Het medeleven van het Zweedse volk in 1953
6
door W. E. W. Ekman, Consul-Generaal van Zweden,
Gedelegeerde in Nederland van het Zweedse Rode Kruis.
De strijd van het Nederlandse volk tegen het
water is een onderwerp, waarover de kinderen
in vele landen reeds vanaf de laagste klassen in
hun schoolboeken lezen. Het is een dramatisch
verhaal, dat de verbeeldingskracht van jong en
oud opwekt en niet licht wordt vergeten.
Toen dan ook in de nacht van 31 januari 1953
Nederland geteisterd werd door een ongekend
grote overstroming, ontketende dit gebeuren een
golf van sympathie over de gehele wereld en
niet het minst in Zweden, waar de drang tot
helpen en geven zo groot was als nimmer
tevoren.
Het Zweedse Rode Kruis was gelukkig in staat
de taak op zich te nemen om de hulpverlening
vanuit Zweden te organiseren, een omvangrijke
taak overigens, gezien de grote vrijgevigheid
van het Zweedse volk. Nog gelukkiger kon het
worden genoemd, dat de voorbereidingen voor
de jaarlijkse nationale Rode Kruis inzamelings
campagne reeds in een vergevorderd stadium
verkeerden. Deze campagne zou tegen eind fe
bruari plaatsvinden, doch toen de watersnood
Nederland overviel, besloot men onmiddellijk
met de actie aan te vangen en de hulpverlening
aan Nederland centraal te stellen.
In alle Rode Kruis-kringen werd onmiddellijk
met de organisatie van deze campagne begonnen
en allerlei propagandamateriaal, zoals aanplak
biljetten en pamfletten werden rondgestuurd.
Duizenden Rode Kruis vrijwilligers gaven zowel
hun vrije tijd als hun werkuren, en nog nooit
tevoren werd een campagne als deze met zoveel
sympathie door het publiek bejegend.
Van het Nederlandsche Roode Kruis werd be
richt ontvangen, dat personele hulp van Rode
Kruisverenigingen in het buitenland niet nodig
was, noch voedsel of medicamenten. Wel had
men dringend behoefte aan uitrustingen voor
dijkwerkers, en reeds de eerste dag na de ramp
was het Zweedse Rode Kruis in staat om per
vliegtuig, trein en auto grote hoeveelheden
dekens, rubber kleding, rubber handschoenen,
laarzen, zware schoenen etc. te zenden.
Een andere noodzakelijkheid was de ter beschik
kingstelling van financiën, want de gelden, die
door het Nederlandsche Roode Kruis voor hulp
verlening bij rampen waren gereserveerd, waren
spoedig uitgeput. Ook in dit opzicht kon het
Zweedse Rode Kruis de helpende hand bieden
tot het moment, waarop andere gelden disponi
bel kwamen.
Toen men het water langzamerhand had be
dwongen, althans in zoverre, dat niet meer voor
verdere overstromingen gevreesd behoefde te
worden, kon Nederland er toe overgaan de
schade vast te stellen en plannen te maken voor
hulpverlening, herstel en wederopbouw. In over
leg met de Rode Kruis-organisaties van andere
landen werden er besprekingen tussen het
Zweedse en het Nederlandsche Roode Kruis aan
gevangen, teneinde vast te kunnen stellen, waar
voor de fondsen van het Zweedse Rode Kruis
het beste gebruikt zouden kunnen worden.
Het totaal beschikbaar zijnde bedrag in contan
ten was 13 miljoen Zweedse Kronen, waarvan
6 miljoen was bijeengebracht door de plaatse
lijke afdelingen van het Rode Kruis, terwijl 7
miljoen het resultaat was van een oproep tot de
bevolking door de Zweedse radio.
De plannen namen langzamerhand de vorm aan
van vier grote projecten, waarin Zweden als
volgt zou participeren:
1) linnen- en textieluitzet voor 3000 families;
2) landbouwmachines en gereedschappen;
