BRESKENSCHE COURANT
Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D.
Winnifred de Pelskoningin,
Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 2L Postgiro 50895
Uitgave E. BOOM-BLIEK - Breskens
Maatregelen tot het
tegengaan van prijsopdrijving.
FEUILLETON
46ste Jaargang
VrQdag 2 October 1936
.SNummer 4175
ABONNEMENTSPRIJS
Pet dóe maanden f 1.25. Builen Breskens per drie maanden I 1 40
Franco per post per jaar f 5.00
Buitenland per jaar f 6.50 Alles bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIEPRIJS
Van 1-5 regeb 10,75. Iedere regel meer 10; 15. Ingez. Med. 30 ct. per regel
Abonnements-advertenties groote korting.
Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels I 0.40 (bij vooruitbetaling)
Dit nummer bestaat uit twee bladen. EERSTE BLAD
De BURGEMEESTER van BRESKENS maakt het volgende
bekend.
Maximum-prijzen voor goederen. Bij ministerieele beschik
king kunnen maximum-prijzen worden gesteld voor goederen
in groothandel, tusschenhandel en kleinhandel.
De Burgemeester zal de vastgestelde maximumprijzen telkens
onmiddellijk bekend maken
Minimum-prijzen voor diensten. Bij ministerieele beschikking
kunnen maximum prijzen worden gesteld voor bij die be-chik-
king aangegeven soorten van diensten.
De Burgemeester zal de vastgestelde maximum prijzen telkens
onmiddellijk bekend maken.
Maximum-prijzen voor huren. Bij ministerieele beschikking
kunnen maximum-prijzen worden gesteld voor huren van bij
die beschikking aangewezen soorten van onroerende goederen.
De Burgemeester zal de vastgestelde maximum-prijzen telkens
onmiddellijk bekend maken.
Verbod van prijsopdrijving van goederen, diensten en
huren. Voor goederen, diensten en huren, waarvoor geen
maximum-prijzen zijn gesteld, is prijsopdrijving verboden.
Inbezitneming goederen. In de gevallen, waarin bij den
Burgemeester gegronde verdenking bestaat van overtreding,
kan de Burgemeester goederen zonder eenige formaliteit in
beslag nemen. Dit kan eveneens geschieden bij weigering
van verkoop van goederen, indien naar het oordeel van den
Burgemeester voor de weigering geen gegronde redenen
bestaan, of de weigering in strijd is met het door de wet,
houdende tijdelijke maatregelen tot het tegengaan van prijs
opdrijving, beoogde doel. Naar de meening van de Regeering,
te kennen gegeven bij de totstandkoming van deze wet, zal
een ernstige poging van de zijde van het koopende publiek
om goederen te hamsteren in voorkomend geval als gegronde
reden kunnen worden beschouwd om den verkoop dier
godeeren te weigeren. De Burgemeester stelt de in bezit
genomen goederen ter beschikking van de bevolking.
Aankondiging goederenprijzen op verkoopplaatsen. Hij.die
goederen, ten aanzien waarvan maximum-prijzen zijn vast
gesteld, in het klein te koop aanbiedt of verkoopt, is verplicht
bij die goederen op voor het publiek duidelijk zichtbare wijze
den prijs dier goederen te vermelden.
Biljetten, op te hangen voor winkelramen en op andere
verkoopplaatsen, zullen ter gemeente-secretarie worden
verkrijgbaar gesteld.
Strafbedreiging. Handelen in strijd met het bepaalde omtrent
maximum-prijzen en prijsopdrijving wordt gestraft met
hechtenis van ten hoogste zes maanden, of geldboete van
ten hoogste zes duizend gulden.
Overtreding van het bepaalde omtrent aankondiging van
goederenprijzen op verkoopplaatsen wordt gestraft met
hechtenis van ten hoogste een maand of geldboete van ten
hoogste duizend gulden.
Strengere handhaving van maatregelen. De Burgemeester
zal de door hem te nemen maatregelen handhaven op strenge
wijze en zonder aanzien des persoons.
BRESKENS, 1 October 1936.
De Burgemeester voornoemd,
D. H. VAN ZUIJEN.
90.
Roman van
H. COURTHS-MAHLER
met autorisatie uit het
Duitsch vertaald door
Mevr. J. P. WESSELINK-v. -Rossum
0
Weer verliepen onder ijverige
briefwisseling eenige maanden. De
winter liep ten einde en de lente
trok het land binnen.
Op een helderen lachenden voor
jaarsdag kreeg Salten eindelijk een
verblijdend telegrafisch bericht
„Zooeven in Hamburg aangeko
men. Wachten u morgen middag te
vier uur, hotel Adlon, Berlijn.
Hartau".
Het hart van Salten klopte hem
als een hamer in de borst. Hij om
helsde zijn moeder. „Moeder! Zij
komen Mr. Hartau en Winnifred I
Morgen vroeg vertrek ik naar Ber
lijn".
Zijn moeder streelde zijn hand.
„Mijn lieve, lieve jongen, laat ons
hopen, dat nu aan alle leed een
einde komt".
Raadsvergadering
te Aardenburg.
o—
Woensdag 30 Sept. 1936 kwam
de Raad in openbare zitting bijeen,
onder presidium van Burgemeester
Th. M. Overmaat. De heer C. de
Backere was met kennisgeving af
wezig.
Op de vraag van den VOORZIT
TER, of iemand aanmerkingen heeft
over de notulen, merkt Mevr. VAN
DEN BROECKE op, dat zij buiten
gewoon beknopt zijn-.
Onder de Ingekomen stukken
wordt allereerst medegedeeld de ken
nisgeving aan het gemeentebestuur
van de verloving van H.K.H. Prin
ses Juliana met Prins Bernhard van
Lippe- Biesterf eld
De VOORZITTER meent namens
den ganschen Raad te spreken als
hij de 2e Dinsdag van September
1936 een der gelukkigste dagen in
het leven van onze Kroonprinses
noemt, een dag, die tevens van groot
belang is voor ons Vorstenhuis en
voor de gansche bevolking van Ne
derland, en dat een gelukwensch
aan H.K.H. verzonden is.
Aan den Raad wordt medege
deeld, dat met de gemeente Brui-
nisse een kasgeldleening van f 4000
ad 4V2 pet. is aangegaan voor den
tijd van 6 maanden.
Aan de Gebrs. Hoogerwerf is op
de gewone voorwaarden toestem
ming verleend om bij hunne gebou
wen een benzinetank te plaatsen.
Op de rioleering zijn thans 104
perceelen aangesloten, die een be
lasting van ruim f 200.- opbrengen.
De rekening van Algemeen Armbe
stuur 1935 wordt goedgekeurd.
Daar het rapport van den accoun
tant nog niet is binnengekomen,
wordt de behandeling der rekening
1935 aangehouden.
Hij kuste haar hartelijk. „Zie maar
eerst mijn Winni, moeder dgn
zullen wij verder over alles spreken.
Ach, moeder Winni komt zij
is reeds in Duitschland kunt u
goed begrijpen, wat ik bij deze ge
dachte voel?"
Opgewonden pakte Salten zijn
tasch. Zijn moeder overreedde hem
reeds dien avond naar Berlijn te
vertrekken, opdat hij stipt op tijd
aanwezig zou zijn.
Hij liet zich hiertoe maar al te
graag overhalen, want hij had geen
rust meer.
0
Peter Hartau had met zijn dochter
intrek genomen in het hotel Adlon.
Hij had met verschillende Duitsch-
Amerikanen een hulp-actie in het ie
ven geroepen en was nu overgeko
men, om die in goede banen te
leiden. Winnifred was als vertegen
woordigster der Duitsch-Amerikaan
sche vrouwenhulp gezonden.
Peter Hartau had zelf voor een
groote som geteekend, om den nood
der hongerlijdende kinderen in
Duitschland te lenigen. Vader en
dochter waren vergezeld van ver
schillende andere mannelijke en vrou
welijke afgezanten der Duitsch-Ame-
rikanen.
Zij werden in hotel Adlon. waar
zij met de andere afgezanten hun
intrek hadden genomen, door een
vertegenwoordiger der Duitsche re
geering begroet. Het was een plech
tig oogenblik, waarbij Mr. Hartau
in korte kernachtige woorden mede
„Ook voor u zal er een eind aan
komen, moeder, u gaat met mij mee
naar Canada. Ik laat u niet in
Duitschland achter".
De oude dame schudde het hoofd.
„Zulke oude boomen als ik moet
men niet meer overplanten, mijn
Begrootinff 1936.
Bij de algemeene beschouwingen
vraagt de heer CATSMAN of het
niet mogelijk is bij de rondzending
der begrooting aan de raadsleden
tevens de toelichting in te sluiten
dit zou misschien op een vergade
ring als deze vele vragen voorko
men. Mevr. VAN DEN BROECKE
is het daarmede eens.
De VOORZITTER zegt, dat de
toelichting steeds op de secretarie
ter inzage ligt en de raadsleden kun
nen zich vpór de behandeling ook
wenden tot B. en W.
Dhr. CATSMAN: Voor kleinig
heden doet men dat niet. Dan moet
ik opmerken, dat deze begrooting
heelemaal niet staat in het teeken
der bezuiniging. Het spijt mij, dat
ik het zeggen moet, maar het is be
treurenswaardig, dat aan de bestra
ting om de Markt en de restauratie
van het raadhuis zulke groote som
men uitgegeven worden. De raming
voor dit laatste werk bedroeg f 3000.-
maar volgens de bladen heeft de
aanbesteding f 3600 bedragen en nu
komt er nog al wat bijwerk bij.
Aldus gaat het verkeerd, er moet
veel zuiniger gewerkt worden.
Ja, de begrooting is wel sluitend,
maar dat is niet moeilijk als men de
belasting maar steeds opvoert. Wij
moeten de uitgaven verminderen I
Bij de artikelsgewijze behandeling
komt men aan een post van f 100
voor hulp op de secretarie.
Dhr. CATSMAN: Daar heb je
't al! Daar weten wij raadsleden
niets af. Zooals ik het nu zie, ben
ik er tegen. Er is bij mij hier niets
persoonlijks, maar de vraag is, ,of die
hulp noodig is? Gaame zou ik na
dere toelichting hebben.
De VOORZITTER: Was werke
lijk zoo iemand noodig, dan zou
de belooning veel te laag zijn. Maar
is het niet van belang, een jong-
mensch, die veel werk verricht een
steun in den rug te geven? Op vele
zoon
Hij trok de slanke, vermagerde
vrouw in zijn armen.
„Als ik daarginds maar eerst
vasten voet heb gekregen, haal ik u.
Door onze liefde zal het u mogelijk
zijn pok in het nieuwe vaderland
wortel te schieten". Zij leunde haar
gelaat tegen zijn schouder. „Mijn
Rudolf, wat is er uit ons mooi va
derland geworden? Waarlijk men
is vreemd en ontworteld in zijn eigen
land. En Jiet zou heerlijk zijn
als ik je geluk nog met eigen oogen
mocht zien".
deelde, wat de hulpactie bedoelde
Hij verzocht ook uit naam zijner
reisgenooten voor een feestelijke ont
vangst gespaard te mogen blijven.
Zij waren alleen gekomen om te
helpen. Tijd. geld en liefdegaven
moesten slechts de noodlijdende be
volking ten goede komen. Het was
toch helaas niet de tijd, feesten te
vieren en lange redevoeringen te
houden. Hij bracht de daad en den
wil tot helpen der Duitsch-Amerika
nen over.
Er werden nog allerlei zakelijke
dingen besproken en daarna verwij
derde zich de vertegenwoordiger der
regeering en de Duitsch-Amerikanen
konden zich in hun kamers terug
trekken. Toen Winni met haar vader
alleen was, viel zij hem om den hals.
„U heeft prachtig gesproken, mijn
beste vader. Naar wij hopen wordt
het ons vergund, werkelijk een wei
nig het lijden der armen te lenigen.
Men krijgt weliswaar in dit grootsche
hotel als vreemdeling niet den in
druk in een gebreklijdend, vernietigd
land te zijn".
„'Ja, mijn kind ik geloof al
leen, dat het hier slechts voor het
oog schoonschijnend is. Om de el
lende te vinden moet men achter
andere gemeenten geeft men zoo
iemand steeds een gratificatie soms
salaris.
Dhr. CATSMAN: Ik ben het
daarmede niet eens. Een volontair
is werkzaam om zich in de practijk
te bekwamen, dat is eigenbelang.
Zoo gaat het opk in de particuliere
bedrijven, daarom stel ik voor die
f 100 te schrappen.
Mevr. VAN DEN BROECKE is
het daarmee niet eens. Als die hulp
noodig was, zouden wij veel meer
moeten geven. Nu kan zij zich met
een gratificatie vereenigen.
Na nog eenige discussie blijft de
post van f 100 met 5 tegen 1 stem,
die van dhr. Catsman, op de begroo
ting.
Dhr. CATSMAN: De posten voor
meubileering, schrijfbehoeften en
kantoorbenoodigdheden wil ik ieder
met f 50 verminderen. Wij hebben
reeds dure meubels genoeg.
De VOORZITTER: De posten
zijn tot gemelde bedragen ge
raamd, omdat men vooraf niet weet,
wat men noodig heeft. Er worden
geen overtollige uitgaven gedaan.
Er moet eenige vrijheid van bewe
ging zijn. Daarom adviseer ik de
posten niet te verlagen.
Mevr. VAN DEN BROECKE:
Ja, maar die posten zijn zoo hoog!
Dhr. CATSMAN: En men geeft
zoo gemakkelijk uit, als de post op
de begrooting staat.
De bedragen blijven gehandhaafd,
waarop dit hoofdstuk met 4 tegen
2 stemmen (die van Mevr. Van den
Broecke en dhr. Catsman) aange
nomen wordt.
Mevr. VAN DEN BROECKE:
Onderhoud van wegen en voetpaden
is geraamd op f 1000, dat is f 300
meer dan voor 1936. Wat zijn de
plannen van B. en W.?
De VOORZITTER: Verbetering
van de Busschieterstraat en de
Burchtstraat en wat de rioleering
betreft, die is schijnbaar hoog ge-
de coulissen zien en de plaatsen be
zoeken, waar het volk woont en niet,
waar nog tamelijk gegoede men-
schen en betaalkrachtige buitenlan
ders vertoeven zooals in dit ho
tel".
Zij bespraken nog eenige dingen
betreffende de hulpactie. Daarbij
keek Winnifred telkens weer naar
haar armbandhorloge. Haar vader
trok lachend haar arm omlaag.
„Het is pas twee uur, Winni
wij zullen ons verkleeden en gaan
eten. Dan zal het misschien lang
zamerhand tijd worden om op je
horloge te kijken".
Zij sloeg haar armen om zijn hals.
„Ach, mijn beste vader, als u in
mijn hart kon zien. Ik heb ruim
vijf jaar op het weerzien moeten
wachten. De twee proefjaren, die u
voor mij bepaald had, zijn vijf proef
jaren geworden. Heb ik mijn geluk
niet door groote dapperheid ver
diend?"
Hij drukte een kus op haar voor
hoofd. „Ja, mijn land, dat heb je.
En opdat de laatste tijd van wadi-
ten wat voor je verkort wordt, wil
ik je een brief geven, dien Salten
mij bij het uitbreken van den oorlog
voor je zond. Ik zou je djen slechts
geven, in geval hij sneuvelde. Na
zijn dood zpu je hem krijgen. Nu,
vlak voor jullie weerzien, zul je de
zen brief lezen, ik denk dat ik hier
mee niet tegen zijn wenschen handel.
Omdat hij het wilde heb ik den
brief gelezen, en ik weet, hoe het
je gelukkig zal maken, dat hij zijn
hart daarin voor je open legt".
Bij deze woorden nam hjj den
brief uit zijn portefeuille en gaf haar
dien.
(Wordt vervolgd).