Advertentiën en Adressen.
Een praatje over hokken en stokken.
Antiquiteiten (Delftsch Aardew., Porcelein, Zilverw.)
W. B. BAL, Middelburg, Krommeweele L 27.
Apotheek.
Badartikelen.
Wtsi. Tjcbtes Zosa. domburg.
Badartikelen. Kruidenierswaren. Minerale wateren.
Speelgoederen. Suikersb akkerswaren
Bedden en Matrassen.
LP A "DPTÜT QXT middelburg,
Bierhalle.
Münchener Bierhalle en Café Restaurant.
„ZUM FRANZISKANER-BRAU."
Dagelijks IJSKOUD BIER op natuurlijk koolzuur.
P. L. BRIELS, Propriétair.
eeuw ontdekte oude begraafplaats aan bet
strand achter Westhove en terug (1 uur).
6. Naar Aagtekerke en over Oostkappel
terug (2 uren).
7. Naar Westkappel en over Aagtekerke
terug; de zeedijk en lichttoren te be
zien (3'/2 uren).
Aan de bezoekers der badplaats is het
wandelen over deze landgoederen door de
eigenaren welwillend vergund.
Domburg1, 12 Juli. In de op Maan
dag 11. gehouden vergadering van aandeel
houders in de Naamlooze Vennootschap:
„Domburgsche Zeebadinrichting," zijn de
statuten vastgesteld en is tot directeur
benoemd de heer H. J. Boogaeet, terwijl
als commissarissen zijn gekozen de H.II.
J. C. Lantsheer, W. A. Graaf van Lyn-
den en W. J. Speengee. Na het beko
men der Koninklijke goedkeuring kan dus
de aanbesteding van het nieuwe badpavil
joen worden verwacht.
Het ouderwetsehe werkwoord „hokken"
zal waarschijnlijk wel bij sommige lezers
herinneringen uit de jeugd doen ontwaken,
uit den tijd der kinderbezoeken, toen het
eerwaardige commettenspel met zijn veel
vuldige kansen en door het „hokken" niet
minder groote teleurstellingen, onder de
aangenaamste tijdkortingen werd gerekend.
Wat werd er met begeerige oogen gestaard
naar de doorgaans met pepernoten over
volle commettepot, hoe werd er geaasd
en gevlascht om dien schat machtig te
worden, en hoe luid klonken de juichtoo-
nen, en klapten de handen wanneer de
slag geslagen was en de buit veroverd.
O! heerlijke kindertijd als alles lacht en
alles speelt, en de zorgen, want er zijn
ook kinderrampen, wegsmelten als sneeuw
voor de zon
Maar om op het werkwoord terug te
komen. Ik heb geen woordenboek bij de
hand om mij in te lichten wat de eigen
lijke beteekenis is, doch meen op gevaar
af van den bal ver mis te slaan, dat „hok
ken" in den regel haperen met voorbedach
ten rade beduidt, en stokkenmeer op
onwillekeurig stilzwijgen wijst; bijvoor
beeld op een examen, waar het soms als
een ontzaglijk stei'k zweetdrijvend middel
werkt. Van dat met opzet haperen wordt
menige wonderlijke geschiedenis verteld.
Zoo las ik van een op de daad gesnapte
zakkenroller die voor een barren commis
saris van politie werd gebracht. „Ge schijnt
een gevaarlijke deugniet," grauwt de ambte
naar hem toe. „Niet half zoo slecht als
meneer", klinkt het deemoedig antwoord,
doch de dienaar der H. Hermandad heeft
geen tijd om zijn ontvlamde woede lucht
te geven, daar de beschuldigde er na een
korte paus op volgen laat, „als meneer
wel denkt". Men zegt dat het dezelfde
kerel was die bij eene vorige gelegenheid
op de toespraak: „Vent ik kan den schurk
in je gezicht zien!" leukweg antwoordde:
„Ik wist niet dat mijn gezicht een spiegel
was".
In brieven kan „hokken" wel eens vreemd
misverstand te weeg brengen. Zoo was
een rijk Engelschman, die veel bedelbrie
ven kreeg, gewoon om deze met hetzelfde
formulier te beantwoorden. „Mijnheer, zoo
schreef hij, uw verzoek heb ik met be
langstelling gelezen. Gaarne voldoe ik
zoo spoedig mogelijk aan den wensch,
om"hier hokte het en wanneer
de vrager met begeerige blikken het blad
omsloeg, kon hij lezen „u mede te deelen
dat ik uw begeerte niet zal inwilligen"
Op soortgelijke manier liep er een dokter
in, die een geheim middel openlijk had
aangeprezen. Hij ontving een brief waarin
de fabrikant hem vriendelijk dank betuigde.
„Met het oog op uwe groote belangstel
ling ben ik zoo vrij hierbij te voegen
honderd" „Och kom," dacht de dokter
terstond, „dat is al te veel, al te vriendelijk
van dien man," maar zijne stemming ver
anderde even snel, toen hij aan de keer
zijde las „circulaires om te verspreiden."
Nog grooter teleurstelling ondervond
een onderwijzeres, die op haar vijf en der
tigsten verjaardag een brief ontving van
een uitgever, een welgesteld weduwnaar,
voor wien zij heel veel had vertaald. „Ik
kan u niet genoeg dankbaar zijn," schreef
de beleefde man, „voor de vriendelijke hulp
mij steeds betoond. Wat ik u aanbieden
kan, wensch ik u te geven en wel mijn
hand" Plotseling straalde er een
lichtglans in het hoofd van de bedaagde
juffrouw, haar hart begon den storm-
marsch te trommelen, met bevende hand
werd het blad omgeslagen, maar ik waag
het niet om te schetsen wat er in haar
ziel omging toen zij las „boek over aard
rijkskunde en warenkennis."
Kan „hokken" veel leed brengen, met
„stokken" is het nog erger gesteld. Wij
spraken reeds over het stokken of steken
blijven op een examen.
Maar er zijn nog andere voorbeelden.
In vroeger jaren was er, gelijk enkel oude
Middelburgers zich nog wel zullen herin
neren, een herberg op den weg naar Ylis-
singen, die de Lariefarie heette of zoo
genoemd werd. Tijdens de Belgische om
wenteling toen ieder rechtschapen Neder-
landsch hart gloeide van opgewonden
vaderlandsliefde, kwam de eene of andere
heldenschaar uit 's vijands land terug en
zou omstreeks genoemde herberg door een
commissie uit de Middelburgsche burgerij
worden verwelkomt. De dapperen naderen,
de zwart gerokte en wit gedaste president
der commissie, die zijn goed van buiten
geleerde aanspraak tehuis wel drie malen
met succes voor moeder de vrouw had op
gezegd en die zooeven nog fluisterend had
berhaald, treedt moedig naar voren,
Algemeene stilte men kon wel een
speld hooren vallen. „Toen ik aan de
Lariefarie was gekomen" zegt de voorzit
ter met forssche stem. „Hier aan de
Lariefarie gekomen", herhaalt hij ietwat
beverig. „Aan de Lariefarie gekomen,"
stottert hij eindelijk, want de aanspraak was
weg, totaal weggevloeid als door een zeef.
Het versje waarmee hij de toespraak beslui
ten zou en waaraan hij bij den aanvang nog
even dacht, scheen al de herinnering aan het
overige weggesleept te hebben. De verle
gen man werd beurtelings rood en wit, heet
en koud, rammelde met de sleutels in zijn
zak als of die het wisten, trok kwaadaar
dig aan zijn horlogeketting als of deze het
helpen kon, maar de toespraak kwam niet
weer. Muziek! muziek! riepen de vrien
den, doch een ongeluk komt zelden alleen;
de muziekanten waren onklaar, zoodat het
een geruimen tijd duurde eer het Wil
helmus van Nassauwen den armen president
uit zijn netelige positie kwam verlossen.
Zoo stokt menigeen die verzen in een
toespraak brengen wil en ze verzuimt op
te schrijven, waarvan akelige voorbeelden
zouden te verhalen zijn.
Wie op dit gebied te veel op zijn ge
heugen vertrouwt en meent dat het wel
schikken zal, kan er leelijk inloopen, gelijk
een mij bekende predikant ondervond.
Deze zou voor het eerst eens beproeven
om uit het hoofd te preeken, en had zijn
werk goed van buiten geleerd. In het
begin ging het best, heel best, en de woor
den gleden als van een leijen dak. Om
streeks de helft gekomen, zag hij een
drietal heeren uit een naburige stad op
de galerij plaats nemen. Zouden het hoor
ders zijn? Wat zou hij gaarne in die
stad beroepen worden, en met bliksem
snelheid ging hem eene heele geschiedenis
door het hoofd, hoe gezellig het was in
dat vriendelijke stadje, en hoe aangenaam
het zou wezen om met vrouw en kinderen
de mooie pastorie aldaar te bewonen.
De goede man sprak onderwijl gedach
teloos door, maar toen hij weer tot zich
zelf kwam, was hij waarlijk de klus kwijt,
volkomen kwijt, en de rest van de preek
was spoorloos verdwenen. Oangstig
oogenblikIn de onbezonnen hoop om
den verloren draad te grijpen, stamelde
de radelooze: „Liefde, groote liefde, on
eindige liefde liefde," maar hij zag
en hoorde niets meer, het gonsde in zijn
ooren, het schitterde voor zijn oogen en
hij kon slechts met Amen, besluiten. Dat
hij niet beroepen werd, spreekt van zelf,
maar de goede man trok zich de zaak zoo aan,
dat hij kort daarna mantel en bef moest
neerleggen en als koster in een onzer
groote steden is geëindigd.
Niet minder last kan men hebben van
„bokken" in het spreken, waarvan ik mis
schien later iets hoop te vertellen.
X.
Gevonden voorwerpen.
Een beursje met geld.
J. A. W. DU BOIS, Middelburg, Lange St. Pieterstraat A 79.
L. K. VAN DER HARST J.Jz., Middelb., Pottenmarkt K 412.
A. A. NONHEBEL, Middelburg, Langedelft A 88.
W. J. E. GOVERS, Coiffeur, Middelburg, Langedelft B 121.
Badstoelen.
J. E. SCHEIJBELER, Middelb., Vlasmarkt L 17 (Reparatie).
UxiJjJAlJjJjOJll, Langeviele K 388.
Fabriek van BEDDEN en MATRASSEN- Magazijn van
MAHONIEHOUTEN en GESCHILDERDE MEUBELEN.
Keparatiën aan Bedden eu Matrassen.
J. LAGTER, Middelburg, Vlasmarkt L 13.
Langedelft II S, MIDDELBURG,
in de nabijheid van de Groote Markt.
Alleen verkoop voor Zeeland op fust en gebotteld van het
beroemde FRANZISKANER BR AU van Joa. Sedlmayeb,
München. Den gauschen dag RESTAURANT. Nette inrich
ting. Billijke prijzen.
