BRESKENSCHE COURANT Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D. mmnmm Winnifred de Pelskoningin. 4152 Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 50895 Uitgave E. BOOM-BLIEK - Breskens Zeeuwsche Bond van Vereenigingen voor de Garnalenvisscherij. FEUILLETON Kunt Ge niet slapen? AKKERTJES 45ste Jaargang ABONNEMENTSPRIJS Per drie maanden 1.25. Buiten Breskens per drie maanden 1 1.40. Franco per post per jaar I 5.00 Buitenland per jaar I 6.50 Alles bij vooruitbetaling. ADVERTENTIEPRIJS Van 1-5 regels 10,25. Iedere regel meer (0; 15. Ingez. Med. 30 ct. per regel Abonnements-advertenties groote korting. Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels f 0.40 (bij vooruitbetaling) Zaterdagmiddag hield bovenge- noemden Bond haar eerste jaarver gadering in het Concertgebouw te Vlissingen. De Voorzitter, de heer D. II. van Zuijen te Breskens, riep de Commis saris der Koningin, alsmede het lid van Ged. Staten, Mr. P. JDiele- man, de heer Stevenson, Voorzitter van den Bond van Nederl. Vissche- rijen een hartelijk woord van welkom toe, zoomede den heer Van Dijk, vertegenwoordiger der Nederland- sche Visscherij Centrale en de vele Burgemeester en Wethouders van verschillende plaatsen. Ook de Pers riep bij een woord van ewlkom toe, opdat het Neder- landsche volk op de hoogte wordt gebracht van de behoeften, welke in dit bedrijf heerscht en van de be raadslagingen en besluiten welke worden genomen. Nadat de Secretaris, de heer J. van Leeuwen, mededeeling had ge daan dat schrijven was ingekomen van den Minister van Landbouw en Visscherijen, van Mr. A. A. van Rijn, van oud-Minister van Dijk en van Mr. Drop, meldende, dat zij tot hun spijt verhinderd waren deze eerste jaarvergadering bij te wonen, werd door den Voorzitter een openings rede gehouden, waaruit wij het vol gende citeeren: Geüjk schier alle takken van na tionale voortbrenging is, tenge\olge van den wereldcrisis, ook het vis- schersbedrijf in zeer ernstige moei lijkheden geraakt. Het vooruitzicht, dat daarin in e.en nabije toekomst een belangrijke verandering ten goe de zou komen, bestaat naar onze meening niet. Daarvoor gaat het economisch wereldherstel te lang zaam en zijn de structuurveranderin gen te gewichtig. Het ligt dan ook voor de hand, dat de visschers, dit wetend en be grijpend in de laatste jaren meer dan anders tot aaneensluiting en sa menwerking zijn gekomen: de nood heeft hen tezamen gedreven. Dank baar voor deze organiseering der bedrijfsgenooten meen ik er echter toch op krachtige wijze bij u, vis schers, op te moeten aandringen op 67. Roman van H. COURTHS-MAHLER met autorisatie uit het Duitsch vertaald door Mevr. J. P. WESSELINK-v, .Rossum 0 Salten hield dicht bij hem stil. ,,Doe nu geen vragen alstublieft, Mr. Hartau, eerst moet Miss Har- tau in huis in de warmte. Laat een warm bad voor haar klaar maken en warme dekens gereed houden. Er moet ook warme wijn gereed gemaakt worden. Miss Hartau had een klein ongeluk een verzwikte enkel zij is heel koud geworden. Ik vertel u alles later. Eerst moet Miss Hartau in de warmte komen". Onder het spreken van deze woor den had hij zijn ski's reeds afgelegd. Zonder zich verder om "Hartau te bekommeren, die angstig naar het bleeke gelaat van zijn dochter keek, tilde hij Winnifred op en droeg haar in huis. Winnifred beproefde haar vader den ingeslagen weg voort te gaan. Vereenigt hen allen en vermijdt on derling getwist. Juist omdat de aard van Uw beroep het vereenigingsle ven zoo zeer bemoeilijkt, moet gij elkander trachten te overtreffen in trouw, ijver en toewijding. Hierna schetste spreker uitvoerig het tot stand komen de organisatie der garnalenvisscher.-,, dateerende van 1917. Ook toen was het geen gemakkelijke tijd. Verdir de oprich ting van de Coöperatieve verzend- vereeniging „Bresaens" in 1926, waarbij hij met groöte waardeering gedenkt het advies v,an de Visscherij- Inspectie, bij monde rail den heer Janssens, zoomede de krachtige steun en toewijding van Dr. J. G. Ramaker, die met groote volharding en ondanks velerlei tegenwerking de vereeniging heeft geholpen. Ook wil ik niet vergeten de medewerking van den Centralen Transportarbeiders bond. Reeds jaren geleden, ik schat wel een vijftig jaar, werden vanuit Bres kens garnalen geëxporteerd naar België en Engeland, lie Bressiaan- ders hier tegenwoordig zullen zich wel den typischen Belg den heer Léon Robert herinneren. 11e export werd later voortgezet door de heeren Frans de Clerck en H. de Boer, maar is pas tot grootere uitbreiding gekomen door het onvermoeid stre ven van den energieken werker, de heer Thomas Cambier. Het is allerminst mijne bedoeling om te komen tot een opsomming van alles, wat in den loop der ver dere jaren werd bereikt en tot stand gebracht. Ik gaf slechts enkele voor beelden, waaraan gij, visschers, kunt toetsen wat door organisatie bereikt kan worden. Met opzet gaf ik u deze voorbeelden ter overdenking. Het is mij namelijk niet onbekend, dat er bij velen van U een stijgende ontevredenheid groeit, terwijl weer anderen mopdeloos geworden zijn en het vertrouwen in de organisatie, ja zelfs in de Regeering hebben ver loren. Gij zult wel willen gelooven dat Uwe nooden en zorgen Uw be stuur ter dege bekend zijn en ik vind daarin voor een gedeelte de toe te lachen. „Het heeft niets te beteekenen, vader, de voet zal spoedig weer ge nezen zijn. Mr. Salten heeft jnij in het woud gevonden," zei zij over Salten's schouder heen. Peter Hartau volgde hen nog ge heel ontdaan in huis en gaf de noo- dige bevelen. Salten droeg Winni fred naar de huiskamer en legde haar op den divan, maakte voorzich tig de omhulsels om den voet los en liet een kom water en linnen doeken brengen. Daarvan maakte hij een compres op den gekwetsten voet, waardoor de pijn spoedig verminderde. Peter Hartau was in een stoel neergevallen en greep de hand van. Winnifred. Zij keek hem smeekend aan. „Beste vader, u zult mij zeer be knorren, omdat ik ongehoorzaam ben geweest en verder het bosch inliep dan ik mocht. Maar ik wil niet naar bed. Ik heb ook geen warm' bad noodig. Mr. Salten maakt zich te bezorgd over mij. Ik ben werkelijk heel warm en ben niet bevroren. U heeft mij nog uw buis gegeven en bent daardoor zeker eerder be vroren dan ik. Nu doet mijn voet ook niet meer zoo'n pijn". Salten haalde bevend adem. Peter Hartau merkte heel goed, dat de verklaring en de verontschuldiging van de verbittering, die sommigen van U in haar greep klemt. Toch moet het U aller krachtig streven zijn om "Uw goed humeur en uw blijmoedigheid te bewaren, want als ge die verliest drukken de zorgen dubbel zwaar. Ik zei u zoo even, dat Uw nooden en zorgen ons bekend zijn, maar of die algemeen bekend zijn, betwijfel ik. Daarom wil ik U even de in komsten opgeven over het afgeloo- pen jaar van enkele visschers: twee visschers uit Vlissingen verdienden dat jaar. respectievelijk f 344,72 en f 345.37. Twee visschers uit Arnemuiden f 500 en f 350, twee uit Breskens f 339,75 en f 185. De beide Vlissingers zijn te reke nen bij de gemiddelde van Vlis singen, terwijl die van Arnemuiden behooren tot de hoogste en de laag ste van Arnemuiden. Al moge nu het visscherijbedrijf als bron van nationael welvaart niet meer zijn wat het vroeger was en door zijn beperkten omvang ver re achter staan bij landbouw en vee teelt, toch is het nog van groote beteekenis voor ons land. De totale waarde van de op brengst der visscherijen over geheel Nederland, behalve de groote Noordzeevisscherij, doch oesters en mosselen inbegrepen was in 1933 f 4.925.782, waarvan aan garnalen f 530.458 of bijna een negende deel. De visscherij op de Zeeuwsche stroomen (behalve die op riviertrek- visch, mosselen en oesters) gaf toen als opbrengst f 584 791, waarvan al leen aan garnalen f 357.796. Ik wijs U op de belangrijkheid van de Zeeuwsche garnalenvissche rij. Het totaal aantal garnalenvis- schers was 351. Voor Zeeland d.w.z. voor de gemeenten Breskens, Ar.ie muiden, Vlissingen en Veere is het aantal schepen te stellen op 100, tot een totaale waarde van f 500000 terwijl het aantal personen werkzaam in de nevenbedrijven als pellerijen, mandenmakerjjen, r.ettenfatrieken scheepswerven, olieleveranciers, leur ders en handelaren zeer moeilijk te schatten is. In Breskens is de daar thuisbe- hoorende vloot 37 schepen groot. De bemanning bestaat uit 120 kop pen. Na een dichterlijke aanhaling op het visschersbedrijf van een paar jonge man geheel uit zijn evenwicht was geraakt en zich ternauwernood tneer kon beheerschen. Hij liet kalm toe, dat Salten Harriet wees, hoe zij de compressen moest vernieuwen en dat hij er op aandrong, dat Win nifred den warmen wijn tenminste zoo warm mogelijk dronk. Toen Har riet daarna het vertrek weer had ver laten, zei Hartau. zoo bedaard als hij maar kon: „Zeg mij nu einde lijk, wat er gebeurd is en hoe en waar u mijn dochter heeft gevon den". Salten richtte zich recht op. Zijn gelaat „trilde en zijn stem beefde, toen hij zeide: „Vergeef mij Mr, Hartau, als ik u nu vraag mij te mogen terugtrekken. Uw dochter zal u wel alles vertellen. Ik zou liever niet langer hier in deze kleeding blijven. Als u het mij toestaat, kom ik later terug, na mij verkleed te hebben". Hij wilde Winnifred gelegenheid geven, haar vader in zijn afwezigheid te zeggen, wat zij goed oordeelde en bovendien voelde hij, dat zijn zelf beheersching haar grenzen had be reikt. Hartau keek hem onderzoe kend aan. „Nu goed ik verwacht u, zoo- dra u zich verkleed heeft". Peter Hartau keek hem met een eigenaardigen blik na. Toen wendde honderd jaar geleden, komt spreker tot de huidige organisatie in het vis schersbedrijf. Aan de niet genoeg te waardeeren medewerking van on zen Heer Commissaris der Koningin, den Heer Quarles van Ufford, is het te danken, dat nu eindelijk onze Provinciale Organisatie is tot stand gekomen, die vandaag haar eerste Algemeene Vergadering houdt. Niet weinig verheugt het ons daarbij, dat Z.H.E.G. zoo welwillend is geweest het Beschermheerschap van onzen Bond te aanvaarden. Van zijn mee leven en werken zijn wij daardoor zoo mogelijk nog meer overtuigd. Nu we dan gelukkig tot een be hoorlijke organisatie zijn gekomen is al vast deze misstand uit den weg geruimd, dat iedere gemeente zich afzonderlijk met hare wenschen of grieven tot de Regeering wendde. Niet alleen wordt daardoor het noodeloos uitgeven van veel geld voorkomen, doch ook, dat de ge meenten zich met onderling verschil lende verzoeken tot haar richten, waardoor het nemen van beslissin gen zeer werd bemoeilijkt. Thans is onze Provinciale Organi satie eenheid van wenschen en een heid van actie verzekerd. De invloed van elke toegetreden plaatselijke ver eeniging in de Provinciale is ge waarborgd. Immers de samenstelling van het Bestuur der Provinciale is aldus geregeld, dat men voor elke gemeente, waar een vereeniging is gevestigd een lid van het Gemeente bestuur wordt afgevaardigd en daar naast dan nog één of twee leden (afhangend van het getal leden, dat de vereeniging telt) uit de plaatse lijke organisatie. Een onpardjdige beoordeeling en harmonische ver zorging Uwer belangen is daardoor verzekerd. Uitvoerig zet spreker uiteen de groote belangen welke de Organi satie voor de Garnalenvisschers in zich draagt. Dat niet direct groote verbetering in de toestand zal ko men, is begrijpelijk. De practijk ech ter zal bewijzen, dat wij door onze organisatie tot betere toestanden zul len komen. Alleen door uw aller medewerking en langs den weg van gestadigen groei uwer organisatie, vertrouwen in Uw bestuur, dat voor een groot deel bestaat uit mannen, die geheel belangeloos en met liefde voor Uwe faak opkomen en een voortdurend hij zich tot zijn dochter en greep haar hand. „Wil je mij dit alles nu verklaren, Winni?" Zij sloeg haar armen om zijn hals, legde haar hoofd tegen zijn schouder en keek naar hem op wel wat schuldbewust en vreesachtig, maar toch vol kinderlijk vertrouwen. „Beste vader, eerst moet ik u biechten, dat ik tegen uw verbod in, ver van huis ben gegaan. Ik zal het nooit weer doen. Wees niet boos op mij. Het zou heel, heel erg heb ben kunnen afloopen, als Mr. Sal ten mij niet had gevonden en uit een groot gevaar had gered. Zonder hem, beste vader, zoudt u uw Winni waarschijnlijk niet levend hebben te- fuggezien ik weet niet, wat er van mij zou zijn geworden". Peter Hartau verbleekte en drukte zijn dochter vaster tegen zich aan. „Winni! Hemel, mijn kind wat is er gebeurd? Als ik aan Mr. Sal ten je leven te danken heb dan sta ik voor altijd in zijn schuld. Spreek vertel mij, hoe alles ge beurde". Toen biechtte zij openhartig en zonder terughouding alles, wat er gebeurd was, en hoe in den hoog- sten nood Salten te voorschijn was gekomen en zich tusschen haar en de berin had geworpen. Met de grootste ontroering had Neem dan voor 't naar bed gaan eens zoo'n "AKKERTJE" en slaap heerlijk rustig en fijn door Volgens recept van Apotheker Dumont contact met de regeering zal uwe positie verbeteren. Ik ben zoo vrij U dit nog eens onder het oog te brengen, omdat mij niet onbekend is, dat ontevreden en roekelooze elementen het meer dan eens hebben aangedurfd om in persoonlijke gesprekken, of in klei nere of grootere bijeenkomsten en vergaderingen met nadruk uit te spreken, dat de Regeering niets voor de visschers doet. Nietwaar, dat is op zijn zachtst uitgedrukt óf erger lijke domheid, óf kwaadaardige ge zagsondermijning. In elk geval schro melijke ondankbaarheid. Gelukt het de Regeering het uit- voercontingent voor frankrijk en België te vergrooten dan kunnen we ook daarvoor dankbaar zijn. Boven dien geeft ons bestuur volstrekt de hoop niet op, dat de Regeering als nog bereid zal worden gevonden en een weg zal weten te vinden om het binnenlandsch verbruik van gar nalen te vermeerderen. Zoo ziet ge dus wel, visschers, dat er genoeg werk aan den winkel van Uw Zeeuwsche Bond is. Uw bestuur heeft lust en moed om de aangevangen taak voort te zetten gesteund door de zeer actieve be langstelling van onzen Bescherm heer, op wiens voortdurende steun, ik ben er vast van overtuigd, wij im mer kunnen rekenen. Daarom hoop en vertrouw ik dan ook, dat gij allen ■schouder aan schouder in het gelid onzer organisatie zult blijven staan en dat langzamerhand, maar liefst spoedig al uwe zeevarende, vis- schende kameraden onze rijen zullen komen versterken. Indien ik daarop mag rekenen, dan zal dit voor Uw bestuur een onafgebroken aansporing zijn om aan te pakken en alles te doen wat ver betering kan brengen in U.w toe stand. Ik herhaal: „Geweld noch toorn Hartau naar het verhaal van zijn dochter geluisterd. Nu streek hji haar kalmieerend langs het haar. „Mijn lief kind je bent geheel van streek wees kalml Hoe zou ik boos op je kunnen zijn, omdat je je hart hebt gevolgd. Ik heb het zien aankomen, dat je je hart aan Salten zou verliezen en ik kan het ook begrijpen. Maar je bent nog zoo jong, Winni, nog half een kind. En Salten? Wij weten zoo weinig van hem af". „O, hij is de beste, edelste mensch na mijn vader". Hij moest glimlachen. „Dat ge loof je. Ik geloof ook, dat hij een fatsoenlijk man is en het is wel mogelijk, dat hij ook jou heeft lief gekregen. Maar verder mogen wij voorloopig niet denken. Je moet eerst ouder en rijper worden en wij moe ten Salten eerst beter leeren kennen en vernemen, wat hem over den Oceaan heeft gedreven. Maar dit wil ik je reeds heden beloven tot je geruststelling is hij de recht schapen man, voor wien wij hem houden, en ben je na eenige jaren, als je ouder en rijper geworden bent, nog trouw aan deze gevoelens, dan zal ik geen bezwaar maken, als hij naar je hand dingt. Dat hij arm is, is van geen gewicht. (Wordt vorvolgd),

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1936 | | pagina 1