Zaterdag 14 Februari
Wat we vreesden, blijkt waar te zijn. Er is geen benzine meer in Re-
nesse. Ook Haamstede en Burgh zitten zonder. Als wij de voorraad
uit de reserve blikken bij elkaar gooien, kunnen wij drie boten in de
vaart brengen.
Er staat een zware tocht op het program. Midden voor het grote gat,
de Schelphoek, staat op korte afstand van de dijk een huis van een
varkensboer. Viermaal hebben wij geprobeerd bij deze woning te
komen, maar telkens was de stroom te sterk. Nu zullen wij alles op
alles zetten om ons doel te bereiken. De eigenaar, een kleine, moedige
man, die reeds de zestig gepasseerd is, wil zelf mee. Hij laat zich niet
afschrikken door de wind, die nog steeds over het wilde water raast.
Er staan meer mensen gereed om mee te varen. Het is moeilijk hen af
te wijzen, ofschoon wij door het benzine gebrek maar op halve kracht
kunnen werken. Wij houden in het kort krijgsraad. Volgens de laatste
berichten kunnen we de nieuwe vloot vandaag in Burghsluis verwach
ten. Als wij nu de mensen meenemen en hen op hun plaats brengen,
dan kunnen zij de goederen inpakken, en met de nieuwe vloot halen
wij hen op. Het plan is wel wat riskant, maar we zullen proberen het
uit te voeren.
De heenreis tot Serooskerke verloopt vlot. Rondom het dorp, op di
verse plaatsen, worden de mensen afgezet. „Jullie halen ons beslist
toch weer op hé?" vraagt er eentje heel benauwd. Ook degenen die
deze vraag nog niet stellen, kijken toch wel bedenkelijk als wij zonder
hen verder varen.
Twee boten blijven in het dorp goederen laden. Eén moet nu trach
ten het huis in de branding te bereiken. Dit zal slechts gelukken met
dood tij. Wij hebben niet veel tijd te verspelen. Het water is reeds
weer aan het opkomen. Met een grote omweg naderen we de woning.
Van de schuren en de maalderij steken nog slechts stukken boven wa
ter. Met een prachtige zwaai stuurt de schipper ons door de omras
tering tot vlak langs het huis. Met sterke touwen wordt de praam
aan een schuifraam vastgelegd, dat bij wassend water automatisch
mee omhoog schuift. Vlug wordt alles van waarde nu ingeladen. Even
ontstaat er verschil van mening over het meenemen van een lege kist.
Ondanks tegensputteren van één der schippers komt de kist toch aan
boord. We zijn nu wel volgeladen, maar kunnen onmogelijk weg.
Rondom kolkt en bruist het, nu de vloed in volle kracht opkomt,
bovendien voor ons ligt een hoge rug van klei, waarop we zeker te
pletter zullen slaan als wij nu losgooien.
44
