Advertentiën en Adressen.
Groote Zaal van liet Badpaviljoen.
DANSMUZIEK,
WIT ONS DORP TE VERTELLEN GAF,
WALOHERBN.
Antiquities, Pictures, i^ffiibTrg.
Reisgelegenheden.
Dagelijks van Middelburg naar Domburg
een tramomnibus des nam. X l/2 ure (afrit
Groote Markt, Nederlandsch koffiehuis
J. M. van dee Habst) en terug van
Domburg des nam. 8'/2 ure (afrit Hótel
Schuttershof). Prijs ƒ0,75 enkele reis
en f1,25 voor heen en terug op den
zelfden dag.
AMUSEMENTEN.
Zaterdag 24 Juli 1897,
Kinderbal tot 9 uur.
Entrée f 0,25. Aanvang ten 7 uur.
Houders van kaarten hebben vrijen toegang.
Uitstapjes te voet:
Naar de manteling en door het overbosch
van de buitenplaats Duinvliet terug
CA uur).
Naar de manteling over het landgoed West-
hove en door het Overbosch van Duin
vliet terug (3/4 uur).
Naar het landgoed Schoon-oord (langs den
straatweg), vervolgens links af, en door
de bosschen van het landgoed Duinbeek
of van Berkenbosch terug (llA uur).
Naar de Oranjezon, door de manteling ach
ter Westhove en terug langs het land
goed Zeeduin. (3 uur).
Naar Aagtekerke en over Oostkapelle terug
(2 uren).
In de kerk te Aagtekerke is beziens
waardig het marmeren grafmonument
der familie Thjbaut, in 1669 vervaar
digd door den vermaarden beeldhouwer
Rombout Verhulst.
Naar Westkapelle en over Aagtekerke
terug; de zeedijk en lichttoren te bezien
(3'/2 uren).
Aan de bezoekers der badplaats is het
wandelen over deze landgoederen door de
eigenaren welwillend vergund.
Domburg-, 15 Juli. Door de wel
willende en goede zorgen van den heer
J. H. Düijvis zijn onlangs, naar photogra-
phiën door hem genomen, een paar aardige
geïllustreerde briefkaarten in den handel
gebracht. Op de eene heeft men een
gezicht op het dorp van den „hoogen Hil"
of ,.het plateau", de andere geeft een
kijkje op het badstrand. De plaatjes zijn
scherp geteekend en netjes uitgevoerd en
geven zeker een beter beeld van onze
badplaats dan de vroeger uitgegeven
geïllustreerde briefkaarten. Zij zijn ver
krijgbaar in den bazar van den heer
M. J. Scheijbeler en kosten ongezegeld
3 centen het stuk.
DOOR
2) F. NAGTGLAS.
„Wat 'n boel, wat'n averrechtsche rechts
pleging," hoor ik een jong advokaat zeggen
„geen proces-verbaal, geen papier gebruikt
geen bezweeringen, geen wetsartikelen,
geen vonnis, geen boete en zelfs een in
het wetboek onbekende straf van den
blaasbalg." Maar ik kan u verzekeren,
dat de jongen nooit meer eieren heeft
gestolen, en een braaf arbeider is geworden,
die met dankbaarheid spreekt van den
hardhandigen ouden schout. Als de
stoere burgervader Zaterdagsavonds de
smidse gesloten heeft, zich onder de pomp
heeft gewasschen, dat het water ver in
het rond spat en zich met een vochtigen
schoteldoek heeft afgedroogd, kuijert hij
langzaam naar de klapbank onder den
breedgetakten lindeboom voor het raadhuis
waar terstond de beste plaats voor hem
wordt ingeruimd. Daar worden dan de
dorpsbelangen besproken en allerlei kleine
kibbelarijen en bezwaren beslecht en op
aartsvaderlijke wijs vrede en vriendschap
hersteld. Als ons dorpshoofd dan, als de
klok negen heeft geslagen huiswaarts
keert, slaapt hij spoedig in de hooge bed
stede der sombere kamer nevens de
smidse, naast zijne Keina met een gerust
geweten de slaap des rechtvaardigen,
dien nacht langer durende dan gewoon
lijk, daar hij pas om negen uur in de
kerk behoeft te zijn. Hij zit dan in de
ambachtsheerenbank, is netjes in het zwart
en boven de dikke witte das, glimt zijn
gelaat door de vaatdoek met groene zeep
duchtig afgeboend, als een spiegel. Hoe
lang de dominee ook preekt blijven de
oogen naar den stoel gericht en slechts
nu en dan beschieten zij een oogenblik,
gelijk ieder in de kerk wel eens gebeurt.
Daar door wordt echter de aandacht
slechts weinig gestoord, want de meeste
leerredenen zijn aan den burgemeester
bekend, die onlangs nog met zijne Keina
besprak, hoe dominee de Zaadzaaier nu
al voor de twintigste maal had laten uit
gaan, maar 't bleef toch een mooi „stik".
Aan het gezang neemt hij meer luid dan
welluidend deel en soms met zooveel
inspanning, dat zijn bleek bol gelaat paars
rood wordt. Sedert vele jaren rust het
stof van dezen braven man reeds onder
een der heuveltjes op het kerkhof en
vriendelijke roode, geele en blauwe
bloempjes bloeien op dat graf. Ook in
de herinnering leeft hij voort en onze
tegenwoordige burgervader jonkheer mees
ter Elseneur van Elsenhof, een gedistin
geerd jongman, heb ik nog onlangs den
ijzerboer zooals hij zeide, hooren loueeren,
„daar in dien tijd de revenuen, de dépenses
heel wat te boven gingen."
Onze goede oude burgemeester placht te
zeggen, dat hij wel het hoofd van de
gemeente was maar de secretaris eigenlijk
de hals die alles draaien deed. Knapper
penvoerder dan Jonas van Diermen was
er volgens zijn meening in gansch Neder
land niet. Als men de secretarissen van
Amsterdam, Rotterdam, den Haag en
Utrecht in een flesch deed, ging zijn Edel
achtbare in een ietwat hinkende vergelijking
voort, zou er heel wat wijsheid in zulk
een karaf zitten, maar het zou toch niet
halen bij de kennis in het hoofd van onzen
Jonas opgetast. Al wat in wetboeken,
staats- en provinciale bladen gedrukt is
of in notulenboeken geschreven stond,
wordt in het hoofd van den secretaris
netjes bewaard als in een kabinet met
laden, waarvan men er slechts een heeft
uit te trekken om het begeerde te vinden.
Onze lange, bleeke, blonde secretaris
schrijft nog altijd met een ganzenpen,
doch zóó netjes dat geen schoolmeester
hem verbeteren zou. In alles is hij even
stipt en ordelijk en tegen ieder vriendelijk
en goedhartig. Toch wordt hij ontweken
daar hij stokdoof is, en hoewel hij de
rechterhand als een klankvanger achter
het oor houdt, verstaat hij toch doorgaans
verkeerd en antwoordde eens op vragen
van den gouverneur, zoo als de Commis
saris des Konings op ons dorp altijd nog
genoemd wordt, dat hij zes jaren oud was
en acht en twintig jaren werkzaam op de
secretarie. Dat lichaamsgebrek is ook
waarschijnlijk de reden dat Jonas nooit
getrouwd is. Toen hij ruim vijftig jaren
oud was en er een anderen burgemeester
kwam, vroeg Jonas die kort te voren van
een bedaagde moeie een erfenisje had
gekregen, ontslag en ging bij eene oude
weduwe inwonen. Daar leefde hij vergeten
en was vriendelijk, hulpvaardig en goed
voor ieder die met hem in aanraking
kwam. Kalm en rustig schenen zijn dagen
voorbij te gaan, maar in de werkelijkheid
was dit het geval niet, want achter dat
hooge gerimpelde voorhoofd waren menig-
malen eerzuchtige droomen gedroomd van
een zonnigen levensweg, van belooning
naar verdiensten, van diep gevoelde mis
kenning en van bitteren levenssmart. Onze
veelwetende secretaris stierf schier geheel
onopgemerkt, en na korten tijd zou mis
schien niemand zijn graf hebben kunnen
aanwijzen, in dien niet zijn hond, de trouwe
vriend zijner laatste jaren, een paar dagen
na zijn ter aarde bestelling op den heuvel
was doodgevonden.
Onder onze dorpsnotabiliteiten behoorde
ook de oud ontvanger, die jaren lang,
de schattingen voor rijk en gemeente
ingezameld had. Het was een eigenaardige
persoonlijkheid. Klein van gestalte, donker
van gelaat, was meneer Maintenon meestal
gekleed in een zwarte rok en witte das,
terwijl hij in jonger jaren liefst kaplaarzen
droeg. Hij was van deftige afkomst en
kon zich zeer beschaafd voordoen, maar
nu en dan viel hij uit die rol en werd
voor zijne minderen of wie hij als zoodanig
beschouwde een rechte bullebak. Dan
kon hij woest opstuiven en vloeken al&
een ruwe zeebonk om niet lang daarna
weer kalm te worden en zich te laten
leiden als een lam. Het was vermakelijk
hem, toen hij nog ontvanger was, op zijn
kantoor te ontmoeten. Ieder jaar moest
ik een kleinigheid daar offeren, en minstens
duurde het een half uur eer men in dat
bekrompen vertrekje zijn geld kwijt kon
raken. Hij noch zijn klerk, bij wien veel
overtollige groeikracht in het ruggebeen
scheen vereenigd te zijn, konden den weg
vinden in een verzameling van groote,
vuile, beduimelde en verkreukelde regis
ters, en het zoeken, ging onder onophoudelijk
kakelen en brommen, waarbij nu en dan
ook gescharreld werd in een ouderwetsch
bureau met verholen laadjes. Eindelijk
schenen meester en bediende het postje
op het spoor te wezen, en werd men beleefd
uitgenoodigd om over een half uurtje de
kwitantie te komen afhalen. Erg denkende
menschen schreven deze zonderlinge manie
ren aan zekere plaaglust toe; dezelfde
neiging welke er hem toe bracht om een
besteld rijtuig soms uren te doen wachten,
eer hij naar een vergadering reed, welke
als hij soms haastig aankwam reeds afge-
loopen was. Onder zijne eigenaardigheden
behoorden ook vreemde spreekwijzen welke
hii maar niet verkoos te veranderen, zoo
noemde hij de Roomschen altijd Romeinen
en de Doopsgezinder. Menno Simonisten.
Onze ontvanger was de laatste nakome
ling eener oude familie en de vreemde
eigenschappen van dat geslacht schenen
zich in zijn hoofd te hebben verzameld,
zoo dat hij niet volkomen toerekenbaar
mocht heeten. In zijn laatste jaren is
hij ziekelijk en blind geworden, maar
heeft, dank zij de liefdevolle zorg van
huisgenooten, tot bij de negentig jaren
geleefd.
(Wordt vervolgd.)
Geillustreerden
Gids door
Guide illustré
de
Illustrated Guide
of
verkrijgbaar en vente chez to be bad
bij alle tous les libraires at all booksellers
boekhandelaren Prix Price
voor 10 cent. 2ó centimes. 10 cent.
Antiquiteiten (Delftsch Aardew., Porselein, Zilverw.)
J. A. WILLEKES DU BOIS, Middelb., L. St. Pieterstraat A 79.
Apotheek.
L. K. VAN DER HARST J.Jz., Middelb., Pottenmarkt K 412.
Wed. A. A. NONHEBEL ZOON, Middelb., Ranged. A 88.
