BRESKENSCHE COURANT
Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. 0.
Winnifred de Pelskoningin.
Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 50895
Uitgave E. BOOM-BLIEK - Breskens
Korte of lange baan?
FEUILLETON
45ste Jaargang
Dinsdag 1 September 1936
Nummer 4166
ABONNEMENTSPRIJS
Per drie maanden f 1.25. Buiten Breskens per drie maanden I 1 40
Franco per post per jaar 5 00
Buitenland per jaar I 6.50 Alles bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIEPRIJS
Van 1-5 regels (0.75. Iedere regel meer f 0; 15. Ingez. Med. 30 ct. per regel
Abonnements-adverlenties groote korting
Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels f 0.40 (bij vooruitbetaling)
i r.'
Een medewerker van de N. R. Crt.
schrijft
De Olympische Spelen liggen weer
achter ons. Ze hebben ons vooral
op de korte baan groote successen
gebracht. Op de lange baan echter
bleek het parcours wel eens te zwaar
te zijn. Zelfs voor hen, die regel
matig in training waren geweest.
Bij het hinderen, dat bij de wieler
wedstrijden plaats had, laaide alge
meen de verontwaardiging op. Een
lauwerkrans imef boete kan dan ook
xxüoeilijk in overeenstemming met de
Olympische gedachte geacht wor
den!
Bij de estafette-wedstrijden zagen
we zelfs de individueele zelfwerk
zaamheid tot uitdrukking komen,
omdat ieder zich tot het uiterste
inspande, waardoor de prestaties van
de groep werden opgevoerd.
In ischerpe tegenstellingmiei de Olym
pische meting van krachten en be
hendigheid moet de autarkische oeco-
nomie, uitsluitend op de korte baan
ingesteld, worden geacht, die het
wereldruilverkeer eveneens in korte
banen heeft geleid!
Men mag onze Regeering niet ver
wijten, dat ook zij zich herhaaldelijk
voor de noodzakelijkheid gesteld ge
zien heeft om, zelfs zonder eenige
training en kennis van zaken, de
korte baan te nemen. Wij moeten
er al adnk'baar voor zijn, dat zij
onder de krachtige leiding van on
zen minister-president kans gezien
heeft althans op één baan, t.w. in
den monetairen wedstrijd, de lange
baan te kiezen, zoodat onze guldei?
meer kans heeft dan een jaar gele
den öm naar den lauwerkrans te
kunnen voortrollen.
Zoolang de wereldhandel sedert
1929 inkromp, was voor wijziging
in de gevolgde gedragslijn een rui
mer inzicht noodig dan waarover
parlement en kiezers beschikken. Nu
in den wereldhandel inmiddels ech
ter eenige verbetering is ingetreden
en Nederland daarbij kennelijk ach
terblijft, dienen we ongetwijfeld snel
te overwegen, of we niet het korte
baan-parcours moeten verlaten en
pns over de geheele linie voor de
lange baan moeten gaan trainen.
Jiierbij zal een zekere geleidelijkheid
in acht genomen dienen te worden.
En deze zal niet onwaarschijnlijk
meer tijd vorderen dan ons mogelijk
81.
Roman van
H. COURTHS-MAHLER
met autorisatie uit het
Duitsch vertaald door
Mevr. J. P. WESSELINK-v. Rossum
0
„Dat spreekt bij een karakter als
het uwe vanzelf".
„Ik dank u voor uw vertrouwen.
Dat ik het geluk, dat u mij wilt ge
ven nog in 't geheel niet kan vat
ten, zult u kunnen begrijpen. Vele
anderen in mijn plaats zouden in
de moeilijkheden van het leven zijn
omgekomen terwijl zij misschien
niets ergers gedaan hadden. Voor
mij is mijn gedrag tot zegen gewor
den. U moet toch begrijpen, hoe
het mij te moede is en dat ik niets
vurigers wensch, dan u mijn dank
baarheid te kunnen toonen".
Hartau glimlachte. „Ja ik be
grijp wat ge voelt. En ik weet, dat
ik mijn belangstelling niet aan een
onwaardige verspil ook niet aan
gelaten zal worden en noodig is,
willen we van een geregelde verbete
ring in den wereldruilhandel werke
lijk 't volle profijt trekken.
Te lang reeds verleenden wij in
Nederland aan het heden cfen voor
rang boven de toekomst. Nog erger:
alle steunmaatregelen, die geen tij
delijk karakter droegen en dus niet
overbruggend werkten, hebben, over
het geheel genomen, het heden al
lesbehalve verbeterd; getuige de ge
stegen werkloosheid en de telling
van dr afnemende inkomsten.
Deze steunmaatregelen zullen veel
voor de toekomst grondig bedorven
hebben, tenzij thans, door geleide
lijke afneming van allen steun en
daar het eerst, waar prijzen en loo-
nen zich onvoldoende aanpasten, een
werkelijk overbruggende, d.i aan
passende werking geforceerd wordt.
De belastingopbrengsten blijven bij
de raming achter. De balans-tellin
gen in het bedrijfsleven vertoonen
ongeacht de gestegen koopkracht
van het geld ncjg steeds een dalende
tendenz, omldat de kosten van het
levensonderhoud in twee jaren tijds
slechts miet 7 pet. daalden en de
loonsverlagingen daarmede geen ge
lijken tred hielden.
De koopkracht werd voor het he
den, n.l. voor de consumptie, aan
gewend. De gezonde vraag naar pro
ductiemiddelen bleef onv oldoende en
kan op den duur niet door kunst
matige vraag, wegens industrialisa
tie, worden vervangen. Inplaats van
op natuurlijke wijze, werd ons oeco-
nomisch leven op kunstmatige wijze
gevoed. En al deze verschijnselen
zijn een gevolg van de korte-baan-
politiek, die, als het lang duurt, im
mers niet vol te houden is.
Het ergste is wel, dat deze korte-
baan-politiek in alle lagen der bevol
king zooveel aanhangers heeft en
dat het parcours van hen, die den
langen en beteren, maar moeilijker
weg wenschen te volgen, zoodanig
verzwaard werd, dat ook hier, even
als dit te Berlijn het geval was,
nog ongelukken dreigen voor te ko
men. Of de regeering zou zeer spoe
dig maatregelen moeten nemen om
de handicap van het gesteunde be
drijfsleven en de daaruit voort
vloeiende te hooge prijzen, dus loo-
nen, te verminderen.
Dat het inkomen van onze be
volking reëel per hoofd ongeveer
14 pet. beneden dat van 1914 ligt,
terwijl het inkomen van de arbei
dersklasse zich gemiddeld nog on
een onbekwame. Ik geloof, dat u
in uw nieuwe positie beter op uw
plaats zijt en nuttiger werk kunt
doen, dan in uw voormalig beroep
ginds, 'dat u nooit heeft bevredigd".
Met stralende oogen keek Sal-
ten hem aan.
„,Men kan veel, als men ernstig
wil. En al mijn willen zal vanaf he
den daarop geconcentreerd zjjn, dat
ik miin nieuwe betrekking tot uw
volle tevredenheid vervul".
Zij schudden elkaar de hand, toen
zei Hartau lachend:
„Nu willen wij ook de geldkwestie
van onze overeenkomst vaststellen.
U moet weten, hoeveel uw salaris,
uw provisie enz. zal bedragen. Bij
het afsluiten der boeken krijgt gij
natuurlijk ook uw percentage van
de winst. U moet geheel onafhan
kelijk op eigen voeten staan, zoo
dat gij, ook voor het geval, dat
niets uit uw verbintenis met mijn
dochter zou komen, verzekerd zijt,
ofschoon ik niet geloof, dat dit ge
val zich zal voordoen".
Hij noemde Salten de cijfers,
wiens hoofd er van duizelde. Deze
cijfers overtroffen zijn stoutste ver
wachtingen. Nooit had hij kunnen
droomen zulk een inkomen te be
zitten. Peter Hartau vergat bij dit
geveer 37 pet. boven het peil van
1914 verheft, geeft ons duidelijk te
kennen, dat van een aanpassing in
onze exportindustrieën aan het bui-
tenlandsche prijspeil, afgezien van
exportpremies door contingenteering
of andere industrieele subsidies,
voorshands nog geen sprake is;
maar ook, dat er dus belooningen
in het onbeschutte bedrijfsleven
voorkomen die minder dan 37 pet.
boven het peil van 1914 liggen, zoo
dat er dus loonen en salarissen zijn,
die daar belangrijk boven liggen,
o.a. in de gas- en electriciteitsbedrij-
ven, hetgeen mlede de noodzakelijke
aanpassing van de tarieven, dus van
de vaste lasten, in den weg staat.
De korte-baan-politiek, waaronder
ordening, contingenteering, subsidies
aan ondernemingen, loonbijslagen en
andere steunverleeningen van blij-
venden aard ressorteeren, heeft de
toekomstige koopkracht te sterk ver
minderd dan dat de gevolgen daar
van uit kunnen blijven.
Thans stelt mlen voor, de brood
prijzen te verhoogen. Volgens het
maandschrift van het Centraal Bu
reau voor de Statistiek van Mei j.l.
waren in het bakkerijbedrijf de loo
nen in 1934, krachtens de collectieve
arbeidscontracten, gelijk aan of hoo-
ger dan die in 1929. Zoo bedroeg
het loon van een broodbezorger in
Enschede nog 34 gld. 501 Verge
lijken we deze loonen met die van
het onbeschutte bedrijf, dan kunnen
we slechts een dispariteit constatee-
ren, waarvoor geen -sociale recht
vaardiging bestaat. Zelfs getuigt ze
van een onrechtvaardigheid, aange
zien ze de oorzaak is, dat de loo
nen der laagstbeloonden ter plaatse
sterker moesten dalen dan wanneer
ook dat beschutte bedrijf zich een
aanpassing had getroost.
Wanneer de Rijkscommissie Werk
verruiming subsidies verleent aan in
dustrieën in groote gemeenten
volgens het maandschrift van het
Centraal Bureau voor de Statistiek
van 31 Juli 1936 worden in de eerste
gemeenteklasse bij 47 uur werken
nog uurinkomens betaald van 71-74
cent en we nemlen in aanmerking,
dat bij die belooningen als regel
de afschrijving niet kon worden ver
diend, dan is ook in dit geval sprake
van een korte-baan-politiek, waar
mede in het werkelijk werkverrui-
mend belang ten spoedigste geleide
lijk dient te worden gebroken, en
zulks tot heil van de geheele arbei
dersklasse, dus roet terzijdestelling
alles niet, dat Rudolf Salten de red
der van het leven zijner dochter was,
nog er van afgezien, dat hij in hem
zijn toekomlstigen schoonzoon zag.
Toen alles was geregeld, nam
Hartau van Rudolf afscheid. „Ik
wil u heden niet langer ophouden.
Ik ga hedenavond met mijn zuster
en dochter naar de opera. Zij zullen
reeds op mij wachten, het is hoog
tijd. Morgenochtend te tien uur ver
wacht ik u op mijn kantoor om u
in het werk in te leiden. Al het
andere komt vanzelf".
Salten nam diep ontroerd afscheid.
Zijn dankbaarheid voor Hartau was
onbegrensd.r
Toen hij de breede marmeren trap
afging, zag hij Winnifred midden
in de groote hal staan. Zij was reeds
gekleed voor het operabezoek en een
knecht sloeg haar juist een kost
baren mantel om.
Lachend trad zij op hem- toe.
„Bent u eindelijk klaar met uw
zaken, Mr. Salten? Wij geloofden
reeds, dat mijn vader daardoor ons
gaan naar de opera had vergeten".
„Ik bied u mijne verontschuldi
ging aan, als ik oorzaak was, dat u
moest wachten," zei hij, haar ver
rukt aankijkend.
Ja dat was werkelijk de jonge
van een vermeend groepsbelang.
Bij dergelijke belooningen betee-
kent steun aan het bedrijfsleven
slechts verdere verstarring van het
nog te hooge niveau en worden
werkgevers en werknemers uit het
ongesteunde bedrijfsleven, als het
nog Lang duurt, de dupe van de ge
steunde bedrijven; oa de meeste
exportbedrijven zullen het slachtof
fer worden.
De bekende oeconoom Lionel Rob-
bins schreef in zijn werk „The great
depression," dat de werkgever voor
al niet in den waan gebracht moest
worden, -dat zijn bedrijf toch niet
te gronde gaat, al maakt hij fouten
en al dwingt de markt-constellatie
tot contractie in de betreffende in
dustrie.
Door het willen bestendigen van
een zoo groot mogelijke werkgele
genheid in tè groote productieappa
raten, zoowel voor het heden als
voor de toekomst, werd gezonde
loonaanpassiing tegengehouden, met
als gevolg, dat de totale werkge
legenheid in oras land, niettegen
staande de verbetering in den we
reldhandel, er nog op achteruitging.
Zou men over het algemeen, zooals
bij de Evenredige Vrachtverdeeling
geschied is, de goeden aan de kwa
den willen vastkoppelen, n.l. door
verstarring van het kostenpeil bij
onvoldoende afschrijvingsmogelijkhe
den, dan zou het „Olympische esta
fette-karakter" geheel verloren gaan,
en zou ook den ongesteunden op
den duur de adem worden benomen.
Een misoogst, waardoor de eene
landbouwer sterker getroffen wordt
dan de andere, zal door stijgende
prijzen een verschuiving in de koop
kracht teweeg brengen. Maar dit
heeft dan het gunstige gevolg, dat
door enkelen weer winst gemaakt
zal worden, die tot besparing of aan
schaffing van productiemiddelen kan
leiden. Dit zou ook het geval zijn
bij een natuurlijke aanpassing van
het bedrijfsleven. Ook Lionel Rob-
bins bedoelde dit te zeggen in de
gedachte, die wij hierboven van hem
weergaven.
De besparingen wordem thans nog
door allerlei nivelleerende steun
maatregelen tegengehouden, tenge
volge waarvan een onvoldoende ge
zonde vraag naar productiemiddelen
valt waar te nemien. Deze vraag kan
het oeconomisch leven, wil men zich
voor verdere inkrimping hoeden, niet
ontberen. Het eenig noodige hiertoe,
n.l. het vertrouwenherstel, ontbreekt
Pelskoningin van Montreal. Hoe fier
en voornaam zag het jonge slanke
meisje er uit in den kostbaren bont
mantel, die, openstaand, het elegante
toilet liet zien. Nu kon hij begrijpen,
dat zij de Pelskoningin heette.
Zij wendde haar fijne kopje, dat in
het schijnsel der electrische lampen
lief glansde, naar dp trap, waarop
juist tante Kora in wat stjjve pracht
verscheen.
„Het is nog niet te laat, Mr. Sal
ten. Jammer, dat u ons niet kunt
vergezellen. Maar deze voorstelling
is reeds sedert eenige weken uitver
kocht, een beroemd tenor vervult
de gastrol. Zullen wij u morgen
zien?"
,,'U weet, dat u geheel over mij
kunt beschikken, Miss Hartau, zoo
lang mijn tijd niet aan de zaak be
hoort".
„Daar zal ik mijn nut van trekken.
Ik zal er mët mijn vader over spre
ken, die zal u zeggen wanneer wij
u wachten".
„Dat zal mij aangenaam zijn".
Nu trad tante Kora nader. Salten
sprak nog beleefd eenige woorden
met haar, daarna kuste hij haar de
hand en nam ook afscheid van Win
nifred. Een knecht bracht hem hoed
en jas. Salten verwijderde zich met
Onverwachts overvallen
U de venijnige steken.
Wrijf dadelijk met Kloos
terbalsem. welke tot diep
in de weefsels door dringt.
onmiddellijk verdwijnen de pijnen
omdat de stoffen die de pijnen ver
oorzaken er door worden verdreven.
wei AKKERs KL00STERBALSEM
Doosje 35 ct. Potten 6t</s ct. en f. 1.04
ook hier te lande.
Een gelauwerde Olympiade-win
naar met een boete is eigenlijk geen
andere figuur dan een gesteunde on
derneming met winst. Waarom laait
in het eene geval onze afkeer op
en ontgaat de misstand ons in het
andere geval.
De groote verschuivingen in de
inkomsten van werkgevers en werk
nemers vertragen het herstel in ons
toekomstig oeconomisch leven. Zij
zijn een bewijs van ons gebrek aan
wilskracht, welke wilskracht onze
Olympische winnaars zoo sterk ge
toond hebben.
Mogen de steunmaatregelen aan
vankelijk onontbeerlijk geweest zjjn,
zeker is, dat ze, hoewei ze daartoe
niet genomen- zijn, tot onhoudbare
dispariteiten geleid hebben. Ze die
nen dan ook, nu ze zelfs voor het
heden onbruikbaar blijken, voor de
toekomst te worden aangepast.
Kamer van Koophandel en
Fabrieken v. Z. - Vlaanderen
te Ter Neuzen.
o—
Kort verslag van de vergade
ring, gehouden op Zaterdag
29 Augustus 1936.
Afwezig waren de heeren P. A.
N eeteson en R. V. H. Verschaffel,
leden der af deeling Grootbedrijf, en
de heeren A. van 't Hoff, A. J. Wijf
fels en J. Scheele P. Jzn., leden der
afdeehng Kleinbedrijf.
De notulen der vergadering van
25 April 1936 werden met alge-
meene stemmen vastgesteld.
Voor kennisgeving werd aangeno
men een schrijven van de Winke-
een buiging voor de dames. Zijn
laatsten blik gold de slanke, jonge
Pelskoningin in haar kostbaren bont
mantel en met haar goudglanzend
haar.
Herademend trad hij naar buiten.
Ofschoon het reeds begin April was,
lag Montreal nog in het diepste win-
terkleed. De tuin, die villa Hartau
omgaf, had nog een dik stralend wit
sneeuwkleed. De sneeuw knarste on
der Salten's voeten toen hij naar
het tuinhek liep.
Hij bleef aan gene zijde staan
en keek naar de witte, marmeren
villa, die in haar statige schoonheid
tegen den besneeuwden tuin afstak,
unlet den Mont-Royal op den achter
grond.
Zijn hart klopte snel en luid. Was
alles wat hij beleefde geen droom?
Stond daar geen sprookjesslot, dat
in het niet zou verzinken? Was Iiij
werkelijk aangesteld als vertegen
woordiger van de firma Peter Har
tau met een fabelachtig salaris? Eq
had hij werkelijk de liefde der lieftal
lige Pelskoningin verworven? Wie
was hij dan, wien al dit geluk in
kien schoot viel? Een zwerveling.
Herademend richtte hij zich op
'en streek langs zijn oogen.
.(Wordt vervolgd).