SE QfflGBCI.
ennoordbOTeiand
n
'I
1
deze week:
van J
DANSSCHOOL JANVIER
emen
t.
ÉFV
F
F
weekblad voor «iftl-
K
dool moet je yuteest
r
.1
wï
eentje uit het bosje durfde te trekken en
aan te steken om haar vingertjes ie war
men 2e trok er een stokje uil en nok het
aan. nat brandde dall Het gaf een helde
re. warme vlam, als een kaarsje, toen zij er
haar hand omheen hield. Das was een
wonderlijk lichl en het was haar net alsof
ze voor een
vlammetj
ook de koel
aan en nu was het alsof ze in een kamer
kon kijken. 2e zag een prachtig wil gé-
dekte tafel met allerlei heerlijks erop. Uit
-U ging het stokje en weg was de kornet. Nog
ParfiimGrit
DANSSCHOOL JANVIER
VRAAGT U TEN DANS
fis
L-i
LANGE KERKSTRAAT 44. GOES
j,
- -»1
WIJ wtniin U prattlg» KaraMagan tn aan voorspoedig nieuwjaar
LZ aren geleden vertelde Hans Christian A ndersen ons een in en
in droevig verhaal. Het ging over een meisje dat in erbarmelïjke
ff
tviEUBEtq
R-HUIS-*’
Krabden we elke ochtend de auto
ruiten schoon om u te informeren
over Kerstaanbiedingen, muziek
van de Zeeuwse Koorschool,"aan
dierententoonstelling, een poëzie-
avond en andere.
1111 11 1
Woensdag 23 december 1981 33e jaargang no. 52
omstandigheden moest leven en dat slecht aan haar eind kwam..
Dit verhaal hebben wij nooit meer vergeten. Nu.jaren na de dood
van Andersen, herinneren wij het ons ats de dag van gisteren. In
deze tijd, waarin onze buurman zich de buikriem aanhaalt en wij
ons slechts'afvragen hoe je nu precies een kalkoen braadt, is het
misschien wel eens goed om ons dat verhaal weer voor de geest te
halen.
Eén ding is ons al die jaren wel duidelijk ‘geworden: het was niet
zo maar een verhaal van één man. Het was in feite het verhaal
van zovejen - zoniet van ons allemaal. Wie er direct bij betrokken
waren, zullen zich dat echter niet zo gerealiseerd hebben. Maar
toch.....
In ieder geval rechtvaardigt de dood van dit meisje de speurtocht
naar de omstanders alleszins. We hebben ze gevonden, die toe
schouwers van toen. En dit is hun (eerlijk) relaas
leaehrfhv aieuwa «tobt
raaaf 2 januari.
dagahjks raa 14-17
ee «aa 14-24 rer.
S - teL 0473 AimwNm van ére Paal
X®
(door Willem Joppe)
r
A
Het
dekte tafel met allerlei heerlgks erop. Uit
meisje
-V.
-i
stokjes
^R««ptH^B«<MMk«^r««RihGR
n
fUSSf N OOSTBURG. en
..Mwwwti
ING--MT1PM—I
nooit helder in"k<iart gekregen. Én dan
waren er nog wal broertjes en zusjes die
voordwlie 1HJ, want aett maken van maele kleding aal S
«ekor aak volgend jaar .de moeite waard Mijveal Voer medieuxe
atofton an aantrekkelijke prijxon kunt U op het StofVenpaleia rekenen, aak In 1MSI
i'
grote kachel tal. Maar het
•ge ging uil en daarmee verdween
kachel. 2e streek nog een nokje
ZaM maken- roken maar, aak in tMU ZaM i^akan..... reken
mnae, aak In 1MUI ZaM makan..... rakan maar, aak in IMtl
IRr
- K
r
<Z>g/ ook op de kleintje^
dat gebeurd^ had haar oude grootmoeder
wel eens gezegd, dan aerjl er iemand' .lts
er een ster valt, stijgt er een zie! op naar de
hemel’
lea Broekhuijv amateur astronoom:
‘Het was een bijzonder heldere hacty. en
daar was ik blij om. Je maakt zulke
nachten weinig mte in ons land, *1 Is'
slecht weer en meestal heb je .bewolkte
nachten. Ik heb inderdaad veel sterren
zien vallen. Nu ja. ze zeggen dan dat er
sterren vallen, maar in wezen zijn het
Jan Groot: 'Ze had pantoffels aan. Van
die grote net of dié van haar moeder
geweest waren: Ze slofte er op. Ik vond
het maar een rare griet’ Zo eentje kan je
palcken hé? Die doet niks terug. En goh.
ja. ik had net bonje gehad met m'n ou-
ders. Die wilden dat ik vroeg thuis kwam
die avond. Omdat het kerst was. zeiden
ze. alsof mij dat wat kon schelen. Ik had
er.de pest over in. Ik wou haar nel zo
maar een duw geven, toen ze overstak.
Ze is trouwens bijna nog óverréden.
voor m'n neus'.
maar zij kreeg het nog kouder en naar
huis durfde zij niet te gaan. Ze had im
mers geen zwavelstokjes verkocht en geen
naar
slaan en thuis was het toch ook koud'
met de
J
zwavel-
H.ins Chnsti.m
Joppe hi ett
in <p‘st>»ki o
omstanders
11 I.
Andt-rsen Willem
t»ii qehevl eigen visie
Hij l.i.it <h»nM>eel<iiqe
.i.Hi het woord rn h<»ft zo
hu»» rn dai.i» vermanend de vinger De
mor.i.d’ D.«? moet iedereen zelf maar
Uit/oeken
Adrie Huyber, automobilist: 'Die avond
had ik vreselijke haast om thuis te kó
men. Het was op kantoor allemaal wat
uitgelopen en bovendien belde Rep me
of ik Zo spoedig mogelijk kon komen
omdat zé een beetje met Rinie omhoog
zat. Mijn zoontje Rinie had al een paar
dagen kinkhoest en er trad maar geen -
verbetering op. Vandaar dus. En toen
dal kind zo ineens overstak, toen kreeg
ik helemaal de zenuwen. Ik heb krachtig
geremd, en ik heb niet de idee dal ik
haar geraakt heb of zo. Dus wat ik er
-.vérder mee te maken heb. is'me een
raadsel'.
wij haar met opgemerkt hebben....*
A ndersen 'Maar ook dat vlammetje
doofde. en nu zag ze de sterren aan de
hemel, als kerstkaarsjes. Een sterretje
vieLmet een lange streep achter zich. Als
Andersen ‘Uinds in een hoekje tussen
twee huizen, waarvan hei ene wat verder
dan het andere in de straat vooruitstak,
ging zij zitten en dook in elkaar Haar
beentjes had sij onder zich ópgetrokken.
niet gezien'
Andersen: 'Haar handjes waren gevoel
loos van de kou. Ach. één klein zwavel
stokje zou haar goed doen. A Is ze er maar
il
Jan Groot: 'Die auto remde, maar ze
was al aan de overkant. O ja. ze verloor
een van die pantoffels. Die wou jje later
oppakken, mis poes, ik had'm al! Ik héb
rem meegenomen en later by iemand in
de brievenbus gefrommeld'
Andersen 'Zo liep het kleine meisje, daar,
op haar blote voetjes, die rood en blauw
waren van de kou. In haar oude schortje
droeg zij een massa zwavelstokjes en één
bosje daarvan hield zij in haar hand. De
hele dag had nog niemand iets van haar
gekocht; niemand had haar een geldstuk
gegeven Hongerig en verkleumd Hep ze
voort'.
Bern Walboom. politie-agent: 'Het is bij
algemene politie verordening nou een
maal verboden op straat te vénten of
anderszins iets aan de man te brengen
Ik heb dat kind dan ook gesommeerd
haar aktiviteiten te stoppen en zich' te
-verwijderen. Het was niet de eerste keer
dat ik haar betrapte Maar het wjs
kerstavond en ik voelde er weinig voor
om haar mee te nemen naar het bureau
om aldaar proces verbaal op te maken
en de verkoopartikelen in bes|,ag te ne
men. Niet dat dat veel helpt, leert de
praktijk Dat soort volk kom je volgende
dag w^ér tegen Het is dweilen met de
kraan open. En je w eet nooit waarom Ze
geld wel verdovende middelen, weet jij
Josje van Zetten: 'Dat klopt allemaal.
Wij hebben zo'n grote, ouderwetse ka
chel; 't is eigenlijk een nieuwe, een
franklin voorzet-opan-haard. maar het
mod éis ouderwets. En die tafel met dal
witte kleed en die kerstboom met witte
kaarsjes, ja. dat klopt, dat moet u dan
meteoren of meteorieten, die naar de
aarde loc vallen en in de dampkring
verbranden Dixvr hun snelheid, lijkt hel
alsof ze een brandende slaan achter zich
hebben. Ze doven vrij snel uit. en wal er
soms, van over blijft, wat gruis, wal slof,
daall uiteindelijk op aarde Interessant
héT-
Andersen:, 'Opnieuw streek ze een zwa
velstokje aan En tofn het opbehttezag ze
in die gloed haar 'overleden grootmoeder
staan Dat beeld wilde ze vasthouden.
want ze wist dal hei verdwenen zou zijn,
als hei zwavelstokje zou doven Maar ge
lukkig. de grootmoeder tdde haar op. En
hoger al hoger zweefde ze, met grootmoe
der mee. naar de hemel, die een glans
uitstraalde die hchler was dan op klaar
lichte dag'
s’. s-
Stesea Wietenga. overbuurman: 'Na
tuurlijk heb ik haar gezien Dat wil zeg
gen: dat realiseerde ik me later Ik had
een kamer vol visite. Op een gegeven
moment zegl mijn vrouw: Steven wi'
de gordijnen even stuiten Nou dat decs.
ik. en toen zag ik daar wat bewegen aan
de-overkant, Het was een kind dat op de
grond gmg zitten Ik schonk daar verder
geen aandacht aan. want ik dacht, die is
w'at verloren. Of.:.ik geloof eigenlijk dat
ik niks dacht. Misschien dacht ik alleen
aan m'n visite'.
A ndersen: 'Sneeuwvlokken vielen in haar -
kin ge gouden haar Uit alle vensters
scheen lichl en het rook in de straat heer
lijk naar gebraden kalkoen' Josje van T.etten. buurvrouw van Wle-
lenga: 'Nee. ik heb de gordijnen niet
gesloten. Ik weet nog dat we ze open- --,-
hielden, omdat we die sneeuw buiten zo allemaal gezien hebben Gek toch, dat
gezellig vonden. Dat meisje heb ik toen wij haar niet opgemerkt hebben....*
Mevrouw Bos: 'Ik had de ramen aan de
straaitkant even open gezet, want m'n
hele woonkamer nxik naar die kalkoen.
Dat zat zó: mijn afzuigkap was kapot en
-. dé wind stond pal op de keukendeur
Die durfde ik dus niet open te zetten.
Vandaar dat die lucht dóór het hele huis
trok en ook .in de voorkamer Meef han
gen Op die ramen stond de wind niet;
dus die konden open. Dat moet ze gero-
kerf hebben, ja Maar ik heb haar niet
gezien, omdat ik in de keuken bezig
was.':
Poppenspeler Willem Joppe uit
Midrlelburi) houdt er van om oude
sprookjes van een hederulaaijs tintje
te voorzien Speciaal voor dit kleur
rijke kerstnummer nodigden wg hem
uit om een verhaaltje te schrijven Het
is een (moderne) variatie gewenden oji
Het meisje met de zwavelstokjes' van
daar wat rondkropen. Hel was een opde
woonwagen, waarvan het dak lekte als
een vergiet. Maar die ouwe wilde daar
niks aan doch' Hij stuurde dat kind de geldstukje gekregen. Haar vader zou
straten Jangs, want hij dacht dal de
mensen *vel medelijden met haar zou
den hebben. Die lucifers of zwavelstok
ken. van die langc. je kent ze wel' (thuis
heb ik ze bok. daar steek ik de open
haard mee aan) die-stokjes dus. ik geloof
niet dat hij daar helemaal eerlijk aan
kwam. Maar daar liet hij zich met over
uit. Als ik bij hem was, keek hij langs me
heen met dat witte vertrokken gezicht
van hem. Dan zal hij te staren en ie
roken, en soms, een enkele keer. glim-„
lachte hij wat. Later heeft hij die kar van
hem in de fik- gestoken om een verzeke-
ringsuitkering te vangen Maar van
drugs, nee daar heb ik hooit iets van.
gemerkt'.
cc eentje dan maar Nu zag ze een kerst
boom. groot en mooi versierd, met witte
kaarsjes tussen de groene rakken
Andersen: 'Het was zo'gruwelijk koud,
het sneeuwde en herbegon al donker te
worden’ In deze koude en duisternissiep
er een arm. klein meisje blootshoofds en
barrevoets op straat'.
Mesrouw van Daal: 'Ik. heb haar gezien
Want ik dacht .nóg: gut. moet je zo'n
stumper zién. Afgedragen kleren, gaten
er jn, de rafels er aan Ze zal het wei
koud gehad hebben Ik kertde haar niet,
ik had haar hier in deze buurt nóóit ge
zien. Die mensen kwarhe/i hier nooit,
die zalen in een kamp, geloof ik. buiten
de stad. Men zei dat ze wel eens uil ste- het doen. Misschien kopen ze van het
len gingen en als dal vefteld wordt, daij j. J
kijk je wel uit met zulke gasten Nee. ik veel? Ik heb haar dus .weggestuurd,
heb haar maar even gezien, ik ben gauw Bovendien zat m'n dienst er bijna op'
doorgelopen, wantje hebt hei toch altijd
druk hé zb'n laatste avond voor kerst.
Heb ik alles in huis, is alles in órde, het is
toch een hele zorg..hoor. als je .gasten
krijgt. Karei Kooiman, maatschappelijk wer
ker: 'Uit hoofde van mijn funklie had ik
uiteraard kontakt met ditgezin De
moeder was afwezig. Die is al jaren
foetsie. Met een andere vent meeZÉn
haar vader, ja. ook zo'n nummer. Mis
schien praat ik er wat afstan.delijk over,
maar dat komt vanzelf als je langer in dit
vak zit. Anders ga je er zelf aan onder
door. Die vader was. zeg maar rustig,
een zuiplap. OFTfij rid de verdwijning
van zijn vrouw is gaan drinken, heb ik
Dt. Johan YHnnande: Het zal om-
I streeki die tijd geweest zijn dot ik langs
I -kwam. Ik zag het kind liggen, ao tchutm
I weggezakt tegen dat muurtje. On rede-
I ren die mij opkan nog met geheel dni-
deMjk rijn. idiSk ik «r wchNr geen
- aandacht oen eii omg4e<hai»< OW» hij.
Men dient zich wel voor Ogen te houden
dat ik op weg was naar de kerMavond-
dienat Het zou. ah elk jaar. weer erg
druk worden. Deze keer heb ik over bet
thema van de dienst langer dpn ge
woonlijk moeten nadenken' Maar wie
ioekt. zal vinden, en reeds twee weken
eerder stond mij titel én inhoud van de
preek duidelijk voor ogen: "Kind van de
rekening - hoe zal ik U ontvangen?"
Een actueel thema dit jaar. want overal
in de wereld zijn er kinderen van de re-
king: Vietnam. Zuid-Amenka. Ierland.
Het gaal er onrdat wij ons om hen be
kommeren. ons over hen ontfermen:
hoe wij ben ontvangen dus
Later neb ik zeer veel positieve reakttes
gehad op mijn preek. Dat deed me goed,
eerlijk gezegd. Want ik krijg met zo vaak
een hart-onder de nem gestoken'.
(De volgende dag vond men haar -
doodgevroren ^madr met een glimlach
op de lippen. Naast haar de zwavcLstok-
jes. Ze heeft zich daarmee vast willen
warmen, zeiden de omstanders
Maar niemand wist wat ér werkelijk was
gebeurd Want niemand had "open ge
daan". Uien ze "aanklopte").
Klokatreat l<-
JAC. VALOHK. 4 - MU •11W-24I7»
