Het Nederlandsche Roode Kruis als schakel tussen het
getroffen eiland en het Zweedse Rode Kruis
9
nieuwste eisen des tijds voldoet. Dat feit alleen
al is voor ons, eilandbewoners, een belangrijke
morele steun.
De voordelen van het nieuwe ziekenhuis liggen
intussen niet alleen in het interieur. Ook naar
buiten is de positie van het moderne ziekenhuis
in de samenleving veranderd. Vroeger ging men
alleen naar het ziekenhuis om er opgenomen te
worden. Thans is het aantal patiënten, dat de
poliklinieken en andere afdelingen bezoekt, veel
groter dan dat der opgenomen patiënten. Stond
aldus het ziekenhuis destijds in een geïsoleerde
positie, thans komt het meer en meer midden in
de samenleving te staan. In die zin zal het nieu
we ziekenhuis een vertrouwd begrip kunnen
worden voor het gehele eiland.
Daar komt bij, dat een medische behandeling
tegenwoordig coöperatie vereist niet alleen van
medici onderling, maar ook van geestelijke ver
zorgers, sociale werkers en anderen. Deze ont
wikkeling zal door het nieuwe ziekenhuis kun
nen worden bevorderd en aldus kunnen leiden
tot een concentratie, een integratie van krachten
op ons eiland.
Nog wijder kunnen wij de kring trekken. Het
merkwaardige feit, dat Schouwen-Duiveland,
toen het in nood verkeerde, een ziekenhuis ten
geschenke kreeg van een ander volk, doet ons
eens te meer beseffen, dat wij ook op dit eiland
deel uitmaken van een gemeenschap, die zich
aan grenzen niet stoort. Het is zeker treffend,
dat de wereldwijde organisatie die het Rode
Kruis is, haar goede diensten bij dit alles heeft
verleend. De weerslag daarvan vinden wij terug
in de bestuursvorm, waarin het Rode Kruis ver
tegenwoordigd is, ja de meerderheid heeft.
Dat moge ons er steeds opnieuw aan herinneren,
dat ons nieuwe Zweedse Rode Kruis Ziekenhuis
niet alleen wortelt in Schouwse bodem, maar
evenzeer ver daarbuiten.
door A. van Emden, Directeur van het Nederlandsche
Roode Kruis, Lid van de Raad van Bestuur van de
Stichting Rode Kruis Ziekenhuis Schouwen-Duiveland.
Op het Hoofdbestuur van het Nederlandsche
Roode Kruis waren de maanden februari en
maart van het jaar 1953 geheel gewijd aan het
lenigen van de allereerste nood onder de slacht
offers van de Watersnood. Doch gelijktijdig
werden, veelal in overleg met andere instanties,
in deze zelfde periode enkele projecten voorbe
reid, welk dienstbaar gemaakt zouden kunnen
worden aan de opbouw van het rampgebied.
Onder deze projecten neemt de bouw van het
Zweedse Rode Kruis Ziekenhuis een bijzondere
plaats in.
Op 24 maart 1953 werd op het Hoofdbestuur een
eerste onderhoud gevoerd met de Burgemeester
van Zierikzee, wijlen Jonkheer Mr. J. Schuur-
beque Boeije en enkele zijner ambtgenoten op
het eiland Schouwen-Duiveland, die, als bestuurs
leden van het ziekenhuis te Noordgouwe, de
geneesheer-directeur dezer ziekeninrichting ver
zocht hadden met hen mede te gaan naar Den
Haag. De heren wezen er op, dat reeds in 1948
tot de bouw van een ziekenhuis te Zierikzee was
besloten, ter vervanging van de zeer verouderde
inrichting te Noordgouwe. De watersnood had
thans deze plannen doorkruist, daar de gemeen
ten op het eiland, die de bouw grotendeels zouden
moeten financieren, zeer zwaar door de ramp
waren getroffen.
Daar een nieuw ziekenhuis op Schouwen-
Duiveland ten zeerste gewenst, beter gezegd
volstrekt noodzakelijk zou zijn, stelde Burge
meester Schuurbeque Boeije de vraag in hoe-
