Vanwaar die verschijning van een tijdschrift over de ramp van
februari 1953? Er is geen sprake van een rond jaar, precies zo
lang geleden, een groots opgezette herdenking, een officiële
aanleiding tot een terugblik. Waarom dan die boekbrochure
onder de titel "Ziedende Zee"?
Ter toelichting: de Nederlandse kust is thans "Deltaveilig", zoals
waterstaatsmensen dat noemen. Daarmee wordt aangegeven
dat de dijken en duinen een waterstand kunnen keren, die eens
in de tweeduizend jaar optreedt bij de Waddeneilanden, eens in
de tienduizend jaar bij de kust van Holland en eens in de vier
duizend jaar bij de Deltakust, zeg maar Zeeland.
Die sterk verminderde kans op calamiteiten is de winst van de
Deltawerken, tot uitvoering gekomen na de stormramp van
februari 1953. De becijferingen over de overstromings
mogelijkheden zijn echter computerberekeningen. Het water
zelf blijft onberekenbaar.
De dienst getijdewateren van rijkswaterstaat meldde pas nog -in
1990- in de rapportage "kust in beweging": op sommige plaat
sen zijn de duinen door de werking van golven, getij en wind zo
smal geworden, dat de deltaveiligheid niet meer overal gega
randeerd kan worden als de kust nog verder achteruit zou gaan.
Daarom blijft het waken voor een verdere aantasting van de
kust een punt van voortdurende zorg en worden er jaarlijks
tientallen miljoenen guldens uitgegeven voor de verdediging
van de kust. Ter handhaving van de veiligheid van Nederland
en van de achter die dijken en duinen levende bevolking.
De zware stormen van de laatste jaren, de voorspellingen van
toenemende windkrachten, de berichten over de versnelde
stijging van de zeespiegel als gevolg van het broeikaseffect
geven het duidelijk aan: de vijand die de zee soms voor de
mens kan zijn, slaapt nooit. Een uitgave met de stormramp als
onderwerp is en blijft daarom voortdurend actueel. Voor de
nieuwe generatie kan deze uitgave bijdragen tot de beeldvor
ming over een tijd, die zij niet heeft meegemaakt. Voor de oude
ren herinnert het tijdschrift aan afschuwelijke gebeurtenissen,
die zich niet mogen herhalen.
ten wakker. Het was hard
nodig dat er actie kwam: de
werkgelegenheid vermin
derde, bedrijven trokken
naar elders en de bevolking
ging mee. Er dreigde grote
werkloosheid, want bij de
landbouw begon het proces
van de mechanisering op
gang te komen. En de
landbouw was sterk verte
genwoordigd: 35 procent
van de mannelijke beroeps
bevolking werkte vlak na de
oorlog rechtstreeks in de
landbouw. Daarnaast was
nog eens 30 procent ervan
afhankelijk. De mechanisatie
zou betekenen dat duizen
den een baan moesten
zoeken in andere bedrijfs
takken. En die waren er
vrijwel niet. Enig perspectief
kon de recreatie bieden.
Wellicht was daar in de
zomer werk te krijgen. "Maar
Zeeland moet geen speel
tuin voor de rest van Neder
land worden", baste de
toenmalige commissaris der
koningin De Casembroot.
De ramp van 1953 zou
Zeeland opnieuw in een dal
brengen.
HET WATER
BLIJFT
ONBEREKENBAAR
El
Verwoestingen in Middelburg
