BRESKENSCHE COURANT
Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D.
mmnmm
Winnifred de Pelskoningin.
4152
Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 50895 Uitgave E. BOOM-BLIEK - Breskens
Zeeuwsche Bond van Vereenigingen
voor de Garnalenvisscherij.
FEUILLETON
Kunt Ge niet slapen?
AKKERTJES
45ste Jaargang
ABONNEMENTSPRIJS
Per drie maanden 1.25. Buiten Breskens per drie maanden 1 1.40.
Franco per post per jaar I 5.00
Buitenland per jaar I 6.50 Alles bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIEPRIJS
Van 1-5 regels 10,25. Iedere regel meer (0; 15. Ingez. Med. 30 ct. per regel
Abonnements-advertenties groote korting.
Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels f 0.40 (bij vooruitbetaling)
Zaterdagmiddag hield bovenge-
noemden Bond haar eerste jaarver
gadering in het Concertgebouw te
Vlissingen.
De Voorzitter, de heer D. II. van
Zuijen te Breskens, riep de Commis
saris der Koningin, alsmede het lid
van Ged. Staten, Mr. P. JDiele-
man, de heer Stevenson, Voorzitter
van den Bond van Nederl. Vissche-
rijen een hartelijk woord van welkom
toe, zoomede den heer Van Dijk,
vertegenwoordiger der Nederland-
sche Visscherij Centrale en de vele
Burgemeester en Wethouders van
verschillende plaatsen.
Ook de Pers riep bij een woord
van ewlkom toe, opdat het Neder-
landsche volk op de hoogte wordt
gebracht van de behoeften, welke in
dit bedrijf heerscht en van de be
raadslagingen en besluiten welke
worden genomen.
Nadat de Secretaris, de heer J.
van Leeuwen, mededeeling had ge
daan dat schrijven was ingekomen
van den Minister van Landbouw en
Visscherijen, van Mr. A. A. van Rijn,
van oud-Minister van Dijk en van
Mr. Drop, meldende, dat zij tot hun
spijt verhinderd waren deze eerste
jaarvergadering bij te wonen, werd
door den Voorzitter een openings
rede gehouden, waaruit wij het vol
gende citeeren:
Geüjk schier alle takken van na
tionale voortbrenging is, tenge\olge
van den wereldcrisis, ook het vis-
schersbedrijf in zeer ernstige moei
lijkheden geraakt. Het vooruitzicht,
dat daarin in e.en nabije toekomst
een belangrijke verandering ten goe
de zou komen, bestaat naar onze
meening niet. Daarvoor gaat het
economisch wereldherstel te lang
zaam en zijn de structuurveranderin
gen te gewichtig.
Het ligt dan ook voor de hand,
dat de visschers, dit wetend en be
grijpend in de laatste jaren meer
dan anders tot aaneensluiting en sa
menwerking zijn gekomen: de nood
heeft hen tezamen gedreven. Dank
baar voor deze organiseering der
bedrijfsgenooten meen ik er echter
toch op krachtige wijze bij u, vis
schers, op te moeten aandringen op
67.
Roman van
H. COURTHS-MAHLER
met autorisatie uit het
Duitsch vertaald door
Mevr. J. P. WESSELINK-v, .Rossum
0
Salten hield dicht bij hem stil.
,,Doe nu geen vragen alstublieft,
Mr. Hartau, eerst moet Miss Har-
tau in huis in de warmte. Laat een
warm bad voor haar klaar maken
en warme dekens gereed houden.
Er moet ook warme wijn gereed
gemaakt worden. Miss Hartau had
een klein ongeluk een verzwikte
enkel zij is heel koud geworden.
Ik vertel u alles later. Eerst moet
Miss Hartau in de warmte komen".
Onder het spreken van deze woor
den had hij zijn ski's reeds afgelegd.
Zonder zich verder om "Hartau te
bekommeren, die angstig naar het
bleeke gelaat van zijn dochter keek,
tilde hij Winnifred op en droeg haar
in huis.
Winnifred beproefde haar vader
den ingeslagen weg voort te gaan.
Vereenigt hen allen en vermijdt on
derling getwist. Juist omdat de aard
van Uw beroep het vereenigingsle
ven zoo zeer bemoeilijkt, moet gij
elkander trachten te overtreffen in
trouw, ijver en toewijding.
Hierna schetste spreker uitvoerig
het tot stand komen de organisatie
der garnalenvisscher.-,, dateerende
van 1917. Ook toen was het geen
gemakkelijke tijd. Verdir de oprich
ting van de Coöperatieve verzend-
vereeniging „Bresaens" in 1926,
waarbij hij met groöte waardeering
gedenkt het advies v,an de Visscherij-
Inspectie, bij monde rail den heer
Janssens, zoomede de krachtige
steun en toewijding van Dr. J. G.
Ramaker, die met groote volharding
en ondanks velerlei tegenwerking de
vereeniging heeft geholpen. Ook wil
ik niet vergeten de medewerking van
den Centralen Transportarbeiders
bond.
Reeds jaren geleden, ik schat wel
een vijftig jaar, werden vanuit Bres
kens garnalen geëxporteerd naar
België en Engeland, lie Bressiaan-
ders hier tegenwoordig zullen zich
wel den typischen Belg den heer
Léon Robert herinneren. 11e export
werd later voortgezet door de heeren
Frans de Clerck en H. de Boer,
maar is pas tot grootere uitbreiding
gekomen door het onvermoeid stre
ven van den energieken werker, de
heer Thomas Cambier.
Het is allerminst mijne bedoeling
om te komen tot een opsomming
van alles, wat in den loop der ver
dere jaren werd bereikt en tot stand
gebracht. Ik gaf slechts enkele voor
beelden, waaraan gij, visschers, kunt
toetsen wat door organisatie bereikt
kan worden. Met opzet gaf ik u
deze voorbeelden ter overdenking.
Het is mij namelijk niet onbekend,
dat er bij velen van U een stijgende
ontevredenheid groeit, terwijl weer
anderen mopdeloos geworden zijn en
het vertrouwen in de organisatie,
ja zelfs in de Regeering hebben ver
loren. Gij zult wel willen gelooven
dat Uwe nooden en zorgen Uw be
stuur ter dege bekend zijn en ik
vind daarin voor een gedeelte de
toe te lachen.
„Het heeft niets te beteekenen,
vader, de voet zal spoedig weer ge
nezen zijn. Mr. Salten heeft jnij in
het woud gevonden," zei zij over
Salten's schouder heen.
Peter Hartau volgde hen nog ge
heel ontdaan in huis en gaf de noo-
dige bevelen. Salten droeg Winni
fred naar de huiskamer en legde
haar op den divan, maakte voorzich
tig de omhulsels om den voet los
en liet een kom water en linnen
doeken brengen.
Daarvan maakte hij een compres
op den gekwetsten voet, waardoor
de pijn spoedig verminderde.
Peter Hartau was in een stoel
neergevallen en greep de hand van.
Winnifred. Zij keek hem smeekend
aan.
„Beste vader, u zult mij zeer be
knorren, omdat ik ongehoorzaam ben
geweest en verder het bosch inliep
dan ik mocht. Maar ik wil niet naar
bed. Ik heb ook geen warm' bad
noodig. Mr. Salten maakt zich te
bezorgd over mij. Ik ben werkelijk
heel warm en ben niet bevroren.
U heeft mij nog uw buis gegeven
en bent daardoor zeker eerder be
vroren dan ik. Nu doet mijn voet
ook niet meer zoo'n pijn".
Salten haalde bevend adem. Peter
Hartau merkte heel goed, dat de
verklaring en de verontschuldiging
van de verbittering, die sommigen
van U in haar greep klemt. Toch
moet het U aller krachtig streven
zijn om "Uw goed humeur en uw
blijmoedigheid te bewaren, want als
ge die verliest drukken de zorgen
dubbel zwaar.
Ik zei u zoo even, dat Uw nooden
en zorgen ons bekend zijn, maar of
die algemeen bekend zijn, betwijfel
ik. Daarom wil ik U even de in
komsten opgeven over het afgeloo-
pen jaar van enkele visschers:
twee visschers uit Vlissingen
verdienden dat jaar. respectievelijk
f 344,72 en f 345.37. Twee visschers
uit Arnemuiden f 500 en f 350, twee
uit Breskens f 339,75 en f 185.
De beide Vlissingers zijn te reke
nen bij de gemiddelde van Vlis
singen, terwijl die van Arnemuiden
behooren tot de hoogste en de laag
ste van Arnemuiden.
Al moge nu het visscherijbedrijf
als bron van nationael welvaart
niet meer zijn wat het vroeger was
en door zijn beperkten omvang ver
re achter staan bij landbouw en vee
teelt, toch is het nog van groote
beteekenis voor ons land.
De totale waarde van de op
brengst der visscherijen over geheel
Nederland, behalve de groote
Noordzeevisscherij, doch oesters en
mosselen inbegrepen was in 1933
f 4.925.782, waarvan aan garnalen
f 530.458 of bijna een negende deel.
De visscherij op de Zeeuwsche
stroomen (behalve die op riviertrek-
visch, mosselen en oesters) gaf toen
als opbrengst f 584 791, waarvan al
leen aan garnalen f 357.796.
Ik wijs U op de belangrijkheid
van de Zeeuwsche garnalenvissche
rij. Het totaal aantal garnalenvis-
schers was 351. Voor Zeeland d.w.z.
voor de gemeenten Breskens, Ar.ie
muiden, Vlissingen en Veere is het
aantal schepen te stellen op 100, tot
een totaale waarde van f 500000
terwijl het aantal personen werkzaam
in de nevenbedrijven als pellerijen,
mandenmakerjjen, r.ettenfatrieken
scheepswerven, olieleveranciers, leur
ders en handelaren zeer moeilijk te
schatten is.
In Breskens is de daar thuisbe-
hoorende vloot 37 schepen groot.
De bemanning bestaat uit 120 kop
pen.
Na een dichterlijke aanhaling op
het visschersbedrijf van een paar
jonge man geheel uit zijn evenwicht
was geraakt en zich ternauwernood
tneer kon beheerschen. Hij liet kalm
toe, dat Salten Harriet wees, hoe
zij de compressen moest vernieuwen
en dat hij er op aandrong, dat Win
nifred den warmen wijn tenminste
zoo warm mogelijk dronk. Toen Har
riet daarna het vertrek weer had ver
laten, zei Hartau. zoo bedaard als
hij maar kon: „Zeg mij nu einde
lijk, wat er gebeurd is en hoe en
waar u mijn dochter heeft gevon
den".
Salten richtte zich recht op. Zijn
gelaat „trilde en zijn stem beefde,
toen hij zeide: „Vergeef mij Mr,
Hartau, als ik u nu vraag mij te
mogen terugtrekken. Uw dochter zal
u wel alles vertellen. Ik zou liever
niet langer hier in deze kleeding
blijven. Als u het mij toestaat, kom
ik later terug, na mij verkleed te
hebben".
Hij wilde Winnifred gelegenheid
geven, haar vader in zijn afwezigheid
te zeggen, wat zij goed oordeelde
en bovendien voelde hij, dat zijn zelf
beheersching haar grenzen had be
reikt. Hartau keek hem onderzoe
kend aan.
„Nu goed ik verwacht u, zoo-
dra u zich verkleed heeft".
Peter Hartau keek hem met een
eigenaardigen blik na. Toen wendde
honderd jaar geleden, komt spreker
tot de huidige organisatie in het vis
schersbedrijf. Aan de niet genoeg
te waardeeren medewerking van on
zen Heer Commissaris der Koningin,
den Heer Quarles van Ufford, is het
te danken, dat nu eindelijk onze
Provinciale Organisatie is tot stand
gekomen, die vandaag haar eerste
Algemeene Vergadering houdt. Niet
weinig verheugt het ons daarbij, dat
Z.H.E.G. zoo welwillend is geweest
het Beschermheerschap van onzen
Bond te aanvaarden. Van zijn mee
leven en werken zijn wij daardoor
zoo mogelijk nog meer overtuigd.
Nu we dan gelukkig tot een be
hoorlijke organisatie zijn gekomen
is al vast deze misstand uit den
weg geruimd, dat iedere gemeente
zich afzonderlijk met hare wenschen
of grieven tot de Regeering wendde.
Niet alleen wordt daardoor het
noodeloos uitgeven van veel geld
voorkomen, doch ook, dat de ge
meenten zich met onderling verschil
lende verzoeken tot haar richten,
waardoor het nemen van beslissin
gen zeer werd bemoeilijkt.
Thans is onze Provinciale Organi
satie eenheid van wenschen en een
heid van actie verzekerd. De invloed
van elke toegetreden plaatselijke ver
eeniging in de Provinciale is ge
waarborgd. Immers de samenstelling
van het Bestuur der Provinciale is
aldus geregeld, dat men voor elke
gemeente, waar een vereeniging is
gevestigd een lid van het Gemeente
bestuur wordt afgevaardigd en daar
naast dan nog één of twee leden
(afhangend van het getal leden, dat
de vereeniging telt) uit de plaatse
lijke organisatie. Een onpardjdige
beoordeeling en harmonische ver
zorging Uwer belangen is daardoor
verzekerd.
Uitvoerig zet spreker uiteen de
groote belangen welke de Organi
satie voor de Garnalenvisschers in
zich draagt. Dat niet direct groote
verbetering in de toestand zal ko
men, is begrijpelijk. De practijk ech
ter zal bewijzen, dat wij door onze
organisatie tot betere toestanden zul
len komen.
Alleen door uw aller medewerking
en langs den weg van gestadigen
groei uwer organisatie, vertrouwen
in Uw bestuur, dat voor een groot
deel bestaat uit mannen, die geheel
belangeloos en met liefde voor Uwe
faak opkomen en een voortdurend
hij zich tot zijn dochter en greep
haar hand. „Wil je mij dit alles nu
verklaren, Winni?"
Zij sloeg haar armen om zijn hals,
legde haar hoofd tegen zijn schouder
en keek naar hem op wel wat
schuldbewust en vreesachtig, maar
toch vol kinderlijk vertrouwen.
„Beste vader, eerst moet ik u
biechten, dat ik tegen uw verbod in,
ver van huis ben gegaan. Ik zal het
nooit weer doen. Wees niet boos
op mij. Het zou heel, heel erg heb
ben kunnen afloopen, als Mr. Sal
ten mij niet had gevonden en uit
een groot gevaar had gered. Zonder
hem, beste vader, zoudt u uw Winni
waarschijnlijk niet levend hebben te-
fuggezien ik weet niet, wat er van
mij zou zijn geworden".
Peter Hartau verbleekte en drukte
zijn dochter vaster tegen zich aan.
„Winni! Hemel, mijn kind wat
is er gebeurd? Als ik aan Mr. Sal
ten je leven te danken heb dan
sta ik voor altijd in zijn schuld.
Spreek vertel mij, hoe alles ge
beurde".
Toen biechtte zij openhartig en
zonder terughouding alles, wat er
gebeurd was, en hoe in den hoog-
sten nood Salten te voorschijn was
gekomen en zich tusschen haar en
de berin had geworpen.
Met de grootste ontroering had
Neem dan voor 't naar bed gaan
eens zoo'n "AKKERTJE" en
slaap heerlijk rustig en fijn door
Volgens recept van Apotheker Dumont
contact met de regeering zal uwe
positie verbeteren.
Ik ben zoo vrij U dit nog eens
onder het oog te brengen, omdat
mij niet onbekend is, dat ontevreden
en roekelooze elementen het meer
dan eens hebben aangedurfd om in
persoonlijke gesprekken, of in klei
nere of grootere bijeenkomsten en
vergaderingen met nadruk uit te
spreken, dat de Regeering niets voor
de visschers doet. Nietwaar, dat is
op zijn zachtst uitgedrukt óf erger
lijke domheid, óf kwaadaardige ge
zagsondermijning. In elk geval schro
melijke ondankbaarheid.
Gelukt het de Regeering het uit-
voercontingent voor frankrijk en
België te vergrooten dan kunnen we
ook daarvoor dankbaar zijn. Boven
dien geeft ons bestuur volstrekt de
hoop niet op, dat de Regeering als
nog bereid zal worden gevonden en
een weg zal weten te vinden om
het binnenlandsch verbruik van gar
nalen te vermeerderen.
Zoo ziet ge dus wel, visschers,
dat er genoeg werk aan den winkel
van Uw Zeeuwsche Bond is. Uw
bestuur heeft lust en moed om de
aangevangen taak voort te zetten
gesteund door de zeer actieve be
langstelling van onzen Bescherm
heer, op wiens voortdurende steun,
ik ben er vast van overtuigd, wij im
mer kunnen rekenen. Daarom hoop
en vertrouw ik dan ook, dat gij allen
■schouder aan schouder in het gelid
onzer organisatie zult blijven staan
en dat langzamerhand, maar liefst
spoedig al uwe zeevarende, vis-
schende kameraden onze rijen zullen
komen versterken.
Indien ik daarop mag rekenen,
dan zal dit voor Uw bestuur een
onafgebroken aansporing zijn om aan
te pakken en alles te doen wat ver
betering kan brengen in U.w toe
stand.
Ik herhaal: „Geweld noch toorn
Hartau naar het verhaal van zijn
dochter geluisterd. Nu streek hji
haar kalmieerend langs het haar.
„Mijn lief kind je bent geheel
van streek wees kalml Hoe zou
ik boos op je kunnen zijn, omdat
je je hart hebt gevolgd. Ik heb het
zien aankomen, dat je je hart aan
Salten zou verliezen en ik kan het
ook begrijpen. Maar je bent nog
zoo jong, Winni, nog half een kind.
En Salten? Wij weten zoo weinig
van hem af".
„O, hij is de beste, edelste mensch
na mijn vader".
Hij moest glimlachen. „Dat ge
loof je. Ik geloof ook, dat hij een
fatsoenlijk man is en het is wel
mogelijk, dat hij ook jou heeft lief
gekregen. Maar verder mogen wij
voorloopig niet denken. Je moet eerst
ouder en rijper worden en wij moe
ten Salten eerst beter leeren kennen
en vernemen, wat hem over den
Oceaan heeft gedreven. Maar dit
wil ik je reeds heden beloven tot
je geruststelling is hij de recht
schapen man, voor wien wij hem
houden, en ben je na eenige jaren,
als je ouder en rijper geworden bent,
nog trouw aan deze gevoelens, dan
zal ik geen bezwaar maken, als hij
naar je hand dingt. Dat hij arm
is, is van geen gewicht.
(Wordt vorvolgd),