BRESKENSCHE COURANT Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D. BOEKENWEEK 1-8 MEI 1927 Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 50895 Uitgave E. BOOM-BLIEK - Breskens Klaasje Allemansverdriet. Binnenland. 46ste Jaargang Vrijdag 16 April 1937 Nummer 4228 ABONNEMENTSPRIJS Per drie maanden f 1.25. Buiten Breskens per drie maanden 1.40. Franco per post per jaar f 5.00 Buitenland per jaar f 6.50 - Alles bij vooruitbetaling. ADVERTENTIEPRIJS Van 1-5 regels 10,75. Iedere regel meer I0;15. Ingez. Med. 30 ct. per regel Abonnements-advertenties groote korting. Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels f 0.40 (bij vooruitbetaling) TWEEDE BLAD. Het testament van den Hertog van Bourbon (1830) fi ll. De Orleansen waren hem even nabij, maar Bourbon kon niet ver geten, dat het een Orleans was, die het eerst voor den dood van Lode- wijk XVI in de Nationale Conventie stemde. Toch heette het een oogen- blik als zou zjjn erfenis ten deel vallen aan dfn hertog van Nemours, welk bericht spoedig werd tegen gesproken. Mevrouw de Feuchères zag er echter terecht een belang in, dat het testament, hetwelk haar toe komst verzekerde, tegelijk belangen bood voor de koninklijke familie. En zij is het geweest, die den prins, ondanks zijn aanvankelijken afkeer van de familie Orleans, ertoe wist te brengen, dat hij'den hertog van Aumale. den jongsten zoon van Louis Philippe (op dat oogenblik nog geen Koning van Frankrijk) tot zijn universeelen erfgenaam en tevens tot den drager van zijn anders uit te sterven titel maakte. Zij han delde met vrouwelijk overleg "en met diplomatieke listigheid. Van den brief, dien zij den hertog van Bour bon ,over deze zaak schreef, zond zij tegelijk een afschrift aan de her togin van Orleans, die als een „goe de en zorgzame moeder" niet on verschillig kon zijn voor het groote fortuin, dat op deze wijze aan haar jongsten zoon in de schoot werd geworpen. De hertog van Orleans, op het punt staande om voor een tijd naar Engeland te vertrekken, wilde in deze omstandigheden zulks niet 3oen alvorens een bezoek aan zijn oom want dat was de hertog van Bourbon te hebben gebracht. Of deze laatste aanvankelijk met het plan was ingenomen, deed nu min der ter zake; hij kon het onderhoud met den Hertog niet weigeren. Wel speelde deze de nobele rol; verzocht zelfs aan de baronesse om bij den hertog van Bourbon niet te willen aandringen op eene beslissing, die de oude man moeilijk scheen te kunnen nemen het stond reeds vrijwel vast, dat ten gunste van den Hertog van Aumale zou worden be slist. Wat inderdaad geschiedde. Het testament was nauwelijks een jaar oud, toen het moest worden geopend. Want toen men in den vroegen ochtend van 27 Aug. 1830 als gewoonlijk aan 'de deur van de slaapkamer van den hertog van Bour bon gelijk hij zich was blijven noemen ook nadat tengevolge van den dood van zijn vader de titel van prins van Condé op hem was over* gegaan —aanklopte, kwam er geen antwoord. Men waarschuwde aan vankelijk de edellieden van den her tog; men waarschuwde daarna me vrouw de Feuchères; men was ten leste genoodzaakt om met een bijl de aan den binnenkant gesloten deur >n te slaan. Daar zag men een droe vig schouwspel; de grijsaard had van een der afsluitingen van de vensters gebruik gemaakt om zich aan een zakdoek op te hangen;een nabijstaande stoel was blijkbaar door hem weggeschoven. Niets in de laat ste dagen had een dergelijk voor nemen verraden; wel had hij een fjner. bezoekers met groote harte lykheid de hand ten afscheid ge schud; wel had hij kort tevoren de huldebetuigingen, hem ter gelegen heid van zijn verjaardag gebracht, met evenveel verwondering als er kentelijkheid aanvaardwel ook had de Revolutie te Parijs hem uit zijn evenwicht gebracht maar overi gens was er niets, dat dit einde deed veronderstellen. De hertog had de gewoonte om des avonds bij htf naar bed gaan, zichzelf te helpen; de deuren van zijn overigens kleine slaapkamer sloot hij aan den bin nenkant af; de ramen waren even eens goed gesloten, en niets, geen enkel uiterlijk teeken, deed zien, dat men was binnengedrongen. Niets in zijn kleeding noch in zijn bed, noch in de kamer was in wanorde; alle kenteekenen waren aanwezig, dat van misdaad geen sprake kon zijn; niets ook hadden de mede-inwo- nenden gehoord. Dat werd geconsta teerd door allen, die verschrikt in het vertrek binnenkwamen; door den plaatselijken magistraat; door de ver tegenwoordiger:. van de arrondisse mentsrechtbank; tenslotte door de justitieele vertegenwoordigers, die Koning Louis Philippe onmiddellijk na het vernemen van de tijding, herwaarts zond. Misdaad was, zoo meende men, geheel uitgesloten, niet alleen omdat men meende, dat nie mand belang bij den dood van den grijsaard hebben kon, doch tevens, omdat elk uiterlijk spoor ontbrak en practisch de mogelijkheid van misdaad niet bestond. Slechts luttele dagen na den dcod van den hertog werd diens testa ment geopend. En dit gaf aanleiding tot niet geringe verrassing, die voor het overgroote deel van de omge ving van den hertog niet aangenaam was. Immers, wel wist men, dat dé hertog zijn neef Aumale tot univer seel erfgenaam had benoemd. Dat bleek ook uit het testament. Maar een som van twee millioen francs werd bestemd voor mevrouw de Feuchères, die tegelijkertijd St. Leu en het kasteel van 'dien naam, Bois- sy met geheel de omgeving, ja zelfs het uitgestrekte woud van Montmo rency en het domein van Monfon- taine verkreeg. -Zelfs het pavilloen dat door haar en de.haren werd be woond in het paleis Bourbon te Pa rijs, waar de hertog zijn intrek nam wanneer hij zijn functies aan het hof uitoefende, werd haar gelega teerd, terwijl tegelijkertijd werd be paald, dat te Ecouen een school zou worden gesticht voor dc kinderen en kleinkinderen van de vroegere officieren en soldaten van het leger van Condé en van de Vendee, waar van aan mevrouw de Feuchères het directoraat werd opgedragen. Aan de overige leden van zijn hofhouding en omgeving liet de hertog niet an ders na dan het volle bezit, gedu rende hun geheele leven gegaran deerd, van de inkomsten, die zij in zijn dienst hadden genoten, tot bedragen, in dalende lijn afgaande naarmate zij korter in dien dienst hadden doorgebracht. Men denke niet gering over een fortuin als dat van dezen laatsten Condé, die een bedrag van twee millioen francs met al de daarbijbehoorende bezittingen voor mevrouw de Feuchères afzon derde aan zijn hofhouding dan toch in elk geval tractementen voor het leven toezegde, die de interest van een zeer behoorlijk kapitaal verte genwoordigden, en die, na aftrek van dit alles, zijn neef Aumale tot een der rijkste edelheden van Frank rijk maakte. Fortuinen van dien aard, wjj hebben ze in Holland nooit gekend, en wij mogen ons democratisch land gelukkig prijzen, dat het zoo is. Want gaat men na, hoe deze fortuinen zijn bijeenge bracht, dan danken zij hun ont staan in den regel aan jammer en ellende van vele duizenden ter wille van één. Toen het testament bekend werd. brak het schandaal los. Aanvankelijk binnenskamers. Mevr. de Laville- comtier, die tijdelijk in Bretagne ver toefde, kwam vandaar met een extra post aansnellen om madame de Feu chères te vragen bemiddelaarster te zijn bij den Koning, als voogd van den minderjarigen Hertog van Au male, opdat deze alsnog voor de leden der hofhouding van den Her tog van Bourbon, die zich door dit testament deerlijk teleurgesteld voel den. iets, zoo mogelijk veel te doen. Toen mevrouw de Feuchères jie stoutmoedigheid, noem het ook de fierheid had te weigeren, zweeg men niet meer. Verschillende geschriften zagen bet licht, rechtstreeks tegen haar gericht, en waarin men niet aarzelde te spreken van immoreele pressie, die zij op den ouden hertog zou hebben geoefend, en waarin zelfs het woord misdaad tusschen de regels door te lezen viel. Een dezer geschriften werd haar door den uitgever in proef toegezonden met cle mededeeling. dat het over veertien dagen in druk zou verschij nen! Mevrouw de Feuchères ging. terecht, niet op deze stilzwijgende uitnoodiging in. (Wordt vervolgd). BIJ ELKEN AANKOOP VAN I 2 50 „RONDOM HET BOEK" ALS GESCHENK Kon. Boekhandel E. Boom-Bliek, Breskens, Roem Ande. o Zuster Bokma, die zuster Glastra ge durende haar verlof vervangt in het hulpziekenhuis Roem Ande te Korido (Nieuw-Guinee) heeft daar een maze len-epidemie meegemaakt, die de gehee le kust langs ging en vele slachtoffers eischte. Gelukkig kwamen de men- schen uit Kotido en omstreken op de polikliniek. De ernstigste gevallen werden opgenomen en het ziekenhuis bleek al spoedig te klein te zijn. Men was dan ook genoodzaakt twee bed den tegen elkaar te schuiven en daar vier kinderen een plaats te geven. Zulke toestanden lijken zeer af te keuren, maar dit was nood en men moest zich redden zoo goed men kon. Alles was beter, dan de patiënten in die woningen boven het water zonder de meest noodzakelijke zorg te laten In het ziekenhuis werden alle kinde ren en zuigelingen aangetast, evenals een deel van het personeel. Na de mazelen-epidemie volgde een sterke opleving van de malaria-tropica, hetwelk door den zeer verminderden weerstand der kinderen ook in Korido enkele slachtoffers eischte. Gedurende de volgende maanden verliep alles vrij rustig en normaal. Een paar maal deed zich duidelijk 31. Klaasje Allemansverdriet had ter stond de vlucht genomen, en het was maar goed dat Loekie de Pet niet zoo flauw was. Die liaalde gauw een touwtje uit zijn zak en bond dit om den poot van het aapje. 32. Nu kreeg ook Klaasje Allemans verdriet weer moed. „Laat mij hem ook eens vasthou den," zei hij tegen Loekie Pet. „Alsjeblieft," zei Loekie, „als je maar oppast, dat je hem niet laat schieten". het gemis van een dokter voelen. Uit zeer veel gevallen bleek, dat zuster Glastra het vertrouwen van de men- schen heeft gewonnen en het terrein open staat voor een dokter. Een cou- sultatle-bureau voor zuigelingen zon ook geen overdaad zijn. De zuigelin gen-sterfte is zeer groot, men heeft niet de minste idee van hygiène en komt om hulp als het te laat is. Vooral bij de oudere vrouwen bestaat op dit ge bied veel wantrouwen. Uit dit alles blijkt, dat er nog veel werk blijft liggen en dat er nog heel wat bereikt kan worden. Zooals een ieder, die belangstelt in het werk op Nieuw-Guinee wel weet, zijn de verbindingen zeer ongeregeld en zelden. Alle vervoer, uitgezonderd eens per twee maanden de K.P.M.- boot, gaat van en naar Korido per prauw. Door groote welwillendheid van de K.N l.L.M. maakten de bewo ners van Korido een zeer modern zie- kenvervoer mee De tocht duurde één uur; per prauw doet men er vier of vijf dagen over, afhankelijk als men is van weer en wind. Het personeel bij de Stoomtram Mij. Breskens—Maideghem. Op de vragen van den heer van Braambeek in verband met het perio diek buiten dienst stellen van personeel door de Stoomtramweg-maatschappij BreskensMaideghem, te Breskem, heeft de minister van waterstaat geant woord: De N.V. Stoomtramwegmaatschappij Breskens—Maideghem heeft in januari en Februari van dit jaar, gedurende een tijdvak van vijf weken, telkens zes leden van haar personeel een week lang buiten dienst gesteld, zonder be taling van loon, op grond van naar zij hoopt tijdelijke vermindering van vervoer. Zij was van meening, dat deze handelwijze in het belang van haar per soneel, de voorkeur verdiende boven ontslag aan een aantal leden van haar personeel. Deze handelwijze is ten aanzien van personeel, waarvoor het reglement dienstvoorwaarden van toepassing is, in strijd met dit reglement. De minister zal bevorderen, dat her haling worde voorkomen, doch meent nu de maatschappij, met voorkennis van haar personeel, vermeend in ver band met haar moeilijke financleele positie, op de aangegeven wijze nog het beste de belangen van het perso neel te dienen, zich te moeten onthou den van aandrang tot restitutie, wegens de daarvan te duchten nadeelige ge volgen. Boekbespreking. Bij de Uitgever J. Philips Kruseraan te 's-Gravenhage verscheen: Mignon G. Eberhart „Het huis op het dak". Ingen. f 2,15. Geb. f 2,90. In deze Roman wordt een zeer bij zonder huwelijk gesloten. Niet uit liefde, maar uit nood. Mary Monroe, de be woonster van het huisje op het dak van een flatgebouw, wordt plotseling neergeschoten, terwijl het jonge meisje, Deborah Cavert, haar bij een lied be geleid. Zij wordt door Anthonv Wyatt, een jonge man, aangetroffen bij de doode. Om niet als de daderes te worden aangezien is er maar één red middel voor hun beider veiligheid om niet onschuldig ter dood veroordeeld te wordentrouwen. Man en vrouw mogen voor het gerecht niet tegen elkander getuigen Is alles voorbij, dan kunnen zij weer scheiden. Het is een huwelijk voor den vorm. Hoewel ze niet als getuigen tegen elkander opgeroepen worden ontsnap pen ze toch nauwelijks aan de handen van den werkelijken moordenaar. Een werkelijk boeiende roman. 0 Frank Robertson. „De uitdaging" Ingen. f 2,25. Geb. f 3,25. „Dove Smith", de nieuw gekozen sheriff, heeft in deze ingewikkelde ge schiedenis geen gemakkelijke taak. Hem was opgedragen de schuldige op te sporen, die heele kudden vee deed ver dwijnen, daarbij gesteund door de no tabelen. Niettegenstaande Delsa Delmar, het heldhaftigste, onbevreesde meisje, hem steeds beleedigd, wenscht hij haar te trouwen. Een boek van de wilde en harde jaren van vroeger, zooals het door weinigen beschreven is. 0 E. W. Savi. „Gekluisterde Vrijheid". Ingen. f 2,15. Geb. f 2,90. Dit is de geschiedenis van een jongeman, Jasper Hillyard genaamd, die als twaalfjarige jongen, wegens de wreedheid van zijn stiefmoeder, van huis wegloopt. Zijn familie houdt hem voor dood, zoodat hij, als hij na een afwezigheid van twintig jaren terug keert, door niemand herkend wordt. Hoe zijn haat en wraakzucht ver dwijnt en een romantische liefde hem geheel doet veranderen, vormt de in houd van dit boek, dat ons boeit en ons verplaatst in exotische kleurige Oostersche omgeving. Het is een van de meest interessante romans van deze bekwame schrijfster.

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1937 | | pagina 1