6. Waarschuwing uit Londen 'Begin oktober stonden de Amerikaanse, Engelse en Canadese troepen voor de Schelde. Daar moesten ze overheen om in ons Zeeland te komen. Maar dat was niet gemakkelijk, want de Westerschelde is breed, vier tot vijf kilometer, en bruggen waren er - en zijn er ook nu - nog niet. Toch zou het water alleen niet het ergste geweest zijn, als de Duitsers aan de overkant van de Westerschelde maar niet zoveel forten gebouwd hadden, vooral op het eiland Walcheren en speciaal bij Westkapelle. Daar woonden we indertijd, daar zijn jullie geboren, vlak bij de Westkapelse zeewering. Dat is de beroemdste dijk van Nederland, misschien wel van Europa. Hij was zo sterk dat hij eenvoudig nooit breken kón, wat er ook gebeuren zou. Daar vertrouwden de mensen dan ook vast op. Anders was er vlak achter die dijk trouwens ook geen dorp ontstaan. Er was zelfs een molen op de dijk gebouwd. Er bovenop. En dat doe je toch zeker niet als je je niet voor honderd procent veilig voelt en er niet zeker van bent dat er absoluut niets kan gebeuren. Ik ben er vaak genoeg met jullie heen gewandeld toen jullie nog klein waren, maar dat weten jullie natuurlijk niet meer. Stormen kon het er soms, stormen dat je het gevoel kreeg dat hij schudde. Maar dat zal wel niet echt geweest zijn. Misschien beefde hij alleen maar van woede en pijn omdat de golven brullend en schuimend over zijn kruin heen sloegen en hier en daar een bazaltblok uit zijn flanken spoelden. Maar dat was dan ook alles wat ze konden. Vanuit zee gezien leek de Westkapelse zeewering een lange donkerblauwe lijn tegen de horizon. Maar in de loop van de oorlog begonnen de Duitsers er overal geweldige betonnen bunkers op te bouwen, zoals ze dat trouwens overal langs de zeekust deden. Toen leek het vanuit de verte alsof de dijk vol hoekige bulten of tanden zat. Als de Duitsers er ook maar een ogenblik aan gedacht hadden dat de dijk ooit had kunnen bezwijken, hadden ze dat zeker niet gedaan. Juist dat punt bij Westkapelle en dan verder naar het zuidoosten in de richting van Vlissingen, was ontzaglijk belangrijk voor hen. Met de vèrdragende kanonnen die daar in de bunkers stonden, konden ze elk schip dat in de buurt kwam, de grond in boren en de toegang tot de Westerschelde volledig afsluiten. Daardoor kon er geen enkel schip naar Antwerpen varen. En de haven van Antwerpen moesten onze vrienden de Amerikanen en Engelsen juist hebben om er hun oorlogsmateriaal te lossen. De Duitsers moesten dus koste wat kost van Walcheren worden verdreven. Dat zou natuurlijk kunnen door hun forten vanaf Zeeuws-Vlaanderen te beschieten of te bombarderen en zo hun kanonnen het zwijgen op te leggen. Maar hoelang zou 31

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - brochures | 1969 | | pagina 33