van het water ,en in de beschermende kracht van de basalten
verdedigingsgordel.
Neen, mijden wij alle romantiek! Stellen wij ons niet op
het standpunt van de stedeling die van Juni tot September
zijn vacantie in de recreatiecentra van het getroffen gebied
doorbrengt en van daaruit mijmert over het leven op de
eilanden, zonder dat het hem tot iets verplicht.
Zien wij de toekomst recht in de ogen en laten we be
denken, dat het tenslotte niet in de eerste plaats begonnen
is om een stuk land, om aardappelen en graan, maar om
mensen waarvan tallozen have en goed, velen hun naaste
bloedverwanten verloren.
Het verdronken land w'ordt weer herwonnen, de persoon
lijke verliezen kunnen echter nimmer goedgemaakt worden.
Toch zal het leven doorgaan ook voor hen die zwaar ge
troffen werden, en dit leven zal hard zijn, zoals het leven in
de agrarische sector nu eenmaal is.
Het leven kan weer normaal worden, echter nimmer zoals
het was.
Voor een deel omdat de ramp zo ingrijpend is geweest
dat een terugkeer naar het oude en verloren gegane niet meer
mogelijk is, maar voor een veel groter deel omdat dit oude
