BRESKENSCHE COURANT
Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D.
Winnifred de Pelskoningin.
Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 50895 Uitgave E. BOOM-BLIEK - Breskens
FEUILLETON
Juist voor Vrouwen!
45ste Jaargang
Dinsdag 22 September 1936
NummerU4i7z
ABONNEMENTSPRIJS
Per drie maanden 1.25. Buiten Breskens per drie maanden I 1.40
Franco per post per jaar f 5 00
Buitenland per jaar t 6.50 Alles bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIEPRIJS
Van 1-5 regels 10,75. Iedere regel meer 10; 15. Ingez. Med. 30 ct. per regel
Abonnements-advertenties groote korting.
Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels 0.40 (bij vooruitbetaling)
Een nieuwen Staat
in Oostenrijk.
o
Als men spreekt van het „na
tionale" Oostenrijk, mag men dit
geenszins gelijk stellen met een na-
tionaal-socialistisch Oostenrijk, hoe
wel, vooral in een groot gedeelte
van de provincie, het gros van de
bevolking veel voor het Duitsche na-
tionaal-socialisme voelt. Het na
tionale Oostenrijk in den zin van de
actie tot vernieuwing, die thans in
politiek opzicht gedragen wordt door
het vaderlandsche front, is het
Oostenrijk, dat dr. Karl Lueger, de
Weensche burgemeester, nog voor
den oorlog heeft voorbereid, dat
bondskanselier dr. Seipel theoretisch
heeft gegrondvest, dat Dollfuss
practisch heeft voorbereid, terwijl
Schuschnigg het geleidelijk in pile
opzichten wil verwezenlijken, daar
Dollfuss door zijn ontijdigen dood
niet in staat was zijn werk te vol
tooien. Dit nationale Oostenrijk heeft
sinds 1933 ook tal van auteurs, die
op academische gronden zijn bestaan
verdedigen en den historischen
grondslag ervan aantoonen. Het is
een Oostenrijk, dat weliswaar een
Duitsche staat, maar geen Pruisische
en vooral geen nationaal-socialis-
tische staat wil zijn, derhalve elke
vereeniging met het Duitsche rijk
van de hand wijst, zoolang dit, ge
lijk voor de omwenteling, te ver
eenzelvigen viel met het Pruisendom,
of sinds Hitler met het nationaal -
socialisme. Dit zelfstandige Oosten
rijk motiveert zijn recht op en zijn
noodzaak van bestaan met tal van
historische en cultureele gegevens,
maar ook met een reeks gegevens,
gegrond op ras, confessie of psycho
logie. Hierbij dient echter opge
merkt, aldus de correspondent van
de N. R. Crt., dat niet te zeggen
valt, of inderdaad de meerderheid
van de Oostenrijksche bevolking
thans dit standpunt deelt, of dat zij
toch aan vereeniging met Hitler's
derde rijk de .voorkeur zou geven,
daar men daarvoor de positieve ge
gevens mist en indrukken in dit op
zicht licht misleidend kunnen zijn
Engelbert Dollfuss heeft het geluk
gehad, dat zijn tegenstanders het on
derling oneens waren en zelf hun
sterksten steun, het parlement, ver
lamden. Bij Schuschnigg is de zaak
eenigszins anders. Hij heeft zijn te
87.
Roman van
H. COURTHS-MAHLER
met autorisatie uit het
Duitsch vertaald door
Mevr. J. P. WESSELINK-v. Rossum
0
Het ging zijn verstand te boven,
dat Salten nog eens, zonder het te
moeten, in den kogelregen was ge
gaan, om hem juist hem te red
den. Salten moest toch weten, dat
hij zijn vijand was. En toch had
hij zijn vijand gered, met het groot
ste levensgevaar?
Dat had een grooten indruk op
Georg Fein gemaakt. En toen Sal
ten nu aan zijn legerstede stond,
keek hij hem met geheel veranderde
uitdrukking aan. Zij waren alleen
niemand kon hen hooren.
„Waarom heeft u mij van een
zekeren dood gered, luitenant?"
vroeg hij.
Salten keek hem vast aan. „Om
dat ik een oude schuld aan u goed
genstanders bedwongen, maar zijn
vrienden, die hem vaak in onge
legenheid hebben gebracht of val-
sche vrienden bleken, zijn het on
derling niet eens. Voor Schuschnigg
kon het spreekwoord gelden: „God
bescherme mij tegen mijn vrienden,
voor mijn vijanden zal ik zelf wel
zorgen".
De aankondiging van het vader
landsche front, dat het half October
te Weenen groote betoogingen zal
houden, toont, dat von Schuschnigg
er zeker op rekent tegen dien tijd,
d.i. dus over een maand, zijn binnen-
en buitenlandsche actie tot het sta
dium van rijpheid te hebben ge
bracht. Een dezer dagen uitgespro
ken rede van den chef van de pro
paganda van het vaderlandsche front
heeft den kenner van de toestanden
een aanwijzing gegeven, waarom het
de binnenlandsche politiek te doen
is, om de volkomen overwinning van
het partijwezen, dat weliswaar sinds
Dollfuss formeel niet meer bestaat,
doch in een andere gestalte werd
voortgezet, om maar enkele voor
beelden te noemen, als burgerwacht,
als stormschare, als vrijheidsbond,
enz. Metterdaad is het Schuschnigg
met zijn energie en handigheid ge
tukt dezen bewegingen hun mili
tante karakter te ontnemen en ze
op zuiver cultureelen grondslag te
stellen, waarop zij echter niet al te
best gedijen en steeds meer aan in
vloed en aan activiteit verliezen.
Schuschnigg is thans als hoofd van
de regeering en als leider van het
vaderlandsche front machtiger dan
Dollfuss ooit geweest is. Er be
hoort een groote mate van zelftucht
en de bescheidenheid van een von
Schuschnigg toe, om deze macht niet
te overschrijden en zich te houden
binnen de perken, die het motto
van het vaderlandsche front bevesti
gen: „Oostenrijk is geen dictatuur-
staat, maar een staatsbestel, dat een
nieuwen vorm van democratie kan,
wil en zal brengen".
Het verzet in het regeeringskamp
heeft Schuschnigg in een vlug tempo
terzijde geschoven. Hoe staat het
nu met zijn openlijke tegenstanders?
Dat zijn in de eerste plaats de na
tionaal-socialisten, die sinds 11 Juli
een heel bijzondere positie innemen.
Nadat zij eerst het radicale element
het overwicht hadden gelaten, schij
nen zij thans het gematigde element
voorop te schuiven. Het leidende
beginsel van dit gematigde element
te maken had, dat weet u".
Een langen tijd keek Fein zwij
gend naar hem op. Toen zei hij
ruw: „een ander in uw plaats zou
blij zijn geweest, als ik ginds was
omgekomen. En u haalt mij er uit
uit den dichtsten 'kogelregen. Dat
doet een ander u niet licht na. En
van mij heeft u nu niets meer te
vreezen al wilt u ook na den oor
log weer officier blijven. Ik zou lie
ver mijn tong afbijten, dan iets over
die zaak te zeggen. En ik geloof
dat mijn vrouw ook fiiets
zal verraden. Zij stierf aan een
bloedvergiftiging nog voordat .ik
van haar gescheiden was. En
ik weet zij heeft u geen rust
gelaten u was niet de eenige.
Nu dan u kunt rustig officier
blijven ik geef u uw eerewoord
weer terug ik heb het nooit van
u ontvangen. Het was maar zoo
een uitdrukking".
Salten haalde diep adem. Een
groote ontroering maakte zich van
hem meester. De woorden van Georg
Fein namen een last van zijn ziel.
Reeds toen hij Fein uit den kogei
regen wegdroeg, had hij tot zichzelf
gezegd: „nu wordt de zonde van
je weggenomen. Als je het leven
van je vijand redt, onder gevaar
van 'je eigen, dan heb je goed ge
is de erkenning van een zelfstandig
Oostenrijk, zij het in de nauwste
politieke, oeconomische en cultureele
samenwerking met het Duitsche rijk,
die eigenlijk een samensmelting, zij
het ook langs anderen weg dan de
radicale nationaal-socialisten zouden
willen, nabij komt. De nationaal-
socialisten in Oostenrijk wachten af.
Om te beginnen wachten zij af wan
neer en hoe men hen in de actieve
medewerking van de staatszaken zal
betrekken. Uit hun midden meldt
zich iemand aan, die men indertijd
een .groote toekomst voorspelde,
welke echter spoedig werd afgebro
ken, doch thans inderdaad weer na
bij schijnt te komen, de gewezen
directeur van politie dr. Franz
Brandl, het proto-type van de ge
matigde nationaal-socialisten. Hij
heeft £Oo juist een artikel gepubli
ceerd, dat weliswaar gegrondvest is
op herinneringen uit den tijd van
Seipel, maar heel liandig gebruik
maakt van de huidge leus van de
Oostenrijksche regeering .„tegen het
bolsjewisme". Brandl herinnert er
aan, dat Seipel de eerste is geweest,
die tezamen met Schober den eer
sten gevaarlijken aanval van het bols
jewisme op Oostenrijk in het jaar
1919 heeft afgeslagen. Natuurlijk
speelt dr. Brandl ook zijn troef no
pens het accoord van 11 Juli uit,
door te zeggen, dat het woord van
Schober over Duitschland en Oosten
rijk, „twee staten, één volk," thans
werkelijkheid wordt. Het schijnt, dat
degenen, die Brandl een spoedige
politieke rol in Oostenrijk voorspel
len, op het juiste spoor zijn.
Hoe staan nu de betrekkingen met
de linkerzijde? Ook die zijn onge
twijfeld radicaler geworden, doordat
vele sociaal-democraten overgegaan
zijn tot het communisme en een
kleiner aantal tot het nationaal-so-
cialisme. Van de communisten weet
men, dat hij heimelijk koortsachtig
werken, terwijl de sociaal-democra
ten, evenals de gematigde nationaal-
socialisten, schijnen te willen af
wachten. Dit staat wel vast, delink-
sche partijen zoeken naar een con
centratie, doch hebben die voorloo-
pig nog niet gevonden. Aan den
eenen kant willen zij hun eigen, van
de buitenlandsche broederpartijen on
afhankelijken weg gaan, anderzijds
steunen zij toch weer op het buiten
land. Zij zijn het niet eens en mis
sen op het oogenblik bekwame lei
ders. Als de regeering van Schusch-
maakt, wat je hebt misdaan".
En nu zei Fein hem hetzelfde.
Zijn oogen straalden. „Officier blijf
ik niet maar ik wilde mij niet
aan het vaderland onttrekken, zoo
lang het mannen noodig heeft. Maar
ik dank u voor uw woorden. Ter-
wille van mijn moeder kon ik mij
zelf destijds niet richten".
„God zij dank, dat ge het niet
gedaan hebt anders zou ik nu
rampzalig op het slagveld zijn om
gekomen".
„,Ik bid u vergeef mij, wat ik
in jeugdige lichtzinnigheid tegen u
misdreven heb".
Toen reikte Fein hem de hand
„Ik heb het op hetzelfde oogenblik
vergeven, toen ik daarginds op het
slagveld merkte, wie mij optilde en
wegdroeg. Vroeger heb ik tegen u
gewrokt maar dat is nu voorbij.
Wie volbrengt, wat u heden voor
mij heeft gedaan, die is waarlijk
een man van eer".
Salten greep zijn hand. „Ik dank
u en ik wensch u toe, dat u spoedig
zult herstellen".
Georg Fein trok een wat vreemd
gezicht. „Als ik maar niet weer uit
moest trekkenI Ik gruw van alles
daarginds. Ik ben' geen held ik
ben het nooit geweest, daarom be
wonder ik u zeer, dat ge er u vrjj-
nigg tot bepaalde stappen bereid zou
blijken, ware het volstrekt niet on
mogelijk, een toenadering tot een
deel van de linkerzijde te vinden.
Blijft nog de monarchistische be
weging, die uiterlijk belangrijke ne
derlagen heeft geleden, doch inner
lijk, zij het ook in langzaam tempo,
groeit. De monarchisten zelf zijn niet
voor een restauratie op dit oogen
blik. Zij zien voor het oogenblik
hun voornaamste taak niet zoozeer
in de terugroeping van Otto van
Habsburg, als in het tegengaan van
de gevreesde resultaten van de over
eenkomst met Duitschland. Daar
door worden de monarchisten te
genwoordig een verzamelplaats voor
vele elementen, die overigens niet
monarchistisch zijn, of zich althans
aan het monarchistische vraagstuk
nooit veel hebben gelegen laten lig
gen.
Wat de buitenlandsche politiek
aangaat heeft Oostenrijk een reeks
successen behaald, die in ieder geval
grooter zijn dan de nederlagen. Men
mag wel aannemen, dat fle groote
activiteit, die Oostenrijk thans ten
opzichte van de buitenlandsche po
litiek toont, weldra tot interessante
resultaten zal leiden, waarover nog
wel eens zal vallen te schrijven.
Thomas Campbell Black
verongelukt.
o
Bijzonderheden over het ongeluk.
Thomas Campbell Black, de win
naar van den vliegwedstrijd van Lon
den naar Melbourne heeft Zaterdag
op het vliegveld Speke bij Liverpool
een doodehjk ongeluk gehad. Hij wil
de des middags, nadat de mist vol
doende opgetrokken was, een proef
vlucht maken in zijn Miss Liverpool,
met welk vliegtuig hij had ingeschreven
voor de Iuchtrace naar Johannesburg,
die 29 September begint.
Hoe het ongeluk zich precies heeft
toegedragen is niet geheel zeker, maar
vast staat, dat de Miss Liverpool en
een groot legervliegtuig met elkaar in
botsing zijn gekomen, op het oogenblik
dat zij beide wilden opstijgen. Het
militaire vliegtuig ramde het kleine
toestel van Campbell Black en de laatste
werd daarbij doodelijk gewond: de
wervelkolom werd hem gebroken en
hij kreeg ernstige verwondingen in den
rug. Toen Campbell Black naar het
willig weer in begaf nog wel
om een vijand te redden".
„Ik redde immers geen vijand,
maar een mensch, wien ik onrecht
had gedaan en aan wien ik iets
goed moest maken".
„Nu het moge zijn zoo het wil
nu ben ik in elk geval uw schul
denaar".
Nu kwam de pleegzuster weer in,
de tent en maakte een eind aan het
gesprek.
Salten nam snel afscheid en ging
heen. Buiten onder den sterrenhemel
verruimde zich Zijn borst. De vijan
delijke kogels floten niet meer in het
rond. Een plechtige rust lag over
Jiet slagveld. De gedachten van Sal
ten gingen naar de ver verwijderde
geliefde.
Sedert dien avond zag Salten
Georg Fein niet weer Gedurende
den ganschen oorlog bleef Salten
als door een wonder gespaard. Het
was alsof een beschermengel naast
hem ging. Eén keer trof een kogel
hem, die het medaillon met het por
tret van zjjn moeder en Winni geheel
platdrukte.
Hij had slechts een doffen slag
tegen zijn borst gevoeld. Pas, toen
hij na dit gevecht tot rust kwam
trok hij het piedaillon te voorschijn
en zag hjj, dat er een gat in zijn
lijn die "AKKERTJES" een ideaal
middel. Ze helpen verrassend
bij onbehaaglijkheid, bovendien
ook bij klachten op gezette tijden
Volgens recept van Apotheker Dumoni
AKKER.CACHETS
ziekenhuis vervoerd werd, bevond hij
zich reeds buiten bewustzijn.
Verder wordt nog bericht, dat de
nevel boven het vliegveld nog niet
geheel opgetrokken was. Dit kan mede
een van de oorzaken zijn van het ge
beurde.
Uit het leven van den vlieger.
Thomas Campbell Black was 39 jaar
geleden als zoon van den burgemeester
van Brighton geboren. In 1916 op nog
geen twintigjarigen leeftijd haalde hij
zijn brevet als oorlogsvlieger maar aan
het front heeft hij slechts enkele malen
gevlogen. Na den oorlog nam hij dienst
bij de R. A. F., die hem als vlieger
naar de Kenya-kolonie zond, waar de
vliegerij nog pas begonnen was. Na 3
dienstjaren werd hij particulier vlieger
van den burggraaf Furness en eenigen
tijd later bestuurde hij het toestel van
den Prins van Wales bij diens bezoek
aan Oost-Afrika waar hij door de ziekte
van Koning George zoo plotseling van
daan werd geroepen. Black bracht den
prins toen van het binnenland naar
Nairobi. In 1929 vloog hij van die stad
naar Engeland in een solovliegcuig in
8 dagen en het volgend jaar maakte
hij de eersce solo-vlucht van Nairobi
naar Zanzibar in 5 uur 20 min voor
welke prestaties hem de Manfield Ro-
binson-medaille werd uitgereikt. In
1931 redde hij den Duitschen vlieger
Ernst Udet die op een tocht in Afrika
een noodlanding in de woestijn had
moeten maken. In hetzelfde jaar legde
hij in een kleine Puss Moth een afstand
af van 1600 mijl ruim 2560 K. M.
in een etmaal. Zijn grootste ver
maardheid verwierf Black als winnaar
van de Iuchtrace naar Melbourne In
1934 dac hij in gezelschap van Scott
in 70 uur en 54 minuten bereikte. Bij
zijn terugkomst kreeg hij de zilveren
medaille van de Koninklijke luchtvaart-
vereeniging.
Kort na zijn terugkeer trad hij in het
huwelijk met de actrice Florence Des-
mond, Sinds vorig jaar vloog Black
jas was en dat de kogel plat in de
holte van het geheel gedeukte me
daillon zat. Hij maakte den kogel
los en probeerde het medaillon te
openen. Tot zijn vreugde waren de
beide portretjes nog ongeschonden
evenzoo het verzegelde papiertje
van Mrs. Bridge. Alleen het zegel
was gebarsten en gedeeltelijk afge
brokkeld.
Zorgvuldig borg hij het medaillon
met den inhoud weer op zijn hart.
Hij maakte den ganschen oorlog
mee, zonder dat zijn gezondheid ea
door leed. Zijn krachten werden in
tegendeel door de eindelooze ver
moeiende tochten gestaald. Hij was
steeds zeer sterk van gestel geweest.
Maar toen jaar na jaar verliep,
zonder dat er een eind kwam aan
dezen ontzettenden oorlog, werd zijn
hart dikwijls dichtgesnoerd van ver
langen naar Winnifred. Het was hem
wel is waar gelukt over Zweden en
door zijn moeder van tijd tot tijd
een levensteeken van haar te krijgen
en langs denzelfden weg te beant
woorden, doch deze berichten
moesten zeer kort en voorzichtig
opgesteld zijn, daar alles aan cen
suur was onderworpen.
(Wordt vervolgd).