Correspondentieblad No 5
CHRISTELIJKE SCHOOL - OOSTERLAND
Beste Kinderen,
Nu ik voor de 5e maal een brief aan jullie ga schrijven, is de 5e maand van onze
evacuatie bijna voorbij. Wat gaat toch alles ontzettend gauw. En wat heeft er zich bij velen
van ons afgespeeld. De een treft het, de ander niet, sommigen ondervinden droefheid,
anderen blijdschap. De kennelijke bewijzen hiervan ondervinden we dagelijks.
Zo kregen de kinderen vannacht om 1 uur door Gods goedheid weer een broertje erbij. Hij
heet PIETER JACOBUS en we noemen hem Piet. Het is een flinke jongen van bijna 9 pond.
Voor dit nieuwe broertje moest mijn vrouw naar het ziekenhuis. Zeg maar aan je ouders dat
het op het ogenblik goed gaat. Nu dacht ik bij mezelf, ik zal het degenen die ons krantje
krijgen laten weten, want ze zitten al zo lang te wachten. Daarom ben ik vanmorgen direct
begonnen en hoop nu maar dat de drukker tijd heeft, dan zal ik mijn best doen, dat jullie het
voor Zondag weten.Dus dit komt dan i.p. van kaartjes. Vinden jullie toch wel goed'hé. En als
jullie soms aan mijn vrouw schrijven, dan is het adres: Ziekenhuis
Eudokia - Zaal 66 - Bergweg - Rotterdam.
Maar na 2 Juli aan ons huisadres, hoor! Ja, kinderen de een komt en de ander gaat. Zo is de
oude Deurloo overleden, Hij voelde zich in Rotterdam al minder worden, toen ik hem enkele
weken geleden sprak. Hij vreesde, dat hij Oosterland nooit mee terug zou zien. Nu, het is
uitgekomen. Toen hij op rondreis was naar zijn kinderen is hij te Zierikzee op bijna 87 jarige
leeftijd overleden. Hij is, voor zover ik kan nagaan, nu al de negende van het dorp sinds wij
weg zijn. 't Is voorwaar een groot voorrecht om zo oud te worden. Maar of we nu jong of oud
sterven, eens komt die dag en dan kunnen we met de zaligheid van een ander niets doen. Dan
zal het erom gaan, of ieder voor zich God zal kunnen ontmoeten. Daarom hoop ik, dat die
roepstemmen ons tot inkeer zullen brengen.
Met mijn verjaardag, die ik weer mocht vieren, heb ik verschillende felicitaties ontvangen. De
eerst gelukwens, die mij bereikte kwam het verste,n.l. uit Canada, van de fam.Bolle. dat vond
ik erg leuk. Omdat velen er belang in stellen even het volgende:
Ze maken het bijzonder wel. In al die tijd was nu voor 't eerst de dokter geweest voor
bronchitis van de vader. Dat ze uit hun wankel huisje aan het Kruispad waren, is voor
hem een kennelijk bewijs van Gods bewaring. Ze verdienen veel, maar op kerkelijk
gebied moeten ze veel missen. Er kan daar zoveel door de beugel ook. Daar zou Bolle
een boek over vol kunnen schrijven. Ik moet aan jullie allemaal van hen de hartelijke
groeten doen. Voor degenen die het adres kwijt zijn is het hier.
R.R.6 - Guelph - Ontario - Canada.
Het beste met jullie, hoor! En bedankt voor de attentie.
Verder ontving ik feli citaties van leerlingen, oud leerlingen, vrienden, vaders en moeders.
Mijn hartelijke dank hiervoor. Dat jullie eraan gedacht hadden, vonden we toch leuk.
Uit de brieven, briefkaarten en prentbriefkaarten, die ik overigens krijg, blijkt dat
verschillende gezinnen van woonplaats veranderd zijn. Hier volgen wat nieuwe adressen.
Lien, Eef en Mieneke BOLLE - Nieuwstraat 22 - Bruinisse
Kees, Piet, Bram en Nella v.d. Hulle - Doormanplein 30 B - Capelle a/d Yssel
Mientje en Bertha GOUDZWAARD - Molenstraat - Bruinisse
Willem de BRUINE - LingeDIJKós - Deil
Leen en Riekje STOUTEN - Grintweg 88 - Kattendijk
Janny v.d. Have - Nieuwstraat 43 - Bruinisse
Mientje en Corrie de BRUINE moeten op Bruinisse wonen. Schrijf je adres eens??
Er wonen dus heel wat Oosterlanders op Bruinisse. Ze krijgen wel niet de beste huisjes, maar
nemen er genoegen mee. Hopelijk is het maar voor korte tijd. Ook vernam ik, dat de
Oosterlanders 's nachts ontzettend hard werken aan de Rampaartse Dijk.
18
