggen, „dat zwemt als
ratten, en ik zou nog wel een lesje bij
haar kunnen nemen."
Zoo ging het ook dien morgen: Blan
chabd liet haar haren gang gaan. Met
vroolijke drukte waren zij juist op het
middaguur bij moeder Blanchabd het bad
huis komen binnenloopen. „Gauw madame
Blanchabd, gauw de badmantels van de
juffrouwen Blackburn," hadden zij ge
roepen, zelf lachend om het malle Fransch
dat zij spraken, en dan weer voort snaterend
in hare moedertaal. En madame Blanchabd,
zonder een oogenblik aarzelens, aanstonds
de hand leggend op het gevraagde zij
vergiste zich nooit, hoeveel overeenkomst
er ook tusschen was, in het goed harer
abonnées bad het alles naar het bad
koetsje gebracht: de mantels, de hand
doeken, de sandalen, de gele gewaste taffen
mutsjes. Toen was zij weer naar het wacht
huisje teruggegaan, waar zij met man en
kinderen altijd het middagmaal gebruikte
en waar zij juist het eten op tafel zette,
toen de jonge misses waren gekomen.
De zee was van negen uur af wassende;,
thans was het half een; een half uur nog
zou er verloopen eer de jonge Amerikaan-
schen gereed zouden zijn om te water to
gaan. Op twee honderd meter afstands
dus van Blanchabd zouden zij hare zwem-
oefeningen houden, twee uren vóórdat do
zee hoog was.
De wind blies uit het noordwesten en
joeg de groene, met witte schuimkoppen
bedekte golven tegen het strandsneller,.
I driftiger dan gewoonlijk kwamen zij aange
rold. Dat kon wel slecht weer geven tegen
den avond. Maar daar de lucht voor het
oogenblik zoo goed als onbewolkt was en
de zon in vollen luister op het strand
scheen, kwam de gedachte niet op bij
Blanchabd, dat dit briesje in een oogwenk
tot een storm kon aangroeien. Niets ook
wat dit kon doen vermoeden of vreezen.
Dus bleef hij rustig eten. De jonge meisjes,
wat vlugger dan gewoonlijk gereed, misschien
wel omdat zij de zee onstuimiger zagen
worden, liepen op een draf door het zand
tot waar de schuimende golven van liever
lede het strand overweldigden. Met opge
heven armen, zonder zich een oogenblik te
bedenken, stortten zij zich in zee, als ware
nereïden.
(N. R. Ct.)
(Slot volgt.)
Zélande. Qn parle /rangais. Man spricht Deutsch. English spoken.
