BRESKENSCHE COURANT Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D. Nogêêns „Welkom!" Een Schoonheidsprinses. Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 2L Postgiro 50895 Uitgave E BOOM-BLIEK - Breskens FEUILLETON Wekelijksch Overzicht. o 47ste Jaargang Vrijdag 17 December 1937 Nummer 4297 ABONNEMENTSPRIJS: Per drie maanden I 1.25. Buiten Breskens per drie maanden I 1.40 Franco per post Buitenland per jaar I 6.50 Alles bij vooruitbetaling. ADVERTENTIEPRIJS Van 1-5 regels 10,75. Iedere regel meer I0;15. Ingez. Med. 30 ct. per regel Abonnements-advertenties groote korting. Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels I 0.40 (bij vooruitbetaling) Den baos gieng om 't vrouwtje, den trouw is gedaon, Ze kwam ons als meisj' al is groeten, Nieuwsgierig of 't volkje eur wel an zou staon, Wad of ze ier al zou ontmoeten. Messchiens ao ze g'hóórd van den vroegeren tied, Toen Bresjes nog vocht tegen 't waoter, Iervoo en voo knokken, den borrel en 't lied Was 't altied te vinnen ook laoter. Noe is 't volkje kalmer, 't gao liever een kêêr Gaon fietsen nao Gent of nao Knocke. Een paai franc te minder een paar franc te mêêr, Dad angen ze nie an de klokke. Betaolen da' doen ze op Bresjes toch graog Van tiene toch minstens we' zeven, Mee pof In de wienkel ble vrind en bie maog Is stellig gemakkelik leven. Mao dao zien ook stakkers, die êêrlik, oprecht, 't Geweten voo schuld nóóit nie susten. Zóó gauw is den tied ook maar iets minder slecht, Ze zuuv'ren den burgt, kunnen rusten. Den èrmoe die ei ier veel offers gevergd, 't Volk gieng naor Amerika vluchten, Noe óören me minder deur èrmoe getèrgd, Al is wèrkelooseid te duchten. En zit in ontberieng nog stil êên ter neer Die zwiegt, en 't verborgen wil draogen, Te fier In et ert' om voo d'allêêste kêêr Van 't leven te moeten gaon vraogen Laot 't volk dan niks urken, wan bots is 't bereid Van 't kaorlg bezit nog te schienken. 't Is nie d'r op uut wa' zóó is, mag gezeid An 't eigen Ik 't êêste te dienken. De gornaot fien kostje doe nog mao gêên geld. Dad is deu gebrek an de eters. As lelk is per weeke één pondje bestelt, 't Was uut. En wao proef je wa' beters? As 't Donderdag is, bel dan doen me et best, Mao propjes ln d'óören te steken. Een zwèrm muzekanten doet dan al z'n best De dutsen ons g'hóórvlies te breken. Voo êêren óór gauw al is netjes gegroet, Voo dames? Dat Is per contraorie. Zoo vast as een deure zit dan onzen oed, Wa' plicht is, da' zien m' an voo laorie. En wa' m' ook nie snappen? Dad Iemand soms lacht, Omda' me op scheem'ren zóó fel zien, Voo proenk, Ilchtelaoie, gepast soms, of zacht, Bel da' 's toch een elsch voor ons weizien? En Moll! en Kltti da' klienk nog is fijn En Dolll. Wat? Nleuwmoodsche grillen? Goei Ollansch? Kezandsch? Jao, da' kan ook, afijn Ik zou ook dad lengelsch nie willen. Kiek, al di' gao van onzen baos de mevrouw In 't land an de Schelde ontmoeten, Eur man was al Ier voor een stuit en wist gauw Van all'maol ons blaozen en toeten. Onz' vroeg're bestierders? 't Was alderlei slag, Een goelen noe, dan wéér een slechten. Soms êên, die ons weizien an 't èrte nie lag, Soms één, die 't goed méénden een rechten. Ble êên's echtgenoote zit nog ons gedacht, Nog is In ons èrte de rouwe. Te vroeg gieng ze weg, brak voo 't leven eur kracht; Nog missen me d' edele vrouwe. Die ondanks al in ielk et goeie nog zocht, Eur wènsch was geluk te verspreien; Eur mond zweeg van 't slechte In andren, vermocht Te koelen de bóöseid te leien. Voor ielk die eur zocht (was 't soms nie om eur zelf) Was artlik eur glimlach, eur welkom. Om 't uus wao die zon scheen, noe doenker gewelf, Is 't, of nog de vraoge angt: Waorom? Wie komt na zoo êêne, eur taok is wel zwaor Om 't voetj' op dl' voetspoor te richten. Maoz' is nie allèênig; ze zal vast en waor, Oe joenk ook, noch wuuf'len noch zwichten. M' eralen ons „welkom" an bruigom en bruid, Noe geldt et de mééster en vrouwe, Da' zie en eur man dan di' vreugdegeluid Voo stevig gemêênd meugen ouwen. Beschoren bluuv' an 't burgemêêstersche paor De volriepe vrucht van hun streven; Dad emelsche zegen hen voorspoed vergaor; Da' Bresjes geef wérd' an hun leven. 19. Naar het Engelsch. HOOFSTUK X. Toen kapitein Desmond O'Regan eenmaal ln Londen was, voelde hij er niets voor, om de Iersche Zee over te steken naar zijn geboorteland. Hij had het droeve bericht gekregen van het overlijden van den ouden heer Carton en hij begreep, wat een verlies dit was voor zijn „beste vriendinnetje". En nu hij weer zoo (jffcht in haar buurt was, mocht hij haar nog niet eens zien, want Mrs. Blake had hem geschre ven, dat slechts de dokter en de zus ter en dan zij bij de zieke werden toe gelaten. Dus was er niet veel, wat hem naar Dublin riep. Zooals de zaken nu stonden, voel de hij zich tot den O'Regan ook niet zoo bijzonder aangetrokken. Hij had de correspondentie met zijn oom her vat, maar zeer vriendelijk schreef de oude heer niet. Op de eene zijde van den brief gaf hij zijn verlangen te ken nen, om zijn neef te zien; op de an dere sprak hij er weer van, dat hij Des- mond liever niet wilde weerzien, als die niet van plan was, zich naar zijn wenschen te voegen, en beloofde het jonge meisje op te zoeken, dat de doch ter was van de vrouw, die eens zijn verloofde was geweest, waarna Des- mond tot een huwelijk met deze jon gedame moest overgaan. De oude heer heeft makkelijk pra ten, maar hoe moet ik dat kind nu vin den? En als het mij al lukken mocht, dan zou het toch honderd tegen één zijn, dat wij liefde voor elkaar opvat ten! Desmond stak den brief bij zich, deed zijn jas aan en ging naar de stad. Hij voelde zich eenzaam en zijn leven leek hem zoo doelloos. Met niet al te veel belangstelling keek hij eens hier en daar naar de winkels in Bondstreet. En ineens bleef hij als getroffen staan: hij zag daar een portret ln vergulde lijst met een ach tergrond van groen fluweel. Ja, daar was het weerl Dat zelfde schoone gelaat met den stralenkrans van goudblond haar en de violecblauwe oogenl Bovendien viel hem op dat Iersche costuum en de titel. die onder het portret stond met zwarte letters, die zoo duidelijk uitkwamen op het effen vergulde pjaatje. Hoe eigeaardig toch, dat hij nu juist bij zijn terugkomst ditzelfde gelaat weer moest zien, dat hij bij zijn vertrek bij Nancy op de kamer had bewonderd; een gelaat, dat hij daar ginds in Zuld- Afrika ook steeds voor oogen had ge had. Onmiddellijk voelde hij zich nu veel opgewekter en ook lang niet meer zoo eenzaam. Nu zou hij er toch misschien achter kunnen komen, wie, wat, en waar zij wasl Dus trad hij den winkel bin nen. Is het portret, dat daar in uw uit stalkast staat, te koop? vroeg hij. Precies kan Ik u dat niet zeggen, want het is nog het eigendom van den schilder De winkelier wachtte even met zijn antwoord, terwijl hij vriendelijk groette naar een jongen man, die juist binnen kwam. Toen. wendde hij zich weer tot den vreemdie. Dit is. Mr. Breslau, sir. die het portret gefichilderd heeft. Met een glimlach ttad Desmond op hem toe en zei: Ik 'heb zoo juist het een en an der gevraagd omtrent uw schilderij. Ons overzicht zal zich ditmaal zoo goed als uitsluitend tot de parlemen taire gebeurtenissen bepalen, want bui ten het parlement Is er zoo goed als niets, dat het vermelden waard is. ge beurd, in het parlement daarentegen des te meer. Nadat de vorige week de begrooting van Defensie er zoo voorspoedig was doorgekomen, moest thans nog de eind beslissing vallen over het wetsontwerp tot wijziging van de Dienstplichtwet. Ook dit werd bij de eindstemming aan genomen, en wel met 63 tegen 32 stemmen. De 32 tegenstemmers waren alle groepen van links, behalve de libe ralen, dus: vrijzinnig en christelijk de mocraten, sociaal-democraten en na tuurlijk de communisten. Namens de V.D.-fractie legde de heer Oud een verklaring af, waarin hij het tegenstem men van zijn fractie motiveerde door er nogmaals op te wijzen, dat het ont werp in den voorgestelden vorm de draagkracht van ons volk te boven gaat en daarom onaanvaardbaar geacht moet worden. Nu het ontwerp toch is aan genomen en de daarin vervatte plannen dus ten uitvoer gebracht zullen worden, kunnen wij slechts hopen, dat dit som bere Inzicht van de vrijzinnig-democra ten en de andere tegenstemmers niet juist zal blijken te zijn. Minder succes met zijn voorstellen dan zijn ambtgenoot Van Dijk had minister Slocemaker de Bruine, die thans voor al de feiten van zijn ambtsvoor gangers moet boeten. Terwijl onder het bewind van de ministers Marchant en Terpstra de spellingkwestie evenmin tot een oplossing werd gebracht en jaren slepende werd gehouden, dóór de eene commissie van onderzoek na de andere in te stellen, bleek thans de maat vol te zijn. De Kamer wil nu van geen uitstel meer hooren, men is beu van het lange wachten en van de aan houdende onzekerheid, die den toestand op spellinggebied met den dag ver warder inaakt en zoo kon het voorstel van dezen minister, om een nieuwe spellingcommissie In het leven te roe pen, die tevens overleg zou moeten plegen met onze Zuidelijke buren in vrijwel niemands oogen genade vinden Het R.K. Kamerlid vertolkte den afkeer der Kamer voor weer een nieuwe com missie door een motie, waarin een dergelijke commissie overbodig wordt geacht en waarin aangedrongen wordt op invoering van de spelling Marchant, Deze motie werd op beide deelen Het is een mooi stuk werk. Ja, het is een goede gelijkenis, zei Louis enthousiast. Mag ik ook den naam vragen van her origineel? Breslau hoorde nu aan zijn licht ac cent, dat hij een Ier was en antwoord de: Zij is geen landgenoote van u 'tls een vriendin van mij, een zekere Miss ivers. Het is dan wel een bijzonder mooi meisje! De heeren verlieten den winkel, ston den nog eenigen tijd naar het portret te kijken en hoe het eigenlijk in z'n werk ging, wisten ze naderhand geen van beiden, maar een kwartier later zaten ze tegenover elkaar in een thee salon. Het deed Louis goed, om Nar cissa te hooren prijzen en zoo waar- deerend te hooren spreken over zijn voorstelling van haar, terwijl het Des- mond zeer aangenaam was, om het een en ander van Miss Ivers te hooren. Louis Breslau was volbloed artist, maar daarom was hij niet los van zin nen, zooals daarmee nog al eens ge paard gaat. Hij droeg Narcissa groote bewondering toe en mocht haar ook graag lijden, maar toch hoorde zij niet tot het type van vrouw, waaraan hij MA IS TEVREDEN (Ingez. Med.) zij was in tweeën gesplitst, teneinde onzuivere stemming te voorkomen met flinke meerderheid aangenomen. Vooral het instellen van een nieuwe commissie bleek weinig voorstanders te hebben (67 tegen, 28 voor), doch ook de spelling Marchant wist ruim de helft der stemmen te verwerven (59-38). Het is thans wel duidelijk geworden, dat door het langdurige gesukkel vele twijfe laars en zelfs uitgesproken tegenstan ders van meening zijn veranderd en zich nu ongeveer op het standpunt stel len: liever tot iets besluiten en dat dan ook algemeen invoeren dan de bestaan de chaos te laten voortduren. Daar mede zag minister Slotemaker zich dus zijn plannen ontraden en wij hebben nu slechts af te wachten, of hij met dit oordeel van de Kamer rekening zal houden, dan wel tegen den stroom op zal roeien en toch zijn eigen spelling plan ten uitvoer zal brengen. In drie jaar tijd zijn wij nu zoover, dat vele aanvankelijke tegenstanders, door wan hoop gedreven, tot de eerst zoo ver foeide spelling Marchant zijn bekeerd, een resultaat waarom deze oud-bewinds man misschien nog wel eens in zijn vuistje zal lachen. Ook minister Romme had te kampen met het ongeduld der Tweede Kamer. Zijn voorstel, om de opschorting van den indirecten vaccinatie-plicht opnieuw met twee jaar te verlengen, bleek van het geduld der Kamer te veel gevergd. De minister wil in dien tijd een stu diecommissie aan het werk zetten, die volgens hem minstens een jaar noodlg het hart zou verliezen. Hij maakte haar dan ook nooit het hof, maar was haar nederige dienaar. Hij merkte echter wel, dat zij in den kapitein een verovering had gemaakt en hij begreep, dat Des- mond er vol verlangen naar uitzag, haar ln persoon te ontmoeten. Nu, er zijn twee manieren, waar op u dit kunt bereiken, zei hij glimla chend. Terwijl ze zaten thee te drinken, was vanzelf het gesprek gekomen op den oorlog; dit was nu eenmaal het onder werp van den dag en Breslau voelde, dat een „held" uit Mafeking natuurlijk welkom zou zijn op de fiat in Batter- sea. En toch leek het hem beter, dat de wederzijdsche voorstelling zou plaats hebben op het atelier. Cartwright, een van zijn kunstbroeders, gaf dien volgenden dag een particuliere tentoonstelling van z'n werk. Hij zou ook een uitnoodiging zenden aan Mrs. Ghertsey en Miss Ivers. Zoo gebeurde het dat Narcissa dien volgenden ochtend met schitterende oogen en sttalenden blos het epistel van Louis las: (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1937 | | pagina 1