BRESKENSCHE COURANT
Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D.
Illinnifred de Pelskoningin.
Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro
Uitgave E. BOOM-BLIEK - |Breskens
3®weexi\e ^vocAe.
FEUILLETON
V«rdrlff^tD&i Hoest
45ste Jaargang
Vrijdag 28 Februari 1936
Nummer 4115
ABONNEMENTSPRIJS-
Per drie maanden f 1.25. Buiten Breskens per drie maanden I 1.40.
Franco per post per jaar f 5.00
Buitenland per jaar f 6.50 Alles bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIEPRIJS
Van 1-5 regels 10,75. Iedere regel meer f0;15. Ingez. Med. 30 ct. per regel
Abonnements-advertenties groote korting.
Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels f 0.40 (bij vooruitbetaling)
0
Aangifte van leerlingen voor de
Openbare Lagere School vóór of op
14 Maart a.s. bij het Hoofd der
School. (Kinderen behooren vóór 1
April 6 jaar te zijn geworden).
De machtspositie
in het verre Oosten.
o
Altijd wanneer oorlogsgevaar onze
wereld bedreigt, hoort men spreken
over den Pacific. Reeds vóór jaren
heeft Colin Ross den Pacific „de
Zee der Beslissingen" genoemd. En
dat met recht! Wat thans nog om
de Middellandsche Zee draait, draait
morgen om den Stillen Oceaan.
Wij denken al lang niet meer aan
een reusachtige watermassa, wan
neer wij van den Pacific spreken.
Wij denken niet meer aan de water
woestijn, waardoorheen do wereld
kaart op een hoogte van 180 graden
een scheidingsstreep trok, zoodat wij
Europeanen, niet weten, of wij van
het Verre Oosten (zooals meestal
geschiedt) zullen spreken, of van
het Verre Westen.
Reeds sedert het begin van de
20e eeuw is Europa betrokken in
den strijd om het Verre Oosten.
Sedert Port Arthur is het kanon-
geschut ook in de Europeesche
hoofdsteden hoorbaar. Wanneer men
de ontwikkeling van Amerika volgt,
komt men herhaaldelijk in aanra
king met de geschiedenis rond den
Pacific. De Vereenigde Staten koos
haar oorlogshavens aan de Pacific-
kusten en thans is ook de ku^t langs
Californië het opmarschgebied voor
een reuzenvloot geworden. Zij is dit
geworden, sedert Amerika in Japan
een natuurlijken tegenstander heeft
gekregen, die hem de heerschappij
over den Stillen Oceaan afhandig
tracht te maken.
32.
Roman van
H. COURTHS-MAHLER
met autorisatie uit het
Duitsch vertaald door
Mevr. J. P. WESSELINK-v. Rossum
0
Haar vader keek met onderzoe
kenden blik op haar neer. Zou het
hart van zijn kind zich tot dezen
man neigen?
Dan zou hij hem weliswaar eerst
grondig op de proef stellen. Maar
voorloopig was er immers niets te
vreezen. Over enkele dagen verliet
hij met Winni deze streek en Rudolf
Salten bleef achter. Al het verdere
zou God beschikken.
Rudolf was naderbij gekomen.
Hij boog beleefd voor vader en
dochter. „Waar komt u vandaan,
Mr. Salten?" vroeg Hartau.
„Ik heb een verren onderzoekings
tocht door mijn terrein gemaakt.
Toen met zonsopgang de anderen
vertrokken, ben ik ook opgestaan
en zoolang ben ik onderweg. Ik
vraag verontschuldiging, als ik er
wat bestoven en gehavend uitzie."
Azië bereidt zich voor
Japan heeft zich op den juist en
tijd verzekerd met een machtspo
sitie. Het zag Amerika's trek naar
het Westen en bemerkte, hoe wei
nig interesse andere mogendheden
voor den Stillen Oceaan aan den dag
legden. In 1905 deed Japan een
aanval in het Noorden, Formosa
was toen reeds tien jaar lang in zijn
bezit. In dien tusschentijd had Japan
weten te bereiken, dat het op het
continent de noodige steunpunten
vond. Wel gelukte het den Ameri
kanen met één handomdraai Hawaii
dat reeds door 140.000 Japanners
was bewoond, af te snoepen en op
de Philippijnen een belangrijke, po
litieke plaats in te nemen, doch door
het mandaat betreffende de Duitsche
Zuidzeekoloniën heeft Japan zijn
positie in den Pacific aanmerkelijk
verbeterd. In korten tijd bereikte
Japan hierdoor meer dan dat het
in enkele tientallen jaren had kunnen
bereiken.
Niet alleen Engeland heeft bezit
tingen in Achter-Indië met het steun
punt Singapore, doch ook Neder
land, Frankrijk, Australië en Canada
zijn in deze kwestie betrokken. Nog
meer: de Pacific brengt blank en
bruin bij elkaar. Reeds het voor
spel in Oost-Afrika heeft dit aange
toond. Sedert de. leuze „Azië voor
de Aziaten" de strijdleuze der „ge
kleurde wereld" tegen Europeesche
en Amerikaansche heerschappij is
geworden, probeert Azië een heer-
schende positie te vinden in den
Pacific.
Momenteel gaat de strijd om de
politieke invloedszone, morgen vecht
men om een economisch afzetge
bied, overmorgen zijn het de rassen,
die hun rechten opeischen, doch door
alle jaren zullen de twee werelden,
Oost en West, met elkaar in botsing
komen. Schijnbaar onoverbrugbaar
zelfs dan. wanneer de moeilijkheden
door ,,vriendschaps"-verdragen zijn
overwonnen. Sluit men vandaag een
vredesverdrag morgen strijdt men
met verdubbelde kracht.
Kan de Pacific strijdgebied zijn?
Een bevestigend antwoord hierop
kunnen wij ons nauwelijks voor
stellen. Een opmarsch vanuit Hawaii
b.v., dat door Amerika wordt ge
bruikt als een -der belangrijkste steun
punten in den Stillen Oceaan, zou,
volgens mededeelingen van den
Met groot welgevallen keek Har
tau in het gebruinde gelaat van
Salten en naar zijn krachtige ge
spierde gestalte. „U zult er weldra
nog veel gehavender uitzien, Mr.
Salten. De jachten door het woud
laten sporen na. Dus u heeft uw ter
rein reeds wat onderzocht?"
„Ja, voor zoover het mij in enkele
uren mogelijk was."
„U zult spoedig genoeg georiën
teerd zijn. Het is mij in elk geval
aangenaam u te treffen. Ik was juist
op weg naar het blokhuis om met u
te spreken."
„Daarom haastte ik mij terug te
komen. Ik sta ter uwer beschik
king."
„Nu goed! Voor wij zakelijke
dingen bespreken, zou ik u willen
vragen, morgen het avondeten met
.ons te willen gebruiken. De uit-
noodiging van mijn dochter heeft
u naar het schijnt niet als afdoende
beschouwd."
Er lag een humoristische klank
in de woorden van Hartau.
Rudolf Salten richtte zich stram
op. Hij keek Winnifred met een
eigenaardigen blik aan. Daarna
wendde hij zich tot Hartau. „De
uitnoodiging van uw dochter was
voor mij een groote eer en onder
scheiding, maar ik mocht haar niet
aannemen, zonder van uw toestem
ming zeker te zijn."
Schout bij Nacht, Gadow, 4000 zee
mijlen bedragen naar de Philippijn
sche eilanden. De reis zou dus acht
en een halven dag duren. Vanaf
San Francisco tot aan de Philip
pijnen zou meer dan elf dagen zijn
en tot aan Yokohama 10 dagen. Ja
pan daarentegen zou slechts twee en
een halven dag noodig hebben om
naar de Philippijnen te komen. Ge
volg hiervan zou zijn een vrij onge-
lijken strijd. Amerika zal moeten
trachten steunpunten en oorlogsha
vens in het buitenland te vinden,
wil het bovengenoemde afstanden
verkleinen. Want zelfs het snelste
vaartuig moet het tegen deze ette
lijke duizenden mijlen afleggen.
Wie staat er het beste voor?
Daarmee zijn we gekomen aan de
kernvraag van het probleem Pacific.
Eén blik op de wereldkaart laat
ons zien, hoe de geïnteresseerde
landen er voor staan. Amerika heeft
de Californische kust met San Fran
cisco en San Diego als hoofdsteun
punten. Naar het Noorden bezit
het de vulkanische eilandengroep,
welke van Alaska tot Kamtschatka
reikt. Het klimaat laat echter niet
toe, dat de Amerikaansche regeering
hier vaste havens aanlegt. Belangrij
ker daarentegen is haar positie in het
Westen. In het midden vindt men
vooreerst Hawaii, waarvan Japan
heeft moeten afzien. Verder vindt
men er de Midway- en Wake-Eilan-
den. Deze laatste eilanden heeft
Amerika in de laatste vijf a zes jaar
weten te benutten door ze als vlieg-
steunpunten te gebruiken op haar
nieuwe lijnen in het transpacifis-
tisch luchtverkeer. In het Zuiden
vormt de Kanaalzone van Panama
een blijvende ruggesteun. Tenslotte
vindt Amerika steun op de Philip
pijnen. Reeds Theodore Roosevelt
poogde de Philippijnsche eilanden
in een eventueelen strijd ten nutte
te maken, want ook hij zag in
Japan Amerika's grootsten tegen
stander.
Japan s positie in den Pacific.
Sedert Japan in het bezit is geko
men van de voormalige Duitsche
mandaatseilanden, zulks als dank
voor de deelname aan den oorlog,
welke eilanden het werden toebe
deeld door de geallieerden, die van
Japan's hulp profiteerden, heeft Ja
pan een belangrijke blokkade, welke
de verbinding van Amerika naar de
„Maar nu ik ze bevestigd en her
haald heb zijn toch alle formali
teiten vervuld?"
Salten hoorde een geringen, goed-
hartigen spot uit de woorden van
Hartau. Hij keek hem ernstig aan
„Ik hoop, dat u mij begrepen heeft,
Mr. Hartau."
„Volkomen! Dus, wij wachten u
morgenavond in het boschhuis."
Wat verlegen keek Salten naar
vader en dochter. Daarna zei hij
vrijmoedig: „ik vrees toch uw vrien
delijke uitnoodiging niet te kunnen
aannemen, want... ik heb geen smo
king naar hier meegenomen en in
iets anders kan ik toch in uw huis
niet verschijnen."
Vader en dochter keken elkaar
lachend aan. „Ook ik heb noch
rok, noch smoking hier," antwoord
de Hartau vroolijk. „Bovendien ge
loof ik dat mijn dochter uw cos-
tuum billijkt, hoe het ook uitvalt.
Of vergis ik mij, Winnifred?"
„Zeer zeker doe ik dat, en, als
het u gerust stelt, beloof ik in mijn
huisjapon aan tafel te komen
vooral daar ik zelf kook."
Hij boog verlicht. „U bent bui
tengewoon vriendelijk. Miss Har
tau."
„Afgesproken dus. Wij wachten
u morgenavond precies te acht uur
Nu laat ik de heeren aan hun zaken
over. Tot weerziensl"
Philippijnsche eilanden kan afsnij
den. Amerika heeft, als niet-onder-
teekenaar van het verdrag van Ver
sailles, in het Vier Mogendheden
Verdrag van 1922 bovengenoemde
mandaatstelling ten opzichte van
Japan niet erkend. De Europeesche
onlusten en Japan's uittreden uit den
Volkenbond hebben het Tokio ech
ter vergemakkelijkt deze eilanden
groepen, trots alle protesten, te be
nutten. En hierdoor heeft Japan kans
gezien zijn zeemacht 2000 mijlen
Oostelijk naar Amerika en 2000
mijlen Zuidelijk naar Australië te
schuiven.
De Pacific, „de zee der beslissin
gen", wanneer deze beslissingen zul
len vallen, weet niemand. Doch dat
de Stille Oceaan in de toekomst een
belangrijke rol zal spelen onder de
groote mogendheden, is zeker. En
dat het Oosten zich dan zal pogen
los te rukken van het Westen, is
even zeer zeker.
De geheime oorlog
in Abessynië.
o—
Reeds vóór den aanvang der vij
andelijkheden op den Abessijnschen
grond uitte de Europeesche pers
de vrees, dat de naar voren rukken
de Italianen zich meester zouden
maken van de eenigste Abessijnsche
spoorlijn, die van Djiboeti naar de
hoofdstad Addis Abeba loopt, of in
ieder geval zouden pogen de bjan
onklaar te maken. Hiertoe is het
echter niet gekomen, hetgeen achter
af wel eenigszins begrijpelijk is,
daar Frankrijk, als mede-eigenaar
van de spoorlijn, zulks nimmer zou
kunnen goedkeuren, doch de lijn
heeft in den loop der maanden, dat
de Italiaansch-Abessijnsche oorlog
aan den gang is, wel heel wat moei
lijkheden te verduren gehad. Er
wordt rond de spoorlijn als het ware
een geheime strijd gevoerd.
Het is bekend, dat de spoorlijn on
der zeer moeilijke omstandigheden
tot stand werd gebracht. De zeer
conservatieve inboorlingen konden
zich niet eigen maken met het
nieuwe verkeersmiddel, hetwelk, vol
gens hen, van den duivel afkomstig
was. Op velerlei wijzen poogden zij
den bouw er van tegen te houden
Zij drukte haar vader met een
stralenden blik de hand, knikte
Salten lachend toe en liep naar het
boschhuis terug.
De beide heeren bleven een poos
staan en keken haar zwijgend na
hoe zij met luchtige schreden zich
Verwijderde.
„Nu kunnen wij dus over zaken
spreken," zei Hartau na een poosje.
Salten richtte zich als uit een
droom op en boog toestemmend.
Peter Hartau gaf hem nu allerlei
nuttige wenken, hoe hij hier zijn
leven het best kon inrichten en
hoe hij den rijksten buit kon krijgen.
Salten luisterde opmerkzaam toe
en stelde nu en dan een vraag. De
heeren waren daarbij langzaam naar
het blokhuis geloopen.
„De Bridge's hebben nu weer een
poos rust," zei Hartau. „Voor den
volgenden zomer worden nu geen
nieuwe jagers aangesteld."
„Stelt u elk jaar nieuwe pels
jagers aan, Mr. Hartau?"
„Ja, het is noodig, want de mees
ten houden het eenzame leven niet
lang uit. Soms komen zij later terug.
Maar het zijn meestal toch nieuwe
mannen, die men moet aanstellen.
Ook u zult weldra de eenzaamheid
moede zijn."
Salten keek somber voor zich
uit. „Ik geloof het niet."
Hartau glimlachte. „Afwachten,
Gij hoest, de slijm benauwt U meer
en meer. Wacht niet, morgen kunt
Ge reeds een bronchitis te pakken
hebben. Neem vandaag nog Akker's
Abdijsiroop, overbekend door haar
eigenschappen taaie slijm op te los
sen en om hoest te genezen. Ze
werkt reeds na den eersten lepel en
vannacht kan dan Uw slaap rustig
en verkwikkend zijn zonder benauwd
heden. Abdijsiroop woelt de slijm los
en stopt den hoest. Uw ademhalings
organen vinden hun veerkracht terug.
Het werkzaamste geneesmiddel bij
Hoest-Griep-Bronchitis-Asthma
en het den arbeiders lastig te maken.
Het kwam tot aanslagen, stakingen,
rebellie onder de naburige stammen
en meermalen kwam het voor, dat
de aan de spoorbaan werkende ar
beiders door de Issa's van het Hol-
Hol-gebied werden overvallen en
deerlijk mishandeld.
Dergelijke ongeregeldheden deden
zich ook voor bij den bouw van de
gas- en electriciteitsfabrieken van
Diré Dawa, welke door niemand
minder dan den bekenden Franschen
publicist Henry de Monfreid wer
den opgericht en thans sedert meer
dan tien jaar door den onder den
Franschen Majoor Duriaux staan -
den Abessijnschen staatsdienst wor
den geleid.
Met het oog op de voorgeschie
denis der kostbare spoorbaan, zal
het niemand nog verwondering wek
ken, dat er reeds sedert November
j.l. drie aanslagen op den trein zijn
gepleegd. Doch al deze aanslagen
mislukten, feitelijk meer door een
toevalligen samenloop van omstan
digheden, dan door de activiteit der
Mr. Salten I Ook ik ben hier eens
gekomen, met het vaste voornemen,
tot aan het eind van mijn leven hier
te blijven. Maar reeds na het eerste
jaar was de eenzaamheid mij bijna
onverdragelijk. Maar ik had mij
voor vijf jaar verbonden. Zulke con
tracten maak ik uit beginsel niet
met mijn mannen, ik wil niemand
langer binden, dan hij het kan dra
gen. Na het tweede jaar vond ik de
eenzaamheid zoo kwellend, dat ik
slechts met inspanning van al mijn
wilskracht mijn contract kon houden.
In het derde en vierde jaar werd ik
bijna suf, maar toen kon ik mij ten
minste boeken en dagbladen aan
schaffen. Het vijfde jaar droeg ik
het toen naar verhouding gemakke
lijker. Toen ik meester op dit stuk
grond werd, ging ik 's zomers naar
Montreal en joeg alleen 's winters
hier boven en veroorloofde mij toch
zoo nu en dan een reis naar Mon
treal, waar ik intusschen haar, die
later mijn vrouw werd, had leeren
kennen. Toen ging het. Maar ik raad
u, kwel u niet langer dan noodig is,
als u merkt, dat de eenzaamheid
niet voor u deugt. Ik heb ook in
Montreal werk voor u, voor het
geval u niet liever naar Duitschland
terugkeert."
(Wordt vervolgd).