'In een hois van't Rooie Krois'
Paard en wagen
In de loop van ons gesprek doet ze nog meer bondige
uitspraken. Ze woont nog steeds in het huis op nummer 5,
samen met haar zoon Ad die hier kwam wonen toen hij acht
jaar was. De verhuizing van Hooge naar Lage Zwaluwe met
paard en wagen van de vrachtrijder Karremans, kan hij zich
nog goed herinneren. Evenals de nieuwe, ruime woning. Op
een slaapkamer sliepen zijn vier zusters, op een andere zijn
ouders. De vier broers sliepen twee aan twee op de kleinste
slaapkamers.
Eén schilderij
Toen de familie van Heijst de nieuwe Zweedse woning betrok,
troffen ze in het huis een planken vloer, de wanden waren
bekleed met hardboard, klaar om te behangen. Het bordje
van het Zweedse Rode Kruis lag gereed om op de gevel
geschroefd te worden. Aan de wand hing één schilderij, een
herinnering aan Zweden. Het schilderij hangt nog op in
sommige woningen van de KGA-straat. In de keuken een
roestvrijstalen aanrecht met twee spoelbakken en een
dubbele kraan. Dat laatste was met het oog op de toekomst
want de huizen hadden in eerste instantie geen warm water.
Beneden ook een heus watercloset dat je kon doortrekken.
Boven een echte douche, weliswaar niet breder dan een kast.
Overal veel bergruimte en ondergronds nog een kelder, daar
konden de aardappelen bewaard worden voor de winter. Om
het huis heen aan alle kanten een ruime tuin. Het was een
wereld van verschil in vergelijking met de Zoutendijk.
Speelplein
Op en rond die Koninginnedag 1954 verhuisden heel wat
gezinnen met jonge kinderen naar de KGA-straat.Voor de
kinderen brak een heerlijke tijd aan. Met zoveel
leeftijdgenoten in de buurt, was er altijd wel iemand om mee
te spelen. De straat die doodlopend was, was één groot
speelplein. De dagelijkse bezoekjes van de bakker met de
bakfiets en de groenteman met paard en kar zorgden voor
een welkome afleiding. "Tollen deden we", herinnert Ad van
De Bürt, nr. 47- 42 -
