BRESKENSCHE COURANT Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D. Illinnifred de Pelskoningin. Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro Uitgave E. BOOM-BLIEK - |Breskens 3®weexi\e ^vocAe. FEUILLETON V«rdrlff^tD&i Hoest 45ste Jaargang Vrijdag 28 Februari 1936 Nummer 4115 ABONNEMENTSPRIJS- Per drie maanden f 1.25. Buiten Breskens per drie maanden I 1.40. Franco per post per jaar f 5.00 Buitenland per jaar f 6.50 Alles bij vooruitbetaling. ADVERTENTIEPRIJS Van 1-5 regels 10,75. Iedere regel meer f0;15. Ingez. Med. 30 ct. per regel Abonnements-advertenties groote korting. Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels f 0.40 (bij vooruitbetaling) 0 Aangifte van leerlingen voor de Openbare Lagere School vóór of op 14 Maart a.s. bij het Hoofd der School. (Kinderen behooren vóór 1 April 6 jaar te zijn geworden). De machtspositie in het verre Oosten. o Altijd wanneer oorlogsgevaar onze wereld bedreigt, hoort men spreken over den Pacific. Reeds vóór jaren heeft Colin Ross den Pacific „de Zee der Beslissingen" genoemd. En dat met recht! Wat thans nog om de Middellandsche Zee draait, draait morgen om den Stillen Oceaan. Wij denken al lang niet meer aan een reusachtige watermassa, wan neer wij van den Pacific spreken. Wij denken niet meer aan de water woestijn, waardoorheen do wereld kaart op een hoogte van 180 graden een scheidingsstreep trok, zoodat wij Europeanen, niet weten, of wij van het Verre Oosten (zooals meestal geschiedt) zullen spreken, of van het Verre Westen. Reeds sedert het begin van de 20e eeuw is Europa betrokken in den strijd om het Verre Oosten. Sedert Port Arthur is het kanon- geschut ook in de Europeesche hoofdsteden hoorbaar. Wanneer men de ontwikkeling van Amerika volgt, komt men herhaaldelijk in aanra king met de geschiedenis rond den Pacific. De Vereenigde Staten koos haar oorlogshavens aan de Pacific- kusten en thans is ook de ku^t langs Californië het opmarschgebied voor een reuzenvloot geworden. Zij is dit geworden, sedert Amerika in Japan een natuurlijken tegenstander heeft gekregen, die hem de heerschappij over den Stillen Oceaan afhandig tracht te maken. 32. Roman van H. COURTHS-MAHLER met autorisatie uit het Duitsch vertaald door Mevr. J. P. WESSELINK-v. Rossum 0 Haar vader keek met onderzoe kenden blik op haar neer. Zou het hart van zijn kind zich tot dezen man neigen? Dan zou hij hem weliswaar eerst grondig op de proef stellen. Maar voorloopig was er immers niets te vreezen. Over enkele dagen verliet hij met Winni deze streek en Rudolf Salten bleef achter. Al het verdere zou God beschikken. Rudolf was naderbij gekomen. Hij boog beleefd voor vader en dochter. „Waar komt u vandaan, Mr. Salten?" vroeg Hartau. „Ik heb een verren onderzoekings tocht door mijn terrein gemaakt. Toen met zonsopgang de anderen vertrokken, ben ik ook opgestaan en zoolang ben ik onderweg. Ik vraag verontschuldiging, als ik er wat bestoven en gehavend uitzie." Azië bereidt zich voor Japan heeft zich op den juist en tijd verzekerd met een machtspo sitie. Het zag Amerika's trek naar het Westen en bemerkte, hoe wei nig interesse andere mogendheden voor den Stillen Oceaan aan den dag legden. In 1905 deed Japan een aanval in het Noorden, Formosa was toen reeds tien jaar lang in zijn bezit. In dien tusschentijd had Japan weten te bereiken, dat het op het continent de noodige steunpunten vond. Wel gelukte het den Ameri kanen met één handomdraai Hawaii dat reeds door 140.000 Japanners was bewoond, af te snoepen en op de Philippijnen een belangrijke, po litieke plaats in te nemen, doch door het mandaat betreffende de Duitsche Zuidzeekoloniën heeft Japan zijn positie in den Pacific aanmerkelijk verbeterd. In korten tijd bereikte Japan hierdoor meer dan dat het in enkele tientallen jaren had kunnen bereiken. Niet alleen Engeland heeft bezit tingen in Achter-Indië met het steun punt Singapore, doch ook Neder land, Frankrijk, Australië en Canada zijn in deze kwestie betrokken. Nog meer: de Pacific brengt blank en bruin bij elkaar. Reeds het voor spel in Oost-Afrika heeft dit aange toond. Sedert de. leuze „Azië voor de Aziaten" de strijdleuze der „ge kleurde wereld" tegen Europeesche en Amerikaansche heerschappij is geworden, probeert Azië een heer- schende positie te vinden in den Pacific. Momenteel gaat de strijd om de politieke invloedszone, morgen vecht men om een economisch afzetge bied, overmorgen zijn het de rassen, die hun rechten opeischen, doch door alle jaren zullen de twee werelden, Oost en West, met elkaar in botsing komen. Schijnbaar onoverbrugbaar zelfs dan. wanneer de moeilijkheden door ,,vriendschaps"-verdragen zijn overwonnen. Sluit men vandaag een vredesverdrag morgen strijdt men met verdubbelde kracht. Kan de Pacific strijdgebied zijn? Een bevestigend antwoord hierop kunnen wij ons nauwelijks voor stellen. Een opmarsch vanuit Hawaii b.v., dat door Amerika wordt ge bruikt als een -der belangrijkste steun punten in den Stillen Oceaan, zou, volgens mededeelingen van den Met groot welgevallen keek Har tau in het gebruinde gelaat van Salten en naar zijn krachtige ge spierde gestalte. „U zult er weldra nog veel gehavender uitzien, Mr. Salten. De jachten door het woud laten sporen na. Dus u heeft uw ter rein reeds wat onderzocht?" „Ja, voor zoover het mij in enkele uren mogelijk was." „U zult spoedig genoeg georiën teerd zijn. Het is mij in elk geval aangenaam u te treffen. Ik was juist op weg naar het blokhuis om met u te spreken." „Daarom haastte ik mij terug te komen. Ik sta ter uwer beschik king." „Nu goed! Voor wij zakelijke dingen bespreken, zou ik u willen vragen, morgen het avondeten met .ons te willen gebruiken. De uit- noodiging van mijn dochter heeft u naar het schijnt niet als afdoende beschouwd." Er lag een humoristische klank in de woorden van Hartau. Rudolf Salten richtte zich stram op. Hij keek Winnifred met een eigenaardigen blik aan. Daarna wendde hij zich tot Hartau. „De uitnoodiging van uw dochter was voor mij een groote eer en onder scheiding, maar ik mocht haar niet aannemen, zonder van uw toestem ming zeker te zijn." Schout bij Nacht, Gadow, 4000 zee mijlen bedragen naar de Philippijn sche eilanden. De reis zou dus acht en een halven dag duren. Vanaf San Francisco tot aan de Philip pijnen zou meer dan elf dagen zijn en tot aan Yokohama 10 dagen. Ja pan daarentegen zou slechts twee en een halven dag noodig hebben om naar de Philippijnen te komen. Ge volg hiervan zou zijn een vrij onge- lijken strijd. Amerika zal moeten trachten steunpunten en oorlogsha vens in het buitenland te vinden, wil het bovengenoemde afstanden verkleinen. Want zelfs het snelste vaartuig moet het tegen deze ette lijke duizenden mijlen afleggen. Wie staat er het beste voor? Daarmee zijn we gekomen aan de kernvraag van het probleem Pacific. Eén blik op de wereldkaart laat ons zien, hoe de geïnteresseerde landen er voor staan. Amerika heeft de Californische kust met San Fran cisco en San Diego als hoofdsteun punten. Naar het Noorden bezit het de vulkanische eilandengroep, welke van Alaska tot Kamtschatka reikt. Het klimaat laat echter niet toe, dat de Amerikaansche regeering hier vaste havens aanlegt. Belangrij ker daarentegen is haar positie in het Westen. In het midden vindt men vooreerst Hawaii, waarvan Japan heeft moeten afzien. Verder vindt men er de Midway- en Wake-Eilan- den. Deze laatste eilanden heeft Amerika in de laatste vijf a zes jaar weten te benutten door ze als vlieg- steunpunten te gebruiken op haar nieuwe lijnen in het transpacifis- tisch luchtverkeer. In het Zuiden vormt de Kanaalzone van Panama een blijvende ruggesteun. Tenslotte vindt Amerika steun op de Philip pijnen. Reeds Theodore Roosevelt poogde de Philippijnsche eilanden in een eventueelen strijd ten nutte te maken, want ook hij zag in Japan Amerika's grootsten tegen stander. Japan s positie in den Pacific. Sedert Japan in het bezit is geko men van de voormalige Duitsche mandaatseilanden, zulks als dank voor de deelname aan den oorlog, welke eilanden het werden toebe deeld door de geallieerden, die van Japan's hulp profiteerden, heeft Ja pan een belangrijke blokkade, welke de verbinding van Amerika naar de „Maar nu ik ze bevestigd en her haald heb zijn toch alle formali teiten vervuld?" Salten hoorde een geringen, goed- hartigen spot uit de woorden van Hartau. Hij keek hem ernstig aan „Ik hoop, dat u mij begrepen heeft, Mr. Hartau." „Volkomen! Dus, wij wachten u morgenavond in het boschhuis." Wat verlegen keek Salten naar vader en dochter. Daarna zei hij vrijmoedig: „ik vrees toch uw vrien delijke uitnoodiging niet te kunnen aannemen, want... ik heb geen smo king naar hier meegenomen en in iets anders kan ik toch in uw huis niet verschijnen." Vader en dochter keken elkaar lachend aan. „Ook ik heb noch rok, noch smoking hier," antwoord de Hartau vroolijk. „Bovendien ge loof ik dat mijn dochter uw cos- tuum billijkt, hoe het ook uitvalt. Of vergis ik mij, Winnifred?" „Zeer zeker doe ik dat, en, als het u gerust stelt, beloof ik in mijn huisjapon aan tafel te komen vooral daar ik zelf kook." Hij boog verlicht. „U bent bui tengewoon vriendelijk. Miss Har tau." „Afgesproken dus. Wij wachten u morgenavond precies te acht uur Nu laat ik de heeren aan hun zaken over. Tot weerziensl" Philippijnsche eilanden kan afsnij den. Amerika heeft, als niet-onder- teekenaar van het verdrag van Ver sailles, in het Vier Mogendheden Verdrag van 1922 bovengenoemde mandaatstelling ten opzichte van Japan niet erkend. De Europeesche onlusten en Japan's uittreden uit den Volkenbond hebben het Tokio ech ter vergemakkelijkt deze eilanden groepen, trots alle protesten, te be nutten. En hierdoor heeft Japan kans gezien zijn zeemacht 2000 mijlen Oostelijk naar Amerika en 2000 mijlen Zuidelijk naar Australië te schuiven. De Pacific, „de zee der beslissin gen", wanneer deze beslissingen zul len vallen, weet niemand. Doch dat de Stille Oceaan in de toekomst een belangrijke rol zal spelen onder de groote mogendheden, is zeker. En dat het Oosten zich dan zal pogen los te rukken van het Westen, is even zeer zeker. De geheime oorlog in Abessynië. o— Reeds vóór den aanvang der vij andelijkheden op den Abessijnschen grond uitte de Europeesche pers de vrees, dat de naar voren rukken de Italianen zich meester zouden maken van de eenigste Abessijnsche spoorlijn, die van Djiboeti naar de hoofdstad Addis Abeba loopt, of in ieder geval zouden pogen de bjan onklaar te maken. Hiertoe is het echter niet gekomen, hetgeen achter af wel eenigszins begrijpelijk is, daar Frankrijk, als mede-eigenaar van de spoorlijn, zulks nimmer zou kunnen goedkeuren, doch de lijn heeft in den loop der maanden, dat de Italiaansch-Abessijnsche oorlog aan den gang is, wel heel wat moei lijkheden te verduren gehad. Er wordt rond de spoorlijn als het ware een geheime strijd gevoerd. Het is bekend, dat de spoorlijn on der zeer moeilijke omstandigheden tot stand werd gebracht. De zeer conservatieve inboorlingen konden zich niet eigen maken met het nieuwe verkeersmiddel, hetwelk, vol gens hen, van den duivel afkomstig was. Op velerlei wijzen poogden zij den bouw er van tegen te houden Zij drukte haar vader met een stralenden blik de hand, knikte Salten lachend toe en liep naar het boschhuis terug. De beide heeren bleven een poos staan en keken haar zwijgend na hoe zij met luchtige schreden zich Verwijderde. „Nu kunnen wij dus over zaken spreken," zei Hartau na een poosje. Salten richtte zich als uit een droom op en boog toestemmend. Peter Hartau gaf hem nu allerlei nuttige wenken, hoe hij hier zijn leven het best kon inrichten en hoe hij den rijksten buit kon krijgen. Salten luisterde opmerkzaam toe en stelde nu en dan een vraag. De heeren waren daarbij langzaam naar het blokhuis geloopen. „De Bridge's hebben nu weer een poos rust," zei Hartau. „Voor den volgenden zomer worden nu geen nieuwe jagers aangesteld." „Stelt u elk jaar nieuwe pels jagers aan, Mr. Hartau?" „Ja, het is noodig, want de mees ten houden het eenzame leven niet lang uit. Soms komen zij later terug. Maar het zijn meestal toch nieuwe mannen, die men moet aanstellen. Ook u zult weldra de eenzaamheid moede zijn." Salten keek somber voor zich uit. „Ik geloof het niet." Hartau glimlachte. „Afwachten, Gij hoest, de slijm benauwt U meer en meer. Wacht niet, morgen kunt Ge reeds een bronchitis te pakken hebben. Neem vandaag nog Akker's Abdijsiroop, overbekend door haar eigenschappen taaie slijm op te los sen en om hoest te genezen. Ze werkt reeds na den eersten lepel en vannacht kan dan Uw slaap rustig en verkwikkend zijn zonder benauwd heden. Abdijsiroop woelt de slijm los en stopt den hoest. Uw ademhalings organen vinden hun veerkracht terug. Het werkzaamste geneesmiddel bij Hoest-Griep-Bronchitis-Asthma en het den arbeiders lastig te maken. Het kwam tot aanslagen, stakingen, rebellie onder de naburige stammen en meermalen kwam het voor, dat de aan de spoorbaan werkende ar beiders door de Issa's van het Hol- Hol-gebied werden overvallen en deerlijk mishandeld. Dergelijke ongeregeldheden deden zich ook voor bij den bouw van de gas- en electriciteitsfabrieken van Diré Dawa, welke door niemand minder dan den bekenden Franschen publicist Henry de Monfreid wer den opgericht en thans sedert meer dan tien jaar door den onder den Franschen Majoor Duriaux staan - den Abessijnschen staatsdienst wor den geleid. Met het oog op de voorgeschie denis der kostbare spoorbaan, zal het niemand nog verwondering wek ken, dat er reeds sedert November j.l. drie aanslagen op den trein zijn gepleegd. Doch al deze aanslagen mislukten, feitelijk meer door een toevalligen samenloop van omstan digheden, dan door de activiteit der Mr. Salten I Ook ik ben hier eens gekomen, met het vaste voornemen, tot aan het eind van mijn leven hier te blijven. Maar reeds na het eerste jaar was de eenzaamheid mij bijna onverdragelijk. Maar ik had mij voor vijf jaar verbonden. Zulke con tracten maak ik uit beginsel niet met mijn mannen, ik wil niemand langer binden, dan hij het kan dra gen. Na het tweede jaar vond ik de eenzaamheid zoo kwellend, dat ik slechts met inspanning van al mijn wilskracht mijn contract kon houden. In het derde en vierde jaar werd ik bijna suf, maar toen kon ik mij ten minste boeken en dagbladen aan schaffen. Het vijfde jaar droeg ik het toen naar verhouding gemakke lijker. Toen ik meester op dit stuk grond werd, ging ik 's zomers naar Montreal en joeg alleen 's winters hier boven en veroorloofde mij toch zoo nu en dan een reis naar Mon treal, waar ik intusschen haar, die later mijn vrouw werd, had leeren kennen. Toen ging het. Maar ik raad u, kwel u niet langer dan noodig is, als u merkt, dat de eenzaamheid niet voor u deugt. Ik heb ook in Montreal werk voor u, voor het geval u niet liever naar Duitschland terugkeert." (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1936 | | pagina 1