BRESKENSCHE COURANT
Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D.
Een Schoonheidsprinses,
Spierpijnen?
Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 50895
Uitgave E. BOOM-BLIEK - Breskens
^jvesVexv^
FEUILLETON
met AKKERsKloosferbalsem
47ste Jaargang
Dinsdag 19 October 1937
Nummer 4280
ABONNEMENTSPRIJS
Per drie maanden f 1.25. Buiten Breskens per drie maanden I 1.40
Franco per post per jaar f 5.00
Buitenland per jaar f 6.50 Alles bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIEPRIJS
Van 1-5 regels 10,75. Iedere regel meer 10; 15. Ingez. Med. 30 ct. per regel
Abon nemen ts-ad verten ties groote korting.
Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels f 0.40 (bij vooruitbetaling)
Arbeidsbeurs te Oostburg.
GEVRAAGD;
1. Voor Vlissingen geroutineerde
machinebankwerkers, hoofdza
kelijk in nieuw werk werkzaam ge
weest.
2. Ongehuwde schoemakersknecht,
volkomen op de hoogte met het
vak, loon f5,per week plus kost
en inwoning.
3. Een flinke koewachter.
4. 2 flinke landbouwersknechts.
Aanbiedingen ten spoedigste aan de
Arbeidsbeurs te Oostburg.
Amerika en Europa,
—o
Driemaal in den loop van de laatste
twee jaren heeft Amerika's president
zich bijzonder nadrukkelijk met den toe
stand in Europa en Azië bezig gehou
den en eyen zoovele malen schilderde
hij dezen toestand ongeveer als volgt:
De wereldvrede wordt slechts door 10
a 15 pCt. der menschheid bedreigd.
Het is het ingrijpen der autocratie in
het wereldgebeuren, dat den vrede in
gevaar brengt, terwijl daar, waar het
democratisch ideaal getrouwelijk verwe
zenlijkt wordt, dergelijke gevaren niet
ontstaan.
Terwijl nu de schildering dezelfde
bleef, was de conclusie welke Roose
velt daaruit trok, een ieder maal weer
anders en daarachter schuilt een ont
wikkeling in het denken der Amerika
nen, welke waard is, met de grootste
aandacht gevolgd te worden.
Op 3 Januari 1936 luidde deze con
clusie: Isoleeringl M. a. w. er mag ko
men, wat er komen wil, maar deVer-
eenigde Staten zullen zich buiten iedere
verwikkeling houden.
Elf maanden later, op 1 December
1936 bij de opening van het Pan-Ame-
rikaansche Congres te Buenos Aires,
liet Roosevelt echter reeds een ander
geluid hooren. Hij gaf toe, dat de vol
keren van Amerika zelfs niet voor de
gevolgen van den verst verwijderden
Naar het Engelsch.
O, Desmond riep ze. terwijl haar
droeve, grijze oogen nu weer straalden
en heel haar lief gezichtje ophelderde.
Je portret Wat is dat goed ge
slaagd Ik heb nog nooit een beter
gelijkenis gezien
Ik ben blij, dat je er zoo mee
ingenomen bent, Nans. Ik had er al
over gepeinsd, welk souveniertje ik
voor je kon achterlaten, als ik weg was
en toen viel het mij in, dat dit mis
schien nog het beste zou zijn.
Ja. dat is ook zoo. Heb je al die
portretten hier langs den muur gezien
Dat was een idee van Pap. Hij liet de
gravures en schilderijen hier wegne
men en liet er portretten van mijn ken
nissen hangen. Nu ga ik iederen dag
„op bezoek", dat wil zeggen: Mary
schuift mijn rustbank langs de muren
en soms blijf ik dan bij het een of het
ander wat langer stil staan. Het is net,
oorlog gespaard zouden blijven en in
een dergelijk geval een economische
verzwakking zouden ondergaan. Daar
aan knoopte hij de vraag en het ant
woord: „Kunnen wij, de Amerikaansche
republieken, de Oude Wereld tehulp
komen? Wat mij betreft, ik ben er van
overtuigd, da: wij het kunnen!"
Zooals men ziet, drukte de president
zich nog vrij vaag uit en daartoe had
hij ook alle reden, wijl op dat oogen-
blik de aanhangers van de z.g. neutra-
liteits-ldeologie in de Vereenigde Sta
ten, zeer zeker nog sterk in de meer
derheid waren. Toch bereikte hij met
zijn woorden reeds toen, dat de oor
logsgoden in Europa er van dit oogen-
blik af niet al te zeker meer op konden
rekenen, dat Amerika zich buiten elk
conflict zou houden.
Thans zijn er weer tien maanden
verstreken, en nu zijn wij zoover,
dat Roosevelt in zijn redevoeringen van
5 en 11 October, resp. te Chicago en
te Arlington gehouden, zelfs alle vraag-
teekens heeft weggelaten en de leer
van isoleering en neutraliteit ten
minste theoretisch naar het rijk der
hersenschimmen heeft verwezen. Ook
dit is voorloopig nog zonder tastbare
gevolgen, Roosevelt zei nog niet, hoe
hij zich de „vereenigde inspanning"
(concerted effort) der vredelievende na
ties voorstelt. Nog minder zei hij, tot
welken graad zijn land het risico, dat
in een dergelijke „vereenigde Inspan
ning" opgesloten ligt, aanvaarden zal.
Maar in ieder geval begint men thans
in de nieuwe Wereld in te zien, dat
ook Amerika's „huidige en toekomstige
veiligheid absoluut afhangt van de om
standigheid, welke partij in de wereld
het machtigst is.
De vraag, hoe en in wiens voor
deel een oorlog (zelfs in ver verwij
derde landen) afloopt, is daarmede tot
een vraag van vitaal Amerikaansch
eigenbelang geworden. Daarin ligt de
mogelijkheid opgesloten, dat Amerika
in een bepaald conflict gedwongen zal
zijn, bij te dragen tot de overwinning
van een of andere partij. Ja, nog voor
het uitbreken van een oorlog en juist
om hem te verhinderen, is Amerika
genoodzaakt, zijn steun geheel te ge
ven aan de partij, voor welke het in
het uiterste geval zelfs strijden zou.
Dit alles is het tegendeel van neu
traliteit.
Het is nu de vraag, tot welke grens
het Amerikaansche volk reeds bereid
is, deze principes te laten gelden. Van
Europa uit is dat moeilijk te beoor-
deelen en derhalve doet men er ook
het best aan, zich voorloopig van een
of ze tegen mij praten en mij aan aller
lei dingen uit het verleden herinneren.
Jou zal ik heel dikwijls opzoeken, Des-
mond, terwijl je weg bent.
Mijn lief, moedig vriendinnetje 1
Hij nam een van haar teare handjes
in de zijne en ging na een korte pauze
voort:
Hoor eens, Nans, wil je mij be
loven, dat, als ik ver weg in Afrika
ben, je soms eens voor mij bidden
zult
Zij kmkte bevestigend; woorden wa
ren haar onmogelijk op dat oogenblik.
Toen ze haar stem weer in haar macht
had, zei ze:
Laten wij nu eens een goede
plaats gaan uitzoeken, Desmond. Wat
zeg je van dit hoekje
Een goed plaatsje Zeg maar
liever, dat dit een eereplaats is, Nan I
Je zet mij hier naast het mooiste poi-
tret uit je galerij. En hoe langer hij
keek op het meisjeskopje, dat hij daar
zag, hoe meer zijn blik er als door ge
boeid werd. Wat een mooi gezichtje I
prevelde hij eindelijk, of hij meer tot
zlchzelven sprak dan tot haar. Zeg eens
even, Nans, wie is dat?
Ik weet het waarlijk niet, Des-
mond. Dat klinkt vreemd, maar toch
is het zoo. Mijn getrouwde vriendin,
oordeel te onthouden Trouwens, wan
neer de openbare meening in een
bepaald vraagstuk reeds aan het rol
len geraakt is, komt het.meet op de
richting van de beweging dan op haar
tegenwoordigen stand aan. En dat zij
zich van de neutraliteitsleer naar de
solidariteitsleer beweegt, is duidelijk.
Nog staat niet met absolute zeker
heid vast, dat Amerika binnen het ka
der van de „concerted effort" tot het
alleruiterste, tot den oorlog zal mee
gaan. Maar de mogelijkheid, ja de
waarschijnlijkheid daartoe bestaat reeds
en de heerschers in bepaalde hoofd
steden van wier beslissingen oorlog of
vrede afhangt, zullen er een waarschu
wing tegen onverantwoordelijke avon
turen in moeten zien. Dit is de thans
bereikte stand der dingen, en men
mag er ontegenzeggelijk tevreden mee
zijn.
Wrijven, maar wrijven
mei Kloosterbalsem
zal U ervan genezen
want die spierpijnen
verd wij nen d i reet
omdat deze bijzondere balsem tot diep
in de spierweefsels zijn oplossende,
krachtig genezende werking voortzet.
(Ingez. Med.)
Engelands geduld
raakt uitgeput.
De wereld is zoo langzamerhand ge
wend geraakt aan de onrustbarende
waarschuwingen van Anthony Eden,
den Britschen minister van buitenland-
sche zaken, zonder dat daarop daden
zijn gevolgd. Telkens weder heeft hij,
zoo scheen het, nagelaten de conse
quenties te trekken uit de krachtige taal,
die hij in het bijzonder aan het adres
van Rome sprak en telkens weder is
hij getreden in nieuwe onderhandeling
met de, door de Dultschers gesecon
deerde, Italianen over de vrijwilligers-
kwestie die nochthans tot dusverre
onopgelost bleef. Eden heeft blijkbaar
geleefd in de hoop of verwachting, dat
Italië zich op het laatste oogenblik toch
Aileen, heeft haar ergens in het buiten
land ontmoet. Nu heb ik Aileen eeni-
gen tijd geleden om haar portret ge
vraagd, maar je weet: zij is allesbehalve
mooi en heeft er vreeselijk het land
aan, om gefotografeerd te worden.
Maar nu heel onlangs heeft ze mij dit
gezonden, om het te bewonderen en
om, zooals ze zei, een plaatsje
voor haar open te houden, tot het
hare komt. Het is een mooi portret
vindt je niet
Het is prachtig gewoonZeg,
Nans, heb je wel eens gehoord van
iemand, die liefde opvatte voor een
foto
Neen, Desmond, dat niet; maar
ik weet wel, dat er menschen zijn, die
gelooven aan liefde op het eerste ge
zicht en dat is wel zoowat hetzelfde,
vindt je niet
Och, wat een dwaasheid toch
ook! Dit mooie schepseltje kan immers
wel een hart van steen hebben. Maar
neen, ging hij toen voort, met de kracht
der overtuiging, zulk een schoonheid
kan enkel de weerspiegeling zijn van
een schoone zielToch is het je,
als soldaat, niet geraden, om liefde op
te vatten aan den vooravond van den
strijd. Maar, hoe ook, ik ben blij, dat
ik dit portret gezien heb, en misschien,
nog zou laten vinden voor een voor
alle partijen aannemelijk compromis, en
dat aldus een einde zou komen aan een
situatie, die intrinsiek Europa al sedert
langer dan een jaat op den rand van
een gewapend conflict houdt. Devriend-
schappelijke briefwisseling, enkelemaan-
den geleden gewisseld tusschen Neville
Chamberlain, den Britschen premier, en
den Duce, gaf ook de buitenwereld
aanleiding voor deze verwachting. Eden
hoopte, dat een uitgestelde oorlog, zoo
als hij in het Lagerhuis verklaarde, „een
bezworen oorlog" zou zijn, aldus het
Algemeen Handelsblad.
De rede, die minster Eden te Llan
dudno, in Wales, heeft uitgesproken,
is kennelijk een nieuwe ernstige en
krachtige waarschuwing aan het adres
van Rome. Men mag er aan gewend
zijn geraakt, dat staatslieden tegenwoor
dig wat luider en dringender dan vroe
ger moeten praten om duidelijk temaken,
dat er een ontoelaatbare situatie is ge
schapen, het zou dezen keer toch
inderdaad wel eens de laatste waar
schuwing kunnen blijken te zijn. Niet
slechts de toon van Eden's rede is
aanzienlijk veel scherper dan bij vorige
gelegenheden, maar ook de Fel tel ij-
ke situatie zelfs is veel spitser.
Het feit, dat Eden zijn waarschuwing
heeft doen hooren juist aan den voor
avond van de bijeenkomst van de sub
commissie dec Noninterventie-commis-
sie, kan er op wijzen, dat hij op het
laatste oogenblik Rome, en Berlijn, ter
dege nog eens hun verantwoordelijkheid
heeft willen inprenten voor het geval
zij hun tactiek van eindeloos rekken ten
gunste van generaal Franco mochten
willen voortzetten „Indien de commis
sie geen vorderingen kan maken, vrees
ik," aldus de woordelijke verklaring van
Eden, „dat het nutteloos is, te verhelen,
dat de toestand zeer ernstig is. De
kenmerken van den tegenwoordigen
toestand zijn inmenging en verheerlij
king van woordbreuk. In dergelijke
omstandigheden kan niemand er zich
over beklagen, indien het geduld van
degenen, die streven naar vervulling
van hun plicht tegenover Europa, na
genoeg is uitgeput."
Nagenoeg uitgeput, dat wil,
in de gewone spraaktaal overgezet, zeg
gen: uitgeput. Men behoeft vol
strekt niet pessimistisch te denken om
waar te nemen, dat de toestand in de
Middellandsche Zee groote overeen
komst vertoont met die van 1935, toen
het Italiaansch—Abessinische conflict
Europa op den rand van den oorlog
bracht. Partijen hebben er gedeeltelijk
reeds haar posities ingenomen en gaan
als de goden mij genadig zijn, dat ik
dan eens wel het origineel te zien
krijg. Intusschen ben ik heel trots op
de plaats, die je mij geschonken hebt.
Dit zeggende hing hij zijn eigen foto
op.
Ze staan heel goed, zoo naast
elkaar, zei ze; maar haarzelve klonken
die woorden in de ooren, of ze maar
half van harte gesproken waren.
Je bent moe, Nans vroeg hij en
wendde zich ineens rechtstreeks tot
haar, met bezorgden blik. Je hebt zeker
te lang opgezeten, arm kind 1 Wacht,
laat ik eens even de kussens voor je
opschudden.
Voorzichtig, o, zoo voorzichtig, hief
hij haar in den eenen arm op, terwijl
hij met den anderen haar kussens ver
schikte en opschudde.
Toen wist zij heel zeker, dat haar
liefde voor Desmond O'Regsn al die
jaren in haar had gesmeuld en dat nu
de vlam was adhgewakkerd tot een
hoogte, dat ze niet meer te blusschen
viel. Maar zij mocht zich niet verraden.
O, de Hemel zou haar de kracht
schenken daartoe I Dus bedankte ze
hem met stralenden blik en verzocht
hem om thee te bellen.
Wat was dat heerlijk, om door hem
bediend te worden IO, dat was
voort met het versterken harer stellin
gen. De zeeschuimerij kan worden
beschouwd als het begin van de ver
scherping in de situatie. Zij heeft En
geland en Frankrijk gedwongen, hun
vloten in de Middellandsche Zee aan
merkelijk te versterken ter gemeenschap
pelijke bescherming van hun koopvaar
dijschepen. Mussolini heeft later Italië
doen opnemen in de combinatie van
de zeven maritieme mogendheden, die
thans de Middellandsche Zee vrijhou-
houden van zeeschuimers maar zijn
diplomatieke nederlaag zat hem hoog.
De conferentie van Nyon Is niet,
zooals meiï gehoopt had, uitgangspunt
geworden voor hernieuwde samenwer
king en eendracht tusschen de mogend
heden inzake Spanje, integendeel voor
verscherping. De voortgaande zending
van Italiaansche troepen naar Libye is
symptomatisch voor de situatie.
Precies als in 1935, toen Italië even
eens legers naar Libye zond als ant
woord op de samentrekking van de
Engelsche vloot in de nabijheid van
het Suezkanaal.
In 1935 is Italië zijn avontuur in
Abbessinië begonnen, of is een gewa
pend conflict tusschen Engeland en
Italië uitgebleven, omdat Frankrijk, dank
zij Laval's politiek, weigerde zijn vloot
bij die van Engeland te voegen.
Thans is de zaak anders: er heerscht
tusschen Engeland en Frankrijk innige
samenwerking in de Middellandsche
Zee. Eden heeft daarop den laatsten
tijd herhaaldelijk de bijzondere aandacht
der wereld gevestigd, ook gisteren. Het
schijnt thans wel zeker, dat, indien Ita
lië ook dezen keer weigert het vraag
stuk der buitenlandsche „vrijwilligers"
in Spanje op redelijken grondslag te
regelen, en Frankrijk aan de Spaansche
grens zijn vrijheid van handelen her
neemt, Engeland, wat de consequenties
daarvan betreft, achter Frankrijk gaat
staan. „Ik zou zeker geen critlek wil
len oefenen op een staat," aldus Eden,
„die zich gedwongen zou voelen zijn
vrijheid van handelen te hernemen."
Dit is een nieuw geluid, dat in Eden's
vroegere redevoeringen nog niet werd
vernomen.
Het geschil tusschen de groote
mogendheden over de inmenging in
den Spaanschen burgeroorlog is ge
komen in het stadium van den militair-
diplomatieken druk. Het is de Duce.
die door de expeditie van een groote
troepenmacht naar Libye het Spaansche
conflict deze scherpe wending geeft.
Dit is klaarblijkelijk de achtergrond,
waartegen men thans de houding van
Italië, gesteund door Duitschland, in
een genot, waarop zij nog wat maan
den teren zou 1 Intusschen sprak ze
over allerlei dingen, die de naaste toe
komst betroffen. Hij zou haar goed op
de hoogte houden van het nieuws van
den oorlog en van hemzelven en zij
zou hem iedere week schrijven.
En vergeet niet, Nans, drong hij
lachend, om mij den naam te laten
weten van de jonge dame, voor wie ik
liefde heb opgevat, enkel door haar
portret.
Ik beloof het je, Desmond. Ik zal
het aan Aileen vragen en dan zal ik het
je schrijven.
Toen kwam het oogenblik van af
scheid nemen, dat ze voor elkaar zoo
makkelijk mogelijk trachtten te maken;
en terwijl hij nog wat in de nabijheid
van haar bank bleef, daar hij opzag
tegen het vertrek, wierp hij ook nog
een laatsten blik op de foto en die
bleef haar bij.
Hij ging nu naar de bibliotheek, waar
hij afscheid nam van haar vader. Ein
delijk hoorde zij de halldeur achter
hem dichtgaan en het arme, verlamde
schepseltje was weer alleen.
Wordt vervelgd).