BRESKENSCHE COURANT Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D. Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 2L Postgiro 50895 Uitgave E. BOOM-BLIEK - Breskens FEUILLETON Het gshsim opgelost* 48ste Jaargang Dinsdag 3 Januari 1939 Nummer 4402 ABONNEMENTSPRIJS Per dne maanden f 1.25. Buiten Breskens per drie maanden f 1 40 Franco per post Buitenland per jaar f 6.50 Alles bij vooruitbetaling. ADVERTENTIEPRIJS Van 1-5 regels f 0,75. Iedere regel meer 10; 15. Ingez. Med. 30 ct. per regel Abonnements-advertenties groote korting. Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regeb I 0.40 (bij vooruitbetaling) De kaart van Europa gewijzigd. Geweldig zijn de veranderingen, wel ke dit jaar in het Donaubekken zijn voltrokken. De N.R.Crt. geeft hiervan het volgende overzicht: Oostenrijk is van de kaart verdwe nen en maakt thans als Oostmark deel uit van het Duitsche Rijk, dat tevens vergroot werd met het z.g. Sudeten- land. Tsjechoslowakeije, dat ook nog gebied moest afstaan aan Polen en Hongarije, heet thans Tsjecho-Slowa- kije en is een vazalstaat van Duitsch- land geworden, bestaande uit drie au tonome deelen, Bohemen en Moravië, Slowakije en de Subkarpathische Oe kraine. De besluiteloosheid van het autori taire bewind in Oostenrijk, dat weiger de tegen het nationaal-socialistische gevaar een compromis aan te gaan met de sociaal- democraten en evenmin den moed had het alternatief, herstel der Habsburgers, te baat te nemen, is het noodlottig geworden Allen vroegeren verzekeringen van Hitler ten spijt, is het land, onder bedreiging van geweld, bij Duitschland ingelijfd. Eind 1937 en begin 1938 kwamen er berichten over een voorgenomen inmenging van Duitschland, waartoe een aanslag of iets van dien aard de aanleiding zou geven. De regeering nam kapitein Leopold, den leider der nazi's in Opper-Oostenrijk, en ir. Tavs te Weenen in hechtenis, sloot de ver gaderzaal van het volkspolitieke refe raat in de Teinfaltstrasse en ontbond de volkspolitieke referaten, die een jaar tevoren waren ingesteld. Dat verscherp te den toestand tot een bijna openlij ken strijd tusschen regime en nationaal- socialisme. Op 12 Februari kwam het bericht, dat Schuschnigg op uitnoodiging van Hitier te Berchtesgaden op bezoek was geweest. Zooveel weet men nu wel, dat Hitier daar een oplossing van de nationaal-socialistische kwestie heeft geëischt, dat Schuschnigg naar aanlei ding daarvan Seyss-Inquart in de re geering opnam en een amnestie afkon digde, maar dat hij daarin ook de linksche elementen begreep. Hij en zijn volgelingen deden nu toenaderingspo gingen tot links, doch het wantrouwen daar was te groot geworden om ze kans op succes te bieden. De aankon diging van een volksstemming over de vraag of Oostenrijk zelfstandig moest blijven, werd voor de nazi's in Duitsch-» Naar het Engelsch. 7. Toen herinnerde hij zich weer, hoe hij haar gekust had, maar hij schaamde er zich in het geheel niet over. Het was enkel een lieflijk souvenir voor hem. Het was, of zij een zoet geheim deelden, het bewustelooze meisje en hij, de practische man, tenminste, daar hield hij zich voor, ofschoon hij toch ook iets van een droomer had. Droomde hij nu?Althans, hij glimlachte. Dit zag Madge, toen zij de oogen opsloeg en den blik op hem vestigde. Teeder en dankbaar klonk haar stem: U is heel goed voor mij geweest. U was telkens om en bij mij. Dikwijls heeft u mij tot kalmte gebracht, enkel door uw aanraking Houd mijn hand weer even vast. Ik heb veel te zeggen en ik wil kalm zijn. Het was waar, dat hij haar meer dan eens gekalmeerd had; dit herin- land aanleiding tot ingrijpen. Men had daar altijd een volksstemming geëischt, maar niet In dezen zin. Nu dreigde men met geweld. Schuschnigg trok zijn besluit in en zag zich genoopt het be wind aan Seyss-Inquart over te dragen, die prompt aan Hitier verzocht Duit sche troepen te zenden „om de drei gende revolutie te verhinderen". Even prompt rukten de Duitschers op. Ver zet bleef uit, De aansluiting was een feit. Een volksstemming, ditmaal in Duitschen zin, bekrachtigde haar. Schuschnigg en een deel zijner aan hangers, die niet gevlucht waren, wer den van hun vrijheid beroofd. Men schijnt van een proces tegen Schusch nigg te hebben afgezien, maar zijn vrij heid is hij nog steeds kwijt. Dadelijk na de bezetting van Oos tenrijk begon er ongerustheid te heer- schen over het lot van Tsjecho-Slowa- kije. Hitler had in den Rijksdag in Fe bruari verklaard, dat Duitschlrnd voor het lot van de 10 millioen Duitschers buiten de rijksgrenzen niet onverschil lig kon blijven. De 6'/a millioen Oos tenrijkers waren nu bij het Rijk gevoegd. Slechts de 3'/2 millioen Sudetenduit- schers bleven over. Wel gaf Duitsch land na de aansluiting van Oostenrijk de verzekering, dat het geen agressieve bedoelingen koesterde tegen Tsjecho- slowakije, maar de regeering, die tot dusver altijd aan het centralistische ka rakter van den staat had vastgehouden, beloofde nu een minderhedenstatuut. In April elschte Henlein, de leider van de Sudetenduitschers gelijkheid van Duitschers en Tsjechen, volledige au tonomie, herstel van begaan onrecht tegenover de Duitschers. De regeering verwierp dit programma als grondslag voor onderhandelingen, doch verklaar de wel op anderen grondslag te willen onderhandelen Engeland en Frankrijk drongen aan op concessies, maar veel haast maakte Praag niet. Toen er op 21 Mei Duitsche ma noeuvres aan de Tsjechische grens werden gehouden, besloot Tsjechoslo- wakije tot een mobilisatie. Frankrijk, Engeland en de Sowjet-Unie gaven te verstaan, dat zij bij een aanval achter het land zouden staan. Na dete korte crisis bleven de onderhandelingen met de Duitschers traineeren, ondanks den aandrang van Engeland en Frankrijk om tot een oplossing te komen. Tsje- choslowakije stemde toe in de komst van Lord Runciman als adviseur. Nu begonnen de Tsjechen te komen met voorstellen, doch deze bleven ten ach ter bij de eischen der Duitschers en nerde hij zich met voldoening. Hij was altijd overtuigd, dat hij een aan merkelijke dosis hypnotische kracht bezat en dit was et nu weer een be wijs van Het was dan ook met de bedoeling om haar te kalmeeren, dat hij haar hand in de zijne gesloten hield. Je bent hier geheel veilig bij mij. Vertel me nu eens kalm en in zoo weinig mogelijk woorden, hoe het kwam dat je op de vlakte verdwaald raakte. Heeft u mij daar gevonden? Dus aan u heb ik mijn leven te danken? Ja. Maar daar spreken wij later wel eens over. Nu moest je mij aller eerst eens iets van jezelve vertellen. Wel, vader en ik schuilden voor het onweer ik weet niet wanneer. Dat komt er ook niet op aan. fe school voor het onweer. En waar? In een huis dat alleen stond. Ze gaven ons daar avondeten en we gingen naar bed. Heb je goed geslapen? Ik heb geslapen tot heel laat in den morgen. Toen ik wakker werd, heb ik geroepen, maar er kwam geen antwoord. Het huis was als uitgestor ven. Toen ging ik naar de kamer van mijn vader, maar hij was er niet. Alle zij gingen gepaard met maatregelen van orde, die misschien wel door het op treden der Sudetenduitschers waren uitgelokt, maar die toch ook omgekeerd een tartend karakter droegen. Inmid dels had Hitier op 12 September op het congres te Neurenberg den Sude tenduitschers zijn steun toegezegd, waarop Henlein aan president Benesj een ultimatum stelde, dat Praag van de hand wees. De toestand was nu zoo dreigend dat Chamberlain er aanleiding in vond Hitier om een onderhoud te verzoeken om te trachten een vreedzame oplos sing te vinden. Op 15 Sept. kwamen beide staatslieden te Berchtesgaden bijeen. Denzelfden dag eischte Henlein aanhechting van het Sudeteniand bij het Duitsche rijk. Overleg van Chamberlain met Daladier en Bonnet te Londen volgde. Zij de den een voorstel tot afstand van de streken met een Duitsche meerderheid aan Duitschland en voor autonomie voor de Duitschers elders. Onder den Fransch-Engelschen druk nam Praag het voorstel aan. Chamberlain had nu te Godesberg een tweede onderhoud met Hitier, waarin deze hem nog ver dergaande eischen voorlegde. Cham berlain kon slechts beloven ze aan Praag mee te deelen, maar inmiddels nam men in Frankrijk en Engeland voorbereidende stappen ter mobilisatie. Praag weigerde de nieuwe voorstellen en ieder verwachtte het uitbreken van vij andelijkheden Toen kwamen op voorstel van Cham berlain de regeerders van Duitschland, Italië, Frankrijk en Engeland te Mun- chen bijeen. Men redde er den vrede doch Hitier zag het gros van zijn eischen ingewilligd en Tsjechoslowakije was niet alleen gedwongen het Sude teniand af te staan, maar ook met Po len en Hongarije ovêr afstand van ge bied te onderhandelen. Toen beide landen een' gemeenschappelijke grens in Rhoeteniê elschten, welke met ver lies van dit gebied voor het land gelijk zou staan, zorgden Hitier en Mussol- lini voor een bemiddeling te Weenen, waarbij Tsjecho-Slowakije wel veel ge bied aan Hongarije verloor, maar toch een doorgang behield naar Roemenië. Groot is in Tsjechoslowakije de ver ontwaardiging geweest over het feit, dat Frankrijk en Engeland het land in den steek hebben gelaten. Het gevolg is geweest een ommekeer in Duitsche richting. Hiertoe heeft nog extra mee gewerkt, dat Slowakije tengevolge van de gebeurtenissen de lang begeerde autonomie heeft gekregen. Men is daar kamers ben ik rondgegaan, maar ze waren verlaten op één na. Er stond verschrikking te lezen in haar blik. Ze trilde over al haar leden. Wat was daar in die kamer? Of wie was daar? Zie, dat je het mij ver telt. Er lag een man dood. Heb ik u dit al niet verteld? Ik had de luiken open gedaan en het volle licht viel op zijn gelaat. Ze leunde weer achterover In de kussens en bedekte het gelaat met de vrije hand. En wat deed je wel, toen je hem zag? vroeg hij na een korte pauze. Ze trok de hand terug; haar ge zichtje was nog bleeker dan'te voren, maar de oogen stonden kalm. Ik geloof, dat ik flauw gevallen ben. O, het was zoo verschrikkelijk! Toen ik weer bijkwam, trachtte ik moedig te zijn, ter wille van mijn va der. Ik ging 't heele huis door en ten slotte vond ik een manier, om te ont komen. Ze hadden mij ingesloten, maar toch brak ik uit) Hoedat zal ik u een anderen keer wel eens ver tellen. Maar ik ben zoo moe. Mag ik nu slapen gaan? Zeker, arm kind, zekerl En je zult je sterker voelen, als je wakker nimmer zoo democratisch geweest als te Praag, al slaat nu de schaal weer te veel naar den anderen kant door hetgeen ook weer mede de Joden moeten bezuren Voor een andere dan een Duitsch gerichte politiek is er trouwens in de republiek geen plaats meer, zij is in militair en oeconomlsch opzicht weer loos gemaakt en moet zelfs dulden, dat midden door het land een Duit sche autoweg zal loopen. Hongarije juicht over de verruiming van zijn grenzen, maar heeft niettemin te kampen met het nationaal-socialis tische probleem in eigen land, dat door Duitschlands opdringen naar het Zuid- Oosten tot een qptmt gevaar is ge worden en waartegen de Italiaansche vriendschap, zooals bij het geschil om Roethenië gebleken is, geen waarborg biedt. Ook Roemenie voelt zich door den Duitschen invloed bedreigd, en is ook beducht dat Hongarije vroeg of laat zijn aanspraak op Zevenbergen zal Ia- ten gelden. De Koning, die de wer kelijke leider van zijn volk is, heeft in het begin des jaars de nieuwe grond wet geteekend, welke een totalitair be wind mogelijk maakt en heeft tegen het einde van het jaar den stoot ge geven tot een eenheidspartij. Tegen de IJzeren Garde is men met kracht opgetreden. Codreanu werd in April aangehouden en later tot vijftien jaar dwangarbeid veroordeeld. Deze maand is hij met een aantal aanhangers „bij een poging tot ontvluchting" doodge schoten, De «Reiger» weer thuis. Na een zeer voorspoedig verloopen reis heeft gezagvoerder J. B. Scholte den afgezant van de Nederlandsche regeering naar de viering van het eeuw feest van den Grooten Trek, jhr. mr. F. Beelaerts van Blokland, en de ove rige passagiers van deze bijzondere vlucht der K.L.M., veilig teruggebracht op Schiphol. Nog net op tijd om den Oudejaarsavond in den familiekring te kunnen vieren. Een vlucht, die In me nig opzicht van groote beteekenis is en nog zal kunnen blijken te zijn, is daarmee volbracht. Enorm was de belangstelling bij de aankomst Zaterdagmiddag. Zelfs de Minister-President dr. H. Colijn en de Minister van onderwijs, kunsten en we tenschappen prof. dr. J. R. Slotemaker wordt. Maar ik zal niet bij je weggaan. Je bent hier volkomen veilig. Wees daar maar gerust op. Ze keek hem in de oogen met een vertrouwen, dat hem heerlijk aandeed; toen sloot zij de hare als een gehoor zaam kind. Goeden nacht, fluisterde zij. Wat beteekende toch dat voortdu rend praten van dien man, dien zij vermoord had gevonden? Dat was toch geen ijlen meer? Maar wat een tijd was er nu al verloopen, om dit alles nog na te gaan. En hoe lang zou het nog duren, eer ze bij machte was alles goed en geregeld re ver tellen. Want als haar zenuwgestel een dergelijken schok had ondervonden, zou dit nog niet zoo gauw terecht komen. 0 Ofschoon Stephen Harcourt van nature voortvarend was, had hij ge duld geleerd in zijn vak. Hij werd in dit geval dan wel zeer zwaar op de proef gesteld, zoodat hij tegen zijn tanie zei, toen die hem een uur later rusteloos de eetkamer vond op en neer loopen: Wilt u wel gelooven, dat ik niet weet, hoe ik daar nu op wachten zal? de Bruine waren aanwezig, en hebben de bemanning hartelijk verwelkomd. Toen de ontvangst voorbij was, hebben wij, aldus het Alg. Hbld. den gezagvoerder van het Dlngaansvliegtuig, den heer J. B. Scholte, eens nader over zijn reis kunnen hooren Scholte is een oude bekende in Afrika; immers, was hij het niet, die in 1929, met Geyssendorffer, Van Laer Black, den Amerikaanschen multi-mil- lionnair, op diens vlucht naar Afrika heeft gevlogen? Het was dan ook geen wonder, dat Scholte's eerste uitlating er een van de grootste bewondering was voor de ont wikkeling van de luchtvaart in het Afrik aansche land. „Vergeleken bij toen was het er een paradijs", aldus de gezagvoerder. „Wel zelden heb ik een dergelijke ontwikke ling gezien. Toen allemaal kleine vlieg veldjes, zonder eenlge outillage, In totaal langs de route, welke wij ook dezen keer hebben gevlogen, ongeveer veertig, thans niet minder dan drie honderd, met uitstekende afmetingen, radio-installaties en gronddiensten. Afrika, zo°a!s het nu is, moet wel een prachtig werelddeel zijn voor een uitgebreid luchtnet. „Wel zelden," zoo zeide de heer Scholte verder, „heb ik zulk een ge- noegelijke reis gehad. Ik kan het moei lijk een dienstvlucht noemen. Integen deel, wat wij nu achter den rug heb ben, is luchttoerisme in een besten zin van het woord. Voor mij begon het na Cairo, want tot daar vlogen wij langs de gewone K.L.M.-Indlë-Iijn. Het weer was prachtig, en zelden heb ik zulke mooie landschappen ge zien. Over woestijnen en oase's langs den Nijl, in zijn mooiste variaties, ging het naar het oerwoud van midden- Afrika. Soms zagen we in het meest woeste landschap plotseling een kudde prach tige antilopen, die angstig voor het vliegtuig vluchtte. Dan weer passeer den wij watervallen van honderden meters hoogte en zwaar begroeide berg randen, die plotseling hoog uit het vlakke land opstaken. Zelden heb ik dan ook dermate enthousiaste passa giers gehad. De geest aan boord was buitenge woon. Wel het meeste heeft mij het medeleven van jhr. Beelaerts getroffen. De eerste was hij, om ergens aan mee te doen, het meeste trachtte hij aan boord de stemming te vethoogen. Toen wij te Broken Hill een uit noodiging ontvingen om een tocht naar een der steengroeven te maken, Ze stak haar arm door de zijne en geleidde hem naar de tafel. Hoor eens, jongen, als je je nu niet eens den tijd gunt, om te eten of te rusten, dan zal je jezelven ook nog ziek maken. En hoe zal ik het dan stellen zonder jou? Jij bent de eenige die dat geheim kan oplossen, als het ooit tot een oplossing komt. Wij heb ben vanmiddag heerlijke soep en een lapje biefstuk om van te watertanden. Laat dat alles nu niet koud worden. Kom, Stephen! Ze gingen tegenover elkaar zitten en zoo goed liet de jonge dokter het zich smaken, dat zijn pleegmoeder met stralenden blik naar hem keek. Verscheidene dagen zouden echter nog verloopen, eer Madge haar ge heugen weer normaal terug had. Nu was het tante Anne, die haar verpleegde, haar vragen beantwoordde en haar geschiedenis in zijn geheel te hooren kreeg. Het zijn nu geen waanvoorstel lingen meer, maar feiten, die zij ons vertelt, Stephen! verzekerde zij haar neef. Dan moet de politie ook ge waarschuwd worden, meende hij. £Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1939 | | pagina 1