BRESKENSCHE COURANT Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D. Een Schoonheidsprinses. Verschijnt iederen DINSDAG' en VRIJDAGAVOND. j Telefoon 2L Postgiro 50895 Uitgave E. BOOM-BLIEK - Breskens Het groote probleem. 47ste Jaargang Vrijdag 7 Januari 1938 Nummer 4302 ABONNEMENTSPRIJS: Per drie maanden I 1.25 Buiten Breskens per drie maanden I 1 40 Franco per post Buitenland per jaar I 6.50 Alles bij vooruitbetaling. ADVERTENTIEPRIJS Van 1-5 regels 10,75. Iedere regel meer 10,15. Ingez. Med 30 ct. per regeJ Abonnements-advertenties groote korting. Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels I 0.40 (bij vooruitbetaling) De Burgemeester van Breskens roept de comité-leden van de voor lichcingscursus voor koken en naai lessen op om Maandagavond om half acht ten Gemeentehuize bijeen te komen De Burgemeester voornoemd: J. P. DROST. o Voor vrouwen uit de werkende stand bestaat wederom gelegenheid deel te nemen aan een Kook- en Naaicursus, waarvan de kookcursus onder leiding van Mejuffrouw J. DEKKER zal staan Allen, die hieraan wenschen mede te doen worden verzocht, zich vóór 13 Januari op te geven bij Mevrouw DROST of bij de Wijkzuster. Indien de huisvrouw zelf niet kan komen, mag een dochter in haar plaats komen, mits zij 20 jaar of ouder is, en thuis in de huishouding ook helpt. De kookcursus zal gehouden worden in 6 avonden. Daarna zullen de deel neemsters van de kookcursus een naai cursus kunnen volgen, die ook zes avonden zal duren en waarschijnlijk geleid zal worden door Mej. J. R. VAN AS. Gezien de belangstelling, die er steeds voor deze cursussen bestaan heeft en het groote nut, dat zij voor de huisvrouwen oplevert, twijfel ik er niet aan, dat zeer velen van deze ge legenheid gebruik zullen maken De Burgemeester van Breskens: J. P. DROST. Hoe in Londen het Nieuwjaar wordt gevierd. Wie er nog aan mocht twijfelen dat het Engelsche volk een der rijkste ter wereld is en Londen de duurste stad, moet allen twijfel verloren hebben hij het aanschouwen van de wijze waarop hier het nieuwe jaar is ingehaald. Het geld heeft als water gestroomd en dat nog wel vlak na een Kerstmis die weer FEUILLETON 24. Naar het Engelsch. Toen Narcissa dien avond naar bed ging, kon zij den slaap niet vatten. Ze had nog een lang gesprek gehad met Alleen, maar wat haar nu steeds bezig hield, was het niet weg te redeneeren feit, dat Desmond met zijn vroegere vooruitzichte een heel andere partij was dan Desmond daarvan beroofd, al was hij dan ook Prins van Rathifin. Daarbij kwam, dat ze wel liefde voor hem voelde, iets, dat zij van Baron Burnstein niet bepaald kon getuigen. O, waarom had die oude oom toch zulk een belachelijk testament gemaakt] Telkens zag zij het steeds wisselend licht van de vuurbaken op het eind van de Pier. Eens viel dit haar kamer binnen en zag zij de bewuste „Zee- manskast verlicht. Ja, wat zou daar toch allemaal inzitten? Nieuwsgierig was zij eenmaal: zij was alle records van vorige jaren heeft ge broken wat betreft uitgeven van geld aldus het Alg. Hbl. De Engelschman brengt oudejaars avond bij voorkeur niet thuis door Alle restaurants geven speciale oude- jaars-soupers en vele waren twee weken tevoren al uitverkocht. De accomodatie was vrijwel overal verdubbeld door dinertafels tot in de gangen en salons te zetten en in enkele hotels kon men door de draaideur van de straat af naar binnen glurend, zien, dat de gasten zelfs in de voorhal, vlak achter de deur, aan het soupeeren waren. Het gaat hierbij niet om continentale prijzen Vijf guinjes, dus bij de vijftig gulden, voor een souper, waarbij dan nog ten minste evenveel komt voor dranken en extra's, is niets bijzonders voor een eerste-klas Londensch res taurant, en daarvan zijn er eenige tien tallen, die alle meer dan vol waren. De reusachtige Lyons-paleizen, die voor een paar guinjes per hoofd acco modatie boden aan duizenden burgets van de midden-klasse, waren ook alle tot op de laatste plaats gereserveerd. Het zijn er geen duizenden, maar zeker honderdduizend Londenaars geweest, die op oudejaarsavond op zijn minst vijf pond hebben uitgegeven voor elk lid van het gezelschap waarmede zij oudejaarsavond doorbrachten. Het is een betrekkelijk klein percentage van de acht mlllioen Londenaars die er zijn, ongerekend nog de vele buitenlandsche en provinciale gasten, maar het is wel een bewijs hoe ontzaggelijk veel geld hier onder de massa zit. Het West End bood op oudejaars avond een aanblik van een luxe-stad, zooals men wel nergens ter wereld zal kunnen zien. Dames met flonkerende juweelen in het haar, aan de ooren en om den hals, en gehuld in de kost baarste bonten mantels, waaronder men den sleep van een rijk avondtoilet kon zien, op prachtige schoentjes, stapten uit eindelooze rijen Rolls Royces, om aan den arm van heeren In rok en met hoogen hoed, de glanzende ingangen van het Rltz, of het Berkeley, of het Claridge binnen te glippen. Overal bij de restaurants en hotels verdringen zich verkoopers van luchtballons, want geen oudejaarsavond in Londen kan verloo- pen zouder dat men eenige dozijnen luchtballons heeft stukgeknepen. De honderdduizenden die geen plaats meer hebben kunnen krijgen in de res taurants, maken dat goed door dubbel zooveel te drinken in de „pubs", die alle tot 1 uur open blijven en tegen twaalven loopt de stemming waar men nieuwsgierig geweest naar kasteel O'Re- gan, nieuwsgierig om de heks te zien op berg Finn en nu weer deed dit sterk sprekend gevoelen haar opstaan, een peignoir aanschieten en het licht aanknippen. Als iemand er haar op attent had gemaakt, dat dit toch eigenlijk niet was, zooals het hoorde, dan zou zij diep beleedigd zijn geweest. Aileen had Immers gezegd, dat zij al eens begon nen was, om met Nancy den inhoud van de kast na te kijken. De bovenste plank was gauw genoeg doorgenomen; die bevatte hoofdzake lijk handwerken, een portefeuille met teekeningen en schetsen en enkele zil veren snuisterijtjes. Die legde zij er vast uit en haalde de tweede te voor schijn. Daar lagen kanten fichu's in; ceintuurs van Oostersche kralen, en kele borduursels, benevens een paar sjaals, en een lavendelkleurige, zijden japon. Narcissa legde die ook terzijde en was nu op den bodem van de kist. Hier vond zij stapels oude, half-verga- ne brieven, met koordjes bij elkaar ge bonden; een nachtzak, een naaidoos en nog een grootere doos van rozen- hout, waarin weer veel kleinere doos jes en étultjes met sieraden. Eindelijk zich ook bevindt, in de warme dans zalen of op de koude straat, tot koorts hitte op. De ongeloofelijke hoeveelhe den alcohol die worden verzwolgen, dragen daar natuurlijk het meeste toe bij. Piccadilly Circus is eivol menschen Van rijverkeer is geen sprake. Alle auto's staan stil, en worden onmiddellijk be klommen door jongelui met toeters en papieren mutsen en (natuurlijk) lucht ballons. Precies twaalf uur barst een oorver- doovend geraas uit. Iedereen blaast zoo hard hij kan op een toeter, alle claxons loeien, alle luchtballons worden stuk- geknepen, en van de duizenden die zoo luid mogelijk het traditioneele „Auld Lang Syne" trachten te schreeuwen kan men niets hooren. Op het plein voor St. Pauls vallen de meest wilde tooneelen voor. In vroeger jaren verzamelden zich daar de Schotten in Londen. Voor de Schotten is nieuwjaar (Hogmanay) namelijk een heel belangrijke feestdag, terwijl zij niet aan Kerstmis doen. De Engelschen ne men nieuwjaarsdag daarentegen niet in acht als feestdag. Er loopen dozijnen goedkoope extra-treinen van Londen naar Schotland, maar er zijn natuurlijk vele Schotten die in Londen moeten blijven. Zij plachten de middernacht- mis in de St. Pauls bij te wonen, die zóó druk bezet was, dat de deuren open moesten blijven om de massa op het groote plein ervoor te kunnen laten deelnemen aan den dienst, welke besloten werd met koorzang. Dat is de laatste jaren veel veran derd, en, helaas, verslecht. Het grauw van het East End verzamelt zich thans voor de St. Pauls (waarvan de deuren dan ook gesloten blijven) en gooit whiskeyflesschen die uitgedronken zijn op den weg stuk, waarna over de scherven wordt gehotst. Fatsoenlijke Schotten laten zich dan ook bij deze dronkemansbende niet meer zien. In de groote hotels wordt het nieuwe jaar op verschillende wijzen begroet, door een corps bazuinblazers, of muziek van de lijfgarde, of een reusachtige klok met chocus-girls als wijzers en cijfers, enz., alles wat maar duur is, om den gasten waar voor hun honderd gulden per persoon te geven. Op het Chelsea Arts Ball werd een kindje van anderhalf of twee jaar uit een reusachtig el gehaald. Arm kind I Het heeft waarschijnlijk nog nooit zoo'n gruwelijke nachtmerrie gehad als onder fel schijnwerplicht op een po dium ten toon gesteld te worden, ter wijl eenige duizenden gecostumeerden trok een Marokko-leeren étuitje al bij zonder haar aandacht. Zij drukte op een veer en het vloog open Zij hield den adem in en moest zich vasthouden aan een stoel. Kijk, daar lag het schitterend en stralend en fonkelend vóór haar: het smaragden hart, gezet In het nationaal Iersche klaverblad. Geheel de zetting van de famillejuweelen van de O'Re- gan's Dit was nu het eenige stuk, dat er nog aan ontbrak. Ze nam het uit het étui, drukte het tegen zich aan en prevelde: Het smaragden hartl De eenige schakel tusschen Desmond O'Regan en het meisje, dat hij trouwen moet. Dat smaragden hart had dus toebe hoord aan de moeder van Nancy Car ton! Dan had het zich nu dus vertoond als een soort wrekende geest, om haar de rijkdommen van den O'Regan te ontnemen. Maat het was immers veel te ongerijmd! Welk recht had nu Nan cy Carton op Desmond? Zij was een arme invalide, die geen man ooit aan zich binden mocht. Bovendien, hij had haar immers lief? Het geld hoorde rechtens aan Desmond en dus aan haar. Waarom zou dat hart dan eigenlijk moeten gevonden worden bij Nancy? als gekken schreeuwend zich bij het tooneel verdrongen, onder fortissimo geblaas van een monster-orgel en vijf of zes jazz-bands tegelijk. De trotsche moeder scheen het echter prachtig te vinden I Het Chelsea Arts Ball moet wel even apart worden genoemd. Het heefteen reputatie die boven alle andere oude- jaarsvermaken van Londen uitgaat. Het is Jegenwoordig niet meer dan een ge weldig bal costumé, waar iedereen aan mee kan doen die het bagatel van twee guinjes, dus bijna twintig gulden, per persoon entrée wil betalen. On danks dezen voor elk ander land pro hibitieven entrée-prijs zijn er elk faar weer vijfduizend Londenaars die den dansvloer van de reusachtige Albert Hall bevolken en nog een paar guin- tjes extra uitgeven aan een souper, en elk jaar zijn ook weer de twee rijen loges geheel vol met een elegante me nigte gecostumeerde kijkers. Boven op de gaanderij zitten twee duizend ongecostumeerde nieuwsgieri gen voor een rijksdaalderentrée per hoofd met kijkers het kaleidoscopisch tooneel ondet hen gade te slaan; zij versterken den lnwendigen mensch met broodjes, sinaasappelen en fleschjes bier, die moeder de vrouw in een kar- bies heeft meegenomen. Wat men ook tegen Chelsea Arts Ball moge aanvoeren, als bal costumé kan het zijn weerga ter wereld ner gens hebben. Wie zich permitteeren kan twintig gulden neer te leggen al leen maar om de zaal binnen te mogen komen, kan zich ook wel mooi costuum veroorloven. Dus ziet men de rijkste en schitterendste collectie costumes welke men zich kan voorstellen. Prij zen voor costuums worden niet gege ven. Het zou geen jury mogelijk zijn een keuze te doen uit deze vijfduizend, die zich hoofd voor hoofd uitgeput schijnen te hebben om iets origineels en flatteerends te verzinnen, waarbij geld niet gespaard is. Ambrose en zijn bands spelen uren achtereen, en als zij rusten wordt men getracteerd op orgel-muziek zeker om het niet te vroolijk te laten wor den, want het orgel begint altijd te spelen als de stemming erin begint te komen. De verschillende gezelschappen van artisten en studenten hebben praalwa gens met tableaux-vivants ontworpen, die de zf.al worden rondgereden, maar die, vóórdat zij den uitgang hebben bereikt, al aan stukken zijn getrokken. J 0 Ze zou het dan ook niet uit de han den geven. Neen, dan zou ze het nog liever den volgenden ochtend op de Pier In zee werpen, zoodat het wegge voerd werd door de zwiepende golven. Maar waarom eigiïnlijk? Waarom zou ze roekeloos dat stuk van waarde ver gooien? Ze kon hiït immers bewaren op de een of andere wijze, waarop ze zich nog wel eens goed bedenken zou, als het hart bij haar gevonden werd. Waarom bij haar niet even goed als bij Nancy? Haar mo eder kon toch ook best de verloofde zijn geweest van wijlen den O'Regan? Geruischloos stond zij op, dat Aileen in de kamer daarnaast haar .toch voor al niet hooren zou. Toen ontsloot ze haar eigen koffer en nog een doosje daarin en verborg zoo den yestolen schat. Toen knielde ze neer voor dit oude kist en nam nog eens zo rgvuldig den inhoud door, om na te gaan. of ergens uit den een of anderen t latum bleek, dat Nancy's moeder de I >ewuste ver loofde was geweest. Maar neenl Ze vond n Iets daarvan en zorgde wel, dat niem and merken kon, hoe zij den inhoud van de kist had uitgepakt. Aileen had haar eens verteld, dat Nancy Id het geheel niet (Ingez. Med.) Er is een tijd geweest waarin men zich ernstig ongerust maakte over den snellen bevolkingsaanwas. In sombere kleuren schilderde men de toekomst der menschheid af Weliswaar zag men ook toen de mogelijkheid de productie uit te breiden, maar men was er stellig van overtuigd dat deze bij de snelle bevolkingstoename moest achterblijven. In oorlogen en besmettelijke ziekten, in ondergang door kommer en gebrek zag men de harde, maar in het licht van deze opvatting toch noodzakelijke middelea die het evenwicht tusschen bevolking en levensmogelijkheid moes ten herstellen. Het tijdvak waarop het bovenstaande betrekking heeft ligc nog niet zoo ver achter ons. Het Is nauwe lijks een eeuw geleden, dat de Engel - sche predikant-econoom Malthus in een beroemd geworden boek de aandacht op dit belangrijke vraagstuk vestigde. De volgende globale cijfers, die een indruk geven van de enorme bevol kingstoename in Engeland, maken dit pessimisme duidelijk: JAAR. BEVOLKING. 1000 1 Vj mlllioen. 1500 2y» 1750 6i/» 1800 18 1900 32 Geen wonder dat men omstreeks het jaar 1800 in woord en geestdrift op de noodzakelijkheid wees deze bevol- wlst, wat er inzat; dat Mulhern, die wist, dat het een oude kist was, die aan haar moeder had toebehoord, het ding daarom daarheen had laten komen, omdat hij dacht, dat zijn mees teres er aan gehecht zou wezen. Narcissa deed het licht uit. Niet dat ze nu nog zou kunnen slapen, maar ze ging in een makkelijken stoel over leggen, hoe het smaragden hart onder haar eigen bezittingen zou kunnen „ge vonden" worden. Het moest in Londen voor den dag komen en gauw ook; dus nog terwijl zij met Aileen in Ier land was. Wie zou dit eens voor haar io orde maken7 Wien kon zij dit nu toevertrouwen? Maar wacht; Misschien was het wel niet verstandig, om haar naam te ver binden aan dien van het juweel, want wat moest zij nu antwoorden, als haar van allerlei lastige vragen zouden ge daan worden? Bovendien, hoe kon zij nu zoo lang in het bezit van het ju weel zijn geweest, zonder het te weten. Neen, dit Idee verwierp zij toch, hoe afdoend het ook zou zijn geweest ter bereiking van haar doel, als zij haar identiteit had kunnen bewijzen met het jonge meisje, dat haar geliefde zocht. .(Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1938 | | pagina 1