BRESKENSCHE COURANT Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D. Winnifred de Pelskoningin, Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 2L Postgiro 50895 Uitgave E. BOOM-BLIEK - Breskens Maatregelen tot het tegengaan van prijsopdrijving. FEUILLETON 46ste Jaargang VrQdag 2 October 1936 .SNummer 4175 ABONNEMENTSPRIJS Pet dóe maanden f 1.25. Builen Breskens per drie maanden I 1 40 Franco per post per jaar f 5.00 Buitenland per jaar f 6.50 Alles bij vooruitbetaling. ADVERTENTIEPRIJS Van 1-5 regeb 10,75. Iedere regel meer 10; 15. Ingez. Med. 30 ct. per regel Abonnements-advertenties groote korting. Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels I 0.40 (bij vooruitbetaling) Dit nummer bestaat uit twee bladen. EERSTE BLAD De BURGEMEESTER van BRESKENS maakt het volgende bekend. Maximum-prijzen voor goederen. Bij ministerieele beschik king kunnen maximum-prijzen worden gesteld voor goederen in groothandel, tusschenhandel en kleinhandel. De Burgemeester zal de vastgestelde maximumprijzen telkens onmiddellijk bekend maken Minimum-prijzen voor diensten. Bij ministerieele beschikking kunnen maximum prijzen worden gesteld voor bij die be-chik- king aangegeven soorten van diensten. De Burgemeester zal de vastgestelde maximum prijzen telkens onmiddellijk bekend maken. Maximum-prijzen voor huren. Bij ministerieele beschikking kunnen maximum-prijzen worden gesteld voor huren van bij die beschikking aangewezen soorten van onroerende goederen. De Burgemeester zal de vastgestelde maximum-prijzen telkens onmiddellijk bekend maken. Verbod van prijsopdrijving van goederen, diensten en huren. Voor goederen, diensten en huren, waarvoor geen maximum-prijzen zijn gesteld, is prijsopdrijving verboden. Inbezitneming goederen. In de gevallen, waarin bij den Burgemeester gegronde verdenking bestaat van overtreding, kan de Burgemeester goederen zonder eenige formaliteit in beslag nemen. Dit kan eveneens geschieden bij weigering van verkoop van goederen, indien naar het oordeel van den Burgemeester voor de weigering geen gegronde redenen bestaan, of de weigering in strijd is met het door de wet, houdende tijdelijke maatregelen tot het tegengaan van prijs opdrijving, beoogde doel. Naar de meening van de Regeering, te kennen gegeven bij de totstandkoming van deze wet, zal een ernstige poging van de zijde van het koopende publiek om goederen te hamsteren in voorkomend geval als gegronde reden kunnen worden beschouwd om den verkoop dier godeeren te weigeren. De Burgemeester stelt de in bezit genomen goederen ter beschikking van de bevolking. Aankondiging goederenprijzen op verkoopplaatsen. Hij.die goederen, ten aanzien waarvan maximum-prijzen zijn vast gesteld, in het klein te koop aanbiedt of verkoopt, is verplicht bij die goederen op voor het publiek duidelijk zichtbare wijze den prijs dier goederen te vermelden. Biljetten, op te hangen voor winkelramen en op andere verkoopplaatsen, zullen ter gemeente-secretarie worden verkrijgbaar gesteld. Strafbedreiging. Handelen in strijd met het bepaalde omtrent maximum-prijzen en prijsopdrijving wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste zes maanden, of geldboete van ten hoogste zes duizend gulden. Overtreding van het bepaalde omtrent aankondiging van goederenprijzen op verkoopplaatsen wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste een maand of geldboete van ten hoogste duizend gulden. Strengere handhaving van maatregelen. De Burgemeester zal de door hem te nemen maatregelen handhaven op strenge wijze en zonder aanzien des persoons. BRESKENS, 1 October 1936. De Burgemeester voornoemd, D. H. VAN ZUIJEN. 90. Roman van H. COURTHS-MAHLER met autorisatie uit het Duitsch vertaald door Mevr. J. P. WESSELINK-v. -Rossum 0 Weer verliepen onder ijverige briefwisseling eenige maanden. De winter liep ten einde en de lente trok het land binnen. Op een helderen lachenden voor jaarsdag kreeg Salten eindelijk een verblijdend telegrafisch bericht „Zooeven in Hamburg aangeko men. Wachten u morgen middag te vier uur, hotel Adlon, Berlijn. Hartau". Het hart van Salten klopte hem als een hamer in de borst. Hij om helsde zijn moeder. „Moeder! Zij komen Mr. Hartau en Winnifred I Morgen vroeg vertrek ik naar Ber lijn". Zijn moeder streelde zijn hand. „Mijn lieve, lieve jongen, laat ons hopen, dat nu aan alle leed een einde komt". Raadsvergadering te Aardenburg. o— Woensdag 30 Sept. 1936 kwam de Raad in openbare zitting bijeen, onder presidium van Burgemeester Th. M. Overmaat. De heer C. de Backere was met kennisgeving af wezig. Op de vraag van den VOORZIT TER, of iemand aanmerkingen heeft over de notulen, merkt Mevr. VAN DEN BROECKE op, dat zij buiten gewoon beknopt zijn-. Onder de Ingekomen stukken wordt allereerst medegedeeld de ken nisgeving aan het gemeentebestuur van de verloving van H.K.H. Prin ses Juliana met Prins Bernhard van Lippe- Biesterf eld De VOORZITTER meent namens den ganschen Raad te spreken als hij de 2e Dinsdag van September 1936 een der gelukkigste dagen in het leven van onze Kroonprinses noemt, een dag, die tevens van groot belang is voor ons Vorstenhuis en voor de gansche bevolking van Ne derland, en dat een gelukwensch aan H.K.H. verzonden is. Aan den Raad wordt medege deeld, dat met de gemeente Brui- nisse een kasgeldleening van f 4000 ad 4V2 pet. is aangegaan voor den tijd van 6 maanden. Aan de Gebrs. Hoogerwerf is op de gewone voorwaarden toestem ming verleend om bij hunne gebou wen een benzinetank te plaatsen. Op de rioleering zijn thans 104 perceelen aangesloten, die een be lasting van ruim f 200.- opbrengen. De rekening van Algemeen Armbe stuur 1935 wordt goedgekeurd. Daar het rapport van den accoun tant nog niet is binnengekomen, wordt de behandeling der rekening 1935 aangehouden. Hij kuste haar hartelijk. „Zie maar eerst mijn Winni, moeder dgn zullen wij verder over alles spreken. Ach, moeder Winni komt zij is reeds in Duitschland kunt u goed begrijpen, wat ik bij deze ge dachte voel?" Opgewonden pakte Salten zijn tasch. Zijn moeder overreedde hem reeds dien avond naar Berlijn te vertrekken, opdat hij stipt op tijd aanwezig zou zijn. Hij liet zich hiertoe maar al te graag overhalen, want hij had geen rust meer. 0 Peter Hartau had met zijn dochter intrek genomen in het hotel Adlon. Hij had met verschillende Duitsch- Amerikanen een hulp-actie in het ie ven geroepen en was nu overgeko men, om die in goede banen te leiden. Winnifred was als vertegen woordigster der Duitsch-Amerikaan sche vrouwenhulp gezonden. Peter Hartau had zelf voor een groote som geteekend, om den nood der hongerlijdende kinderen in Duitschland te lenigen. Vader en dochter waren vergezeld van ver schillende andere mannelijke en vrou welijke afgezanten der Duitsch-Ame- rikanen. Zij werden in hotel Adlon. waar zij met de andere afgezanten hun intrek hadden genomen, door een vertegenwoordiger der Duitsche re geering begroet. Het was een plech tig oogenblik, waarbij Mr. Hartau in korte kernachtige woorden mede „Ook voor u zal er een eind aan komen, moeder, u gaat met mij mee naar Canada. Ik laat u niet in Duitschland achter". De oude dame schudde het hoofd. „Zulke oude boomen als ik moet men niet meer overplanten, mijn Begrootinff 1936. Bij de algemeene beschouwingen vraagt de heer CATSMAN of het niet mogelijk is bij de rondzending der begrooting aan de raadsleden tevens de toelichting in te sluiten dit zou misschien op een vergade ring als deze vele vragen voorko men. Mevr. VAN DEN BROECKE is het daarmede eens. De VOORZITTER zegt, dat de toelichting steeds op de secretarie ter inzage ligt en de raadsleden kun nen zich vpór de behandeling ook wenden tot B. en W. Dhr. CATSMAN: Voor kleinig heden doet men dat niet. Dan moet ik opmerken, dat deze begrooting heelemaal niet staat in het teeken der bezuiniging. Het spijt mij, dat ik het zeggen moet, maar het is be treurenswaardig, dat aan de bestra ting om de Markt en de restauratie van het raadhuis zulke groote som men uitgegeven worden. De raming voor dit laatste werk bedroeg f 3000.- maar volgens de bladen heeft de aanbesteding f 3600 bedragen en nu komt er nog al wat bijwerk bij. Aldus gaat het verkeerd, er moet veel zuiniger gewerkt worden. Ja, de begrooting is wel sluitend, maar dat is niet moeilijk als men de belasting maar steeds opvoert. Wij moeten de uitgaven verminderen I Bij de artikelsgewijze behandeling komt men aan een post van f 100 voor hulp op de secretarie. Dhr. CATSMAN: Daar heb je 't al! Daar weten wij raadsleden niets af. Zooals ik het nu zie, ben ik er tegen. Er is bij mij hier niets persoonlijks, maar de vraag is, ,of die hulp noodig is? Gaame zou ik na dere toelichting hebben. De VOORZITTER: Was werke lijk zoo iemand noodig, dan zou de belooning veel te laag zijn. Maar is het niet van belang, een jong- mensch, die veel werk verricht een steun in den rug te geven? Op vele zoon Hij trok de slanke, vermagerde vrouw in zijn armen. „Als ik daarginds maar eerst vasten voet heb gekregen, haal ik u. Door onze liefde zal het u mogelijk zijn pok in het nieuwe vaderland wortel te schieten". Zij leunde haar gelaat tegen zijn schouder. „Mijn Rudolf, wat is er uit ons mooi va derland geworden? Waarlijk men is vreemd en ontworteld in zijn eigen land. En Jiet zou heerlijk zijn als ik je geluk nog met eigen oogen mocht zien". deelde, wat de hulpactie bedoelde Hij verzocht ook uit naam zijner reisgenooten voor een feestelijke ont vangst gespaard te mogen blijven. Zij waren alleen gekomen om te helpen. Tijd. geld en liefdegaven moesten slechts de noodlijdende be volking ten goede komen. Het was toch helaas niet de tijd, feesten te vieren en lange redevoeringen te houden. Hij bracht de daad en den wil tot helpen der Duitsch-Amerika nen over. Er werden nog allerlei zakelijke dingen besproken en daarna verwij derde zich de vertegenwoordiger der regeering en de Duitsch-Amerikanen konden zich in hun kamers terug trekken. Toen Winni met haar vader alleen was, viel zij hem om den hals. „U heeft prachtig gesproken, mijn beste vader. Naar wij hopen wordt het ons vergund, werkelijk een wei nig het lijden der armen te lenigen. Men krijgt weliswaar in dit grootsche hotel als vreemdeling niet den in druk in een gebreklijdend, vernietigd land te zijn". „'Ja, mijn kind ik geloof al leen, dat het hier slechts voor het oog schoonschijnend is. Om de el lende te vinden moet men achter andere gemeenten geeft men zoo iemand steeds een gratificatie soms salaris. Dhr. CATSMAN: Ik ben het daarmede niet eens. Een volontair is werkzaam om zich in de practijk te bekwamen, dat is eigenbelang. Zoo gaat het opk in de particuliere bedrijven, daarom stel ik voor die f 100 te schrappen. Mevr. VAN DEN BROECKE is het daarmee niet eens. Als die hulp noodig was, zouden wij veel meer moeten geven. Nu kan zij zich met een gratificatie vereenigen. Na nog eenige discussie blijft de post van f 100 met 5 tegen 1 stem, die van dhr. Catsman, op de begroo ting. Dhr. CATSMAN: De posten voor meubileering, schrijfbehoeften en kantoorbenoodigdheden wil ik ieder met f 50 verminderen. Wij hebben reeds dure meubels genoeg. De VOORZITTER: De posten zijn tot gemelde bedragen ge raamd, omdat men vooraf niet weet, wat men noodig heeft. Er worden geen overtollige uitgaven gedaan. Er moet eenige vrijheid van bewe ging zijn. Daarom adviseer ik de posten niet te verlagen. Mevr. VAN DEN BROECKE: Ja, maar die posten zijn zoo hoog! Dhr. CATSMAN: En men geeft zoo gemakkelijk uit, als de post op de begrooting staat. De bedragen blijven gehandhaafd, waarop dit hoofdstuk met 4 tegen 2 stemmen (die van Mevr. Van den Broecke en dhr. Catsman) aange nomen wordt. Mevr. VAN DEN BROECKE: Onderhoud van wegen en voetpaden is geraamd op f 1000, dat is f 300 meer dan voor 1936. Wat zijn de plannen van B. en W.? De VOORZITTER: Verbetering van de Busschieterstraat en de Burchtstraat en wat de rioleering betreft, die is schijnbaar hoog ge- de coulissen zien en de plaatsen be zoeken, waar het volk woont en niet, waar nog tamelijk gegoede men- schen en betaalkrachtige buitenlan ders vertoeven zooals in dit ho tel". Zij bespraken nog eenige dingen betreffende de hulpactie. Daarbij keek Winnifred telkens weer naar haar armbandhorloge. Haar vader trok lachend haar arm omlaag. „Het is pas twee uur, Winni wij zullen ons verkleeden en gaan eten. Dan zal het misschien lang zamerhand tijd worden om op je horloge te kijken". Zij sloeg haar armen om zijn hals. „Ach, mijn beste vader, als u in mijn hart kon zien. Ik heb ruim vijf jaar op het weerzien moeten wachten. De twee proefjaren, die u voor mij bepaald had, zijn vijf proef jaren geworden. Heb ik mijn geluk niet door groote dapperheid ver diend?" Hij drukte een kus op haar voor hoofd. „Ja, mijn land, dat heb je. En opdat de laatste tijd van wadi- ten wat voor je verkort wordt, wil ik je een brief geven, dien Salten mij bij het uitbreken van den oorlog voor je zond. Ik zou je djen slechts geven, in geval hij sneuvelde. Na zijn dood zpu je hem krijgen. Nu, vlak voor jullie weerzien, zul je de zen brief lezen, ik denk dat ik hier mee niet tegen zijn wenschen handel. Omdat hij het wilde heb ik den brief gelezen, en ik weet, hoe het je gelukkig zal maken, dat hij zijn hart daarin voor je open legt". Bij deze woorden nam hjj den brief uit zijn portefeuille en gaf haar dien. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1936 | | pagina 1