BRESKENSCHE COURANT
Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D.
Nogêêns „Welkom!"
Een Schoonheidsprinses.
Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 2L Postgiro 50895
Uitgave E BOOM-BLIEK - Breskens
FEUILLETON
Wekelijksch Overzicht.
o
47ste Jaargang
Vrijdag 17 December 1937
Nummer 4297
ABONNEMENTSPRIJS:
Per drie maanden I 1.25. Buiten Breskens per drie maanden I 1.40
Franco per post
Buitenland per jaar I 6.50 Alles bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIEPRIJS
Van 1-5 regels 10,75. Iedere regel meer I0;15. Ingez. Med. 30 ct. per regel
Abonnements-advertenties groote korting.
Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels I 0.40 (bij vooruitbetaling)
Den baos gieng om 't vrouwtje, den trouw is gedaon,
Ze kwam ons als meisj' al is groeten,
Nieuwsgierig of 't volkje eur wel an zou staon,
Wad of ze ier al zou ontmoeten.
Messchiens ao ze g'hóórd van den vroegeren tied,
Toen Bresjes nog vocht tegen 't waoter,
Iervoo en voo knokken, den borrel en 't lied
Was 't altied te vinnen ook laoter.
Noe is 't volkje kalmer, 't gao liever een kêêr
Gaon fietsen nao Gent of nao Knocke.
Een paai franc te minder een paar franc te mêêr,
Dad angen ze nie an de klokke.
Betaolen da' doen ze op Bresjes toch graog
Van tiene toch minstens we' zeven,
Mee pof In de wienkel ble vrind en bie maog
Is stellig gemakkelik leven.
Mao dao zien ook stakkers, die êêrlik, oprecht,
't Geweten voo schuld nóóit nie susten.
Zóó gauw is den tied ook maar iets minder slecht,
Ze zuuv'ren den burgt, kunnen rusten.
Den èrmoe die ei ier veel offers gevergd,
't Volk gieng naor Amerika vluchten,
Noe óören me minder deur èrmoe getèrgd,
Al is wèrkelooseid te duchten.
En zit in ontberieng nog stil êên ter neer
Die zwiegt, en 't verborgen wil draogen,
Te fier In et ert' om voo d'allêêste kêêr
Van 't leven te moeten gaon vraogen
Laot 't volk dan niks urken, wan bots is 't bereid
Van 't kaorlg bezit nog te schienken.
't Is nie d'r op uut wa' zóó is, mag gezeid
An 't eigen Ik 't êêste te dienken.
De gornaot fien kostje doe nog mao gêên geld.
Dad is deu gebrek an de eters.
As lelk is per weeke één pondje bestelt,
't Was uut. En wao proef je wa' beters?
As 't Donderdag is, bel dan doen me et best,
Mao propjes ln d'óören te steken.
Een zwèrm muzekanten doet dan al z'n best
De dutsen ons g'hóórvlies te breken.
Voo êêren óór gauw al is netjes gegroet,
Voo dames? Dat Is per contraorie.
Zoo vast as een deure zit dan onzen oed,
Wa' plicht is, da' zien m' an voo laorie.
En wa' m' ook nie snappen? Dad Iemand soms lacht,
Omda' me op scheem'ren zóó fel zien,
Voo proenk, Ilchtelaoie, gepast soms, of zacht,
Bel da' 's toch een elsch voor ons weizien?
En Moll! en Kltti da' klienk nog is fijn
En Dolll. Wat? Nleuwmoodsche grillen?
Goei Ollansch? Kezandsch? Jao, da' kan ook, afijn
Ik zou ook dad lengelsch nie willen.
Kiek, al di' gao van onzen baos de mevrouw
In 't land an de Schelde ontmoeten,
Eur man was al Ier voor een stuit en wist gauw
Van all'maol ons blaozen en toeten.
Onz' vroeg're bestierders? 't Was alderlei slag,
Een goelen noe, dan wéér een slechten.
Soms êên, die ons weizien an 't èrte nie lag,
Soms één, die 't goed méénden een rechten.
Ble êên's echtgenoote zit nog ons gedacht,
Nog is In ons èrte de rouwe.
Te vroeg gieng ze weg, brak voo 't leven eur kracht;
Nog missen me d' edele vrouwe.
Die ondanks al in ielk et goeie nog zocht,
Eur wènsch was geluk te verspreien;
Eur mond zweeg van 't slechte In andren, vermocht
Te koelen de bóöseid te leien.
Voor ielk die eur zocht (was 't soms nie om eur zelf)
Was artlik eur glimlach, eur welkom.
Om 't uus wao die zon scheen, noe doenker gewelf,
Is 't, of nog de vraoge angt: Waorom?
Wie komt na zoo êêne, eur taok is wel zwaor
Om 't voetj' op dl' voetspoor te richten.
Maoz' is nie allèênig; ze zal vast en waor,
Oe joenk ook, noch wuuf'len noch zwichten.
M' eralen ons „welkom" an bruigom en bruid,
Noe geldt et de mééster en vrouwe,
Da' zie en eur man dan di' vreugdegeluid
Voo stevig gemêênd meugen ouwen.
Beschoren bluuv' an 't burgemêêstersche paor
De volriepe vrucht van hun streven;
Dad emelsche zegen hen voorspoed vergaor;
Da' Bresjes geef wérd' an hun leven.
19.
Naar het Engelsch.
HOOFSTUK X.
Toen kapitein Desmond O'Regan
eenmaal ln Londen was, voelde hij er
niets voor, om de Iersche Zee over
te steken naar zijn geboorteland. Hij
had het droeve bericht gekregen van
het overlijden van den ouden heer
Carton en hij begreep, wat een verlies
dit was voor zijn „beste vriendinnetje".
En nu hij weer zoo (jffcht in haar
buurt was, mocht hij haar nog niet eens
zien, want Mrs. Blake had hem geschre
ven, dat slechts de dokter en de zus
ter en dan zij bij de zieke werden toe
gelaten. Dus was er niet veel, wat hem
naar Dublin riep.
Zooals de zaken nu stonden, voel
de hij zich tot den O'Regan ook niet
zoo bijzonder aangetrokken. Hij had
de correspondentie met zijn oom her
vat, maar zeer vriendelijk schreef de
oude heer niet. Op de eene zijde van
den brief gaf hij zijn verlangen te ken
nen, om zijn neef te zien; op de an
dere sprak hij er weer van, dat hij Des-
mond liever niet wilde weerzien, als
die niet van plan was, zich naar zijn
wenschen te voegen, en beloofde het
jonge meisje op te zoeken, dat de doch
ter was van de vrouw, die eens zijn
verloofde was geweest, waarna Des-
mond tot een huwelijk met deze jon
gedame moest overgaan.
De oude heer heeft makkelijk pra
ten, maar hoe moet ik dat kind nu vin
den? En als het mij al lukken mocht,
dan zou het toch honderd tegen één
zijn, dat wij liefde voor elkaar opvat
ten!
Desmond stak den brief bij zich,
deed zijn jas aan en ging naar de stad.
Hij voelde zich eenzaam en zijn leven
leek hem zoo doelloos.
Met niet al te veel belangstelling
keek hij eens hier en daar naar de
winkels in Bondstreet. En ineens bleef
hij als getroffen staan: hij zag daar een
portret ln vergulde lijst met een ach
tergrond van groen fluweel.
Ja, daar was het weerl
Dat zelfde schoone gelaat met den
stralenkrans van goudblond haar en de
violecblauwe oogenl Bovendien viel hem
op dat Iersche costuum en de titel.
die onder het portret stond met zwarte
letters, die zoo duidelijk uitkwamen op
het effen vergulde pjaatje.
Hoe eigeaardig toch, dat hij nu juist
bij zijn terugkomst ditzelfde gelaat weer
moest zien, dat hij bij zijn vertrek bij
Nancy op de kamer had bewonderd;
een gelaat, dat hij daar ginds in Zuld-
Afrika ook steeds voor oogen had ge
had.
Onmiddellijk voelde hij zich nu veel
opgewekter en ook lang niet meer zoo
eenzaam. Nu zou hij er toch misschien
achter kunnen komen, wie, wat, en waar
zij wasl Dus trad hij den winkel bin
nen.
Is het portret, dat daar in uw uit
stalkast staat, te koop? vroeg hij.
Precies kan Ik u dat niet zeggen,
want het is nog het eigendom van den
schilder
De winkelier wachtte even met zijn
antwoord, terwijl hij vriendelijk groette
naar een jongen man, die juist binnen
kwam. Toen. wendde hij zich weer tot
den vreemdie.
Dit is. Mr. Breslau, sir. die het
portret gefichilderd heeft.
Met een glimlach ttad Desmond op
hem toe en zei:
Ik 'heb zoo juist het een en an
der gevraagd omtrent uw schilderij.
Ons overzicht zal zich ditmaal zoo
goed als uitsluitend tot de parlemen
taire gebeurtenissen bepalen, want bui
ten het parlement Is er zoo goed als
niets, dat het vermelden waard is. ge
beurd, in het parlement daarentegen
des te meer.
Nadat de vorige week de begrooting
van Defensie er zoo voorspoedig was
doorgekomen, moest thans nog de eind
beslissing vallen over het wetsontwerp
tot wijziging van de Dienstplichtwet.
Ook dit werd bij de eindstemming aan
genomen, en wel met 63 tegen 32
stemmen. De 32 tegenstemmers waren
alle groepen van links, behalve de libe
ralen, dus: vrijzinnig en christelijk de
mocraten, sociaal-democraten en na
tuurlijk de communisten. Namens de
V.D.-fractie legde de heer Oud een
verklaring af, waarin hij het tegenstem
men van zijn fractie motiveerde door
er nogmaals op te wijzen, dat het ont
werp in den voorgestelden vorm de
draagkracht van ons volk te boven gaat
en daarom onaanvaardbaar geacht moet
worden. Nu het ontwerp toch is aan
genomen en de daarin vervatte plannen
dus ten uitvoer gebracht zullen worden,
kunnen wij slechts hopen, dat dit som
bere Inzicht van de vrijzinnig-democra
ten en de andere tegenstemmers niet
juist zal blijken te zijn.
Minder succes met zijn voorstellen
dan zijn ambtgenoot Van Dijk had
minister Slocemaker de Bruine, die thans
voor al de feiten van zijn ambtsvoor
gangers moet boeten. Terwijl onder het
bewind van de ministers Marchant en
Terpstra de spellingkwestie evenmin
tot een oplossing werd gebracht en
jaren slepende werd gehouden, dóór
de eene commissie van onderzoek na
de andere in te stellen, bleek thans de
maat vol te zijn. De Kamer wil nu van
geen uitstel meer hooren, men is beu
van het lange wachten en van de aan
houdende onzekerheid, die den toestand
op spellinggebied met den dag ver
warder inaakt en zoo kon het voorstel
van dezen minister, om een nieuwe
spellingcommissie In het leven te roe
pen, die tevens overleg zou moeten
plegen met onze Zuidelijke buren in
vrijwel niemands oogen genade vinden
Het R.K. Kamerlid vertolkte den afkeer
der Kamer voor weer een nieuwe com
missie door een motie, waarin een
dergelijke commissie overbodig wordt
geacht en waarin aangedrongen wordt
op invoering van de spelling Marchant,
Deze motie werd op beide deelen
Het is een mooi stuk werk.
Ja, het is een goede gelijkenis,
zei Louis enthousiast.
Mag ik ook den naam vragen van
her origineel?
Breslau hoorde nu aan zijn licht ac
cent, dat hij een Ier was en antwoord
de:
Zij is geen landgenoote van u
'tls een vriendin van mij, een zekere
Miss ivers.
Het is dan wel een bijzonder
mooi meisje!
De heeren verlieten den winkel, ston
den nog eenigen tijd naar het portret
te kijken en hoe het eigenlijk in z'n
werk ging, wisten ze naderhand geen
van beiden, maar een kwartier later
zaten ze tegenover elkaar in een thee
salon. Het deed Louis goed, om Nar
cissa te hooren prijzen en zoo waar-
deerend te hooren spreken over zijn
voorstelling van haar, terwijl het Des-
mond zeer aangenaam was, om het een
en ander van Miss Ivers te hooren.
Louis Breslau was volbloed artist,
maar daarom was hij niet los van zin
nen, zooals daarmee nog al eens ge
paard gaat. Hij droeg Narcissa groote
bewondering toe en mocht haar ook
graag lijden, maar toch hoorde zij niet
tot het type van vrouw, waaraan hij
MA IS TEVREDEN
(Ingez. Med.)
zij was in tweeën gesplitst, teneinde
onzuivere stemming te voorkomen
met flinke meerderheid aangenomen.
Vooral het instellen van een nieuwe
commissie bleek weinig voorstanders te
hebben (67 tegen, 28 voor), doch ook
de spelling Marchant wist ruim de helft
der stemmen te verwerven (59-38). Het
is thans wel duidelijk geworden, dat
door het langdurige gesukkel vele twijfe
laars en zelfs uitgesproken tegenstan
ders van meening zijn veranderd en
zich nu ongeveer op het standpunt stel
len: liever tot iets besluiten en dat dan
ook algemeen invoeren dan de bestaan
de chaos te laten voortduren. Daar
mede zag minister Slotemaker zich dus
zijn plannen ontraden en wij hebben
nu slechts af te wachten, of hij met
dit oordeel van de Kamer rekening zal
houden, dan wel tegen den stroom op
zal roeien en toch zijn eigen spelling
plan ten uitvoer zal brengen. In drie
jaar tijd zijn wij nu zoover, dat vele
aanvankelijke tegenstanders, door wan
hoop gedreven, tot de eerst zoo ver
foeide spelling Marchant zijn bekeerd,
een resultaat waarom deze oud-bewinds
man misschien nog wel eens in zijn
vuistje zal lachen.
Ook minister Romme had te kampen
met het ongeduld der Tweede Kamer.
Zijn voorstel, om de opschorting van
den indirecten vaccinatie-plicht opnieuw
met twee jaar te verlengen, bleek van
het geduld der Kamer te veel gevergd.
De minister wil in dien tijd een stu
diecommissie aan het werk zetten, die
volgens hem minstens een jaar noodlg
het hart zou verliezen. Hij maakte haar
dan ook nooit het hof, maar was haar
nederige dienaar. Hij merkte echter wel,
dat zij in den kapitein een verovering
had gemaakt en hij begreep, dat Des-
mond er vol verlangen naar uitzag, haar
ln persoon te ontmoeten.
Nu, er zijn twee manieren, waar
op u dit kunt bereiken, zei hij glimla
chend.
Terwijl ze zaten thee te drinken, was
vanzelf het gesprek gekomen op den
oorlog; dit was nu eenmaal het onder
werp van den dag en Breslau voelde,
dat een „held" uit Mafeking natuurlijk
welkom zou zijn op de fiat in Batter-
sea. En toch leek het hem beter, dat
de wederzijdsche voorstelling zou plaats
hebben op het atelier.
Cartwright, een van zijn kunstbroeders,
gaf dien volgenden dag een particuliere
tentoonstelling van z'n werk.
Hij zou ook een uitnoodiging zenden
aan Mrs. Ghertsey en Miss Ivers.
Zoo gebeurde het dat Narcissa dien
volgenden ochtend met schitterende
oogen en sttalenden blos het epistel
van Louis las:
(Wordt vervolgd).