BRESKENSCHE COURANT
Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D.
Los van het goud.
IVinnifred de Pelskoningin
AKKERTJES
Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 2L
50895
Uitgave E. BOOM-BLIEK - Breskens
FEUILLETON
Onze Nederlandsche
handel met Iran.
o
Een nieuwe pijnstiller
in een nieuwen vorm
WiïiïïlMUUm
ABONNEMENTSPRIJS
Per drie maanden I 1.25. Buiten Breskens per drie maanden I 1.40.
Franco per post per jaar 5.00
Buitenland per jaar I 6.50 Alles bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIEPRIJS
Van 1-5 regels 10,75. Iedere regel meer I0;15. Ingez Med. 30 ct. per regel
Abonnements-advertenties groote korting.
Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels I 0.40 (bij vooruitbetaling)
0
Wat niemand had kunnen ver
moeden js dan inderdaad toch ge
schied. De belangrijke besluiten in
Frankrijk genomen om tot een waar
devermindering van het nationale
ruilmiddel over te gaan, waren hier
te lande met volkomen kalmte en
berusting opgenomen, en onwrik
baar leek nog de overtuiging, dat
de Nederlandsche regeering zich
door die besluiten niet van haar
stuk zou laten brengen. Verklaringen
van de hoogste autoriteiten uit re-
geeringskringen en uit het bankwe
zen dat er geen wijzigingen zouden
komen in onze monetaire politiek
gaven aan die overtuiging steun.
Zelfs het later bekend geworden be
richt uit Bern, dat de Fransche frank
den Zwitserschen naamgenoot in
zijn val had meegesleept, scheen nog
niet de overtuiging te doen postvat
ten, dat .nu ook over het lot van
den gulden beslist zou moeten wor
den. Men hoopte nog steeds, dat
onze regeering, die ongetwijfeld te
voren met het Zwitsersche besluit
in kennis zal zijn gesteld, voet bij
stuk zou willen en ook kunnen hou
den.
Intusschen is het toch, gelijk ge
zegd, anders geloopen dan, laten wij
gerust zeggen, algemeen verwacht,
zij het dan ook niet door iedereen
gehoopt, was. Het blijkt nu niet het
besluit der Fransche regeering te
zijn geweest, dat onze autoriteiten
aan het wankelen heeft gebracht,
doch het was de door Zwitserland
in het vooruitzicht gestelde maatre
gel, die in het holst van den nacht
van Zaterdag op Zondag de verkla
ring aan de regeering heeft ontlokt
Het waren de berichten uit Bern
welke onze regeering er toe genoopt
hebben, haar houding „opnieuw in
overweging te nemen," zooals het
in de regeeringsverklaring heet.
Inderdaad was ons land door het
Zwitsersche besluit het eenige land
ter wereld geworden, dat zijn munt-
pariteit ongerept door alle stormen
had bewaard: Saevis tranquillus in
undis. Maar het kwam nu ook aan
het niet te onderschatten gevaar
bloot te staan, dat het in wel heel
sterke mate den druk op de wissel
koersen en op zijn goudvoorraad
zou gaan gevoelen. Onder die om
standigheden meent de regeering,
dat de mogelijkheid om de huidige
monetaire politiek te blijven hand
89.
Roman van
H. COURTHS-MAHLER
met autorisatie uit het
Duitsch vertaald door
Mevr. J. P. WESSELINK-v. Rossum
0
Bijna had VVinnifred voor de
tweede maal het bewustzijn verloren
nu van vreugde. Maar zij klemde
zich aan haar vader vast en keek
hem met haar groote, smartelijke
oogen aan.
„Vader beste vader zal
eindelijk weer rust in mijn hart ko
men? O, hoe wreed was deze tijd!
Hij streelde langs heur haar.
„Wees getroost, mijn kind op
regen volgt zonneschijn. Wij mogen
nu tenminste hopen. Ik schrijf dade
lijk aan Holström en verzoek hem
ons zoo spoedig mogelijk van alles
op de hoogte te brengen".
En reeds eenige weken later kre
gen zij bericht, dat Salten gezond
was en de uniform had uitgetrokken.
Hij wachtte nu op het sluiten van
haven niet langer aanwezig kan wor
den geacht.
Handhaving van de totdusver ge
volgde monetaire politiek beteekende
in de eerste en voornaamste plaats
vrije uitvoer van goud, ten einde
aldus de waarde van ons nationale
ruilmiddel, den gulden, onder alle
omstandigheden op het wettelijke peil
te kunnen houden. De stormen in
het buitenland ontketend, zouden
zich nu ongetwijfeld gaan richten
op het eene land, dat als een rots
te niidden van de branding was blij
ven staan. De internationale spe-
van de monetaire politiek schenen
te wettigen, is dan ook voor ons
land wel van zeer ver strekkende
beteekenis geworden. Van belang is
ongetwijfeld de mededeeling in de
regeeringsverklaring, dat het besluit
om met ingang van heden den uit
voer van goud te verbieden (tenzij
deze uitvoer gedekt wordt door een
authentiek certificaat van de Ne
derlandsche Bank) genomen is in
volledige overeenstemming met het
gevoelen van de leiding onzer cen
trale credietinstelling.
Met dat al blijven wij. aldus de
N. R. Crt., het besluit der regee
ring, hoe noodzakelijk en zelfs on
vermijdelijk het ook geacht moge
zijn, betreuren. Zonder vooruit te
willen loopen op de verdere maatre
gelen, die thans wellicht aan de orde
zullen komen het verbod tot uit
voer van goud beteekent voorloopig
niet anders dan het innemen van
een afwachtingsstelling meenen
wij toch te moeten waarschuwen,
eenerzijds tegen overdreven vrees
voor mogelijke gevolgen, die spaar
der, belegger en loontrekker zou
den kunnen treffen, doch anderzijds
niet minder tegen de verwachting,
dat vele moeilijkheden, waarmede
regeering en natie te kampen heb
ben, nu met één slag uit den weg
zouden worden geruimd. Op het ge
bied van aanpassing aan de inter
nationale toestanden waren wij, dank
zij de stijgende prijsbeweging op de
wereldmarkt reeds een heel eind op
weg, en de overtuiging was wijd
verbreid, dat wij, indien men in staat
zou zijn geweest nog eenigen tijd
den gekozen weg te blijven bewan
delen, de moeilijkheden te boven
zouden zijn gekomen. Dat zulks niet
zoo heeft mogen zijn, valt slechts
te betreuren.
Hoe het nu verder met onzen gul
den zal gaan dient te worden afge
wacht. Zal men hem aan het spel
den vrede.
Hartau gaf hem langs Aage Hol
ström antwoord en toen vader en
dochter van de Hudsonbaai terug
kwamen, kregen zij het eerste di
recte bericht van Salten, weliswaar
over Zweden. Salten schreef:
„Mijn hooggeachte vaderlijke
vriend I Eindelijk hoop ik u een
schrijven te doen toekomen. De cen
suur voor brieven is naar neutrale
landen voorloopig opgeheven en
Aage Holström zal u dit schrijven
doen toekomen. Met innige dank
baarheid heb ik vernomen, dat i_
en Winnifred gezond zijt en nog
in trouw aan mij denkt. Hiervoor
wil ik graag alles hebben geleden,
wat het lot mij heeft opgelegd. Hier
in Duitschland is helaas alles nog
zeer verward. Onze jonge Republiek
weet nog niet welke richting zij ne
men wil of moet. Er dreigt mis
schien nog de ergste aller oorlogen
de burgeroorlog. Alle wilde aan
driften zijn opgezweept door ontzet
tende gebeurtenissen, door ontberin
gen en nood. Maar aan zulk een
oorlog zou ik nooit deelnemen en
dat .behoef ik gelukkig ook niet.
Ik ben geen officier meer en vertoef
nu in rust en stilte bij mijn moeder,
die gelukkig is, dat ik dezen oorlog
ongedeerd heb doorstaan. Ik zou
liever heden dan morgen mijn boeltje
der internationale krachten overla
ten, gelijk van het uitbreken van
den oorlog af tot April 1925 vrijwel
onopgemerkt het geval is geweest
of zal, wellicht in internationaal over
leg, een punt worden gekozen, waar
op zijn goudwaarde opnieuw zal wor
den vastgesteld? De nader te nemen
besluiten zullen dit wel spoedig open
baren. Doch wat men in elk geval
zal mogen hopen is dat een deva
luatie van onze nationale munt al
leen de prijs zal zijn voor een dan
allicht niet te duur gekochte winst
van een door internationale stabiliteit
verkregen grootere rust en zekerheid
op het gebied van handel en verkeer,
culatie, wier operatieterrein allengs
zeer beperkt was geworden, zou al
leen reeds vanwege de uitzonderlijke
en kwetsbare positie, waarin ons
land was geraakt, aanleiding heb
ben gevonden haar aanvallen nu spe
ciaal tegen den gulden te richten
en door het opdrijven van de wissel
koersen op het buitenland een zoo
danig verlies aan goud hier te iande
hebben veroorzaakt, dat ons na
tionale ruilmiddel, geenszins door
oorzaken van binnen uit, doch enkel
wegens een wijd uitgezaaid wantrou
wen ten val worden gebracht. Als
dan zou de regeering den gouden
standaard te eeniger ,tijd fcoch hebben
moeten prijs geven, maar dan nadat
eerst dg goudvoorraad van de Ne
derlandsche Bank reeds op niet (e
verantwoorden wijze zou zijn ver
zwakt. Men kan dan ook wel zeg
gen, dat de regeering thans in de
positie is gekomen, waarop reeds
vroeger in verklaringen van hooger-
hand was gezinspeeld, n.l. dat zij,
bij alle steeds getoonde vastberaden
heid om den gouden standaard te
handhaven, haar politiek alleen dan
zou opgeven, wanneer zij te eeniger
tijd door oorzaken van buiten af
van het goud zou worden afgedron
gen.
Het gebeurde in Zwitserland, waar
volgens veler meening de handha
ving van het nationale ruilmiddel
op zijn oorspronkelijke peil alleszins
mogelijk ware geweest en de uitslag
van een nog niet zoo lang geleden
gehouden volksstemming, mitsgaders
allerlei zeer recente uitlatingen van
gezaghebbende zijden, de verwach
ting van continuiteit op het gebied
van handel en verkeer.
0
pakken en naar Canada vertrek
ken, want nu in Duitschland te leven
is een voortdurende marteling. Maar
ik moet eerst weten, of ik als Duit
scher in Canada kan komen. In elk
geval moet ik het volledig sluiten
van den vrede afwachten, dat naar
wij hopen spoedig zal zijn.
Vindt u het goed, als ik nu in
Duitschland de relaties tracht aan te
knoopen, hetgeen ik voor den oorlog
niet meer heb kunnen doen? Ik zou
graag den stillen tijd van wachten
benutten door werkzaam te zijn voor
uw firma. Voor een werkeloos leven
ben ik niet aangelegd. En nu over
dat, wat mij het meest ter harte
gaat: hoe gaat het WinnifredDenkt
zij nog aan mij, zooals voor jaren,
toen wij afscheid namen? Ik waag.
het ternauwernood te hopen, en toch
als ik aan Winnifred Hartau
denk, geloof ik, dat zij tot de vrou
wen behoort, die de trouw in hun
hart kunnen bewaren.
Naar ik hoop krijg ik spoedig
eenige regels van uw hand via Zwe
den. God zegene Aage Holström er
voor, dat hij een verbinding tusschen
ons in stand heeft weten te Jiouden
anders zou ik wanhopend zijn ge
worden.
Voor heden wil ik eindjgen, mijn
hooggeachte vaderlijke vriend. Met
groot verlangen wacht ik op bericht
Opvallende vooruitgang van
in- en uitvoer.
De Directeur van het Bureau voor
Handelsinlichtingen te Amsterdam C.
deelt ons het volgende mede:
Sinds Iraansche Commercieele on
dernemingen gemachtigden naar Ne
derland zenden om te trachten toe
nadering te verkrijgen tusschen Ne
derland en het oude Perzië, dat op
21 Maart 1935 officieel zijn nieuwen
naam „Iran" ontving, blijkt de be
langstelling voor dezen Staat ook
werkelijk te zijn toegenomen.
Men neemt waar, dat de Regee
ring onder de huidige dynastie er
naar streeft het land met zijn be
volking van 12 millioen zielen in
beteekenis te doen toenemen. Zeer
groote aandacht wordt geschonken
aan den uitvoer van het land. Op
dit gebied is door de overheid zulk
een activiteit ontwikkeld, dat de cij
fers ,over 1934-1935 een verruiming
van den buitenlandschen handel te
zien geven, dank zij de maatregelen
van de Regeering tegen protectionis
tische gezindheid van andere landen.
Een van de maatregelen ter be
scherming van den handel is het
oprichten van handelsondernemingen
ten doel hebbende de ontwikkeling
van de nijverheid van het land. De
textiel- en suikerindustrie zijn in
derdaad zeer vooruitgegaan. In 1935
ging men over tot het oprichten
van 2 nieuwe suikerfabrieken. Het
monopolie van suiker en thee
127.899.845,50 rials (de: rial heeft
heeft een waarde van 8 Hollandsche
centen) werd bestemd voor het bou
wen van den Trans- Iraanschen
Spoorweg, waarbij Nederlandsche in
genieurs in de gelegenheid werden
gesteld den naam van Nederland
hoog te houden.
Er wordt ernstig naar gestreefd
om den landbouw op hoog peil te
houden. Voor de uitvoering van het
irrigatie-plan zal men, naar ver
luidt, medewerking van Ned. des
kundigen op prijs stellen.
De export beliep in 1934:
1.817.257.421 rials
De invoer bedroeg in 1934:
841.736.350 rials
Uit de volgende cijfers blijkt een
toename van den Nederlandschen
buitenlandschen handel met .Iran:
Uitvoer van Nederland naar Iran
van u. Ik groet u hartelijk, kus eer
biedig de hand uwer zuster .en .ver
zoek u zeer Winnifred te zeggen,
dat ik slechts één verlangen ken
haar weer te zien.
Uw toegenegen
Rudolf Salten".
Winnifred was overgelukkig met
dezen brief. Haar vader beantwoord
de dien dadelijk. Zij bracht hem een
kaartje en verzocht hem dit in zijn
brief te sluiten. Op het kaartje stond
„Winnifred Hartau kan trouw zijn
Wij zullen elkander nooit vergeten".
Hartau had Salten geschreven, dat
hij in elk geval probeeren moest
met groote Duitsche bonthandelaars
relatiesaan te knoopen. Al zou
Duitschland er misschien pok lang
op moeten wachten, iets anders dan
het allernoodzakelijkste in te voeren
zoo zou men toch reeds kunnen be
proeven voeling te krijgen en voor
later voorbereidend werk te doen
„Ik hoop, mijn beste jonge vriend
dat ge nu spoedig bij ons kunt terug-
keeren, want ik verlang zeer naar
eenige rust en eenige ontlasting van
mijn werk. Blijf echter in Duitsch
land totdat ik u naar hier roep, of
tot ik zélf met Winni naar
Duitschland kom. Misschien kan er
op de laatste wijze spoediger een
weerzien tusschen ons plaats heb
Een rinding ran Apotheker Dumont
die geneeskrachtige stoffen op zoodanige
wijze samenvoegde, dat daaruit ontstond
een uiterst veelzijdig werkend middel, dat
snel pijnen stilt en toch onschadelijk is.
Bovendien zijn het géén harde tabletten,
doch fijn en daardoor dadelijk oplossend
poeder dat omgeven is door een smaakloos
omhulsel van ouwel. Ge proeft nietsI
1. 10 tollen onder water houden
2. dan achter op de tong leggen
3 doorslikken met 'n teug water
Slechts 52 cent per buisje van 12 stuks I
"AKKERTJES" werken verrassend snel bij:
Neder/ondich Hoofdpijn, Migraine, Zenuw-
pijn, Kiespijn, Spierpijn, Rheu-
matische pijnen, Vrouwenpijn
en bij gevatte kou, Griep, enz.
Volgens recept van Apotheker Dumont
Wijze van
innemen
en Afghanistan 1932: f 82.429; 1935:
f 602.560.
Invoer uit Iran in Nederland 1932:
f 1.133.600; in 1935: f 2.063.858.
Uitvoerartikelen van Iran zijn:
landbouwproducten, zijde, katoen,
opium, graan, vruchten, wol, hout,
tabak, petroleum, mineralen, gom
men, tapijten, gedroogde vruchten,
huiden, amandelen, rozijnen, kren
ten, dadels, zout, huiden en vellen,
vijgen, gedroogde visch, ijzer-oxide,
geitenvellen, leder, rijst, oliezaden.
Als invoerartikelen worden ge
noemd: katoenen en wollen stuk
goederen, drogerijen, zeep, lucifers,
specerijen, garens, thee, suiker, kaar
sen, ijzerwaren, spiritus, tin, koper,
glaswerk, aardewerk, papier, cement.
De industrie is nog maar middel
matig ontwikkeld. De vervaardiging
van de wereld-vermaarde tapijten,
vormt nog steeds een van de be
langrijkste inkomsten van het land.
Onder de in den laatsten tijd op
gerichte industrieën worden ge
noemd: de vervaardiging van ge
neesmiddelen en hygiënische artike
len, verschillende leersoorten, het
verwerken van de zoutvoorraden en
het maken van chemische producten.
Uit het bovenstaande blijkt, dat
ben en dan wil ik Winni fn u -
niet onnoodig kwellen. De proeftijd
hebt ge beiden doorstaan en God
geve, dat nu eindelijk de zon weer
voor u beiden schijnt. Ik zal intus
schen hier al mijn invloed gebrui
ken om mogelijk te maken, dat ge
hier in Canada wordt toegelaten en
ook mijn best doen u ook hier in het
openbaar leven de positie te verzeke
ren, die aan mijn schoonzoon toe
komt. In de hoop, dat wij elkaar
spoedig terugzien.
Uw Peter Hartau".
Salten kreeg dezen brief toen hij
van een bezoek aan de Leipziger
Messe thuiskwam. Daar had hij ijve
rig en met succes voor de firma
Hartau gewerkt. Het was de na-
jaarsmesse van 1919.
Toen hij nu Hartau's brief kreeg,
werd hij door een groote ontroering
aangegrepen. Het scheen ook hem
zeer waarschijnlijk, dat een terug
zien tusschen hem en Hartau en zijn
dochter het spoedigste in Duitsch
land zou kunnen plaats hebben. Niet
tegenstaande het sluiten van den
vrede waren er toch nog een me
nigte formaliteiten ie vervullen. Sal
ten had zijn intrek weer genomen
bij zijn moeder.
.(Wordt vervolgd).