BRESKENSCHE COURANT Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D. Winnifred de Pelskoningin. Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 50895 Uitgave E. BOOM-BLIEK - Breskens FEUILLETON Juist voor Vrouwen! 45ste Jaargang Dinsdag 22 September 1936 NummerU4i7z ABONNEMENTSPRIJS Per drie maanden 1.25. Buiten Breskens per drie maanden I 1.40 Franco per post per jaar f 5 00 Buitenland per jaar t 6.50 Alles bij vooruitbetaling. ADVERTENTIEPRIJS Van 1-5 regels 10,75. Iedere regel meer 10; 15. Ingez. Med. 30 ct. per regel Abonnements-advertenties groote korting. Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels 0.40 (bij vooruitbetaling) Een nieuwen Staat in Oostenrijk. o Als men spreekt van het „na tionale" Oostenrijk, mag men dit geenszins gelijk stellen met een na- tionaal-socialistisch Oostenrijk, hoe wel, vooral in een groot gedeelte van de provincie, het gros van de bevolking veel voor het Duitsche na- tionaal-socialisme voelt. Het na tionale Oostenrijk in den zin van de actie tot vernieuwing, die thans in politiek opzicht gedragen wordt door het vaderlandsche front, is het Oostenrijk, dat dr. Karl Lueger, de Weensche burgemeester, nog voor den oorlog heeft voorbereid, dat bondskanselier dr. Seipel theoretisch heeft gegrondvest, dat Dollfuss practisch heeft voorbereid, terwijl Schuschnigg het geleidelijk in pile opzichten wil verwezenlijken, daar Dollfuss door zijn ontijdigen dood niet in staat was zijn werk te vol tooien. Dit nationale Oostenrijk heeft sinds 1933 ook tal van auteurs, die op academische gronden zijn bestaan verdedigen en den historischen grondslag ervan aantoonen. Het is een Oostenrijk, dat weliswaar een Duitsche staat, maar geen Pruisische en vooral geen nationaal-socialis- tische staat wil zijn, derhalve elke vereeniging met het Duitsche rijk van de hand wijst, zoolang dit, ge lijk voor de omwenteling, te ver eenzelvigen viel met het Pruisendom, of sinds Hitler met het nationaal - socialisme. Dit zelfstandige Oosten rijk motiveert zijn recht op en zijn noodzaak van bestaan met tal van historische en cultureele gegevens, maar ook met een reeks gegevens, gegrond op ras, confessie of psycho logie. Hierbij dient echter opge merkt, aldus de correspondent van de N. R. Crt., dat niet te zeggen valt, of inderdaad de meerderheid van de Oostenrijksche bevolking thans dit standpunt deelt, of dat zij toch aan vereeniging met Hitler's derde rijk de .voorkeur zou geven, daar men daarvoor de positieve ge gevens mist en indrukken in dit op zicht licht misleidend kunnen zijn Engelbert Dollfuss heeft het geluk gehad, dat zijn tegenstanders het on derling oneens waren en zelf hun sterksten steun, het parlement, ver lamden. Bij Schuschnigg is de zaak eenigszins anders. Hij heeft zijn te 87. Roman van H. COURTHS-MAHLER met autorisatie uit het Duitsch vertaald door Mevr. J. P. WESSELINK-v. Rossum 0 Het ging zijn verstand te boven, dat Salten nog eens, zonder het te moeten, in den kogelregen was ge gaan, om hem juist hem te red den. Salten moest toch weten, dat hij zijn vijand was. En toch had hij zijn vijand gered, met het groot ste levensgevaar? Dat had een grooten indruk op Georg Fein gemaakt. En toen Sal ten nu aan zijn legerstede stond, keek hij hem met geheel veranderde uitdrukking aan. Zij waren alleen niemand kon hen hooren. „Waarom heeft u mij van een zekeren dood gered, luitenant?" vroeg hij. Salten keek hem vast aan. „Om dat ik een oude schuld aan u goed genstanders bedwongen, maar zijn vrienden, die hem vaak in onge legenheid hebben gebracht of val- sche vrienden bleken, zijn het on derling niet eens. Voor Schuschnigg kon het spreekwoord gelden: „God bescherme mij tegen mijn vrienden, voor mijn vijanden zal ik zelf wel zorgen". De aankondiging van het vader landsche front, dat het half October te Weenen groote betoogingen zal houden, toont, dat von Schuschnigg er zeker op rekent tegen dien tijd, d.i. dus over een maand, zijn binnen- en buitenlandsche actie tot het sta dium van rijpheid te hebben ge bracht. Een dezer dagen uitgespro ken rede van den chef van de pro paganda van het vaderlandsche front heeft den kenner van de toestanden een aanwijzing gegeven, waarom het de binnenlandsche politiek te doen is, om de volkomen overwinning van het partijwezen, dat weliswaar sinds Dollfuss formeel niet meer bestaat, doch in een andere gestalte werd voortgezet, om maar enkele voor beelden te noemen, als burgerwacht, als stormschare, als vrijheidsbond, enz. Metterdaad is het Schuschnigg met zijn energie en handigheid ge tukt dezen bewegingen hun mili tante karakter te ontnemen en ze op zuiver cultureelen grondslag te stellen, waarop zij echter niet al te best gedijen en steeds meer aan in vloed en aan activiteit verliezen. Schuschnigg is thans als hoofd van de regeering en als leider van het vaderlandsche front machtiger dan Dollfuss ooit geweest is. Er be hoort een groote mate van zelftucht en de bescheidenheid van een von Schuschnigg toe, om deze macht niet te overschrijden en zich te houden binnen de perken, die het motto van het vaderlandsche front bevesti gen: „Oostenrijk is geen dictatuur- staat, maar een staatsbestel, dat een nieuwen vorm van democratie kan, wil en zal brengen". Het verzet in het regeeringskamp heeft Schuschnigg in een vlug tempo terzijde geschoven. Hoe staat het nu met zijn openlijke tegenstanders? Dat zijn in de eerste plaats de na tionaal-socialisten, die sinds 11 Juli een heel bijzondere positie innemen. Nadat zij eerst het radicale element het overwicht hadden gelaten, schij nen zij thans het gematigde element voorop te schuiven. Het leidende beginsel van dit gematigde element te maken had, dat weet u". Een langen tijd keek Fein zwij gend naar hem op. Toen zei hij ruw: „een ander in uw plaats zou blij zijn geweest, als ik ginds was omgekomen. En u haalt mij er uit uit den dichtsten 'kogelregen. Dat doet een ander u niet licht na. En van mij heeft u nu niets meer te vreezen al wilt u ook na den oor log weer officier blijven. Ik zou lie ver mijn tong afbijten, dan iets over die zaak te zeggen. En ik geloof dat mijn vrouw ook fiiets zal verraden. Zij stierf aan een bloedvergiftiging nog voordat .ik van haar gescheiden was. En ik weet zij heeft u geen rust gelaten u was niet de eenige. Nu dan u kunt rustig officier blijven ik geef u uw eerewoord weer terug ik heb het nooit van u ontvangen. Het was maar zoo een uitdrukking". Salten haalde diep adem. Een groote ontroering maakte zich van hem meester. De woorden van Georg Fein namen een last van zijn ziel. Reeds toen hij Fein uit den kogei regen wegdroeg, had hij tot zichzelf gezegd: „nu wordt de zonde van je weggenomen. Als je het leven van je vijand redt, onder gevaar van 'je eigen, dan heb je goed ge is de erkenning van een zelfstandig Oostenrijk, zij het in de nauwste politieke, oeconomische en cultureele samenwerking met het Duitsche rijk, die eigenlijk een samensmelting, zij het ook langs anderen weg dan de radicale nationaal-socialisten zouden willen, nabij komt. De nationaal- socialisten in Oostenrijk wachten af. Om te beginnen wachten zij af wan neer en hoe men hen in de actieve medewerking van de staatszaken zal betrekken. Uit hun midden meldt zich iemand aan, die men indertijd een .groote toekomst voorspelde, welke echter spoedig werd afgebro ken, doch thans inderdaad weer na bij schijnt te komen, de gewezen directeur van politie dr. Franz Brandl, het proto-type van de ge matigde nationaal-socialisten. Hij heeft £Oo juist een artikel gepubli ceerd, dat weliswaar gegrondvest is op herinneringen uit den tijd van Seipel, maar heel liandig gebruik maakt van de huidge leus van de Oostenrijksche regeering .„tegen het bolsjewisme". Brandl herinnert er aan, dat Seipel de eerste is geweest, die tezamen met Schober den eer sten gevaarlijken aanval van het bols jewisme op Oostenrijk in het jaar 1919 heeft afgeslagen. Natuurlijk speelt dr. Brandl ook zijn troef no pens het accoord van 11 Juli uit, door te zeggen, dat het woord van Schober over Duitschland en Oosten rijk, „twee staten, één volk," thans werkelijkheid wordt. Het schijnt, dat degenen, die Brandl een spoedige politieke rol in Oostenrijk voorspel len, op het juiste spoor zijn. Hoe staan nu de betrekkingen met de linkerzijde? Ook die zijn onge twijfeld radicaler geworden, doordat vele sociaal-democraten overgegaan zijn tot het communisme en een kleiner aantal tot het nationaal-so- cialisme. Van de communisten weet men, dat hij heimelijk koortsachtig werken, terwijl de sociaal-democra ten, evenals de gematigde nationaal- socialisten, schijnen te willen af wachten. Dit staat wel vast, delink- sche partijen zoeken naar een con centratie, doch hebben die voorloo- pig nog niet gevonden. Aan den eenen kant willen zij hun eigen, van de buitenlandsche broederpartijen on afhankelijken weg gaan, anderzijds steunen zij toch weer op het buiten land. Zij zijn het niet eens en mis sen op het oogenblik bekwame lei ders. Als de regeering van Schusch- maakt, wat je hebt misdaan". En nu zei Fein hem hetzelfde. Zijn oogen straalden. „Officier blijf ik niet maar ik wilde mij niet aan het vaderland onttrekken, zoo lang het mannen noodig heeft. Maar ik dank u voor uw woorden. Ter- wille van mijn moeder kon ik mij zelf destijds niet richten". „God zij dank, dat ge het niet gedaan hebt anders zou ik nu rampzalig op het slagveld zijn om gekomen". „,Ik bid u vergeef mij, wat ik in jeugdige lichtzinnigheid tegen u misdreven heb". Toen reikte Fein hem de hand „Ik heb het op hetzelfde oogenblik vergeven, toen ik daarginds op het slagveld merkte, wie mij optilde en wegdroeg. Vroeger heb ik tegen u gewrokt maar dat is nu voorbij. Wie volbrengt, wat u heden voor mij heeft gedaan, die is waarlijk een man van eer". Salten greep zijn hand. „Ik dank u en ik wensch u toe, dat u spoedig zult herstellen". Georg Fein trok een wat vreemd gezicht. „Als ik maar niet weer uit moest trekkenI Ik gruw van alles daarginds. Ik ben' geen held ik ben het nooit geweest, daarom be wonder ik u zeer, dat ge er u vrjj- nigg tot bepaalde stappen bereid zou blijken, ware het volstrekt niet on mogelijk, een toenadering tot een deel van de linkerzijde te vinden. Blijft nog de monarchistische be weging, die uiterlijk belangrijke ne derlagen heeft geleden, doch inner lijk, zij het ook in langzaam tempo, groeit. De monarchisten zelf zijn niet voor een restauratie op dit oogen blik. Zij zien voor het oogenblik hun voornaamste taak niet zoozeer in de terugroeping van Otto van Habsburg, als in het tegengaan van de gevreesde resultaten van de over eenkomst met Duitschland. Daar door worden de monarchisten te genwoordig een verzamelplaats voor vele elementen, die overigens niet monarchistisch zijn, of zich althans aan het monarchistische vraagstuk nooit veel hebben gelegen laten lig gen. Wat de buitenlandsche politiek aangaat heeft Oostenrijk een reeks successen behaald, die in ieder geval grooter zijn dan de nederlagen. Men mag wel aannemen, dat fle groote activiteit, die Oostenrijk thans ten opzichte van de buitenlandsche po litiek toont, weldra tot interessante resultaten zal leiden, waarover nog wel eens zal vallen te schrijven. Thomas Campbell Black verongelukt. o Bijzonderheden over het ongeluk. Thomas Campbell Black, de win naar van den vliegwedstrijd van Lon den naar Melbourne heeft Zaterdag op het vliegveld Speke bij Liverpool een doodehjk ongeluk gehad. Hij wil de des middags, nadat de mist vol doende opgetrokken was, een proef vlucht maken in zijn Miss Liverpool, met welk vliegtuig hij had ingeschreven voor de Iuchtrace naar Johannesburg, die 29 September begint. Hoe het ongeluk zich precies heeft toegedragen is niet geheel zeker, maar vast staat, dat de Miss Liverpool en een groot legervliegtuig met elkaar in botsing zijn gekomen, op het oogenblik dat zij beide wilden opstijgen. Het militaire vliegtuig ramde het kleine toestel van Campbell Black en de laatste werd daarbij doodelijk gewond: de wervelkolom werd hem gebroken en hij kreeg ernstige verwondingen in den rug. Toen Campbell Black naar het willig weer in begaf nog wel om een vijand te redden". „Ik redde immers geen vijand, maar een mensch, wien ik onrecht had gedaan en aan wien ik iets goed moest maken". „Nu het moge zijn zoo het wil nu ben ik in elk geval uw schul denaar". Nu kwam de pleegzuster weer in, de tent en maakte een eind aan het gesprek. Salten nam snel afscheid en ging heen. Buiten onder den sterrenhemel verruimde zich Zijn borst. De vijan delijke kogels floten niet meer in het rond. Een plechtige rust lag over Jiet slagveld. De gedachten van Sal ten gingen naar de ver verwijderde geliefde. Sedert dien avond zag Salten Georg Fein niet weer Gedurende den ganschen oorlog bleef Salten als door een wonder gespaard. Het was alsof een beschermengel naast hem ging. Eén keer trof een kogel hem, die het medaillon met het por tret van zjjn moeder en Winni geheel platdrukte. Hij had slechts een doffen slag tegen zijn borst gevoeld. Pas, toen hij na dit gevecht tot rust kwam trok hij het piedaillon te voorschijn en zag hjj, dat er een gat in zijn lijn die "AKKERTJES" een ideaal middel. Ze helpen verrassend bij onbehaaglijkheid, bovendien ook bij klachten op gezette tijden Volgens recept van Apotheker Dumoni AKKER.CACHETS ziekenhuis vervoerd werd, bevond hij zich reeds buiten bewustzijn. Verder wordt nog bericht, dat de nevel boven het vliegveld nog niet geheel opgetrokken was. Dit kan mede een van de oorzaken zijn van het ge beurde. Uit het leven van den vlieger. Thomas Campbell Black was 39 jaar geleden als zoon van den burgemeester van Brighton geboren. In 1916 op nog geen twintigjarigen leeftijd haalde hij zijn brevet als oorlogsvlieger maar aan het front heeft hij slechts enkele malen gevlogen. Na den oorlog nam hij dienst bij de R. A. F., die hem als vlieger naar de Kenya-kolonie zond, waar de vliegerij nog pas begonnen was. Na 3 dienstjaren werd hij particulier vlieger van den burggraaf Furness en eenigen tijd later bestuurde hij het toestel van den Prins van Wales bij diens bezoek aan Oost-Afrika waar hij door de ziekte van Koning George zoo plotseling van daan werd geroepen. Black bracht den prins toen van het binnenland naar Nairobi. In 1929 vloog hij van die stad naar Engeland in een solovliegcuig in 8 dagen en het volgend jaar maakte hij de eersce solo-vlucht van Nairobi naar Zanzibar in 5 uur 20 min voor welke prestaties hem de Manfield Ro- binson-medaille werd uitgereikt. In 1931 redde hij den Duitschen vlieger Ernst Udet die op een tocht in Afrika een noodlanding in de woestijn had moeten maken. In hetzelfde jaar legde hij in een kleine Puss Moth een afstand af van 1600 mijl ruim 2560 K. M. in een etmaal. Zijn grootste ver maardheid verwierf Black als winnaar van de Iuchtrace naar Melbourne In 1934 dac hij in gezelschap van Scott in 70 uur en 54 minuten bereikte. Bij zijn terugkomst kreeg hij de zilveren medaille van de Koninklijke luchtvaart- vereeniging. Kort na zijn terugkeer trad hij in het huwelijk met de actrice Florence Des- mond, Sinds vorig jaar vloog Black jas was en dat de kogel plat in de holte van het geheel gedeukte me daillon zat. Hij maakte den kogel los en probeerde het medaillon te openen. Tot zijn vreugde waren de beide portretjes nog ongeschonden evenzoo het verzegelde papiertje van Mrs. Bridge. Alleen het zegel was gebarsten en gedeeltelijk afge brokkeld. Zorgvuldig borg hij het medaillon met den inhoud weer op zijn hart. Hij maakte den ganschen oorlog mee, zonder dat zijn gezondheid ea door leed. Zijn krachten werden in tegendeel door de eindelooze ver moeiende tochten gestaald. Hij was steeds zeer sterk van gestel geweest. Maar toen jaar na jaar verliep, zonder dat er een eind kwam aan dezen ontzettenden oorlog, werd zijn hart dikwijls dichtgesnoerd van ver langen naar Winnifred. Het was hem wel is waar gelukt over Zweden en door zijn moeder van tijd tot tijd een levensteeken van haar te krijgen en langs denzelfden weg te beant woorden, doch deze berichten moesten zeer kort en voorzichtig opgesteld zijn, daar alles aan cen suur was onderworpen. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1936 | | pagina 1