BRESKENSCHE COURANT Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D. Los van het goud. IVinnifred de Pelskoningin AKKERTJES Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 2L 50895 Uitgave E. BOOM-BLIEK - Breskens FEUILLETON Onze Nederlandsche handel met Iran. o Een nieuwe pijnstiller in een nieuwen vorm WiïiïïlMUUm ABONNEMENTSPRIJS Per drie maanden I 1.25. Buiten Breskens per drie maanden I 1.40. Franco per post per jaar 5.00 Buitenland per jaar I 6.50 Alles bij vooruitbetaling. ADVERTENTIEPRIJS Van 1-5 regels 10,75. Iedere regel meer I0;15. Ingez Med. 30 ct. per regel Abonnements-advertenties groote korting. Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels I 0.40 (bij vooruitbetaling) 0 Wat niemand had kunnen ver moeden js dan inderdaad toch ge schied. De belangrijke besluiten in Frankrijk genomen om tot een waar devermindering van het nationale ruilmiddel over te gaan, waren hier te lande met volkomen kalmte en berusting opgenomen, en onwrik baar leek nog de overtuiging, dat de Nederlandsche regeering zich door die besluiten niet van haar stuk zou laten brengen. Verklaringen van de hoogste autoriteiten uit re- geeringskringen en uit het bankwe zen dat er geen wijzigingen zouden komen in onze monetaire politiek gaven aan die overtuiging steun. Zelfs het later bekend geworden be richt uit Bern, dat de Fransche frank den Zwitserschen naamgenoot in zijn val had meegesleept, scheen nog niet de overtuiging te doen postvat ten, dat .nu ook over het lot van den gulden beslist zou moeten wor den. Men hoopte nog steeds, dat onze regeering, die ongetwijfeld te voren met het Zwitsersche besluit in kennis zal zijn gesteld, voet bij stuk zou willen en ook kunnen hou den. Intusschen is het toch, gelijk ge zegd, anders geloopen dan, laten wij gerust zeggen, algemeen verwacht, zij het dan ook niet door iedereen gehoopt, was. Het blijkt nu niet het besluit der Fransche regeering te zijn geweest, dat onze autoriteiten aan het wankelen heeft gebracht, doch het was de door Zwitserland in het vooruitzicht gestelde maatre gel, die in het holst van den nacht van Zaterdag op Zondag de verkla ring aan de regeering heeft ontlokt Het waren de berichten uit Bern welke onze regeering er toe genoopt hebben, haar houding „opnieuw in overweging te nemen," zooals het in de regeeringsverklaring heet. Inderdaad was ons land door het Zwitsersche besluit het eenige land ter wereld geworden, dat zijn munt- pariteit ongerept door alle stormen had bewaard: Saevis tranquillus in undis. Maar het kwam nu ook aan het niet te onderschatten gevaar bloot te staan, dat het in wel heel sterke mate den druk op de wissel koersen en op zijn goudvoorraad zou gaan gevoelen. Onder die om standigheden meent de regeering, dat de mogelijkheid om de huidige monetaire politiek te blijven hand 89. Roman van H. COURTHS-MAHLER met autorisatie uit het Duitsch vertaald door Mevr. J. P. WESSELINK-v. Rossum 0 Bijna had VVinnifred voor de tweede maal het bewustzijn verloren nu van vreugde. Maar zij klemde zich aan haar vader vast en keek hem met haar groote, smartelijke oogen aan. „Vader beste vader zal eindelijk weer rust in mijn hart ko men? O, hoe wreed was deze tijd! Hij streelde langs heur haar. „Wees getroost, mijn kind op regen volgt zonneschijn. Wij mogen nu tenminste hopen. Ik schrijf dade lijk aan Holström en verzoek hem ons zoo spoedig mogelijk van alles op de hoogte te brengen". En reeds eenige weken later kre gen zij bericht, dat Salten gezond was en de uniform had uitgetrokken. Hij wachtte nu op het sluiten van haven niet langer aanwezig kan wor den geacht. Handhaving van de totdusver ge volgde monetaire politiek beteekende in de eerste en voornaamste plaats vrije uitvoer van goud, ten einde aldus de waarde van ons nationale ruilmiddel, den gulden, onder alle omstandigheden op het wettelijke peil te kunnen houden. De stormen in het buitenland ontketend, zouden zich nu ongetwijfeld gaan richten op het eene land, dat als een rots te niidden van de branding was blij ven staan. De internationale spe- van de monetaire politiek schenen te wettigen, is dan ook voor ons land wel van zeer ver strekkende beteekenis geworden. Van belang is ongetwijfeld de mededeeling in de regeeringsverklaring, dat het besluit om met ingang van heden den uit voer van goud te verbieden (tenzij deze uitvoer gedekt wordt door een authentiek certificaat van de Ne derlandsche Bank) genomen is in volledige overeenstemming met het gevoelen van de leiding onzer cen trale credietinstelling. Met dat al blijven wij. aldus de N. R. Crt., het besluit der regee ring, hoe noodzakelijk en zelfs on vermijdelijk het ook geacht moge zijn, betreuren. Zonder vooruit te willen loopen op de verdere maatre gelen, die thans wellicht aan de orde zullen komen het verbod tot uit voer van goud beteekent voorloopig niet anders dan het innemen van een afwachtingsstelling meenen wij toch te moeten waarschuwen, eenerzijds tegen overdreven vrees voor mogelijke gevolgen, die spaar der, belegger en loontrekker zou den kunnen treffen, doch anderzijds niet minder tegen de verwachting, dat vele moeilijkheden, waarmede regeering en natie te kampen heb ben, nu met één slag uit den weg zouden worden geruimd. Op het ge bied van aanpassing aan de inter nationale toestanden waren wij, dank zij de stijgende prijsbeweging op de wereldmarkt reeds een heel eind op weg, en de overtuiging was wijd verbreid, dat wij, indien men in staat zou zijn geweest nog eenigen tijd den gekozen weg te blijven bewan delen, de moeilijkheden te boven zouden zijn gekomen. Dat zulks niet zoo heeft mogen zijn, valt slechts te betreuren. Hoe het nu verder met onzen gul den zal gaan dient te worden afge wacht. Zal men hem aan het spel den vrede. Hartau gaf hem langs Aage Hol ström antwoord en toen vader en dochter van de Hudsonbaai terug kwamen, kregen zij het eerste di recte bericht van Salten, weliswaar over Zweden. Salten schreef: „Mijn hooggeachte vaderlijke vriend I Eindelijk hoop ik u een schrijven te doen toekomen. De cen suur voor brieven is naar neutrale landen voorloopig opgeheven en Aage Holström zal u dit schrijven doen toekomen. Met innige dank baarheid heb ik vernomen, dat i_ en Winnifred gezond zijt en nog in trouw aan mij denkt. Hiervoor wil ik graag alles hebben geleden, wat het lot mij heeft opgelegd. Hier in Duitschland is helaas alles nog zeer verward. Onze jonge Republiek weet nog niet welke richting zij ne men wil of moet. Er dreigt mis schien nog de ergste aller oorlogen de burgeroorlog. Alle wilde aan driften zijn opgezweept door ontzet tende gebeurtenissen, door ontberin gen en nood. Maar aan zulk een oorlog zou ik nooit deelnemen en dat .behoef ik gelukkig ook niet. Ik ben geen officier meer en vertoef nu in rust en stilte bij mijn moeder, die gelukkig is, dat ik dezen oorlog ongedeerd heb doorstaan. Ik zou liever heden dan morgen mijn boeltje der internationale krachten overla ten, gelijk van het uitbreken van den oorlog af tot April 1925 vrijwel onopgemerkt het geval is geweest of zal, wellicht in internationaal over leg, een punt worden gekozen, waar op zijn goudwaarde opnieuw zal wor den vastgesteld? De nader te nemen besluiten zullen dit wel spoedig open baren. Doch wat men in elk geval zal mogen hopen is dat een deva luatie van onze nationale munt al leen de prijs zal zijn voor een dan allicht niet te duur gekochte winst van een door internationale stabiliteit verkregen grootere rust en zekerheid op het gebied van handel en verkeer, culatie, wier operatieterrein allengs zeer beperkt was geworden, zou al leen reeds vanwege de uitzonderlijke en kwetsbare positie, waarin ons land was geraakt, aanleiding heb ben gevonden haar aanvallen nu spe ciaal tegen den gulden te richten en door het opdrijven van de wissel koersen op het buitenland een zoo danig verlies aan goud hier te iande hebben veroorzaakt, dat ons na tionale ruilmiddel, geenszins door oorzaken van binnen uit, doch enkel wegens een wijd uitgezaaid wantrou wen ten val worden gebracht. Als dan zou de regeering den gouden standaard te eeniger ,tijd fcoch hebben moeten prijs geven, maar dan nadat eerst dg goudvoorraad van de Ne derlandsche Bank reeds op niet (e verantwoorden wijze zou zijn ver zwakt. Men kan dan ook wel zeg gen, dat de regeering thans in de positie is gekomen, waarop reeds vroeger in verklaringen van hooger- hand was gezinspeeld, n.l. dat zij, bij alle steeds getoonde vastberaden heid om den gouden standaard te handhaven, haar politiek alleen dan zou opgeven, wanneer zij te eeniger tijd door oorzaken van buiten af van het goud zou worden afgedron gen. Het gebeurde in Zwitserland, waar volgens veler meening de handha ving van het nationale ruilmiddel op zijn oorspronkelijke peil alleszins mogelijk ware geweest en de uitslag van een nog niet zoo lang geleden gehouden volksstemming, mitsgaders allerlei zeer recente uitlatingen van gezaghebbende zijden, de verwach ting van continuiteit op het gebied van handel en verkeer. 0 pakken en naar Canada vertrek ken, want nu in Duitschland te leven is een voortdurende marteling. Maar ik moet eerst weten, of ik als Duit scher in Canada kan komen. In elk geval moet ik het volledig sluiten van den vrede afwachten, dat naar wij hopen spoedig zal zijn. Vindt u het goed, als ik nu in Duitschland de relaties tracht aan te knoopen, hetgeen ik voor den oorlog niet meer heb kunnen doen? Ik zou graag den stillen tijd van wachten benutten door werkzaam te zijn voor uw firma. Voor een werkeloos leven ben ik niet aangelegd. En nu over dat, wat mij het meest ter harte gaat: hoe gaat het WinnifredDenkt zij nog aan mij, zooals voor jaren, toen wij afscheid namen? Ik waag. het ternauwernood te hopen, en toch als ik aan Winnifred Hartau denk, geloof ik, dat zij tot de vrou wen behoort, die de trouw in hun hart kunnen bewaren. Naar ik hoop krijg ik spoedig eenige regels van uw hand via Zwe den. God zegene Aage Holström er voor, dat hij een verbinding tusschen ons in stand heeft weten te Jiouden anders zou ik wanhopend zijn ge worden. Voor heden wil ik eindjgen, mijn hooggeachte vaderlijke vriend. Met groot verlangen wacht ik op bericht Opvallende vooruitgang van in- en uitvoer. De Directeur van het Bureau voor Handelsinlichtingen te Amsterdam C. deelt ons het volgende mede: Sinds Iraansche Commercieele on dernemingen gemachtigden naar Ne derland zenden om te trachten toe nadering te verkrijgen tusschen Ne derland en het oude Perzië, dat op 21 Maart 1935 officieel zijn nieuwen naam „Iran" ontving, blijkt de be langstelling voor dezen Staat ook werkelijk te zijn toegenomen. Men neemt waar, dat de Regee ring onder de huidige dynastie er naar streeft het land met zijn be volking van 12 millioen zielen in beteekenis te doen toenemen. Zeer groote aandacht wordt geschonken aan den uitvoer van het land. Op dit gebied is door de overheid zulk een activiteit ontwikkeld, dat de cij fers ,over 1934-1935 een verruiming van den buitenlandschen handel te zien geven, dank zij de maatregelen van de Regeering tegen protectionis tische gezindheid van andere landen. Een van de maatregelen ter be scherming van den handel is het oprichten van handelsondernemingen ten doel hebbende de ontwikkeling van de nijverheid van het land. De textiel- en suikerindustrie zijn in derdaad zeer vooruitgegaan. In 1935 ging men over tot het oprichten van 2 nieuwe suikerfabrieken. Het monopolie van suiker en thee 127.899.845,50 rials (de: rial heeft heeft een waarde van 8 Hollandsche centen) werd bestemd voor het bou wen van den Trans- Iraanschen Spoorweg, waarbij Nederlandsche in genieurs in de gelegenheid werden gesteld den naam van Nederland hoog te houden. Er wordt ernstig naar gestreefd om den landbouw op hoog peil te houden. Voor de uitvoering van het irrigatie-plan zal men, naar ver luidt, medewerking van Ned. des kundigen op prijs stellen. De export beliep in 1934: 1.817.257.421 rials De invoer bedroeg in 1934: 841.736.350 rials Uit de volgende cijfers blijkt een toename van den Nederlandschen buitenlandschen handel met .Iran: Uitvoer van Nederland naar Iran van u. Ik groet u hartelijk, kus eer biedig de hand uwer zuster .en .ver zoek u zeer Winnifred te zeggen, dat ik slechts één verlangen ken haar weer te zien. Uw toegenegen Rudolf Salten". Winnifred was overgelukkig met dezen brief. Haar vader beantwoord de dien dadelijk. Zij bracht hem een kaartje en verzocht hem dit in zijn brief te sluiten. Op het kaartje stond „Winnifred Hartau kan trouw zijn Wij zullen elkander nooit vergeten". Hartau had Salten geschreven, dat hij in elk geval probeeren moest met groote Duitsche bonthandelaars relatiesaan te knoopen. Al zou Duitschland er misschien pok lang op moeten wachten, iets anders dan het allernoodzakelijkste in te voeren zoo zou men toch reeds kunnen be proeven voeling te krijgen en voor later voorbereidend werk te doen „Ik hoop, mijn beste jonge vriend dat ge nu spoedig bij ons kunt terug- keeren, want ik verlang zeer naar eenige rust en eenige ontlasting van mijn werk. Blijf echter in Duitsch land totdat ik u naar hier roep, of tot ik zélf met Winni naar Duitschland kom. Misschien kan er op de laatste wijze spoediger een weerzien tusschen ons plaats heb Een rinding ran Apotheker Dumont die geneeskrachtige stoffen op zoodanige wijze samenvoegde, dat daaruit ontstond een uiterst veelzijdig werkend middel, dat snel pijnen stilt en toch onschadelijk is. Bovendien zijn het géén harde tabletten, doch fijn en daardoor dadelijk oplossend poeder dat omgeven is door een smaakloos omhulsel van ouwel. Ge proeft nietsI 1. 10 tollen onder water houden 2. dan achter op de tong leggen 3 doorslikken met 'n teug water Slechts 52 cent per buisje van 12 stuks I "AKKERTJES" werken verrassend snel bij: Neder/ondich Hoofdpijn, Migraine, Zenuw- pijn, Kiespijn, Spierpijn, Rheu- matische pijnen, Vrouwenpijn en bij gevatte kou, Griep, enz. Volgens recept van Apotheker Dumont Wijze van innemen en Afghanistan 1932: f 82.429; 1935: f 602.560. Invoer uit Iran in Nederland 1932: f 1.133.600; in 1935: f 2.063.858. Uitvoerartikelen van Iran zijn: landbouwproducten, zijde, katoen, opium, graan, vruchten, wol, hout, tabak, petroleum, mineralen, gom men, tapijten, gedroogde vruchten, huiden, amandelen, rozijnen, kren ten, dadels, zout, huiden en vellen, vijgen, gedroogde visch, ijzer-oxide, geitenvellen, leder, rijst, oliezaden. Als invoerartikelen worden ge noemd: katoenen en wollen stuk goederen, drogerijen, zeep, lucifers, specerijen, garens, thee, suiker, kaar sen, ijzerwaren, spiritus, tin, koper, glaswerk, aardewerk, papier, cement. De industrie is nog maar middel matig ontwikkeld. De vervaardiging van de wereld-vermaarde tapijten, vormt nog steeds een van de be langrijkste inkomsten van het land. Onder de in den laatsten tijd op gerichte industrieën worden ge noemd: de vervaardiging van ge neesmiddelen en hygiënische artike len, verschillende leersoorten, het verwerken van de zoutvoorraden en het maken van chemische producten. Uit het bovenstaande blijkt, dat ben en dan wil ik Winni fn u - niet onnoodig kwellen. De proeftijd hebt ge beiden doorstaan en God geve, dat nu eindelijk de zon weer voor u beiden schijnt. Ik zal intus schen hier al mijn invloed gebrui ken om mogelijk te maken, dat ge hier in Canada wordt toegelaten en ook mijn best doen u ook hier in het openbaar leven de positie te verzeke ren, die aan mijn schoonzoon toe komt. In de hoop, dat wij elkaar spoedig terugzien. Uw Peter Hartau". Salten kreeg dezen brief toen hij van een bezoek aan de Leipziger Messe thuiskwam. Daar had hij ijve rig en met succes voor de firma Hartau gewerkt. Het was de na- jaarsmesse van 1919. Toen hij nu Hartau's brief kreeg, werd hij door een groote ontroering aangegrepen. Het scheen ook hem zeer waarschijnlijk, dat een terug zien tusschen hem en Hartau en zijn dochter het spoedigste in Duitsch land zou kunnen plaats hebben. Niet tegenstaande het sluiten van den vrede waren er toch nog een me nigte formaliteiten ie vervullen. Sal ten had zijn intrek weer genomen bij zijn moeder. .(Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1936 | | pagina 1