BRESKENSCHE COURANT
Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D.
BLACK-BOy
Winnifred de Pelskoningin,
Hoofdpijn, Kiespijn.
Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 70179. Uitgave Koninklijke Drukkerij „Cadsandria" - Breskens
FEUILLETON
o
ZWARE PRUIAA
Binnenland.
45ste Jaargang Vrijdag 10 Januari 1936 Nummer 4101
ABONNEMENTSPRIJS-
Per drie maanden I 1.25 Buiten Breskens per drie maanden t 1 40
Franco per post per jaar t 5 00
Buitenland per jaar I 6 50 Alles bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIEPRIJS
Van 1-5 regels 10,75. Iedere regel meer 10; 15. Ingez. Med. 30 ct. per regel
Abonnements-advertenties groote korting.
Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels f 0.40 (bij vooruitbetaling)
Waar blijft de winter?
o
Als men eens nagaat, wat ye kort
voor de jaarswisseling en in deze
eerste week daarna voor weer gehad
hebben, dan zou men liaast ge
neigd zijn te denken, dat er iets niet
in orde moet zijn. Vooral de oudere
generatie zal het met mij eens zijn:
het is niet zooals het wezen moet.
In den Atlantischen Oceaan woed
den stormen en de grauwe, opge
zweepte wateren dringen de kustge
bieden binnen, veroorzaken ovèr-
stroomingen, dijkdoorbraken en wa
tersnood, benevens de daaruit voort
vloeiende lasten en onaangenaam
heden. Op de bergen daarentegen
brandt de zon en smelt met zomer-
sche temperaturen de wijde sneeuw
vlakten, zeer ten ongerieve van de
tallooze liefhebbers van de ski- en
sledesport. Doch ook in het vlakke
land wil het niet boteren met den
winter. Een enkelen dag scheen het
of de wind in den vriezenden hoek
wilde blijven, doch dan was het ook
alweer mis en "waren de „Maartsche"
buien aan de orde van den dag.
Ja zeker, we zouden kunnen wanen
in Maart of April te leven, en dat
>vij nog zoo kort Kerstmis en Nieuw
jaar achter den rug hebben, lijkt
nu haast onbegrijpelijk.
Voor de schaatsenliefhebbers is
het uitblijven van het winterweer
wel de grootste teleurstelling. Hoe-
vele krabbelaars en krabbelaars in
spé, die met Kerstmis een paar
schaatsen hebben gekregen, zullen
niet dag aan dag verlangende blik
ken op den thermometer hebben ge
worpen in de hoop, dat dat plagerige
kwikkolommetje zich nu eindelijk
eens bescheiden zou terugtrekken
beneden de kwakkelige dooigrens.
En telkens weer bleek de hoop ijdel
en de mooie blanke ijzers blijven
werkeloos liggen in de kast. Mis
schien heeft een enkele pessimist ze
zelfs al wel definitief in het vet ge
zet.
Doch al mogen dan de schaats
liefhebbers met dezen winter, die
geen winter is, geen vrede hebben,
voor de minder bedeelden en hoe
talrijk zijn die niet tegenwoordig
is het zachte weer integendeel een
reden tot verheugenis. Wat ook hun
zorgen mogen zijn, van de koude,
die groote kwelgeest voor wie naar
een dubbeltje moet schrapen, heb
ben zij thans tenminste geen last.
Hun spaarzame kolenvoorraad zal
nu misschien Januari uit nog halen
19.
Roman van
H. COURTHS-MAHLER
met autorisatie uit het
Duitsch vertaald door
Mevr. J. P. WESSELINK-v. Rossum
0
Peter Hartau had bijtijds zijn aan
komst gemeld en zoo stond de wa
gen klaar, die door Mr. Bridge zelf
werd bestuurd. Er was weliswaar
nog een oude knecht in het blok
huis, die de meest verschillende be
zigheden verrichtte en een meisje
dat hem nog in veelzijdigheid van
werkzaamheden overtrof, maar Mr.
Bridge zou het den knecht nooit
hebben overgelaten Mr. Hartau af
te halen.
De kamenier en de knecht na
men in denzelfden wagen op de ach
terbank plaats, nadat de bagage was
opgeladen. Peter Hartau en zijn
dochter zaten op de voorbank. Zij
hadden Mr. Bridge vriendelijk be
groet en spraken onderweg over al
en de pelzen en bontjassen der ge
goeden wekken niet zóóveel afgunst,
als wanneer een snerpende wind door
de schamele kleeding blaast.
En toch kan eigenlijk niemand er
ten volle vrede mee hebben; ieder
heeft het gevoel, dat het toch eigen
lijk niet is zooals het hóórt. Ten
slotte moet daarboven toch ook orde
en regelmaat heerschen, wil de
mensch tevreden zijn. Als de lente
in Januari komt en erger nog
de winter dan misschien naar het
voorjaar wordt verlegd, dan raken
mensch en dier de kluts kwijt en
voelen zich eveneens tot een onregel-
matigen levenswandel geneigd. De
verdeeling der jaargetijden was
goed zooals zij was en elke afwijking
van dien regel, doet ons gewoon
te- en sleurmenschen die wij zijn
onaangenaam aan en het kost ons
moeite ons in die veranderingen thuis
te vinden. Het lijkt of alles op zijn
kop staat en we kennen ons éigen
goede, oude Holland niet meer.
Neen, zóó'n weerverdeeling is feite
lijk een blamage voor den kalender!
om deze pijnen te verdrijven is een
Mijnhardt's Poeder. Per stuk 8 ct.;
doos 45 ct Bij Uw drogist.
De jodenkwestie.
De Berlijnsche correspondent van
de Times geeft een uitvoerige be
schouwing over de wanhopige positie
van de Joden in Duitschland en
zegt, dat er weinig hoop is op ver
betering van hun lot door middel
van internationalen druk op de re
geering. Deze toch ofschoon niet
volkomen onverschillig voor de open
bare meening in het buitenland
lijkt niet in staat de elementen in
de partij in bedwang te houden, wel
ke de Joden geheel uit het oecono-
mische leven willen verdringen. Het
zou dan ook zaak zijn de Joden
zoo spoedig mogelijk uit Duitschland
te laten emigreeren, maar dat wordt
ten zeerste bemoeilijkt door de de-
viezenbepalingen en de beperking
der landverhuizing naar landen, die
voor emigratie in aanmerking ko
men. Zoo zitten de Joden als ratten
in een val.
De weinige landen, die voor Jood-
sche immigratie open staan, willen
slechts menschen met kapitaal of
lerlei met hem.
De knecht en de kamenier waren
niet zeer verrukt over de reis en
het te wachten verblijf in het bosch
huis. De weken, die voor hen la
gen, schenen hen een soort verban
ning. Zij moesten in het eenvoudige
kleine boschhuis, dat zij reeds ken
den, veel gemakken missen, die hun
in de wit marmeren villa van den
Pelskoning vanzelfsprekend toesche
nen. Indien zij overigens met hun
betrekking niet zoo tevreden waren
geweest, zouden zij ook zeker ge
weigerd hebben mede in de „wil
dernis" te gaan.
Winnifred vond de rit door het
prachtige in lentetooi gehulde woud
onuitsprekelijk mooi. Zjj vlijde zich
tegen haar vader aan en babbelde
er lustig op los op haar vroolijken,
overmoedigen toon.
Zij en haar vader spraken Duitsch
als zij door de anderen in den wagen
niet wilden verstaan worden.
„Tante Kora zal nu thuis de stof
wolken doen opdwarrelen en geen
enkel meubel op zijn plaats laten
staan," zeide zij.
Peter Hartau knikte. „Daar kan
je zeker van zijn. Wat niet aard
en nagelvast is, wordt uit elkaar
met bijzondere bekwaamheden toe
laten. Nu is, met uitzondering van
Palestina en Italië, de uitvoer van
kapitaal uit Duitschland vrijwel on
mogelijk. Daarom zijn onbevangen
waarnemers in Duitschland van oor
deel, dat de exodus van Joden,
die men te Genève schijnt te ver
wachten, voorshands vrij bescheiden
afmetingen zal blijven houden.
Sinds het begin van de anti-se-
mitische campagne heeft Palestina
opengestaan voor een aanmerkelijk
aantal Joodsche emigranten uit
Duitschland, onder voorwaarde, dat
zij de vereischte 1000 per gezin
bezaten, maar de toevloed, die aan
vankelijk wel 500 per maand be
droeg, is allengs verflauwd wegens
de toenemende deviezen-moeilijkhe
den van de Rijksbank.
Den laatsten tijd was er echter
weer een toenemende emigratie
merkbaar en er is reden te gelooven,
dat deze zal aanhouden als de Joden,
die hun hebben en houden verkoo-
pen. voldoende deviezen kunnen be
machtigen, om naar Palestina te
gaan.
De verstrekking van deviezen zal
evenwel slechts geleidelijk kunnen
gaan en wellicht zuilen er wel een
paar jaar mee heengaan, voor de
aspirant emigranten allen vertrok
ken kunnen zijn. Voor arme Joden
is er niet veel hoop, tenzij ze bi
zonderen aanleg hebben voor werk
in den landbouw. De jongeren onder
hen kunnen zich daarin bekwamen
door een van de cursussen te volgen
die de Zionisten hebben ingesteld.
Een Jood mag een beperkt kapi
taaltje mee naar Italië nemen als
gevolg van een overeenkomst, waar
bij Duitschland goedvond om vorde
ringen voor export naar Italië voor
de helft in buitenlandsche deviezen
en voor de andere helft in van Jo
den afkomstige marken te ontvan
gen. Maar de koers voor inwisseling
van marken m lires is hoogst on
gunstig voor de Joden. Bovendien
zijn de Joden niet erg gesteld op
landverhuizing naar Italië, omdat
Italië ook onder deviezen- en geld-
restricties lijdt en de Joden dus niet
in de gelegenheid zouden komen om,
wat hun nog aan eigen kapitaal rest,
naar een ander land te doen over
schrijven.
Dat het Duitsche departement van
oeconomische zaken echter vrijwillig
den Joodschen emigranten moeilijk
heden in den weg zou leggen, wordt
hier in bevoegde kringen niet ge
loofd. De zaak is slechts dat Duitsch-
gehaald om te onderzoeken of het
geen stofkorrels bevat. Als wij thuis
komen, zal je ook met de loupe
geen enkel stofje meer kunnen ont
dekken".
Winnifred lachte vroolijk. „Heb
ben 'alle Duitsche huisvrouwen zulk
een innig genot in deze „schoon-
maakfeesten," zooals tante Kora ze
noemt?"
Ook haar vader lachte verge
noegd. „Nu, er zijn ook Duitsche
huisvrouwen die haar drang naar
netheid kalmer beoefenen dan tante
Kora".
„Het moet toch in alle opzichten
ginds in Duitschland een heel ander
leven zijn dan bij ons. Ik ben er
zeer nieuwsgierig naar. U moet spoe
dig met mij naar Duitschland gaan,
vader".
„Moet ik?" vroeg hij plagend.
„Ja, u heeft mij beloofd, dat u
met mij naar Duitschland zult gaan,
als ik achttien jaar ben".
Hij keek lachend in haar bekoor
lijk gelaat. „Ik ben niet vergeet
achtig, vooral als het om een be
lofte gaat, Winni, dat moet je we
ten".
„Het blijft er "dus bij?"
„Ja, het blijft er bij, ik denk,
land, niet in staat voldoende voed
sel en grondstoffen in het buiten
land te koopen, daardoor gedwongen
wordt voor zijn uitvoer het maximale
bedrag aan deviezen te bedingen.
Misschien zou de Joodsche landver
huizer zijn heele kapitaal mee mogen
nemen als het maar kon geschieden
bij wijze van uitvoer-transacties, die
behalve de liquidatie van de Jood
sche marken buitenlandsche devie
zen in het land zou brengen; maar
het is natuurlijk weer niet in het
belang van de andere landen om den
Duitschen uitvoerhandel aan te moe
digen op eigen kosten.
Verder verluidt dat Britsche en
Amerikaansche belanghebbenden ge
neigd zijn Joodsche emigranten uit
Duitschland het noodige kapitaal in
vreemde munt te verschaffen, als
zij de marken van de Joden in ruil
zouden krijgen. Wat de Duitsche
regeering hiervan denkt is niet be
kend, maar omdat de betrokken mar
ken in Duitschland automatisch op
geblokkeerde rekeningen zouden
worden geschreven, zou de vraag
nog opgelost moeten worden om ze
te liquideeren op een manier die
weer geen schade mag doen aan
de landen die Duitschland van zijn
Joden zouden willen ontlasten. Maar
als andere landen zich niet zeer
edelmoedig willen betoonen jegens
Duitschland's onwelkome gasten dan
blijft de toekomst van een half mil-
lioen menschen in Duitschland
hoogst beklagenswaardig.
De oorlog in Abessinië.
o
Volgens Italiaansche krijgsgevan
genen zou het moreel van de Ita
liaansche troepen in Oost-Afrika ver
zwakken, dat van de Abessiniërs den
laatsten tijd integendeel versterkt
zijn.
dat wij het volgend jaar met Augus
tus zullen gaan. Den twintigsten Juli
is je verjaardag, dan vervul ik stipt
mijn belofte".
„Zult u u van uw zaken kunnen
losmaken, vader?"
„Heb geen zorg, je weet immers,
dat ik nauwgezette beambten heb".
Zij knikte en drukte zijn arm.
„Al uw ondergeschikten zouden voor
u door het vuur gaan".
„Ik wil het liever niet probeeren,"
zei hij lachend.
„U weet wel, hoe ik het bedoel.
Het is ook geen wonder. Een man
als u moet geacht en bewonderd
worden. Maar zeg eens, vader, hoe
lang zullen wij in Duitschland blij
ven?"
„Zoolang als het je bevalt".
„O, wees niet zoo lichtzinnig met
uw belofte. Als het mij daarginds
nu eens zoo goed beviel, dat ik niet
meer naar Canada terug wilde?"
Peter Hartau keek nadenkend voor
zich. Toen zei hij herademend: „Ik
kan mij niet voorstellen, dat je voor
altijd ginds zoudt willen blijven".
„Waarom niet?"
.- „Wij zijn hier te zelfstandig, wij
voelen ons "hier te zeer heer en
meester. Daar houden zjj ginds niet
Een Abessijnsche opmarsch is be
gonnen van drie zeer sterke afdee-
lingen, namelijk een afdeeling van
ras Immeroe en twee van ras Syoem,
die een zeer ernstige bedreiging
vormt voor de Italiaansche verbin
dingen.
De regen in Abessinië.
Volgens Reuters correspondenten
vallen er in Abessinië thans bijna
overal hevige regens. Te Harrar
iheeft het een week achtereen gere
gend en de slijkerige wegen zijn
voor het verkeer onbegaanbaar. Lie
den uit Dessié melden, dat het. kleine
regenseizoen, dat gewoonlijk drie we
ken duurt, begonnen is.
De lage bewolking en het slechte
zicht maken doeltreffende vlieger
aanvallen onmogelijk en ook het
autoverkeer is heel moeilijk te on
derhouden.
Nieuwe goudaanwas bij de
Ned. Bank.
Blijkens den jongsten weekstaat
van De Nederlandsche Bank is de
goudvoorraad opnieuw gestegen en
wel met f 7.8 millioen. Naar alle
waarschijnlijkheid is dit bedrag af
komstig uit België.
De credietverleening toont slechts
een kleine contractie met rond f 1
millioen. De kaspositie van het rijk
is belangrijk ruimer geworden.
Het dekkingspercentage der direct
opeischbare verplichtingen door goud
en zilver is thans gestegen tot 77.8
pCt. (v. w. 77.1 pCt.)
Minister Colijn aan de Cöte
d'Azur.
Gisteren zijn minister Colijn en
mevrouw Colijn met de Johan de
Witt te Villefranche aangekomen
voor een verblijf van ongeveer tien
van. En je zou je heel spoedig de
vleugels wond stooten indien ze je
niet werden gekortwiekt".
„Wie zal dat doen?"
Hij meesmuilde en keek haar met
een eigenaardigen blik aan. „Nu
bijvoorbeeld je toekomstige man.
Daar je de Canadeesche mannen
niet moogt lijden, tenminste niet als
echtgenoot, zoo verovert misschien
een Duitscher je hart. En als je
hem liefhebt, zal je bij hem willen
blijven".
Zij trok eeen mondje en keek hem
met fonkelende oogen overmoedig
aan. „Of hij volgt mij naar Canada".
Peter Hartau glimlachte. „We zul
len zien, Winni. Dat zou zoo kwaad
niet zijn. Dus het blijft er bij. Wij
gaan het volgend jaar Augustus op
reis naar Duitschland. Laten wij niet
vooruit bepalen hoe lang wij blijven.
Dat komt terecht".
Het jonge meisje knikte opge
ruimd. „Afgesproken I Ik heb dus
nog een jaar den tijd, mij naar het
voorbeeld van tante Kora waardig
voor te bereiden, opdat ik in Duitsch
land als een welopgevoed jong meis
je kan optreden".
(Wordt vervolgd).