de mode betekent dat we nu klaarstaan met het etiket asphalt-
ieugd, massajeugd, ongrijpbare jeugd of andere fraaie predi-
caten. Daarmede komen we evenwel niet verder.
Alle vorige generaties van plattelandsjongeren speelden op
straat, en men ga zijn herinneringen maar na om de heerlijk
heden daarvan op te sporen. Tegen de speelmogelijkheden die
het dorp biedt kunnen geen tien speeltuinen of speel
weiden op.
Maar ook hier geldt weer hetzelfde; wat vroeger weinig
kwaad kon, of zelfs positieve betekenis had, leidt in de ver
anderende samenleving tot ongewenste toestanden.
Vroeger bleef de jeugd in het dorp en onder het toezicht
van de dorpsgemeenschap. Thans, nu de jongeren veel meer
vrije tijd hebben, en fiets, bus en trein het hun mogelijk maken
snel in „de stad" te komen, blijven zij niet lang meer in het
eigen dorp.
En als ze eenmaal de weg naar buiten gevonden hebben,
dan blijft er van controle van de dorpsgemeenschap die
bovendien zelf uiteen valt en haar macht verliest niet veel
meer over.
Men vergete bij de beoordeling intussen niet dat er in vele
gezinnen een alleszins plausibele reden is om de kinderen de
straat op te sturen.
Het door de watersnood getroffen gebied is een van de
streken in ons land met een zeer hoog percentage een- en
tweekamerwoningen.
De volkstelling van 1947 bracht aan het licht dat in Zee
land in meer dan de helft van de gemeenten ruim 30 van
de woningvoorraad uit één- of tweekamerwoningen bestond.
En in West-Noordbrabant en op de Zuid-Hollandse eilanden
is de toestand niet beter.
25
