Transport onderweg
Sommigen leren het nooit en anderen... moest
je iets af kunnen leren.
Toch hebben wij liever die laatsten.
Als er een colonne met de inmiddels bekende of
beroemde zandzakken of met iets anders moest
vertrekken, keek je de leider van de groep eens
even aan.
Hij immers had niet alleen de verantwoording,
maar zou in velerlei moeilijkheden voor ingrij
pende beslissingen komen te staan.
Hoe zou hij er zich doorslaan
Gewoonlijk wist je van te voren, dat hij het
„hoe dan ook" zou opknappen. Bij alle opdrach
ten werd er dan ook steevast van uitgegaan,
dat de zaak in orde zou komen.
We hadden een „bemiddelende" taak tussen
burger- en militaire instanties. Dat begreep die
bepaalde transportleider wel zeer letterlijk, toen
hij de opdracht kreeg door te gaan naar een
verdere plaats. Al spoedig was zijn groep in
dat nieuwe gebied. Daar vroeg de burgerleiding
tienduizend zandzakken en wel onmiddellijk. Er
waren er hoegenaamd geen te krijgen. Onze
man terug; hij had onderweg een militaire co
lonne in rust gezien, aan boord de zo begeerde
zandzakken. De militairen leverden echter niet
aan burger-instanties, dat moest minstens langs
de respectievelijke toppen, dus langs een verre
weg.
Maar... onze man ging terug en charterde de
militaire colonne in haar geheel voor de verder
op wachtende burgerinstanties. Hoe hij dat deed
weten we nog niet, maar wel weten we, dat het
nodig en van belang was.
De zaak eiste nu eenmaal persoonlijk initiatief
ter oplossing van volledig onvoorziene omstan
digheden. Wij waren geen Stoters geweest, als
de voor deze dagen opgehangen wandspreuk
niet had gegolden:
„Stunt met mate en verstand,
Hou het water van het land
Het heerlijke was, dat ieder ons begreep en
meewerkte. Daardoor juist werden onze moge
lijkheden groot. De Hotels en Middenstanders
uit Den Bosch brachten eten. De Joke's en Nel-
leke's schonken koffie. De rijksverkeersinspec
tie, onder leiding van Mr. Holla, leverde sneller
auto's, dan in onze eigen geschiedenis ooit is
gebeurd. Zelfs de Ned. Spoorwegen, en waar
achtig ook de Amsterdamse Gemeentetram,
accepteerden onze reisopdrachten en vervoer
den vermoeide afzwaaiers kosteloos naar
hunne haardsteden. Al deze medewerking is
graag en dankbaar aanvaard, in de wetenschap,
dat daar juist de kans om te helpen door werd
gegeven.
De Redactie van Strijdend Nederland
brengt gaarne dank aan Foto-Atelier
Hendrikx, Vughterstraat 7 te 's-Bosch
en aan de Provinciale Noord-Brabantse
Courant voor het ter beschikking stellen
van foto's en cliches, die in dit nummer
werden benut.
Een Stoter moet initiatief
hebben. Dat vond Johnie
ook, toen hij als voorwerker
fungeerde van een groep
„dichters". Hij beloonde de
werkers meteen extra naam
bord, dat aan hun woon
plaats herinnert.
Ook Eindhoven, Helmond
en Beugen laat rechten gel
den. Maar wanneer dat
allemaal verwerkt moest
worden" in één naam, had
het er op de Kladse Dijk
te ingewikkeld uitgezien.
