110
Verschillende buitenlandse helpers 'hebben beneden geslapen, ö.a. de
Engelse lijkenbergingsploeg, De Duitse Technische Nothilfe en vreem-
de Rode Kruiscolonnes.
Verder werden in het gebouw allerlei uitreikingen gedaan, zoals Ita
liaanse Paaseieren (gevuld met cognac)baby- en kleutervoeding.
De textieluitreiking was feitelijk geen Rode Kruiswerk. In de eerste
week werd dit dan ook al overgenomen door Almelose dames, de U.V.V.
en door particulieren.
Zr. Goudswaard mérkte op, dat verschillende avonturiers naar het
rampgebied waren gekomen, z.g. om als Rode Kruishelper te fungeren,
maar in werkelijkheid om er zelf profeit van te trekken,
Daarom zijn vrij spoedig de Rode Kruisbanden afgeschaft, daar er be
hoorlijk misbruik van werd gemaakt, o.a. bij het inkopen doen en het
vorderen van een en ander.
Soms waren er te veel vreemde artsen en studenten.
Wat 'de ervaringen-' betreft van zuster P. Potappel (rustend wijkver
pleegster van het Groene Kruis en particulier verpleegster)-, kan het
volgende worden gemelds
In haar woning aan de Schuithaven'heeft 's Zaterdagsnachts een wei
nig water gestaan, dat van de Mol kwam afvloeien.
's Zondags heeft de zuster thuis wat schoongemaakt en opgeruimd,
's Maandagsmorgens ging zij de wijk in. Zij kwam langs de Chr.Geref.
kerk, waar mevrouw Koster-Pekel (voormalig Diacones) in haar eentje
toezicht hield op de hulp aan vluchtelingen, die daar waren onder
gebracht. Alles was er provisorisch ingericht. Er stond één gasstel
en er werd gedronken uit papieren bekers. Wel werd er brood uitge
reikt, maar geen warm eten. Ook kopjes ontbraken er.
Zuster Potappel is daar blijven helpen, waarbij zij wel eens moest
optreden en o.a-. woorden, heeft gehad met een zekere Saman over de
aanwezige kussens, die allemaal naar boven waren gesleept, terwijl
er beneden geen enkel was*
Ook namen sommige gezinnen te veel plaats in beslag.
De ingezamelde kleding voor de ontheemden werd gedeeltelijk in de
kerk gebracht en wel op het orgel, wat het uitdelen niet gemakkelijk,
maakte. Daar er geen licht in de' kerk kon branden, gebeurden er- wel
eens dingen, die nu juist niet door de beugel konden.
's Maandagsavonds echter zeiden Zr. Potappel en mevrouw Koster tegen
eikaars" Dit is eigenlijk ons werk niet. Wij zouden beter mee kun
nen gaan met de transporten "van zieken en ouden van dagen, terwijl
ons werk van vandaag beter geschikt is voor de dames van de IJ. V. V.
Zr. Potappel dacht hierbij aan de evacuatie van Februari 1944 en 4e
daarbij opgedane ervaringen.
Beide dames begaven zich naar de evacuatie-commissaris, 'notaris P.
Heering, die er volkomen mee ace oord ging, dat zij' als geleide met
de boten zouden meevaren.
Dinsdagsmorgens reeds-gingen de twee dames naar de haven, waar bo
ten en schepen in overvloed lagen. Ook het koninklijk jacht "Piet
Héin" was aanwezig, doch dit kon geen evacue's meenemen.
Zr. Potappel en mevr. Koster hebben toen •mosselschepen helpen bevol
ken en mensen van buiten doorgezonden.
Het registreren op de boten bleek vlot te gaan en direct nadat hier
aan voldaan was, voeren de boten uit.
De Provinciale boten voldeden uitstekend als evacuatieschepen.
Op de mossel- en vrachtschepen viel het voor velen niet mee, door ge
brek aan comfort, al deden vele schippers al het mogelijke om het
hun passagiers zo gemakkelijk mogelijk te maken.
Eerst werden de ouden van dagen vervoerd ö.a. uit het Ned,Hervormd-
Verplegingshuis en "Ons Huis". Dit ging niet bijster vlot, daar alles
volgens bepaalde richtlijnen diende te geschieden.
Vele kapiteins mopperden, dat zij niets konden doen.
Dinsdagsmiddags ging hét échter al een stuk beter.
Zr. P. voer 's middags mede naar Dordrecht. Ook de volgende dagen heeft
zij verschillende reisjes meegemaakt.
Dit heeft 14 dagen geduurd en zij heeft- 3 nachten aan boord geslapen,
soms zittende.
Spoedig meldden zich genoeg helpsters voor dit werk op de boten.
Er werd een vast team gevormd, dat zeer actief was en waarvan de
leden trouw samen bleven.
