beschikking gesteld van het Rampenfonds, ter vaststelling van de
schade ontstaan tengevolge van de watersnood.
Een onderdeel van deze schade vormde de textielschade, welke
binnen het raam van het Rampenfonds door het Nederlandsche
Roode Kruis met het textielpakket vergoed zou worden.
Wanneer iemand textielschade tengevolge van de watersnood
had geleden kon hij hiervan aangifte doen bij het Rampschade
bureau, waaronder zijn oorspronkelijke woonplaats ressorteerde.
Het Rampschadebureau zond daarop een formulier aan betrok
kene, waarop ingevuld moest worden over hoeveel stuks van de
artikelen, die tot het textielplan behoren, men nog beschikte. Zie
Bijlage XXI, pag. 113.
Bovendien moest op dit formulier de juiste gezinssamenstelling
op het moment van de aangifte en het aantal slaapplaatsen vermeld
worden.
Ter verificatie van bovengenoemde gegevens werd het aldus in
gevulde formulier voorgelegd aan het Gemeentebestuur van de
oorspronkelijke woonplaats van de aanvrager.
Het Gemeentebestuur voorzag het formulier van zijn fiat of op
merkingen, waarna het werd teruggezonden naar het Rampschade
bureau.
Aan de hand van de aldus verkregen gegevens bepaalde het Ramp
schadebureau de inhoud van het uit te reiken textielpakket. Door het
Rampschadebureau werd dan aan betrokkene bericht gezonden
welke tetxielartikelen men tegemoet kon zien. Zie Bijlage XXII,
pag. 115. Tevens werd dit bericht gezonden naar het Neder
landsche Roode Kruis, dat via de eigen Vervoersdienst voor de
verzending zorg droeg (zie Hoofdstuk: Centrale Vervoersdienst).
B. Het huizenplan
De bereidheid tot hulpverlening van het buitenland was met het
Textielplan niet uitgeput. Vooral uit de Scandinavische landen kwam
de vraag, of Prefab-huizen niet een grote uitkomst zouden betekenen
voor de terugkerende évacué's.
Buiten Nederland, in landen met een klimaat als het onze, althans
wat vochtigheid betreft, bestaat een industrie, welke pasklaar ge
maakte huizen fabriceert. Dit zijn houten huizen op een bakstenen
fundering met een levensduur van 65 jaar, die in geen enkel op
zicht voor permanente huizen behoeven onder te doen. Het begrip
semi-permanent had in ons land geen onverdeeld goede klank.
Bovendien bevatten gemeentelijke bouwverordeningen dikwijls een
verbod tot het bouwen van houten huizen. Deze Prefab-huizen,
die bovendien het voordeel bezitten in flinke aantallen onmiddellijk
leverbaar te zijn, boden echter zo'n mooie oplossing voor het pro
bleem van de wederopbouw in de verwoeste streken, dat als vanzelf
vele oude (en tot op zekere hoogte in normale omstandigheden te
verklaren) bezwaren werden opgelost. Ook de Overheid zag in,
dat hier een mogelijkheid lag voor een snelle wederopbouw, die men
104
