BRESKENSCHE COURANT Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D. Uw HOEST Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 50895 Uitgave E. BOOM-BLIEK - Breskens 3ettveexv\e ^resVen^ FEUILLETON Haar eer gered. verdwijnt in 24 uur! akker's Abdijsiroop 46ste,JJaargang Dinsdag 12 Januari 1937 Nummerjj4202 ABONNEMENTSPRIJS Per drie maanden f 1.25. Buiten Breskens per drie maanden f 1.40. Franco per post per jaar f 5.00 Buitenland per jaar f 6.50 Alles bij vooruitbetaling. ADVERTENTIEPRIJS Van 1-5 regels 10,75. Iedere regel meer f0;15. Ingez. Med. 30 ct. per regel Abonnements-advertenties groote korting. Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels f 0.40 (bij vooruitbetaling) Steunverleening. _o Ter voorkoming van moeilijk heden, [worden de visschers er aan herinnerd, dat alle inkomsten op de steunlijstfes vermeld moeten worden dus ook de reductie op de olie Dankbetuiging van Prinses Juliana en Prins Bernhard. o 's-Gravenhage, 11 Januari. Waar het ons, tot ons leedwezen, niet mogelijk is, ditmaal allen door de radio persoonlijk te bedanken voor de groote hartelijkheid en al ler medeleven tijdens onze bruids dagen en bij ons huwelijk, willen wij langs dezen weg daarvoor onze bij zondere erkentelijkheid uitspreken. Wij zijn diep getroffen door de alge- meene vreugde en door al wat voor ons in deze zoo gelukkige dagen werd gedaan, dat zooveel gloed en luister aan onze bruidstijd bijzette. Wij betuigen allen daarvoor onzen warmen dank, niet het minst aan hen, die op eenigerlei wijze hebben medegewerkt aan het nationaal hu welijksgeschenk of aan een der vele andere geschenken, welke ons uit het vaderland of uit den vreemde werden toegezonden. Voor den bloemenschat, die ons wederom kwam verrassen en voor de gelukwenschen uit alle deelen van het rijk en uit het buitenland, be tuigen wij langs dezen weg onze groote erkentelijkheid, waar het ons helaas niet mogelijk is ieder per soonlijk te beantwoorden. Juliana. Bernhard. 24. o Zij sloot een laad je van haar schrijfbureau open en haalde daaruit een kabinet-portret te voorschijn, waarop zij zeer eenvoudig gekleed was voorgesteld. Faunce beloofde, dat hij haar uit Algiers zou berichten, hoe het hem daar ging. Als hij daar geenerlei in lichtingen kon verkrijgen, zou hij naar Corsica en Sardinië gaan. Met hoffelijke teruggetrokkenheid nam hij met een buiging afscheid, maar Grace stak hem haar hand toe. U gelooft in mij, niet waar, mijnheer Faunce? vroeg zij. Onvoorwaardelijk, mevrouw. U gelooft niet altijd in uw cliënten, wel? Een eigenaardige glimlach speelde om den mond van den detective. Ik heb soms zulke rare cliën ten, sprak hij. Hij had zijn hoed reeds in de hand en Lady Perivale's vinger rust De huwelijksreis van het prinselijk echtpaar. o Te Krynica, een wintersport plaats in het Zuiden van Polen, aangekomen. 0 Gisteren is bekend geworden, dat Prinses Juliana en Prins Bernhard in de Poolsche wintersportplaats Krynica zijn aangekomen, waar zij eenige weken hopen te vertoeven. Krynica ligt ten Zuiden van de oude Poolsche stad Krakau op pl.m. 900 meter .hoogte, in het voorgebergte der Karpaten, niet ver van de Poolsch-Tsjechoslowaksche grens. Het .hierna volgende ontleenen wij aan „De Courant". Niemand wist van hun reis. Slechts de Koningin en drie ingewij den. Het hotel zelf heeft eerst be richt van hun komst ontvangen op den dag van het huwelijk. Doch om deze huwelijksreis, on bekend en onbezorgd te kunnen ma ken, moest alles van tevoren geor ganiseerd worden. Deze organisatie, die onder leiding van jhr. ir. W. G. Roëll stond, sloot als een bus. Zoo iemand, dan ver dient de voortvarende secretaris van den Prins wel een woord van waar deering. Een internationale pers op een dwaalspoor te brengen is niet zoo gemakkelijk. Via een pontwach ter, een grensbeambte, een nieuws gierig stationschef, kennen wij het relaas van deze vlucht, die op een schaking uit een filmverhaal lijkt. Om de vlucht mogelijk te maken, moest eerst het publiek op een dwaalspoor worden gebracht. Daar om 'besloot men openlijk een aantal kamers voor het Prinselijk Paar te Igls ,te huren. In de hoop dat er hiervan iets zou uitlekken. Wat dan ook onmiddellijk geschiedde. In de tweede plaats stuurde men op den dag van het huwelijk een aantal koffers naar het Hollandsche Spoor met er aan bevestigd labels van de maatschappij „Zeeland". De koffers werden publiekelijk op het perron gezet en als een loopend vuurtje verspreidde zich subiet door Den Haag het gerucht: de Prins en de Prinses gaan naar Engeland. Ook den leden van de hofhouding die er naar vroegen werd gezegd: Igls of Engeland. Maar het plan om naar Krynica te gaan, een door Prinses Armgard aanbevolen win te reeds op den knop der electrische schel, toen Suze Rodney plotseling uitriep Och toe, Grace, schel nietl Kunt u niet nog even blijven, mijn heer Faunce, of bent u al te zeer gehaast? O neen, ik heb den tijd. Wilt u dan weer gaan zitten en nog een poosje met ons praten, nu die zaak van Lady Perivale is afgehandeld Sedert ik „De Maansteen" heb gelezen en ik was niet veel meer dan een kind, toen ik dat boeiende boek las heb ik er altijd naar verlangd, om eens een detective te zien, ,een echten detective. Ik gevoel mij zeer vereerd, niet alleen voor mijzelf, maar ook voor al mijn collega's. De menschen hebben doorgaans geen zeer lioogen dunk van onze professie en toch kunnen zij zoo bitter slecht buiten ons. Hij stond nog steeds mpt zijn hoed in de hand, wachtende op een uit- noodigend gebaar van Lady Peri vale, om weer plaats te nemen. De wereld is vol ondank en onrecht, zeide Grace. Ga zitten, mijn heer Faunce, en bevredig de nieuws tersportplaats, bestond allang. Tegen half vijf, als de lichtjes in Den Haag aangaan en de flam bouwen een grillig schijnsel over de straten werpen, rijdt aan de achter zijde van het paleis een hofauto voor. De gasten zijn allen opgestaan. Ju liana en Bernhard zullen vertrek ken. Het afscheid heeft plaats, waar van de plechtstatigheid door een hartelijken toon wordt doorbroken Zij allen komen op het bordes, de gasten. Juliana en Bernhard stappen in den auto. Handen vol rijst gelukbrengende korrels worden hun nageworpen. De chauffeur legt als bij eiken langeren tocht, een plaid over hun beenen. Eern pic- nic-mand wordt in den wagen ge dragen. Het laatste wat de juichende gasten zien, zijn twee lachende ge zichten achter de autoruit en enkele wuivende handgebaren. De Prins en Prinses zijn vertrokken. Maar zonder uitgereden te zijn en ze heb ben zoowel de hooge gasten van het dejeuner als de rustig wachtende Hagenaars voor den gek gehouden. Want de auto reed wel r an het bor des weg, oogenschijnlijk om door de tuinen naar buiten te gaan. De gasten zagen het roode achterlicht verdwijnen. Maar vlak bij de stallen gekomen, zwenkte de wagen eens klaps de groote koninklijke garage binnen. Meteen werden de deuren dichtgeschoven en ging het licht in de garage uit. Hier in de garage van het paleis zelf eindigde de eerste étappe van de huwelijksreis. En als de gasten goed en wel weg zijn en de rust in de tuinen van het pa leis is weergekeerd, stappen in den donkeren avond twee gedaanten uit de garage, Prinses Juliana en Prins Bernhard. Zij nemen intrek in het paleis waar zij den volgenden mid dag tot vijf uur blijven. Een vollen dag heeft het bruidspaar nog in het hartje van Den Haag vertoefd I Vrijdagmiddag vijf uur. Aan den achterkant van het paleis rijdt een gewone wagen voor. De Prins en Prinses stappen in. Zij bukken zich eenigszins en hullen het gezicht in Hun jassen als Zij door Den Haag rijden. Zij moeten bij 'n stopstreep wachten. Niemand merkt hen op want niemand kijkt naar het Bruids paar, dat men reeds ver in den vreemde waant. Buiten Den Haag op een eenzame plek staat een an dere auto. Hierin stappen zij over. Zoo gaat het in snelle vaart naar de Belgische grens. Maatregelen zijn getroffen om, mochten de Prinses gierigheid van mijn vriendin, die zoo gaarne de geheiemn van uw beroep wil Ieeren kennen. Ik vind het een groote eer, dat een dame zooveel belang stelt in zulk een droog vak. Droog! riep Suze. Het is de quintessens van fictie en drama. Wij zullen maar beginnen met het be gin, mijnheer Faunce. Hoe legt u het toch aan. om menschen, die spoorloos verdwenen zijn, op te spo ren? Een of ander persoon is altijd wel te ontdekken. Dat is het nu juist, waar ik mij het meest over verbaas. Hoe ontdekt u het eerste spoor? Dat is een geheim! gaf Faunce ernstig ten antwoord. Hij zweeg even en ging toen voort, glimlachend om de levendige spanning die op Suze Rodney's gelaat te lezen stond: Wij moeten dat gewoonlijk over laten aan liet toeval. Dus is het meer geluk dan wijsheid, als u iemand op het spoor komt? vroeg Suze weer. Lady Perivale zat op de sofa. Het deed haar genoegen, dat haar vriendin zich amuseerde, maar meer ook niet. en Prins herkend worden ep ge volgd, onmiddellijk de bruggen, die Zij passeerden, te openen, zoodat het verkeer achter Hen gestagneerd blijft. Maar het is niet noodig. Zij rijden van Den Haag naar Rotterdam. Van Rotterdam naar Dordrecht, hier op de pont komt de eerste groote moeilijkheid. Zij staan er te midden van andere wagens. Niemand her kent Hen. Alleen een der pont wachters. Doch het blijft de glorie van 's mans leven, dat hij de si tuatie begreep en zweeg. De pont wachter te Dordrecht is een man met het hart op de juiste plaats. (Die heeft een lintje verdiend 1 Red.) Van Dordrecht naar de grens, die bij Wüst Wesel gepasseerd wordt Met de Hollandsche douane heeft men niets te maken. Voor de Bel gische douaniers zijn het een dame en een heer, die met diplomatieke passen de grens overkomen. Zij wor den gauw geholpen. In snelle vaart naar Brussel, want men is al laat. Het weer is slecht, men schiet lang zaam op. Toch komt men nog goed op tijd aan het gare du Nord, waar zoometeen de expresse Oostende— Boekarest zal voorrijden. De Prins en Prinses zijn in buiten gewoon prettige stemming, omdat de vlucht zoo goed gelukt is. De Prins voelt het als een soort sport. Hij is ontsnapt, Hij is vrij. Hij koopt siga retten en drinkt met de Prinses een kopje koffie. Zij kijken samen voor de krantenkiosken, waar honderd voudig hun beeltenissen staan en de juffrouw uit de kiosk weet hun enkele tijdschriften (e verkoopen. Slechts één man aan wien wij dit verhaal danken, aldus de „Crt." heeft hen herkend. Het is een Brusselsche perronchef. Ook aan de zen een woord van hulde, dat hij niet een der tallooze Brusselsche kranten heeft opgebeld, maar de be hoefte van een jong paar aan rust hooger schatte dan eigen zucht om iets gewichtigs mede te kunnen dee len. Zij stapten in, niemand herken de hen. De conducteur van den slaapwagen was juist bezig een erg drukdoenden meneer met zijn kof fers naar binnen te helpen en had weinig oog voor die twee jonge menschen, die ook een slaapwagen hadden besteld. Tot Berlijn. Ander maal een list. De Boekarest-Express gaat ratelend door België. Herstal, Aken, dan door Duitschland,. Keu len, Berlijn. Hier laat de Prins ter- Dat is een wel wat al te sterke uitdrukking, hernam Faunce. Wij verwachten, dat een vluchjeling den een of anderen dwazen streek zal uithalen, waardoor hij zich verraadt. Wij komen heel wat te weten van het groote publiek. Het is dikwijls niet veel zaaks, maar toch is er soms wel iets bij, dat de moeite waard is. Maar als die vluchteling u nu te slim af is? Dat zal niet zoo heel vaak voorkomen. Een ouwe rot, zooals ik mevrouw, voegde lyj er bij, zich tot Lady Perivale wendend, wier merk bare onverschilligheid hem prikkel de, om haar belangstelling te wek ken, heeft een massa kennissen over de geheele wereld verspreid. Af en toe zou ik hun wel eens een leelijke kool kunnen stoven, als ik dat ver koos, en bijgevolg zijn zij altijd be reid, om mij zooveel mogelijk te hel pen en houden zij hun oogen wijd open. En die kennissen van u, mijn heer Faunce, wat zijn dat voor men schen? vroeg Lady Perivale, die zeer goed voelde, dat de doordrin gende oogen van den detective op haar gelaat gevestigd waren, en wel begreep, dat hij eenig blijk van be als Gij direct Akker's Abdijsiroop neemt. Gij zult dadelijk de gunstige werking on dervinden van de vanouds beproefde „genees-kruyden", waaruit Abdijsiroop in hoofdzaak bestaat, thans door den beken den Apotheker Dumont nog versterkt door nieuwe, snel werkende toevoegingen. Daardoor is nóg meer dan vroeger, nu hat beproafde hoest-geneesmiddel I Varlóógde prijzen: f 0.75, f 1.25, f 2 - per flacon. stond zijn biljet voor de verdere reis zien. De nacht wordt dag. De Boekarest-Express ratelt verder. Bij het Poolsche stationnetje Tar- now, te midden van de bergen die in het wit gehuld zijn, stappen twee jonge menschen uit den coupé van den slaapwagen. Niemand heeft hen nog herkend. Evenmin als in het kleine spoortje, dat hen dwars door de serene stilte van de Karpathen naar Krynica voert. Deze romanti sche vlucht is gelukt. Na een rit met de slee in de fris- sche berglucht van het station naar het hotel „Patria," waren zij na de vermoeiende reis weer opgefrischt en namen een hartig maal van ka viaar, gerookte zalm en koudvleesch met thee tot zich, toen zij na midder nacht het hotel bereikten. De geschiedenis van het haringkaken. o— Van de hand van Dr. M. Wage naar vinden wij in de N. R. Crt. over de geschiedenis van het haring kaken het volgende medegedeeld: Wij verplaatsen ons in gedachten weer op de allerlaagste schoolbank- jes, waar ons geleerd werd, dat in het jaar zoo en zoo Willem Beukelsz te Biervliet „het haringkaken" heeft uitgevonden. Bovenvermelde Willem was des tijds een eenvoudig schipper, die in zijn vrijen tijd het eerzaam vak van haringpakker beoefende en in die qualiteit deed hij zijn wereldschok kende ontdekking. Het schijnt hem intusschen geen windeieren gelegd te hebben, want in 1362 wordt hij genoemd als Sche pen van zijn vaderstad, hij is dan langstelling van haar kant verwacht te. Dat is ook al weer een ge heim, beroepsgeheim. Ik kan alleen maar antwoord geven op vragen om trent mijzelf, niet betreffende mijn vrienden. Alleen kan ik u wel zeg gen, dat de portier van een groot hotel aan de gebruikelijke reisroute een geschikte helper en bondgenoot is voor iemand als ik. En dan zijn er luidjes, die bij de Fransche of En- gelsche politie werkzaam zijn ge weest en nog altijd hart hebben voor hun vroeg|ere vak en niet te grootsch zijn, om weer eens een kar weitje van dien aard te doen. En helpen die menschen u voort? vroeg Suze. Ja, juffrouw Rodney. Deze naam werd met helderen na klank uitgesproken, niet gemompeld als het ternauwernood verstaanbaar geprevel van een onduidelijk ge- hoorden naam, of een, even spoedig vergeten als vernomen. Het ge oefend geheugen van Jolm Faunce nam eiken naam op het eerste ge hoor in zich op. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1937 | | pagina 1