BRESKENSCHE COURANT
Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D.
Uw HOEST
Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 50895 Uitgave E. BOOM-BLIEK - Breskens
3ettveexv\e ^resVen^
FEUILLETON
Haar eer gered.
verdwijnt in 24 uur!
akker's Abdijsiroop
46ste,JJaargang
Dinsdag 12 Januari 1937
Nummerjj4202
ABONNEMENTSPRIJS
Per drie maanden f 1.25. Buiten Breskens per drie maanden f 1.40.
Franco per post per jaar f 5.00
Buitenland per jaar f 6.50 Alles bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIEPRIJS
Van 1-5 regels 10,75. Iedere regel meer f0;15. Ingez. Med. 30 ct. per regel
Abonnements-advertenties groote korting.
Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels f 0.40 (bij vooruitbetaling)
Steunverleening.
_o
Ter voorkoming van moeilijk
heden, [worden de visschers er aan
herinnerd, dat alle inkomsten op de
steunlijstfes vermeld moeten worden
dus ook de reductie op de olie
Dankbetuiging
van
Prinses Juliana
en Prins Bernhard.
o
's-Gravenhage, 11 Januari.
Waar het ons, tot ons leedwezen,
niet mogelijk is, ditmaal allen door
de radio persoonlijk te bedanken
voor de groote hartelijkheid en al
ler medeleven tijdens onze bruids
dagen en bij ons huwelijk, willen wij
langs dezen weg daarvoor onze bij
zondere erkentelijkheid uitspreken.
Wij zijn diep getroffen door de alge-
meene vreugde en door al wat voor
ons in deze zoo gelukkige dagen
werd gedaan, dat zooveel gloed en
luister aan onze bruidstijd bijzette.
Wij betuigen allen daarvoor onzen
warmen dank, niet het minst aan
hen, die op eenigerlei wijze hebben
medegewerkt aan het nationaal hu
welijksgeschenk of aan een der vele
andere geschenken, welke ons uit
het vaderland of uit den vreemde
werden toegezonden.
Voor den bloemenschat, die ons
wederom kwam verrassen en voor
de gelukwenschen uit alle deelen van
het rijk en uit het buitenland, be
tuigen wij langs dezen weg onze
groote erkentelijkheid, waar het ons
helaas niet mogelijk is ieder per
soonlijk te beantwoorden.
Juliana. Bernhard.
24.
o
Zij sloot een laad je van haar
schrijfbureau open en haalde daaruit
een kabinet-portret te voorschijn,
waarop zij zeer eenvoudig gekleed
was voorgesteld.
Faunce beloofde, dat hij haar uit
Algiers zou berichten, hoe het hem
daar ging. Als hij daar geenerlei in
lichtingen kon verkrijgen, zou hij
naar Corsica en Sardinië gaan. Met
hoffelijke teruggetrokkenheid nam hij
met een buiging afscheid, maar
Grace stak hem haar hand toe.
U gelooft in mij, niet waar,
mijnheer Faunce? vroeg zij.
Onvoorwaardelijk, mevrouw.
U gelooft niet altijd in uw
cliënten, wel?
Een eigenaardige glimlach speelde
om den mond van den detective.
Ik heb soms zulke rare cliën
ten, sprak hij.
Hij had zijn hoed reeds in de
hand en Lady Perivale's vinger rust
De huwelijksreis van het
prinselijk echtpaar.
o
Te Krynica, een wintersport
plaats in het Zuiden van Polen,
aangekomen.
0
Gisteren is bekend geworden, dat
Prinses Juliana en Prins Bernhard
in de Poolsche wintersportplaats
Krynica zijn aangekomen, waar zij
eenige weken hopen te vertoeven.
Krynica ligt ten Zuiden van de oude
Poolsche stad Krakau op pl.m. 900
meter .hoogte, in het voorgebergte
der Karpaten, niet ver van de
Poolsch-Tsjechoslowaksche grens.
Het .hierna volgende ontleenen wij
aan „De Courant".
Niemand wist van hun reis.
Slechts de Koningin en drie ingewij
den. Het hotel zelf heeft eerst be
richt van hun komst ontvangen op
den dag van het huwelijk.
Doch om deze huwelijksreis, on
bekend en onbezorgd te kunnen ma
ken, moest alles van tevoren geor
ganiseerd worden.
Deze organisatie, die onder leiding
van jhr. ir. W. G. Roëll stond, sloot
als een bus. Zoo iemand, dan ver
dient de voortvarende secretaris van
den Prins wel een woord van waar
deering. Een internationale pers op
een dwaalspoor te brengen is niet
zoo gemakkelijk. Via een pontwach
ter, een grensbeambte, een nieuws
gierig stationschef, kennen wij het
relaas van deze vlucht, die op een
schaking uit een filmverhaal lijkt.
Om de vlucht mogelijk te maken,
moest eerst het publiek op een
dwaalspoor worden gebracht. Daar
om 'besloot men openlijk een aantal
kamers voor het Prinselijk Paar te
Igls ,te huren. In de hoop dat er
hiervan iets zou uitlekken. Wat dan
ook onmiddellijk geschiedde.
In de tweede plaats stuurde men
op den dag van het huwelijk een
aantal koffers naar het Hollandsche
Spoor met er aan bevestigd labels
van de maatschappij „Zeeland". De
koffers werden publiekelijk op het
perron gezet en als een loopend
vuurtje verspreidde zich subiet door
Den Haag het gerucht: de Prins
en de Prinses gaan naar Engeland.
Ook den leden van de hofhouding
die er naar vroegen werd gezegd:
Igls of Engeland. Maar het plan
om naar Krynica te gaan, een door
Prinses Armgard aanbevolen win
te reeds op den knop der electrische
schel, toen Suze Rodney plotseling
uitriep
Och toe, Grace, schel nietl
Kunt u niet nog even blijven, mijn
heer Faunce, of bent u al te zeer
gehaast?
O neen, ik heb den tijd.
Wilt u dan weer gaan zitten
en nog een poosje met ons praten,
nu die zaak van Lady Perivale is
afgehandeld
Sedert ik „De Maansteen" heb
gelezen en ik was niet veel meer
dan een kind, toen ik dat boeiende
boek las heb ik er altijd naar
verlangd, om eens een detective te
zien, ,een echten detective.
Ik gevoel mij zeer vereerd,
niet alleen voor mijzelf, maar ook
voor al mijn collega's. De menschen
hebben doorgaans geen zeer lioogen
dunk van onze professie en toch
kunnen zij zoo bitter slecht buiten
ons.
Hij stond nog steeds mpt zijn hoed
in de hand, wachtende op een uit-
noodigend gebaar van Lady Peri
vale, om weer plaats te nemen.
De wereld is vol ondank en
onrecht, zeide Grace. Ga zitten, mijn
heer Faunce, en bevredig de nieuws
tersportplaats, bestond allang.
Tegen half vijf, als de lichtjes
in Den Haag aangaan en de flam
bouwen een grillig schijnsel over de
straten werpen, rijdt aan de achter
zijde van het paleis een hofauto voor.
De gasten zijn allen opgestaan. Ju
liana en Bernhard zullen vertrek
ken. Het afscheid heeft plaats, waar
van de plechtstatigheid door een
hartelijken toon wordt doorbroken
Zij allen komen op het bordes, de
gasten. Juliana en Bernhard stappen
in den auto. Handen vol rijst
gelukbrengende korrels worden
hun nageworpen. De chauffeur legt
als bij eiken langeren tocht, een
plaid over hun beenen. Eern pic-
nic-mand wordt in den wagen ge
dragen. Het laatste wat de juichende
gasten zien, zijn twee lachende ge
zichten achter de autoruit en enkele
wuivende handgebaren. De Prins en
Prinses zijn vertrokken. Maar
zonder uitgereden te zijn en ze heb
ben zoowel de hooge gasten van
het dejeuner als de rustig wachtende
Hagenaars voor den gek gehouden.
Want de auto reed wel r an het bor
des weg, oogenschijnlijk om door
de tuinen naar buiten te gaan. De
gasten zagen het roode achterlicht
verdwijnen. Maar vlak bij de stallen
gekomen, zwenkte de wagen eens
klaps de groote koninklijke garage
binnen. Meteen werden de deuren
dichtgeschoven en ging het licht in
de garage uit. Hier in de garage
van het paleis zelf eindigde de eerste
étappe van de huwelijksreis. En als
de gasten goed en wel weg zijn
en de rust in de tuinen van het pa
leis is weergekeerd, stappen in den
donkeren avond twee gedaanten uit
de garage, Prinses Juliana en Prins
Bernhard. Zij nemen intrek in het
paleis waar zij den volgenden mid
dag tot vijf uur blijven. Een vollen
dag heeft het bruidspaar nog in het
hartje van Den Haag vertoefd I
Vrijdagmiddag vijf uur. Aan den
achterkant van het paleis rijdt een
gewone wagen voor. De Prins en
Prinses stappen in. Zij bukken zich
eenigszins en hullen het gezicht in
Hun jassen als Zij door Den Haag
rijden. Zij moeten bij 'n stopstreep
wachten. Niemand merkt hen op
want niemand kijkt naar het Bruids
paar, dat men reeds ver in den
vreemde waant. Buiten Den Haag
op een eenzame plek staat een an
dere auto. Hierin stappen zij over.
Zoo gaat het in snelle vaart naar de
Belgische grens. Maatregelen zijn
getroffen om, mochten de Prinses
gierigheid van mijn vriendin, die
zoo gaarne de geheiemn van uw
beroep wil Ieeren kennen.
Ik vind het een groote eer,
dat een dame zooveel belang stelt
in zulk een droog vak.
Droog! riep Suze. Het is de
quintessens van fictie en drama. Wij
zullen maar beginnen met het be
gin, mijnheer Faunce. Hoe legt u
het toch aan. om menschen, die
spoorloos verdwenen zijn, op te spo
ren?
Een of ander persoon is altijd
wel te ontdekken.
Dat is het nu juist, waar ik mij
het meest over verbaas. Hoe ontdekt
u het eerste spoor?
Dat is een geheim! gaf Faunce
ernstig ten antwoord. Hij zweeg even
en ging toen voort, glimlachend om
de levendige spanning die op Suze
Rodney's gelaat te lezen stond: Wij
moeten dat gewoonlijk over laten
aan liet toeval.
Dus is het meer geluk dan
wijsheid, als u iemand op het spoor
komt? vroeg Suze weer.
Lady Perivale zat op de sofa.
Het deed haar genoegen, dat haar
vriendin zich amuseerde, maar meer
ook niet.
en Prins herkend worden ep ge
volgd, onmiddellijk de bruggen, die
Zij passeerden, te openen, zoodat het
verkeer achter Hen gestagneerd
blijft.
Maar het is niet noodig. Zij rijden
van Den Haag naar Rotterdam.
Van Rotterdam naar Dordrecht, hier
op de pont komt de eerste groote
moeilijkheid. Zij staan er te midden
van andere wagens. Niemand her
kent Hen. Alleen een der pont
wachters. Doch het blijft de glorie
van 's mans leven, dat hij de si
tuatie begreep en zweeg. De pont
wachter te Dordrecht is een man
met het hart op de juiste plaats.
(Die heeft een lintje verdiend 1
Red.)
Van Dordrecht naar de grens, die
bij Wüst Wesel gepasseerd wordt
Met de Hollandsche douane heeft
men niets te maken. Voor de Bel
gische douaniers zijn het een dame
en een heer, die met diplomatieke
passen de grens overkomen. Zij wor
den gauw geholpen. In snelle vaart
naar Brussel, want men is al laat.
Het weer is slecht, men schiet lang
zaam op. Toch komt men nog goed
op tijd aan het gare du Nord, waar
zoometeen de expresse Oostende—
Boekarest zal voorrijden.
De Prins en Prinses zijn in buiten
gewoon prettige stemming, omdat de
vlucht zoo goed gelukt is. De Prins
voelt het als een soort sport. Hij is
ontsnapt, Hij is vrij. Hij koopt siga
retten en drinkt met de Prinses een
kopje koffie. Zij kijken samen voor
de krantenkiosken, waar honderd
voudig hun beeltenissen staan en
de juffrouw uit de kiosk weet hun
enkele tijdschriften (e verkoopen.
Slechts één man aan wien wij
dit verhaal danken, aldus de „Crt."
heeft hen herkend. Het is een
Brusselsche perronchef. Ook aan de
zen een woord van hulde, dat hij
niet een der tallooze Brusselsche
kranten heeft opgebeld, maar de be
hoefte van een jong paar aan rust
hooger schatte dan eigen zucht om
iets gewichtigs mede te kunnen dee
len. Zij stapten in, niemand herken
de hen. De conducteur van den
slaapwagen was juist bezig een erg
drukdoenden meneer met zijn kof
fers naar binnen te helpen en had
weinig oog voor die twee jonge
menschen, die ook een slaapwagen
hadden besteld. Tot Berlijn. Ander
maal een list. De Boekarest-Express
gaat ratelend door België. Herstal,
Aken, dan door Duitschland,. Keu
len, Berlijn. Hier laat de Prins ter-
Dat is een wel wat al te sterke
uitdrukking, hernam Faunce. Wij
verwachten, dat een vluchjeling den
een of anderen dwazen streek zal
uithalen, waardoor hij zich verraadt.
Wij komen heel wat te weten van
het groote publiek. Het is dikwijls
niet veel zaaks, maar toch is er soms
wel iets bij, dat de moeite waard is.
Maar als die vluchteling u nu
te slim af is?
Dat zal niet zoo heel vaak
voorkomen. Een ouwe rot, zooals ik
mevrouw, voegde lyj er bij, zich tot
Lady Perivale wendend, wier merk
bare onverschilligheid hem prikkel
de, om haar belangstelling te wek
ken, heeft een massa kennissen over
de geheele wereld verspreid. Af en
toe zou ik hun wel eens een leelijke
kool kunnen stoven, als ik dat ver
koos, en bijgevolg zijn zij altijd be
reid, om mij zooveel mogelijk te hel
pen en houden zij hun oogen wijd
open.
En die kennissen van u, mijn
heer Faunce, wat zijn dat voor men
schen? vroeg Lady Perivale, die
zeer goed voelde, dat de doordrin
gende oogen van den detective op
haar gelaat gevestigd waren, en wel
begreep, dat hij eenig blijk van be
als Gij direct Akker's Abdijsiroop neemt.
Gij zult dadelijk de gunstige werking on
dervinden van de vanouds beproefde
„genees-kruyden", waaruit Abdijsiroop in
hoofdzaak bestaat, thans door den beken
den Apotheker Dumont nog versterkt door
nieuwe, snel werkende toevoegingen.
Daardoor is nóg meer dan vroeger, nu
hat beproafde hoest-geneesmiddel I
Varlóógde prijzen: f 0.75, f 1.25, f 2 - per flacon.
stond zijn biljet voor de verdere
reis zien. De nacht wordt dag. De
Boekarest-Express ratelt verder.
Bij het Poolsche stationnetje Tar-
now, te midden van de bergen die
in het wit gehuld zijn, stappen twee
jonge menschen uit den coupé van
den slaapwagen. Niemand heeft hen
nog herkend. Evenmin als in het
kleine spoortje, dat hen dwars door
de serene stilte van de Karpathen
naar Krynica voert. Deze romanti
sche vlucht is gelukt.
Na een rit met de slee in de fris-
sche berglucht van het station naar
het hotel „Patria," waren zij na de
vermoeiende reis weer opgefrischt
en namen een hartig maal van ka
viaar, gerookte zalm en koudvleesch
met thee tot zich, toen zij na midder
nacht het hotel bereikten.
De geschiedenis
van het haringkaken.
o—
Van de hand van Dr. M. Wage
naar vinden wij in de N. R. Crt.
over de geschiedenis van het haring
kaken het volgende medegedeeld:
Wij verplaatsen ons in gedachten
weer op de allerlaagste schoolbank-
jes, waar ons geleerd werd, dat in
het jaar zoo en zoo Willem Beukelsz
te Biervliet „het haringkaken" heeft
uitgevonden.
Bovenvermelde Willem was des
tijds een eenvoudig schipper, die in
zijn vrijen tijd het eerzaam vak van
haringpakker beoefende en in die
qualiteit deed hij zijn wereldschok
kende ontdekking.
Het schijnt hem intusschen geen
windeieren gelegd te hebben, want
in 1362 wordt hij genoemd als Sche
pen van zijn vaderstad, hij is dan
langstelling van haar kant verwacht
te.
Dat is ook al weer een ge
heim, beroepsgeheim. Ik kan alleen
maar antwoord geven op vragen om
trent mijzelf, niet betreffende mijn
vrienden. Alleen kan ik u wel zeg
gen, dat de portier van een groot
hotel aan de gebruikelijke reisroute
een geschikte helper en bondgenoot
is voor iemand als ik. En dan zijn er
luidjes, die bij de Fransche of En-
gelsche politie werkzaam zijn ge
weest en nog altijd hart hebben
voor hun vroeg|ere vak en niet te
grootsch zijn, om weer eens een kar
weitje van dien aard te doen.
En helpen die menschen u
voort? vroeg Suze.
Ja, juffrouw Rodney.
Deze naam werd met helderen na
klank uitgesproken, niet gemompeld
als het ternauwernood verstaanbaar
geprevel van een onduidelijk ge-
hoorden naam, of een, even spoedig
vergeten als vernomen. Het ge
oefend geheugen van Jolm Faunce
nam eiken naam op het eerste ge
hoor in zich op.
(Wordt vervolgd).