105
Gelukkig heeft de ramp niet veel ernstige ziekten ten gevolge gehad.
Wel kregen enkele mensen een shock.
Bij de meesten, van degenen, die binnen gebracht werden, heerste een dof
fe berusting.
Toen Dinsdags Nieuwerkerk geëvacueerd werd, stroomde het gebouw vol, zo
dat vele mensen op banken of op de grond moesten liggen.
Bedden uit het Rampendepot Rode Kruis werden uitgeleend aan de Cornelia-
stichting, aan particulieren en aan het noodziekenhuis.
In het noodziekenhuis zijn de eerste dagen plm. 400 mensen op hun verhaal
gekomen, door middel van warme kruiken, cognac en slaap.
De gezonden moesten op stoelen slapen.
De mensen uit Nieuwerkerk waren allen flink.
De ergst gewonde was een man, die een nagel van zijn teen af had, maar
echter elke medische behandeling afwees.
Dinsdags dreigde er een luiertekort te ontstaan, maar er kwamen Eerste
Hulp-verpleegsters, om de dodelijk vermoeide helpsters af te lossen en
deze brachten veel luiers mee.
Op de Rode Kruispost in de Uloschool moesten alle oude en zieke evacue's
worden opgegeven^ zij werden dan per auto-door een Rode kruis helper(ster)
van huis afgehaald en naar de boot gebracht,
Vreemde hulp kwam er niet zo gauw, want toen de Rode Kruiscolonnes van
elders kwamen (soms in tè groten getale) stond alles in de school al op
poten en was er al veel werk verricht.
Die vreemde hulp was ook ongecoördineerd.
De drie plaatselijke artsen hadden een taakverdeling ingesteld»
Dokter C.M. van Hoorn werkte overkoepelend, dokter A.J, Schilstra was
werkzaam in het noodziekenhuis en dokter P.W.J. Vogelaar in de buiten
dienst. Elke dag hielden de doktoren zitting, ieder gedurende zes uren,
voor het behandelen van zieken.
Namens het Rode Kruis werden lossingsbriefjes geschreven voor het lossen
van schepen.
In het Rode Kruiscentrum zijn er, behalve de eerste dagen geen kleren
geweest, dan die aan de vluchtelingen en geredden werden uitgereikt uit
de voorraad, die oorspronkelijk bestemd was voor de Duitse vluchtelingen.
Wel werden er dekens uitgereikt op vertoon van een bon van het gemeente
bestuur. Ook is er speelgoed uitgedeeld op naam van het Rode Kruis, dat
daar evenwel zelf niets mee te maken had.
In de Rode Kruispost sliepen soms 'wel 100 mensen, ongeveer drie weken
lang zijn er Duitse en Oostenrijkse studenten geweest,
Ook van de vreemde Rode Kruishulpen hebben er vele in het' gebouw gesla
pen.
Over het algemeen hebben de Rode Kruis-colonnes uitstekend werk verricht»
Onder hen vèrdient de Zierikzeese afdeling zeker een compliment. Alle
leden waren steeds beschaafd In hun optreden»
Tussen en onder de vreemde hulpploegen was nog al eens onenigheid.
Ook'de herinneringen aan de vreemde studenten behoren niet onverdeeld
tot de aangenaamste» Sommige hunner beweerden dokter te zijn, 'doch
na enige gesprekken bleek het de plaatselijke dokters, dat verschillenden
nog niet eens hun candi&aatsexamen hadden gedaan.
Velen hadden nog heel wat critiek en aanmerkingen op' wat gedaan werd.
Enkelen zijn dan ook het gebouw 'uitgewerkt.
Over het algemeen is de gezondheidstoestand van de bevolking zeer meege
vallen. De plaatselijke doktoren wensten echter geen verantwoordelijk
heid op zich te nerpen.
Dr. Banning verklaarde bij zijn bezoek öp 13 Februari (zie ook blz, 10l)
dat het wel mee zou vallen.
De vrees voor longontsteking bleek ook ongegrond te zijn.
Wel hadden vele geredden beenklachten, maar na enige uren konden de mees
ten weer lopen en enkele dagen later waren zij weer klachtenvrij
Per Scheveningse logger arriveerde dokter Prins uit den Haag, die de
nachtdienst van de doktoren overnam en veel zenuwtoevallen te behandelen
kreeg.
Hij zou ook de lijkenberging gaan organiseren en bestelde daarvoor 50
draagbaren bij timmerman S. de Vlieger.
Ook stelde hij zich in verbinding met het gemeentebestuur van Haamstede,
voor het inrichten van een massagraf in een duinpan, 'daar' hij voor
duizenden doden in Duiveland vreesde en Zierikzee veel te klein vond om
daar alle lijken te begraven.
