BRESKENSCHE COURANT Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D. Een Schoonheidsprinses, Spierpijnen? Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 50895 Uitgave E. BOOM-BLIEK - Breskens ^jvesVexv^ FEUILLETON met AKKERsKloosferbalsem 47ste Jaargang Dinsdag 19 October 1937 Nummer 4280 ABONNEMENTSPRIJS Per drie maanden f 1.25. Buiten Breskens per drie maanden I 1.40 Franco per post per jaar f 5.00 Buitenland per jaar f 6.50 Alles bij vooruitbetaling. ADVERTENTIEPRIJS Van 1-5 regels 10,75. Iedere regel meer 10; 15. Ingez. Med. 30 ct. per regel Abon nemen ts-ad verten ties groote korting. Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels f 0.40 (bij vooruitbetaling) Arbeidsbeurs te Oostburg. GEVRAAGD; 1. Voor Vlissingen geroutineerde machinebankwerkers, hoofdza kelijk in nieuw werk werkzaam ge weest. 2. Ongehuwde schoemakersknecht, volkomen op de hoogte met het vak, loon f5,per week plus kost en inwoning. 3. Een flinke koewachter. 4. 2 flinke landbouwersknechts. Aanbiedingen ten spoedigste aan de Arbeidsbeurs te Oostburg. Amerika en Europa, —o Driemaal in den loop van de laatste twee jaren heeft Amerika's president zich bijzonder nadrukkelijk met den toe stand in Europa en Azië bezig gehou den en eyen zoovele malen schilderde hij dezen toestand ongeveer als volgt: De wereldvrede wordt slechts door 10 a 15 pCt. der menschheid bedreigd. Het is het ingrijpen der autocratie in het wereldgebeuren, dat den vrede in gevaar brengt, terwijl daar, waar het democratisch ideaal getrouwelijk verwe zenlijkt wordt, dergelijke gevaren niet ontstaan. Terwijl nu de schildering dezelfde bleef, was de conclusie welke Roose velt daaruit trok, een ieder maal weer anders en daarachter schuilt een ont wikkeling in het denken der Amerika nen, welke waard is, met de grootste aandacht gevolgd te worden. Op 3 Januari 1936 luidde deze con clusie: Isoleeringl M. a. w. er mag ko men, wat er komen wil, maar deVer- eenigde Staten zullen zich buiten iedere verwikkeling houden. Elf maanden later, op 1 December 1936 bij de opening van het Pan-Ame- rikaansche Congres te Buenos Aires, liet Roosevelt echter reeds een ander geluid hooren. Hij gaf toe, dat de vol keren van Amerika zelfs niet voor de gevolgen van den verst verwijderden Naar het Engelsch. O, Desmond riep ze. terwijl haar droeve, grijze oogen nu weer straalden en heel haar lief gezichtje ophelderde. Je portret Wat is dat goed ge slaagd Ik heb nog nooit een beter gelijkenis gezien Ik ben blij, dat je er zoo mee ingenomen bent, Nans. Ik had er al over gepeinsd, welk souveniertje ik voor je kon achterlaten, als ik weg was en toen viel het mij in, dat dit mis schien nog het beste zou zijn. Ja. dat is ook zoo. Heb je al die portretten hier langs den muur gezien Dat was een idee van Pap. Hij liet de gravures en schilderijen hier wegne men en liet er portretten van mijn ken nissen hangen. Nu ga ik iederen dag „op bezoek", dat wil zeggen: Mary schuift mijn rustbank langs de muren en soms blijf ik dan bij het een of het ander wat langer stil staan. Het is net, oorlog gespaard zouden blijven en in een dergelijk geval een economische verzwakking zouden ondergaan. Daar aan knoopte hij de vraag en het ant woord: „Kunnen wij, de Amerikaansche republieken, de Oude Wereld tehulp komen? Wat mij betreft, ik ben er van overtuigd, da: wij het kunnen!" Zooals men ziet, drukte de president zich nog vrij vaag uit en daartoe had hij ook alle reden, wijl op dat oogen- blik de aanhangers van de z.g. neutra- liteits-ldeologie in de Vereenigde Sta ten, zeer zeker nog sterk in de meer derheid waren. Toch bereikte hij met zijn woorden reeds toen, dat de oor logsgoden in Europa er van dit oogen- blik af niet al te zeker meer op konden rekenen, dat Amerika zich buiten elk conflict zou houden. Thans zijn er weer tien maanden verstreken, en nu zijn wij zoover, dat Roosevelt in zijn redevoeringen van 5 en 11 October, resp. te Chicago en te Arlington gehouden, zelfs alle vraag- teekens heeft weggelaten en de leer van isoleering en neutraliteit ten minste theoretisch naar het rijk der hersenschimmen heeft verwezen. Ook dit is voorloopig nog zonder tastbare gevolgen, Roosevelt zei nog niet, hoe hij zich de „vereenigde inspanning" (concerted effort) der vredelievende na ties voorstelt. Nog minder zei hij, tot welken graad zijn land het risico, dat in een dergelijke „vereenigde Inspan ning" opgesloten ligt, aanvaarden zal. Maar in ieder geval begint men thans in de nieuwe Wereld in te zien, dat ook Amerika's „huidige en toekomstige veiligheid absoluut afhangt van de om standigheid, welke partij in de wereld het machtigst is. De vraag, hoe en in wiens voor deel een oorlog (zelfs in ver verwij derde landen) afloopt, is daarmede tot een vraag van vitaal Amerikaansch eigenbelang geworden. Daarin ligt de mogelijkheid opgesloten, dat Amerika in een bepaald conflict gedwongen zal zijn, bij te dragen tot de overwinning van een of andere partij. Ja, nog voor het uitbreken van een oorlog en juist om hem te verhinderen, is Amerika genoodzaakt, zijn steun geheel te ge ven aan de partij, voor welke het in het uiterste geval zelfs strijden zou. Dit alles is het tegendeel van neu traliteit. Het is nu de vraag, tot welke grens het Amerikaansche volk reeds bereid is, deze principes te laten gelden. Van Europa uit is dat moeilijk te beoor- deelen en derhalve doet men er ook het best aan, zich voorloopig van een of ze tegen mij praten en mij aan aller lei dingen uit het verleden herinneren. Jou zal ik heel dikwijls opzoeken, Des- mond, terwijl je weg bent. Mijn lief, moedig vriendinnetje 1 Hij nam een van haar teare handjes in de zijne en ging na een korte pauze voort: Hoor eens, Nans, wil je mij be loven, dat, als ik ver weg in Afrika ben, je soms eens voor mij bidden zult Zij kmkte bevestigend; woorden wa ren haar onmogelijk op dat oogenblik. Toen ze haar stem weer in haar macht had, zei ze: Laten wij nu eens een goede plaats gaan uitzoeken, Desmond. Wat zeg je van dit hoekje Een goed plaatsje Zeg maar liever, dat dit een eereplaats is, Nan I Je zet mij hier naast het mooiste poi- tret uit je galerij. En hoe langer hij keek op het meisjeskopje, dat hij daar zag, hoe meer zijn blik er als door ge boeid werd. Wat een mooi gezichtje I prevelde hij eindelijk, of hij meer tot zlchzelven sprak dan tot haar. Zeg eens even, Nans, wie is dat? Ik weet het waarlijk niet, Des- mond. Dat klinkt vreemd, maar toch is het zoo. Mijn getrouwde vriendin, oordeel te onthouden Trouwens, wan neer de openbare meening in een bepaald vraagstuk reeds aan het rol len geraakt is, komt het.meet op de richting van de beweging dan op haar tegenwoordigen stand aan. En dat zij zich van de neutraliteitsleer naar de solidariteitsleer beweegt, is duidelijk. Nog staat niet met absolute zeker heid vast, dat Amerika binnen het ka der van de „concerted effort" tot het alleruiterste, tot den oorlog zal mee gaan. Maar de mogelijkheid, ja de waarschijnlijkheid daartoe bestaat reeds en de heerschers in bepaalde hoofd steden van wier beslissingen oorlog of vrede afhangt, zullen er een waarschu wing tegen onverantwoordelijke avon turen in moeten zien. Dit is de thans bereikte stand der dingen, en men mag er ontegenzeggelijk tevreden mee zijn. Wrijven, maar wrijven mei Kloosterbalsem zal U ervan genezen want die spierpijnen verd wij nen d i reet omdat deze bijzondere balsem tot diep in de spierweefsels zijn oplossende, krachtig genezende werking voortzet. (Ingez. Med.) Engelands geduld raakt uitgeput. De wereld is zoo langzamerhand ge wend geraakt aan de onrustbarende waarschuwingen van Anthony Eden, den Britschen minister van buitenland- sche zaken, zonder dat daarop daden zijn gevolgd. Telkens weder heeft hij, zoo scheen het, nagelaten de conse quenties te trekken uit de krachtige taal, die hij in het bijzonder aan het adres van Rome sprak en telkens weder is hij getreden in nieuwe onderhandeling met de, door de Dultschers gesecon deerde, Italianen over de vrijwilligers- kwestie die nochthans tot dusverre onopgelost bleef. Eden heeft blijkbaar geleefd in de hoop of verwachting, dat Italië zich op het laatste oogenblik toch Aileen, heeft haar ergens in het buiten land ontmoet. Nu heb ik Aileen eeni- gen tijd geleden om haar portret ge vraagd, maar je weet: zij is allesbehalve mooi en heeft er vreeselijk het land aan, om gefotografeerd te worden. Maar nu heel onlangs heeft ze mij dit gezonden, om het te bewonderen en om, zooals ze zei, een plaatsje voor haar open te houden, tot het hare komt. Het is een mooi portret vindt je niet Het is prachtig gewoonZeg, Nans, heb je wel eens gehoord van iemand, die liefde opvatte voor een foto Neen, Desmond, dat niet; maar ik weet wel, dat er menschen zijn, die gelooven aan liefde op het eerste ge zicht en dat is wel zoowat hetzelfde, vindt je niet Och, wat een dwaasheid toch ook! Dit mooie schepseltje kan immers wel een hart van steen hebben. Maar neen, ging hij toen voort, met de kracht der overtuiging, zulk een schoonheid kan enkel de weerspiegeling zijn van een schoone zielToch is het je, als soldaat, niet geraden, om liefde op te vatten aan den vooravond van den strijd. Maar, hoe ook, ik ben blij, dat ik dit portret gezien heb, en misschien, nog zou laten vinden voor een voor alle partijen aannemelijk compromis, en dat aldus een einde zou komen aan een situatie, die intrinsiek Europa al sedert langer dan een jaat op den rand van een gewapend conflict houdt. Devriend- schappelijke briefwisseling, enkelemaan- den geleden gewisseld tusschen Neville Chamberlain, den Britschen premier, en den Duce, gaf ook de buitenwereld aanleiding voor deze verwachting. Eden hoopte, dat een uitgestelde oorlog, zoo als hij in het Lagerhuis verklaarde, „een bezworen oorlog" zou zijn, aldus het Algemeen Handelsblad. De rede, die minster Eden te Llan dudno, in Wales, heeft uitgesproken, is kennelijk een nieuwe ernstige en krachtige waarschuwing aan het adres van Rome. Men mag er aan gewend zijn geraakt, dat staatslieden tegenwoor dig wat luider en dringender dan vroe ger moeten praten om duidelijk temaken, dat er een ontoelaatbare situatie is ge schapen, het zou dezen keer toch inderdaad wel eens de laatste waar schuwing kunnen blijken te zijn. Niet slechts de toon van Eden's rede is aanzienlijk veel scherper dan bij vorige gelegenheden, maar ook de Fel tel ij- ke situatie zelfs is veel spitser. Het feit, dat Eden zijn waarschuwing heeft doen hooren juist aan den voor avond van de bijeenkomst van de sub commissie dec Noninterventie-commis- sie, kan er op wijzen, dat hij op het laatste oogenblik Rome, en Berlijn, ter dege nog eens hun verantwoordelijkheid heeft willen inprenten voor het geval zij hun tactiek van eindeloos rekken ten gunste van generaal Franco mochten willen voortzetten „Indien de commis sie geen vorderingen kan maken, vrees ik," aldus de woordelijke verklaring van Eden, „dat het nutteloos is, te verhelen, dat de toestand zeer ernstig is. De kenmerken van den tegenwoordigen toestand zijn inmenging en verheerlij king van woordbreuk. In dergelijke omstandigheden kan niemand er zich over beklagen, indien het geduld van degenen, die streven naar vervulling van hun plicht tegenover Europa, na genoeg is uitgeput." Nagenoeg uitgeput, dat wil, in de gewone spraaktaal overgezet, zeg gen: uitgeput. Men behoeft vol strekt niet pessimistisch te denken om waar te nemen, dat de toestand in de Middellandsche Zee groote overeen komst vertoont met die van 1935, toen het Italiaansch—Abessinische conflict Europa op den rand van den oorlog bracht. Partijen hebben er gedeeltelijk reeds haar posities ingenomen en gaan als de goden mij genadig zijn, dat ik dan eens wel het origineel te zien krijg. Intusschen ben ik heel trots op de plaats, die je mij geschonken hebt. Dit zeggende hing hij zijn eigen foto op. Ze staan heel goed, zoo naast elkaar, zei ze; maar haarzelve klonken die woorden in de ooren, of ze maar half van harte gesproken waren. Je bent moe, Nans vroeg hij en wendde zich ineens rechtstreeks tot haar, met bezorgden blik. Je hebt zeker te lang opgezeten, arm kind 1 Wacht, laat ik eens even de kussens voor je opschudden. Voorzichtig, o, zoo voorzichtig, hief hij haar in den eenen arm op, terwijl hij met den anderen haar kussens ver schikte en opschudde. Toen wist zij heel zeker, dat haar liefde voor Desmond O'Regsn al die jaren in haar had gesmeuld en dat nu de vlam was adhgewakkerd tot een hoogte, dat ze niet meer te blusschen viel. Maar zij mocht zich niet verraden. O, de Hemel zou haar de kracht schenken daartoe I Dus bedankte ze hem met stralenden blik en verzocht hem om thee te bellen. Wat was dat heerlijk, om door hem bediend te worden IO, dat was voort met het versterken harer stellin gen. De zeeschuimerij kan worden beschouwd als het begin van de ver scherping in de situatie. Zij heeft En geland en Frankrijk gedwongen, hun vloten in de Middellandsche Zee aan merkelijk te versterken ter gemeenschap pelijke bescherming van hun koopvaar dijschepen. Mussolini heeft later Italië doen opnemen in de combinatie van de zeven maritieme mogendheden, die thans de Middellandsche Zee vrijhou- houden van zeeschuimers maar zijn diplomatieke nederlaag zat hem hoog. De conferentie van Nyon Is niet, zooals meiï gehoopt had, uitgangspunt geworden voor hernieuwde samenwer king en eendracht tusschen de mogend heden inzake Spanje, integendeel voor verscherping. De voortgaande zending van Italiaansche troepen naar Libye is symptomatisch voor de situatie. Precies als in 1935, toen Italië even eens legers naar Libye zond als ant woord op de samentrekking van de Engelsche vloot in de nabijheid van het Suezkanaal. In 1935 is Italië zijn avontuur in Abbessinië begonnen, of is een gewa pend conflict tusschen Engeland en Italië uitgebleven, omdat Frankrijk, dank zij Laval's politiek, weigerde zijn vloot bij die van Engeland te voegen. Thans is de zaak anders: er heerscht tusschen Engeland en Frankrijk innige samenwerking in de Middellandsche Zee. Eden heeft daarop den laatsten tijd herhaaldelijk de bijzondere aandacht der wereld gevestigd, ook gisteren. Het schijnt thans wel zeker, dat, indien Ita lië ook dezen keer weigert het vraag stuk der buitenlandsche „vrijwilligers" in Spanje op redelijken grondslag te regelen, en Frankrijk aan de Spaansche grens zijn vrijheid van handelen her neemt, Engeland, wat de consequenties daarvan betreft, achter Frankrijk gaat staan. „Ik zou zeker geen critlek wil len oefenen op een staat," aldus Eden, „die zich gedwongen zou voelen zijn vrijheid van handelen te hernemen." Dit is een nieuw geluid, dat in Eden's vroegere redevoeringen nog niet werd vernomen. Het geschil tusschen de groote mogendheden over de inmenging in den Spaanschen burgeroorlog is ge komen in het stadium van den militair- diplomatieken druk. Het is de Duce. die door de expeditie van een groote troepenmacht naar Libye het Spaansche conflict deze scherpe wending geeft. Dit is klaarblijkelijk de achtergrond, waartegen men thans de houding van Italië, gesteund door Duitschland, in een genot, waarop zij nog wat maan den teren zou 1 Intusschen sprak ze over allerlei dingen, die de naaste toe komst betroffen. Hij zou haar goed op de hoogte houden van het nieuws van den oorlog en van hemzelven en zij zou hem iedere week schrijven. En vergeet niet, Nans, drong hij lachend, om mij den naam te laten weten van de jonge dame, voor wie ik liefde heb opgevat, enkel door haar portret. Ik beloof het je, Desmond. Ik zal het aan Aileen vragen en dan zal ik het je schrijven. Toen kwam het oogenblik van af scheid nemen, dat ze voor elkaar zoo makkelijk mogelijk trachtten te maken; en terwijl hij nog wat in de nabijheid van haar bank bleef, daar hij opzag tegen het vertrek, wierp hij ook nog een laatsten blik op de foto en die bleef haar bij. Hij ging nu naar de bibliotheek, waar hij afscheid nam van haar vader. Ein delijk hoorde zij de halldeur achter hem dichtgaan en het arme, verlamde schepseltje was weer alleen. Wordt vervelgd).

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1937 | | pagina 1