BRESKENSCHE COURANT
Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D.
Een noodlottige vergissing.
Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 2L Postgiro 50895
Uitgave E. BOOM-BLIEK - Breskens
FEUILLETON
^vesVeti^
46ste Jaargang
Vrijdag. 30 juli 1937
Nummer 4257
ABONNEMENTSPRIJS:
Per dóe maanden I 1 25. Buiten Breskens per drie maanden t 1 40
Franco per post per jaar I 5.00
Buitenland per jaar I 6.50 Alles bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIEPRIJS
Van 1-5 regels 10,75. Iedere regel meer 10; 1 5. Ingez. Med. 30 ct. per regel
Abonnements-advertenties groote korting.
Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels I 0.40 (bij vooruitbetaling)
Wekelijksch Overzicht.
o
Aan actieve deelneming van de ver
schillende leden van de Koninklijke
Familie aan het openbare leven is de
zer dagen geen gebrek geweest. H.M.
de Koningin bezocht Dinsdagmiddag
het concours hippique te Hoofddorp,
waar zij de parade van de landelijke
ruiters en eenige door dezen ten beste
gegeven nummers, alsmede de num
mers tuigpaarden en Friesche sjeezen
en het zware springconcours bijwoon
de. Dat H.M. die, zooals bekend,
zelf een uitnemend paardrijdster is,
door Haar persoonlijke aanwezigheid
van Haar belangstelling voor deze wed
strijden blijk gaf, zette aan dit, on
danks het minder gunstige weer wel
geslaagde concours bijzonderen luister
bij en was kennelijk van stimuleeren-
den invloed op de stemming, zoowel
als op de verrichtingen der deelnemers.
Een bijzondere plechtigheid was het,
waaraan dienzelfden dag Prinses Juliana
Haar medewerking verleende: de ont
hulling van het monument ter nage
dachtenis aan den trouwen grenadier
Christoffel Pullmann, die in den woe-
ligen tijd van strijd tusschen Patriot
ten en Prinsgezinden, de partij in
wiens dienst hij stond met inzet van
zijn leven diende - trouw tot in den
dood. Dat een nazaat van Prins Wil
lem V, wiens regeering en mogelijk
ook wiens leven bij die gelegenheid
in de hand lag van dezen eenvoudi-
gen soldaat, thans, 150 jaar na dien
gedenkwaardigen dag het bronzen
beeld ter nagedachtenis van den trou
wen krijgsman onthulde, is een nieuw
bewijs van de dankbare erkenning, die
dit blijk van onwankelbare ttouw steeds
bij de leden van het Huls van Oranje
heeft gevonden. Prinses Juliana zette
hiermede een schoone traditie voort,
want elk jaar op den 27sten Juli liet
H.M. de Koningin-Moeder aan het
eenvoudige houten gedenkteeken bij
het Koninklijk Paleis, dat thans door
het pas onthulde bronzen beeld is ver
vangen, een krans hechten. In alle
stilte want het groote publiek heeft
hiervan nooit veel vernomen werd
dus deze trouwe dienaar jaar in jaar
uit door het Huis van Oranje geëerd.
Z.K.H. Prins Bernhard ten slotte,
die eveneens bij de plechtige onthul
ling van dit gedenkteeken tegenwoor
dig was, gaf reeds den volgenden dag
een nieuw blijk van zijn belangstelling
voor het sportleven in ons land. De
Prins bracht namelijk een bezoek aan
het terrein van het groote Nederland-
sche sportevenement, dat „Vierdaag-
i 0
A propos, Elly, begon hij, de ka
pitein blijkt toch in waarheid Sir Robert
Falloway te zijn. Zijn oudere broer is
ongeveer een week geleden gestorven,
naar men meent aan het front; maar
er schijnt iets geheimzinnigs met hem
te wezen. Hij was geen militair, maar
diplomaat. Het moet een vreeselijke
schok zijn geweest voor de moeder en
die is dan ook weggegaan. Haar hart
moet geheel naar den oudsten jongen
zijn uitgegaan. Deze hier schijnt er
niets van geweten te hebben, tot hij
nu een paar dagen geleden op het goed
is gekomen. Hij heeft ziek gelegen in
een Fransch hospitaal en nu moet hij
enkel nog maar rust nemen. Het blijft
intusschen de vraag, of hij ooit weer
goed zal kunnen loopen.
Vreeselijkl zuchtte Aileen. En hoe
vreemd van de moeder! Heeft hij je dit
alles zelf verteld?
Neen; zoo wordt er van hem ge
sproken. Maar nu zal lk je eens ver
sche" heet, waar Hij het parcours, dat
de stoere tippelaars uit vele landen
in groote drommen in vier dagen tijds
afleggen, in luttele kwartieren afreed.
Een nieuw vervoermiddel zal overigens
binnenkort den sportleven jor gen Prins
ten dienste staan. Het geschenk van
het Nederlaadsche volk, het jacht
Piet Hein, zal op 14 Augustus a.s. te
water worden gelaten, bij welke plech
tigheid de Prins en zoo mogelijk ook
H.K.H. Prinses Juliana, tegenwoordig
zullen zijn. Dit wil natuurlijk nog niet
zeggen, dat het jacht gereed is, doch
men is thans zoover gevorderd, dat
het in zijn element kan worden ge
bracht en dat tot de verdere afwer
king kan worden overgegaan. Deze
werkzaamheden zullen echter niet al
te veel tijd meer in beslag nemen,
zoodat de overdracht van het ge
schenk aan Prins en Prinses wel bin
nenkort tegemoet gezien kan worden.
Geschenken blijven overigens nog al
tijd toestroomen. Zoo zal Zaterdag
nog de aanbieding plaats hebben van
Paleisstandaards en autovlaggen, als
mede van een album met namen van
de gevers; verder komt dien dag de
Zuld-Hollandsche Bond van Handboog-
schutterijen den Prins twee handbogen
met pijlen en doelen aanbieden, ter
wijl de Indische padvinders op 4 Aug.
hun voor het Prinselijk Paar meege
brachte geschenken tijdens het Konink
lijk bezoek aan de Jamboree zullen
aanbieden.
Om echter nog even op de Vier-
daagsche terug te komen, de deelne
ming hieraan gaat van jaar tot jaar
nog steeds in stijgende lijn. En, daar
is maar één roep over, ook de orga
nisatie is dit jaar nog weer beter dan
in 1936. Het lag voor de hand, dat
bij zoo'n groeiende belangstelling het
aantal aanmeldbureau's zou moeten
toenemen; het is dan ook van drie
op niet minder dan acht gebracht,
daardoor kunnen de deelnemers thans
veel vlotter „verwerkt" worden. De
eerste dag zette reeds aanstonds in
met goed wandelweer en gelukkig
heeft de regen niet al te veel bedor
ven, het bleef bij een flinke bui in
den morgen, die de toch al geringe
kans op oververhitting van de wande
laars wegspoelde. Het aantal deelne
mers bedroeg den eersten dag 4293,
dat is 580 meer dan in 1936 en daar
van zijn er 16 uitgevallen. Als nu de
hemelsluizen maar niet al te wijd
worden geopend, kunnen ook de vol
gende dagen den deelnemers veel ge
noegen en sportvreugde bereiden en
zullen de Vierdaagsche Afstandsmar-
schen ongetwijfeld een even groot
tellen, wat hij mij zelve heeft gezegd.
Hij heeft een portefeuilletje gevon
den in zijn auto en hij wilde weten,
of die van jou was. Ik herkende het
niet; dus ik moest er eerst eens in kij
ken; en toen begreep ik wel, dat het
niet van jou kon zijn: er waren enkele
plannen of plattegronden in; zeker het
eigendom van een architect, zou ik
zeggen.
Aileen trilde over al haar leden. Ze
herinnerde zich nu, dat ze het Ieeren
portefeuilletje, dat uit den vestzak van
den doode was gevallen, niet meer had
gezien, sinds ze op Rose Cotage was
gekomen. Ze zou het toch niet heb
ben laten vallen? Een koude rilling
liep haar over den rug. Met de grootste
moeite behield ze haar zelfbeheersching.
Wat voor portefeuilletje was 't?
vroeg zij flauw.
Een doodeenvoudig leeren din
getje; langwerpig en met een zilveren
„E" in den eenen hoek.
Dan was het 't bewuste, dat kon niet
anders! Van schrik bleef zij als aan haar
stoel genageld zitten. Dit portefeuilletje
was nu In handen van een vreemde en
zij had geen kans, het terug te krijgen.
Ze durfde er niet om vragen. Sir
Robert Falloway moest het eens voor
iet» van waarde hebben gehouden en
succes worden als vorige jaren.
Een machtig werkstuk der Neder-
landsche Industrie verliet Dinsdagmor
gen ons land, om de groote reis naar
zijn bestemming, het verre Indiê, te
aanvaarden. De tinbaggermolen „Doe-
joeng," de grootste tot nog toe in
ons land gebouwd, werd, daar thans
het weer gunstig was, door vier
sleepbooten buitengaats gesleept, waar
na de sleepbooten „Oostzee" en „Hum-
ber" samen het gevaarte tot Port
Said zullen brengen. Het laatste deel
van de reis, het transport naar het
eiland Billiton, zal door de „Humber"
alleen worden uitgevoerd. Welk een
groote en zware onderneming men
hier voor zich heeft, blijkt wel uit het
feit, dat de totale reisduur van dit
transport op 100 dagen Is berekend,
zoodat de ,,Doe|oeng'' pas In de eer
ste helft van November in Indiê wordt
verwacht. Hopen wij, dat deze bag
germolen op zijn tocht meer geluk zal
hebben dan zijn voorganger, die zoo
vlak bij de haven van vertrek in de
golven onderging. Het begin doet
echtér het beste verwachten: de uit
tocht was grootscn en glorierijk- en
het trof al bijzonder aardig dat toen
Hoek van Holland gepasseerd werd,
daar juist het pas aangekomen Fran-
sche passagiersschip „Paris" lag met
eenige honderden Amerikaansche toe
risten aan boord, die door dit extra-
buitenkansje wel aanstonds een hoo-
gen dunk van het technisch kunnen
van ons land moeten hebben gekregen.
EEN HELD'RE WAS
MET RADION
EN DAN NOG
EEN GESCHENKENBON
(Ingez. Med.)
er over naar Scotland Yard hebben ge
schreven; wat zou er dan gebeuren?....
Ze zou die gedachte maar niet voort
zetten. Ze moest het eenvoudig af
wachten, hopende, dat deze nieuwe
vinder zou doen, wat zij zoo dwaas
had uitgesteld, namelijk dat hij het ding
verbranden zou.
A propos, Falloway komt van
middag bij mij op het kantoor. Ik heb
hem gevraagd, om hier te komen thee
drinken en dan later rijdt hij ons In zijn
auto naar het strand. Stel je voorl De
zee is maar zes mijlen van hier.
Toen Denis weg was, zat zijn zuster
nog eenigen tijd in gedachten. Hetgeen
hij haar verteld had, was van gemengde
uitwerking op haar gemoedsrust. Eens
deels zat zij in over het lot van het
portefeuilletje, zooals het nu in handen
was gevallen van Sir Robert Falloway.
Anderdeels was zij toch ook weer
blij, dat ze er van af was. Als ze enkel
maar aan iemand haar geheim had kun
nen toevertrouwen! Maar ze kende nie
mand dan haar broer en ze wist zeker,
hoe hij er op zou aandringen, dat zij
alles vertellen zou; en juist dat voelde
zij, dat ze niet kon doen. Ze had zich
immers al zoo lang overspannen en ver
moeid gevoeld, dat ze nu Immers zoo
veel goeds had verwacht van deze maand
Het voorstel van koning Leopold van
België tot instelling van een soort in
ternationaal instituut ter bestudeering
van de groote economische problemen
heeft in de wereld nog niet dien weer
klank gevonden, welke men wel wen-
schen zou. Het meest Ingenomen met
het initiatief van den Belgischen koning
toonen zich nog de Amerikaansche
bladen, maar vooral de Engelsche pers
geeft blijken van weinig geestdrift. Men
blijft in Engeland gekant tegen de ge
dachte van een wereldconferentie, zoo
lang niet uit zeer ver gevorderde on
derhandelingen gebleken is, dat deze
redelijke kans op succes biedt. Men
moet nu veronderstellen, dat er voor-
loopig weinig van de verwezenlijking
van het plan van koning Leopold te
recht zal komen, hoewel het toch min
stens genomen zeker de bestudeering
waard is. Het is wel eigenaardig, dat
In een tijd, waarin de geheele wereld
snakt naar een reorganisatie van het
economisch leven, een desbetreffend
plan geen kans van slagen heeft.
De oorzaken van dezen paradoxalen
toestand moeten gezocht worden in
politieke factoren. Zoolang er op poli
tiek gebied nog alom wantrouwen
heerscht en in eenige belangrijke ge
bieden van de wereld de kanonnen nog
bulderen, zal er van een gemeenschap
pelijke bestudeering der economische
aangelegenheden weinig kunnen komen.
Het blijft een wet van Meden en Per
zen, dat aan een economische oplossing
een politieke overeenstemming moet
voorafgaan. En juist op het oogen-
blik zijn er geen aanwijzingen aanwezig,
welke ons ten aanzien van een politieke
overeenstemming optimistisch kunnen
stemmen.
Zoo wordt de Spaansche kwestie nog
steeds sleepende gehouden. De Engel
sche regeering heeft, nadat men in de
sub-commissie bij de bespreking van
het Engelsche compromisvoorstel reeds
onmiddellijk op het doode punt was
geraakt, aan de overige belanghebben
de regeeringen een vragenlijstje over
handigd. Volgens de Times bevat het
lijstje zeven vraagpunten, waardoor
den resp. regeeringen wordt verzocht
op duidelijke wijze uiteen te zetten, of
zij aan de voornaamste deelen van het
Britsche compromisvoorstel hun instem
ming kunnen verleenen. Het denkbeeld
van de vragenlijst is niet onaardig. Maar
het blijft de vraag, of men na de be
antwoording minder sceptisch ten aan
zien vau den algemeenen toestand zal
behoeven te zijn.
Ondertusschen wordt er in Spanje,
vooral in den sector van Madrid, hevig
gevochten. Franco's troepen hebben
vacantie.
Bovendien, haar stilzwijgen zou nie
mand benadeelen. Haar getuigenis kon
toch geen licht werpen op de misdaad.
Een klok daar dichtbij sloeg vi*r. Ze
vloog verschrikt op en ging haastig wat
toilet maken: Juist was zij klaar, toen
zij de auto hoorde aanrijden.
Denis zei, dat hij een koninkrijk bood
voor een kop thee en intusschen schoof
hij den makkelijksten steel aan voor den
gast.
Nu Sir Robert Falloway weer wat
bekomen was van de reis, trof het Aileen
eerst, wat een bijzonder knappe man
het was, zeker telde hij nog geen der
tig. Soms trok er een pijnlijke trek
over zijn gelaat en hij hinkte nog altijd
erg.
Mrs. Brown diende een echte Nor-
folksche tea ep en was verrukt, dat de
jongelui die zoo alle eer aandeden.
Later reed de auto weer voor; Denis
ging naast den chauffeur zitten en Alleen
zat naast den eigenaar. Ze voelde zich
wel wat verlegen, want ze kende maar
zoo weinig van de wereld, waarin hij
zich bewoog. Ze wist maar van een
schouwburg, namelijk van dien, waar
van mr. Herbert directeur was, en daar
had zij nog maar twee voorstellingen
bijgewoond, toen ze eens een paar
Aanbesteding vans Onderhoudswer
ken op Maandag 2 Augustus a.s. des
v.m. 11 uur in het Gemeentehuls.
Bestek en Voorwaarden a f 1,- ter
secretarie verkrijgbaar.
daar het plaatsje Brunette heroverd en
liggen thans voor Villanueva de la Ca
nada. Veel zal Franco aan de plaatse
lijke successen, die hem dit keer nog
min of meer door de regeerlngstroepen
zijn opgedrongen, niet hebben.
De activiteit aan het Madrlleensche
front verhinderd het hem, sterke strijd
krachten aan het Baskische front te
concentreeren. En dat is juist de be
doeling van Madrid.
Ook in het verre Oosten, in Noord-
Chlna, heerscht zooal niet in naam, dan
toch in feite, de oorlog. Hoewel het
nog aan het einde van de vorige week
scheen, alsof een regeling wel bereikt
zou kunnen worden, is de toestand
thans weer allerbedenkelijkst. De nieuwe
week is begonnen met gevechten, die
heviger waren dan de schermutselingen
van de vorige week.
De bedoeling der Japanners is dui
delijk. Zij wenschen in het bezit van
de strategische belangrijke punten te
geraken. Het Maandag door Japan in
gediende ultimatum is een nieuwe po
ging om dit doel door een terugtrek
king der Chineesche troepen te berei
ken.
Generaal Soeng Tsje-joean, voorzit
ter van den politieken raad van Hopei
en Tsjahar, zou dit ultimatum volgens
de Japanners hebben aangenomen, maar
zelf geeft hij te kennen, dat hij het
heeft verworpen. Wel schijnt hij door
de regeering van Nanking belast te zijn
met de taak, het conflict zelf te regelen.
Kennelijk wil de Chineesche centrale
regeering daarmede te kennen geven,
dat zij het conflict wenscht te locali-
seeren.
Anderzijds hebben de Japansche gar
nizoenen van Tokio uit de vrijheid ge
kregen, zelfstandig alle mogelijke maat
regelen te nemen ter bescherming van
leven en eigendom van de Japansche
bevolking in Peiping en in het gebied
vrijplaatsen had gekregen.
Zij vertelde Sir Falloway van haar
werk en besloot met te zeggen:
Ziet u, want Denis en ik zijn
heel arml
Nu, ik ook, antwoordde hij glim
lachend. Maar toen voegde hij er in
eens, hoog-ernstig bij: Tenminste ik was
arm, en u kunt mij gelooven: ik zou
het nog wel willen wezen, want slechts
door den dood van mijn eenigen broer
ben ik eigenaar geworden van Dendy
Court.
Daar heb ik van gehoord en het
doet me leed voor u, antwoordde zij
eenvoudig.
Maar de armoede, die u kende, was
toch niet zoo als de onze.
Ze wilde er niet verder op doorgaan,
maar ze achtte het toch haar plicht,
om dien man volkomen op de hoogte
te brengen van haar positie. Denis
zag nu eenmaal geen verschil in rang
en stand, maar soms was dit eenigszins
misleidend.
Weet u wel, dat ik nog maar drie
maal van mijn leven in een taxi heb
gezeten en dan was het nog voor zaken
van mrs. Herbert. Denis moet zijn
eigen weg vinden.
(Wordt vervolgd).