BRESKENSCHE COURANT
Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D.
Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 2L
50895
Uitgave E. B00M-BL1EK - Breskens
Een schrale troost.
FEUILLETON
Het gehsim opgelost*
Land- en Tuinbouw.
Esperanto-nieuws.
48ste Jaargang
Dinsdag 28 Februari 1939
Nummer 4418
ABONNEMENTSPRIJS:
Per doe maanden I 1.25. Buiten Breskens per drie maanden f 1 40
Franco per post
Buitenland per jaar f 6.50 Alles bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIEPRIJS
Van 1-5 regels fO,75. Iedere regel meer 10; 15. Ingez. Med. 30 ct. per regel
Abonnements-advertenties groote korting.
Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels f 0.40 (bij vooruitbetaling)
Aan het eind van een week, die be
gon met de aankondiging, dat zij de
crisis van de Palestijnsche conferentie
te Lionden brengen zou, is althans met
Iets meer stelligheid dan tevoren een
herhaling gekomen van de geruchten
omtrent den vermoedelijken afloop, die
sedert eenige dagen zijn gaan loopen,
aldus ontleenen wij aan de N. R. Grt.
Van wat er op de conferentie eigen
lijk voorgevallen is, weet de buiten
staander weinig of niets. Hij heeft een
verslag gekregen van de redevoeringen,
waarin Joden en Arabieren hun be
kende standpunt uiteen gezet hebben.
Daar de Joden op hun stuk bleven
staan en de Arabieren met eischen
kwamen, lag het voor de hand, dat de
verdere besprekingen over die eischen
zouden loopen. Daar deze eischen niet
alleen de erkenning beoogden van het
recht der Arabieren om in Palestina
volledige onafhankelijkheid te verkrij
gen, met prijsgave van het plan om in
Palestina een Joodsch nationaal tehuis
te vestigen, maar bovendien de on
middellijke staking van de Joodsche
immigratie en van den landverkoop aan
Joden, konden de Joden moeilijk anders
dan met een „non possumus" ant
woorden. Tegen het einde van de week
verluidde, dat de Arabieren genoegen
zouden nemen met een overgangstijd
naar de volledige onafhankelijkheid toe
en een beteren waarborg voor de
rechten van de Joodsche minderheden
wilden geven, maar met deze conces
sies was de kloof, die hen van het
Joodsche standpunt scheidt, nog niet
te overbruggen. Het werd allengs dui
delijk, dat Engeland het beslissende
woord zou moeten spreken.
Men kreeg ook den indruk, dat Jo
den en Arabieren niets anders wensch-
ten. Voor het oogenblik niets anders
wenschten. En ook niet behoefden te
wenschen, daar wel bleek, dat zij van
de Engelschen geen Salomo's oordeel
te vreezen hadden, te vreezen, voor
zoover het ten gunste van de tegen
partij zou zijn uitgevallen, terwijl geen
van beide partijen erop durfde hopen.
Alleen de Palestijnsche Arabieren heb
ben bij het standpunt van „alles of
niets" volhard. Maar hun pleit lieten
zij over aan de vertegenwoordigers van
de Arabische staten, die zich in de
politieke werkelijkheid vrijer konden
bewegen, daar zij zich minder op be-
Naar het Engelsch.
23.
De duisternis had zeker ook mee
gewerkt, om het geheel in Nelly's
oogen zoo verschrikkelijk te maken.
Hij kende anders wel een jonge dame,
die zich veel moediger zou hebben
gedragen bij een dergelijke ontmoe
ting!
Tante Anne legde de hand op den
arm van haar neef en zei:
Maar, beste jongen, is dat nu
niet verwonderlijk Wie zou nu
ooit gedacht hebben, dat zoo'n sa
menloop bestaanbaar was?
Ik zie er niets verwonderlijks in.
Wat bedoelt u, tante?
Madge scheen dit intusschen wel te
begrijpen en met een blos van opge
wondenheid riep ze:
O, neen, neen! Ik weet wat u
denkt, tante, maar dat kan toch niet
zijn 1We zouden ons te ver laten
voeren door onze verbeeldlngl
Hoor eens, Stephen, is het jou
dan niet opgevallen, wat het wel be
duiden kon? De man, die Nelly Derri-
man vond bij het tuinhek, had een
ginselen hadden vastgelegd. Van de
Joden kon men geen anderen indruk
krijgen dan dat zij, al konden zij de
Arabieren niet rechtstreeks tegemoet
komen, er bij de Engelschen geen
twijfel aan wilden laten bestaan, dat zij
tot ieder aannemelijke regeling bereid
waren. Hoe konden zij ook anders,
met een in Midden- en Oost-Europa
nog steeds wassenden Joodschen nood
achter zich en een Arabische keering
tegenover zich, die gestut wordt door
dezelfde machten, die de joden uit
een groot deel van ons werelddeel ver
drijft? Dat ging zelfs zoover, dat de
Engelschen niet eens meer schijnen te
hebben willen praten met den Jeme-
nitlschen vertegenwoordiger, aangezien
deze naar hun smaak al te zeer onder
invloed van een andere mogendheid
stond. Het feit, dat deze naar Parijs
vertrok, zonder dat er sprake van was,
dat hij ter conferentie zou terugkeeren,
heeft nauwelijks de aandacht kunnen
trekken. Men wist immers reeds lang,
dat dergelijke invloeden werkzaam wa
ren en dat de haast, die de Engelsche
regeering gekregen heeft om In het
Palestijnsche vraagstuk tot een oplos
sing te komen, daar voor een groot
deel uit moest worden verklaard.
Dat bracht echter ook mede, dat de
Engelschen heelemaal niet een defini
tieve regeling op het oog hadden.
Misschien wel gehad hebben, toen zij
nog over een ronde-tafelconferentie
spraken. Maar deze bleek reeds van
het eerste denkbeeld af een illusie en
indien de vertegenwoordigers van beide
partijen toch naar Londen geroepen
zijn, dan was dat wel voornamelijk,
opdat zij niet, bij alle grieven, welke
zij reeds hadden, nog het gevoel zou
den krijgen, dat in de zoo belangrijke
aangelegenheid als het thans door de
Engelsche regeering noodzakelijk ge
achte bestand, over hen, maar zonder
hen besloten werd. Ook al stond van
te voren vast, waarop het bestand,
althans wat den inhoud betreft, moest
neerkomen.
Palestina is een Volkenbondsmandaat.
Men zou naievelijk kunnen denken, dat
wanneer er belangrijke besprekingen
worden ingeleid over wijzigingen van
de onder dit mandaat gevoerde politiek,
de belangen van de betrokken bevol
king voorop zouden staan. Zoo heeft
ook de mandatencommissie van den
Volkenbond er meestal over gedacht.
Maar er worden op het oogenblik
heelemaal geen doekjes meer om ge
wonde aan het hoofd. Maar wie zegt,
dat hij die door een val gekregen
heeft? Kreeg de arme kolonel niet
een geweldigen slag op het hoofd,
toen die ellendeling op hem aanviel!
Heeft mrs. Fleming er Madge niet
alles van verteld? En zijn die wreed
aards niet in de richting van Liver
pool gereden met den kolonel bij zich
in den auto? Ik ben nu geen detective
maar toch is volgens mijn meening de
man dien ze daar van het tuinhek bij
de Derrimans naar het ziekenhuis ver
voerden, niemand anders dan Madge's
arme vader.
Maar tante dan tochl
Ja, hoor eens, ik ben nu niet in
een stemming om te luisteren, jongen!
Maar volg mijn raad, bel de politie
op en vertel ze, wat je oude tante
je hier zegt.
O, wat draaft u weer door, tan
tetje! Daar bereikt u niets anders
mee, dan dat u Madge maar onnoo-
dig opwindt.
Juist op datzelfde oogenblik werd
de dokter opgebeld en wel door de
politie, maar dat wist hij Dog niet,
toen hij met een ongeloovigen glim
lach om de lippen naar de telefoon
in de gang liep.
Hij bleef verbazend lang weg en
toen hij terugkwam, zei hij:
Nu tante, dat zal u een voldoe
ning zijn, het was de politie.
wonden, dat een, althans voorloopige
oplossing van het Palestijnsche vraag
stuk noodig Is, uit overwegingen van
defensie van het Britsche rijk, „welke
trouwens", wordt er in een telegram
meteen aan toegevoegd, „geroepen zijn
een belangrijke rol te spelen In de
orienteering van de politiek en ook op
de overwegingen betreffende de oeco-
nomische ontwikkeling der Levantlan-
den in de eerstvolgende jaren."
Dat is heel duidelijk. En voor het
eerst hooren we ook, dat Engeland
den aanleg overweegt van een kanaal,
dat de Palestijnsche kust zou verbinden
met de haven Akaba aan de Roode
Zee, door de vallei van den Jordaan
en de Doode Zee, teneinde een tweede
Suezkanaal te krijgen uit voorzorg tegen
vernielingen of blokkeering van het
eigenlijke Suezkanaal in geval van oor
log in de Middellandsche zee.
Ook zou Engeland overwegen een
directe spoorwegverbinding aan te leg
gen tusschen Maan en Akaba, ten
einde den spoorweg Mossoel-Medina
te verlengen en de petroleumvoorzie-
ning te verzekeren, ingeval de bestaan
de leiding vernield mocht worden.
Als men dergelijke plannen heeft, is
het voorbarig om den Palestijnschen
Arabieren de gewenschte onafhanke
lijkheid te verzekeren, zelfs niet op
grond van een deelingsplan, dat ver
leden jaar nog een uitvoerbare oplos
sing leek. Maar men moet de Arabie
ren wel te vriend houden, óók de
Arabische staten,,die om Palestina heen
liggen, die om strijd iets voor hun
Palestijnsche broeders willen doen, al
ls het maar om hun aanspraken op de
hegemonie in een toekomstige Arabi
sche federatie te versterken. En het
heeft wel iets grappigs, als men de
Engelschen thans eindelijk de in 1915
gevoerde briefwisseling tusschen Mc
Mahon, den toenmaligen Engelschen
hoogen commissaris in Egypte, en
Hoessein, den sjerif van Mekka, uit de
geheime archieven ziet halen, die de
Engelschen totdusver voor moeilijke
problemen van tekstuitleg heeft gesteld
en dan ook maar niet aan de open
baarheid prijsgegeven werd, hoewel zij
ons uit andere bron vanzelf reeds lang
bekend geworden is, maar die nu
klaarblijkelijk toch nog dienst kan doen
om aan te toonen, dat de Arabieren
eigenlijk wel een beetje recht van
spreken hebben.
Als men dat heeft aangetoond, valt
het ook minder moeilijk om de uit de
O, dat wist ik wel! riep Madge.
Kalm aan. kindje. Maak je nog
maar niet te blij. Maar het schijnt,
dat ze toch graag zouden hebben,
dat je eens ging zien naar den pa
tiënt in het ziekenhuis, van wien wij
zooeven gesproken hebben Z'n naam
is onbekend, hij is nog niet in staat,
eenige inlichtingen over zichzelven te
geven, maar hij is langzaam herstel
lende en bij tijden keert zijn geheu
gen weer. Ze denken
O, zeg maar niets meer. Er valt
geen oogenblik te verliezen! Kijk eens
gauw in je spoorboekje, wanneer de
volgende trein gaat, drong Madge.
Tante Anne hielp 't jonge meisje
zoo vlug mogelijk klaar te komen
voor de reis, want Madge zelve was
zoo opgewonden, dat ze haast niet
wist wat ze deed.
HOOFDSTUK XIII,
Zuster Mary was een verpleegster,
die werkelijk belang stelde in haar
patiënten. En de oude heer met het
eerwaardige grijze haar, die bij de
Derrimans half binnen, half buiten
het tuinhek was gevonden, achtte zij
al een bijzonder interessant geval. Als
het geheugen terugkeerde bij hen,
die bewusteloos waren geweest, mocht
dit dan al meer of minder lang du
ren, maar dan hadden dergelijke pa
tiënten toch ook weer de volledige
verklaring van Balfour voor de Joden
geboren rechten te verkorten, zooals
dat, althans in vergelijking met vroeger
onomstootelijke geachte opvattingen,
gebeurt, wanneer de immigratie en het
recht van landaankoop op ingrijpende
wijze zullen worden beperkt, de immi
gratie, naar het schijnt, zelfs tot nog
maar enkele jaren
Bovendien zullen de Joden zich
hebben neer te leggen bij de Instelling
van een wetgevenden raad, een poli
tiek lichaam, waarin de Arabieren van
zelf de meerderheid zullen hebben,
zooals zij op het oogenblik immers
nog altijd tweederden van de bevol
king van Palestina uitmaken. Dit is
voor de Joden wel bijzonder pijnlijk,
omdat zij een dergelijk project reeds
in 1935 hebben verworpen, toen wel
iswaar tot in het Engelsche parlement
toe gesteund door een groote meer
derheid van de openbare meening in
Engeland.
De eenige troost, die hun gegeven
wordt, Is dat Engeland naar mogelijk
heden zal zoeken om de Joodsche land
verhuizers uit Centraal Europa in lan
den van het Britsche rijk en elders te
vestigen. Een schrale troost. Want wat
komt er op die manier van het Zio
nistische ideaal van een Joodsch natio
naal tehuis terecht? De loop der din
gen is echter zoodanig, dat een „ja"
of „neen" van het eerstvolgende Zio
nistische wereldcongres met heel wat
minder belangstelling zal worden afge
wacht, dan toen verleden jaar een on
willig „ja" boven den heftigen tegen
stand der „neen"-zeggers uit in een
eventueele verdeeling bewilligde. Zoo
als de nood in Midden- en Oost-Eu
ropa de Joden tot de aanvaarding van
totdusver als onaannemelijk beschouw
de oplossingen dwingt, zoo is het de
ontwikkeling van de internationale po
litiek, welke Zionistisch ideaal van
eindelijk weer een eigen staat voor
wie weet hoe lang In den weg is ko
men staan.
Bestrijding van ongedierten.
Voorkomen is beter dan genezen.
Wel nergens is deze waarheid meer
van toepassing dan bij ziekten en be
schadiging der planten. Al zijn er
vooral de laatste jaren langs weten-
schappelijken weg groote vorderingen
beschikking over hun memorie. Maar
bij dezen ouden heer kwam het
slechts bij buien lerug. Meestentijds
lag hij in een soort verdooving, met ge
sloten oogen; alleen zijn ademhaling
bewees, dat hij nog leefde, maar zijn
gelaat was lijkwit en roerloos lag hij
terneer. Hij werd gevoerd als een
klein kind; men hief zijn hoofd wat
op en stak hem een hapje in den
mond, waarna hij heel gedwee slikte.
Bij een van die gelegenheden had
hij de oogen opgeslagen en geglim
lacht, terwijl zuster Mary duidelijk
had meenen te verstaan: Dank je
wel, lieve.
Onmiddellijk had zij dit aan den
dienstdoenden dokter verteld, toen
hij de ronde deed en deze meende
dat hij dan eindelijk eens bijgekomen
was.
Toch bleef de patiënt steeds op
dezelfde hoogte. Zijn geheugen van
hetgeen vlak achter hem lag, had
hem ten eenenmale begeven. Tot In
de kleinste bijzonderheden wist hij
de dingen uit zijn jeugd en uit
den tijd, dat zijn vrouwtje nog leefde
en dat ze samen genoten van hun
kindje Ook sprak hij met innige
droefheid van haar ziekte en haar
overlijden maar van zichzelven of
van de omstandigheden waaronder
hij gevonden werd, wist hij niets.
Wel was hij soms verbazend rusteloos
gemaakt op het gebied van planten
ziekten en beschadigingen- men denke
in ons land slechts aan de vele publi-
catie's door de Plantenziekten-Kundi-
gen Dienst verricht- toch blijft voor
lichting op dit gebied, vooral voor den
leek noodzakelijk.
Hoewel men niet altijd den aard der
ziekte of beschadiging kent, moet in
de eerste plaats aan het voorkomen
onze aandacht gewijd zijn. Vooral geldt
dit bij de beschadigingen welke ln
land en tuinbouw wordt aangebracht
door slakken.
Het schadelijkst in den tuin is de
gewone grauwe akkerslak, die 3-5 cM.
lang en y» cM. breed wordt. Overdag
houdt deze zich schuil op vochtige
plaatsen; 's avonds en 's nachts en bij
regenachtig weer ook overdag, vreet
ze aan de zachte bladeren van bijna
alle plantensoorten, kiemplantjes kun
nen zoodanig hiervan te lijden hebben,
dat ze geheel ten gronde gaan, van de
bloemplanten worden vooral dahlia's,
anjelieren, afrikanen, zinnia's en violen
e.a. aangevreten.
Gelukkig is ook hiervoor een be
strijdingsmiddel gevonden, we denken
aan het verdelgingsmiddel Elltox waar
van de werking wel zeer frappant is.
Door genoemd preparaat worden de
slakken aangettokken, waardoor ze er
van vreten en den volgenden dag dood
ter plaatse worden gevonden.
Vooral ook voor de particuliere
tuinliefhebber en volkstuinder zal on
getwijfeld dit middel, dat feilloos werkt
en mede door de zeer geringe kosten
een ware uitkomst zijn.
Want in deze kringen hoort men
altijd opnieuw, dat hun amateurtuln-
deren vaak wordt bedorven door de
slakken. Inderdaad is het bij de be
strijding van dergelijk ongedierte van
groot belang dat voorkomen beter is
dan genezen, want het komt nog maar
al te dikwijls voor, dat met de bestrij
ding wordt begonnen wanneer het
reeds te laat is.
De bestrijding van slakken dlene men
vroeg en doelmatig ter hand te nemen.
Esperanto in de Hongaarsche
radio.
Het radiostation Budapest II zond
op 26 Februari 18.35 M.E.T. een le
zing uit in het Esperanto.
en eens zei hij wanhopend:
Ik weet mijn eigen naam niet
eens! Ik weet niet waar Ik vandaan
kom! O, het is afschuwelijk!
Dan trachten ze hem weer gerust
te stellen, dat dit alles wel weer in
orde zou komen, als hij maar sterker
werd. En zoo langzamerhand keerden
zijn krachten dan ook weer, ofschoon
heel, heel langzaam. Hij mocht nu al
een paar uren in bed opzitten.
Op een keer dat zuster Mary weer
met bijzonder veel sympathie een
wanhoopsbui had trachten te verdrij
ven, zei hij:
U doet mij sterk denken aan
mijn dochter. Soms kunt u Iets zeg
gen met precies dezelfde stembuiging
als zij.
Hoe heet zij? vroeg de zuster,
in spanning het antwoord afwachtend.
En waar is zij?
Maar hij wist het niet, hoe hij ook
rondzocht in de celletjes van zijn ge
heugen.
Zij heeft dezelfde kleur haar
als u. O, ze zou mij wel komen
halen, als ze maar wist, dat ik hier was.
En het gesprek, dat daarop werd
gehouden tusschen zuster Mary en
dokter Miller, had langs wijden weg
de uitnoodlging aan Madge tengevolge
om den patiënt in het ziekenhuis te
komen opzoeken.
(Slot volgt).
