Ze konden het vruchtbare land dat hun voorouders na eeuwenlang ploeteren met
stukjes en beetjes gewonnen hadden, toch niet prijsgeven. En trouwens, waar zouden
hun kinderen en kleinkinderen dan later moeten wonen, in zo'n dichtbevolkt land?
Daarom hébben ze de vernielde dijken hersteld, het land drooggepompt en hun
verwoeste huizen en boerderijen herbouwd.
Maar de zeedijken in Nederland zijn verschrikkelijk lang. Samen achttienhonderd
kilometer. Twee tot drie dagen lang rijden.
Maak die maar steeds hoger en breder en sterker. Want de zee stijgt en blijft stijgen.
Twintig centimeter per eeuw.
Achttienhonderd kilometer dijk. Dat is op de duur niet te doen. En zelfs dan, zijn we
dan veilig? Want de zee zint steeds op wraak.
Daarom hebben de geleerden een plan gemaakt om de Nederlandse kustlijn van
1800 km tot 200 km in te korten. Dat plan heet het Deltaplan. Het is een ontzaglijk
werk dat jarenlang duurt en miljarden en miljarden guldens zal kosten.
Maar als dat klaar is, dan zullen de kinderen op school pas met récht dat gedicht
van die goede meester Wiebinga die zo jammerlijk verdronk, kunnen opzeggen.
De dijk ligt tussen 't land en 't water
met palen en bazalt.
Hier ligt hij nu, hier ligt hij later,
totdat de aarde valt.
De golven mogen rijzen, dalen,
hij heeft ze steeds geveld.
De dijk zal nimmer, nimmer falen
bij water en geweld.
78
