BRESKENSCHE COURANT Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D. Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. 50895 Uitgave E. Ë00M-BL1EK - Breskens 3®*neetv\e 3voe^e- Zeeuwsch-Vlaanderen stiefmoederlijk behandeld? FEUILLETON HET SIGNA AL Officieele Berichten. 47ste Jaargang Dinsdag 5 April 1938 Nummer 4327 ABONNEMENTSPRIJS: Per drie maanden f 1.25. Buiten Breskens per drie maanden f 1 40 Franco per post Buitenland per jaar f 6.50 Alles bij vooruitbetaling. ADVERTENTIEPRIJS Van 1-5 regels 10,75 Iedere regel meer 10; 15. Ingez. Med. 30 ct. per regel Abonnements-advertenties groote korting. Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels f 0.40 (bij vooruitbetaling) 0 In vetband met de vast te stellen maatregelen ten behoeve van de lucht bescherming te Groede. worden de bewoners van huizen in de kom der gemeente, wier woning van een kel der is voorzien met een steenen of betonnen zoldering, uitgenoodigd, daar van opgave te doen ter gemeente secretarie voor of op 9 April a.s. DE BURGEMEESTER. De heer H. J. Peppink schrijft onder bovenstaande titel het volgende in de „Auto-Kampioen": Zeeuwsch-Vlaanderen- hoeveel Nederlanders weten van dit gebieds deel méér af dan dat het in het uiterste zuid-westen van ons land ligt, ten zuiden van den breeden zeearm, die Wester-Schelde of Hont heet? Bij sommigen schemert dan nog vaag iets uit schoolboekjes onthouden, een enke ling weet, dat Willem Beukels in de 14e eeuw in Biervliet het haringkaken heeft uitgevonden, iemand anders her innert zich iets over het verdronken land van Saeftinge en den Braakman. En als wij dan tenslotte nog memo- reeren, dat Sas van Gent wat te maken heeft met een uitweg naar zee ten bate van Belglsch-Vlaanderen, och, dan hebben we wel zoo'n beetje de door- snee-kennis van den gemiddelden Ne derlander over dat verafgelegen stukje van het vaderland gecatalogiseerd. Vraagt u eens aan den besten auto mobilist, hoe die naar Zeeuwsch- Vlaanderen zou rijden. Hij zal zich be denken aarzelend bang om een blunder te begaan zal hij iets mom pelen van ,,'k g'loof over Vlissingen" Dan moet u niet aanhouden, niet verder in den geest van „ja, maar dan kom je heelemaal in het westelijk deel van Zeeuwsch-Vlaanderen,maar als je nu eens in Terneuzen moet zijn ....711" Want als u in dezen geest verder Informeert, dan zou iemand, die Naar het Engelsch. Jaren geleden had er een heel treu rig voorval in hun gezin plaats gehad: op een zomermiddag had Lady Tar rant met haar drie zoontjes zich op een klip vlak aan zee in de zon zitten koesteren. Op onbegrijpelijke wijze was het viertal in het water gevallen en hoewel hulp spoedig nabij was, werden alleen de moeder en het jongste zoontje gered. Lady Beatrice was echter zoo ernstig aan den rugge- graat gekwetst, dat zij tot bed en lig stoel veroordeeld was. Hun eenige zoon Vincent was evenals zijn vader officier en bekleedde nu een hoogen post in het leger. Zijn vriend en wapenbroeder in In- dié was majoor Royton geweest, die daar tengevolge van wonden, opge- loopen in een grensschermutseling, over leden was, na Vincent verzocht te hebben voor zijn vrouw en kinderen te zorgen en vooral op de opvoeding op de hoogte is van de situatie, u moeten adviseeren oméérst bij den A.N.W.B. grensdocumenten te gaan halen, aangezien tot onze schande erkend moet worden, dat de beste weg naar Zeeuwsch-Vlaanderen ons dwingt om over Antwerpen te rijden 1 En dat zal dan ook wel een van de voornaamste redenen wezen, waarom er tal van menschen zijn, die de bloeiende meidoorns van Walcheren kennen en het Zuid-Bevelandsche ge bied, doch waarom Zeeuwsch-Vlaan deren door gebrek aan belangstelling van de overheid gedwongen wordt, zich op België te oriënteeren. Er is natuurlijk geen enkel bezwaar tegen, dat zij, die in Zeeuwsch-Vlaan deren wonen, naar Gent of Brugge of Antwerpen gaan. Juist in onze dagen stemt het tot vreugde als men een grenslijn niet voor een barrière aanziet en metterdaad toont, dat vriendschap met een naburig volk van de aller grootste beteekenis is. Internationale verbroedering is immers geen veelvuldig voorkomend verschijnsel en 'n goede buur is dikwijls meer waard dan een verre vriend. Doch de wijze, waarop de Zeeuwsch- Vlamingen dit laatste aan den lijve gevoelen, overschrijdt een andere grens 1 In Zeeuwsch-Vlaanderen rijden bijna 1000 personenauto's, ruim 400 motor rijwielen, bijna 600 vrachtauto's en een drie dozijn autobussen in totaal dus bijna 2000 motorrijtuigen. Door hun eigenaars wordt géén cent minder motorrijtuigenbelasting betaald dan el ders in den lande. Oók betalen de Zeeuwsch-Vlaamsche weggebruikers telkenmale, als zij benzine koopen. mee aan de groote riviei bruggen. Ook alle andere motorrijtuigenbelastingen bren gen zij op. Uit hoofde van hun geo grafische ligging profiteeren zij buiten gewoon weinig van de wegenverbete ring, die mede van hun geld! elders in Nederland tot stand wordt gebracht. Wel ondervinden zij dagelijks aan den lijve, dat er in Zeeuwsch- Vlaanderen slechts enkele wegen zijn, die aan redelijke eischen voldoen. Over tertiaire wegen, die in bedroefd slech ten staat verkeeren, moeten zij dagelijks hobbelen, aldus den levensduur van hun voertuigen aanzienlijk verkortend en de reparatierekeningen belangrijk opschroe vend. Ziet, dit is alles erg onbillijk. Maar afgezien van het feit, dat de wegen verbetering in dit gebied heel wat voortvarender kon worden afgewerkt, verkeeren de Zeeewsch-Vlaamsche automobilisten en motorrijders toch wat van zijn eenigen zoon toe te zien. Daar hij zelf zoo ver van Engeland was, had Vincent zijn vader verzocht gedurende zijn afwezigheid deze taak op zich te nemen, en de kolonel kweet zich hier van met hart en ziel. Gemakkelijk was zijn taak evenwel niet, want de vrouw was een koppig, lichtzinnig schepseltje, dat spotte met zijn raadgevingen, haar geld verkwistte en de kinderen aan hun lot overliet, terwijl zij allerlei pretjes najoeg. Eindelijk trouwde zij weer met iemand, die een avonturier bleek te zijn. Cyril, haar zoon, kon het thuis niet langer uithouden en zocht zijn fortuin op zee. Una bleef bij haar moeder en vond troost in haar kunst. Het was Lady Tarrant, die het eerst haar talent voor cello-spel ont dekt had en er bij mrs. Royton op aangedrongen had, dat Una van de beste meesters zou les krijgen, om dit te ontwikkelen. Maar de heerschzuch- tige stiefvader, Ferdinand Colman, bracht weldra zijn vrouw aan het ver stand, dat dit alles geld en tijd ver morsen was, zoodat zij er veel ver standiger aan zou doen haar aan huis houdelijk werk te zetten. Una stoorde zich niet aan zijn bedreigingen en waarschuwde mr. Colman, dat zij het huis zou verlaten, als hij zich weer dit aangaat, in een niet veel onbillijker positie dan bijvoorbeeld andere motor- rijtuigbezitters, die ook regelmatig over tertiaire wegen moet rijden. Pas wanneer iemand uit Zeeuwsch- Vlaanderen naar een ander deel van Nederland wil, doet de onrechtvaardig heid zich bijzonder sterk gevoelen. Want dan is hij aangewezen op veer diensten, die schatten verdienen aan tijd en geld (tenzij hij zich den uiter aard ook geld kostenden omweg door België wil getroosten). Vier veer diensten bestaan er over de Wester- Schelde; men kan niet zeggen, dat ze slecht geoutilleerd zijn tegenwoordig, de booten, die er varen, zijn ruim, het op- en afrijden Is niet overal bij zonder omslachtig, de vervoerscapaci teit is voldoende. Maar de dienstrege lingen zijn d.'C zeker niet Tusschen Breskens en Vlissingen kan men in elke richting 12 maal per dag overvaren, waarmee (inclusief op- en afrijden, doch exclusief de wachttijden) telkens Vs uur gemoeid is. Voor een auto van het type Ford betaalt men per overvaart f 1,voor eiken inzit tende (óók voor den bestuurder!) bo vendien f 0.40 a f 0.50. Na 21.30 uur 's avonds vormt echter de Wester- Schelde een onoverkomelijk obstakel, evenals vóór 6.15 uur 's morgens. Des Zondags gaat de laatste boot van Vlissingen om 19.25 uur. Zelfs al maakt men van tienrittenboekjes of abonne menten gebruik, waardoor een zekere reductie wordt verkregen, dan nog is het duidelijk, dat slechts dringende redenen iemand uit Sluis, Aardenburg, Oostburg enz. zullen kunnen nopen om een bezoek aan Walcheren te brengen. Commercieel is het gebied welhaast gedwongen, zich op België te oriên teeren, wat in nog veel sterker mate voor Oostelijk Zeeuwsch-Vlaanderen geldt, waar de afstanden tot Antwer pen en Brussel nog veel kleiner zijn, de veerdiensten echter nog minder frequent dan tusschen Breskens en Vlissingen. De stoombootdienst Vlissingen-Bors- selen-Terneuzen immers is voor een automobilist ronduit gezegd onbruik baar. Dit traject vergt (mede in verband met het aanleggen op Zuid-Beveland) niet minder dan 1l/» uur: een met vier personen bemande Ford moet heen en terug f 11.60 betalen 1 In totaal 4 dien sten per dag, de laatste boot gaat door de week om 16 uur, Zondags om 18.10 uur. Van Terneuzen gaat nog een andere veerdienst uit, namelijk naat Hoede- kensketke. Ook die verbinding is verre met haar studie bemoeide. Sindsdien bepaalde hij zich tot het maken van spottende opmerkingen; Una gaf al haar vrijen tijd aan haar geliefde stu die, in de hoop, dat zij eens, dank zij haar talent, in haar eigen onderhoud zou kunnen voorzien. De oorlog wekte ook Una op haar plicht jegens het vaderland te doen en zij bracht door haar zingen en spelen menig lichtpuntje in het treu rige hospitaalleven van arme gewonde soldaten. Haar bestaan was tot nog toe gelukkig en voldoeninggevend ge weest tot op dezen avond, nu in de zaal de laatste klanken van haar af scheidsconcert weerklonken hadden. Kolonel Tarrant zweeg, tot zij het huis binnengetreden waren; toen keek hij liet jonge meisje onderzoekend aan en zei ernstig: Kindlief, je hebt mij doen schrikken met dat praten over nieuwe moeilijk heden en je plan, om ergens anders je geluk te beproeven. Daar moet je niet aan denkenl Zet gauw je hoed af en kom even bij mij in de bibliotheek, dan kunnen wij eens bespreken, wat er gedaan kan worden. Terwijl Una de gang doorliep, ging er een deur open en hoorde zij luid gelach en gepraat, daarop begon iemand van ideaal, men is dan 3I, uur „op zee", de kosten bedragen voor denzelfden wagen met bemanning heen en terug f 5,20. De laatste boot gaat op werk dagen om 20.35 uur en Zondags even eens om 20,35 uur. In totaal kan men 5-maal van Terneuzen naar Hoedekens- kerke en omgekeerd 6 maal komen per dag. De vierde veerdienst vertrekt van Walsoorden en legt aan in Hansweert. Over deze verbinding is al heel veel te doen geweest. Kostbaar is zij na tuurlijk (f 5,20 voor auto -)- bemanning heen en terug). Frequent is zij natuur lijk niet: 8 diensten per dag heen en terug, 's Avonds laat kan men alweer natuurlijk niet overvaren, want de laatste boot gaat om 20.35 uur. Ofschoon de afstand van Hulst tot Bergen op Zoom via dit veer slechts 46 km is en over Antwerpen 73 km, dénkt niemand er aan om via het Wes- terscheldesche veer naar Noord-Bra bant te rijden. Ondanks het feit, dat via Antwerpen heen en terug tot acht maal toe een douanegrens moet worden gepasseerd en in de Scheldetunnel per keer 10 francs aan tolgeld moet worden betaald, is het veel economischer om over vreemd grondgebied te rijden. Dit zijn dan de hoofdzaken uit de Zeeuwsch-Vlaamsche verkeers-lijdens- geschiedenis. Wij hebben nu nog met geen woord gesproken over de fietsers en hun belangen over het feit, dat door het zeldzaam voorkomen van be hoorlijke rijwielpaden ook het overige verkeer heel vaak sterk belemmerd wordt. Wij hebben buiten beschou wing gelaten de ontelbare wankele brugjes, die men op een inspectietocht door dit mooie land passeert geen gewag gemaakt van de extra gevaren, die de langs de wegen verdiept iig- gende, onbestrate tramrails opleveren en het evenmin gehad over de onvol doende bermbebakening, welke in dit waterland op mistige dagen ontzetten de gevolgen kan hebben Een geheel complex van andere belangen, verband houdend met 's lands defensie blijft hier volkomen onbesproken, aangezien het buiten het kader van de Auto kampioen valt. (Een nauwkeurige be studeering lijkt het overigens ten zeerste waard!) Is het dan te veel gezegd, als wij over een stiefmoederlijke behandeling van Zeeuwsch-Vlaanderen spreken? Wie meenen mocht, dat Zeeuwsch- Vlaanderen meer Vlaamsch zou zijn dan Zeeuwsch, vergist zich deerlijk. Integendeel frappeerde het ons telkens weer, wanneer we door België naar piano te spelen en werd i Ie deur weer gesloten. U hebt mij niet gezegd, dat tante Beatrice haar ontvangavond hadl zei Una eenigszins verwijtend. Dan was ik niet met u mee naar huis gegaan! Kom, onzin, meisje! Eerst moet je je wat versterken en dan gaan wij rustig praten. Er zijn een paar goede, oude kennissen bij tante Beatrice. Zij heeft er juist op aangedrongen, dat ik je zou meebrengen. Kijk eens, alles staat uitgenoodigd klaar. Neem een paar sandwiches en een glas wijn, dan ben je opgewassen tegen je taak. Una tastte smakelijk toe en kolonel Tarrant, die de bezorgde uitdrukking op haar gezicht zag verdwijnen, hoopte, dat hij zich noodeloos beangstigd had. Maar haar woorden verijdelden die hoop. De dingen zijn plotseling heel an ders geloopen, dan ik gedacht had, kolonel Tarrant, begon zij. Gisteravond kwam mijn stiefvader in opgewonden toestand thuis, kennelijk onder den invloed van sterken drank; hij vertelde ons, dat hij door Duitsche spionnen achtervolgd werd en dat wij hem moesten verbergen. Noch moeder, noch ik geloofden hem; hij heeft al tijd zulke zonderlinge denkbeelden, dit deel van ons vaderland reden, hoe oer-Nederlandsch de dorpen en stadjes zijn, hoe echt Zeeuwsch het landschap is! Ziet die keurige straatjes, smal zijn ze, ongetwijfeld, maar ook dat is een Nederlandsch kenmerk. Ze zijn goed geplaveid, goed onderhouden, voorzien van keurige trottoirs. De huizen blin kend van properheid, goed in de verf, wars van slonzigheid of rommel. Het Nederlandsche karakter van dit vroe gere Generaliteitsland dateert trouwens ook niet van vandaag of gisterenl Eeuwenlang reeds is Zeeuwsch-Vlaan deren Nederlandsch eeuwenlang heeft de Westerschelde het van het vadeiland gescheiden eeuwenlang heeft het fiere Zeeuwsche volkskarakter de gevolgen van die scheiding zoo goed mogelijk getracht te niet te doen. De komst van den auto zou het volk In deze moeilijke taak aanzienlijk heb ben kunnen helpen. Niet, dat wij hier een goed woordje zouden willen doen voor een brug over de Westerschelde, zoover mogen we zeker niet gaan, maar dat eischen de Zeeuwen daar ten zuiden van de Hont ook geens zins. Zij begrijpen wel, dat afgezien nog van het internationaal karakter, dat deze zeearm heeft, het maken van een vaste of beweegbare brug op zoo veel technische moeilijkheden zou stui ten, dat de Moerdijkbrugbouw daarbij vergeleken nog maar kinderspel zou zijn. Ook economisch zou deze brug- bouw over de Westerschelde niet te verantwoorden zijn (om van een tun nel nog maar heelemaal niet te spre ken). (Wordt vervolgd). UIT DE STAATSCOURANT. Uitvoer naar België. De Minister van Economische Za ken heeft, met intrekking van vorige regelingen, bepaald dat het bedrag ter bestrijding van de kosten, verbonden aan het uitgeven van certificaten, ten aanzien van uitvoer van versche zee- visch naar België en Luxemburg thans is vastgesteld op 2 cent per 10 K.G.. met een minimum van 10 cents. De bedragen zullen worden afgerond naar boven tot veelvouden van 5 cent, en moeten bij afgifte van het certificaat worden voldaan. Mond- en klauwzeer. De officieele gegevens voor W. Z. Vlaanderen vermelden de volgende cijfers gedurende de maand Januari als hij gedronken heeft. Maar van ochtend vroeg werden wij door drie mannen van den recherchedienst wak ker gebeld, die hem kwamen arrestee ren, o, ik schaam mij om het te zeg gen als een geheim agent van Duitschland. Hij lag in bed te slapen, maar zij maakten hem wakker en lie ten hem documenten zien, die hem deden razen en tieren en zeggen, dat hij een genaturaliseerd Engelschroan was en het onschuldige slachtoffer van Duitsche kwaadwilligheid. Ik ver foei hem en zou mij in zijn arrestatie verheugen, als het niet om moeder was. Hij zit nu gevangen en het huis is in het bezit van de autoriteiten. Door speciale vergunning van Mr. Cranser, die ons al zoo lang gekend heeft, mochten moeder en ik onze be zittingen naar nicht Marmaduke over brengen, waar moeder voor onbepaal- den tijd zal blijven met Janet als hulp. Maar het schijnt, dat er niets geen geld is overgebleven dan mijn jaargeld van zeshonderd gulden- Moeder heeft dien verachterlijken man haar heele fortuintje in handen gegeven. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1938 | | pagina 1