Vrijdag 13 Februari
Onder het eten wordt er weinig gepraat. Na de maaltijd roepen we
alle mannen bijeen in onze slaapzaal.
In het begin is deze „vergadering" nog al verward. De één zegt dit,
de ander dat, tot opeens één der mannen twee hoog op een bed
springt, een klomp als voorzittershamer hanteert en met een vervaar
lijke stem om „stilte" commandeert, en werkelijk de monden het
zwijgen oplegt!
„Wie wenst het woord?" Ieder krijgt nu op zijn beurt gelegenheid
te zeggen wat hij op zijn hart heeft. Het blijkt dat de onzekerheid
over de gang van zaken thuis, en de onzekerheid over het tijdstip
waarop wij weer zullen vertrekken het zwaarst wegen. Als wij na
lange besprekingen gezamenlijk tot het besluit komen om tot en met
de volgende Woensdag te varen, om dan Donderdags ons in te kun
nen schepen voor de terugtocht, is de vrede weer volledig hersteld.
Als bezegeling op dit besluit drinken wij allen om beurten, bij gebrek
aan beter, uit een lege eierdop, een echte „ouwe klare". Gelukkig
hebben we maar één fles voor twintig man, zodat wij al spoedig zon
der ongelukken heerlijk onder de dekens liggen.
Naar alle kanten zwermen we uit. Twee ploegen worden naar Haam
stede gebracht en twee naar Scharendijke, terwijl de andere hun vaste
route op Serooskerke varen. De wind waait nog steeds met onver
minderde kracht. Onze reserve tanken zijn deze keer slechts voor de
helft gevuld, daar de benzinevoorraad op het eiland onrustbarend
verminderd.
Na enige tegenslag in Scharendijke, waar één der pramen tijdens de
eb op een paal is blijven hangen, kunnen we daar de tochten naar
Eikerzee en Ellemeet voortzetten. Het begint nu al wat op een beurt
schippersonderneming te lijken.
De mannen, die deze dag in Haamstede varen, zien kans om daar
werkelijk klaar te komen en via Serooskerke aanvaarden zij de terug
tocht. Dicht bij het gevaarlijke stroomgat van de Schelphoek, varen
zij een andere praam achterop, die in moeilijkheden verkeerd. De
schuit ligt te diep geladen en telkens rollen de golven over boord.
In de hoosgoot staan te veel mensen, zodat het water er niet uit te
krijgen is. Met veel moeite lukt het om een deel van de lading over te
nemen en zo varen ze Serooskerke binnen. In de constitoriekamer van
de kerk, de enige plaats die nog droog blijft, vinden zij het andere
stel, die daar rustig zitten te genieten van een heerlijk kop koffie.
42
